| How To Forget |

| My Mum |

27 days before...

[ Αχιλλέα pov... ]

«Την είδες;» ρώτησα και ο Γρηγόρης ξεφυσιξε.

«Έφυγε πάλι... Και δεν ήθελε καν να μιλήσουμε.» είπα και με κοίταξε.

«Ίσως να είναι θυμωμένη μαζί σου. Μην ξεχνάς ότι τα ναρκωτικά εκτός από το ότι σε είχαν κάνει να πηδάς την Μαριτίνα, σε είχαν κάνει και βίαιο σε άτομα που αγαπάς. Και αυτό φάνηκε τον τελευταίο καιρό...» είπε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Πάω μέχρι το νεκροταφείο.» είπα και με έπιασε από το χέρι.

«Οι γονείς σου πέθαναν, μην σκαλίζεις το παρελθόν. Φρόντισε απλά να τα ξανά βρεις με την Εμίλια, Αχιλλέα.» είπε μα εγνευσα αντιφατικά.

«Θα βρω στοιχεία εναντίον της θείας μου και του πρώην άντρα της και θα τους χώσω στην φυλακή.» είπα και βγήκα από το δωμάτιο, όταν είδα την Μαριτίνα να ανεβαίνει τις σκάλες.

«Μπα μπα, η κυρία βρήκε τον δρόμο;» ρώτησα και εκείνη γέλασε πονηρά, πλησιάζοντας με.

«Αχιλλουκο μου, πάμε μέσα να πιούμε ένα ποτό και να σε κάνω να ξεχάσεις την ηλίθια;» ρώτησε και την αγριοκοίταξα.

«Δεν κατάλαβες καλά κοπελιά. Από εδώ και πέρα, βρες άλλον για τις αγαμιες σου και άσε με εμένα να είμαι με οποία θέλω και να κάνω ότι στον διάολο θέλω. Επίσης, μην τολμήσεις να ανακατευτεις στην ζωή μου ξανά γιατί δεν το έχω σε τίποτα να πω σε όλους την αλήθεια και να φύγεις από εδώ με τις κλοτσιές.» είπα και με αυτά έφυγα από το σπίτι.

Δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους.

Μετά από μια ώρα περπατήματος, έφτασα στο νεκροταφείο και στάθηκα απέναντι από τον τάφο της μικρής μου αδερφής.

«Μικρή μου... Ξέρω ότι δεν έκανα τίποτα για να σταματήσω την θεία εκείνη την νύχτα και σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Ήμουν μικρός τότε και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω για να σε σώσω. Σε άκουγα να φωνάζεις και δεν έκανα την παραμικρή κίνηση για να σε σώσω. Όμως ήρθε η ώρα να δράσω μικρή μου. Η θεία και ο πρώην άντρας της θα πληρώσουν.» ψέλλισα και είδα την Εμίλια να πλησιάζει.

«Γαμωτο!» είπα και κρύφτηκα πίσω από κάτι θάμνους.

Την είδα να στέκεται εκεί και να κοιτάζει μια γυναίκα.

«Μαμά από εδώ και πέρα, θα πρέπει να σε ξεχάσω. Παίζει να αγαπούσες πολύ τον πατέρα μου για να μην με ρίξεις. Ή απλά ήθελες να μεγαλώσω και να τους απειλείς με εμένα. Ποιος ξέρει;» είπε και ξαφνικά σαν να ταράχτηκε.

«Είμαι σίγουρη ότι είναι εδώ..» ψιθύρισε και κοίταξε τριγύρω.

Πρέπει να της ασκώ μεγάλη επιρροή...

«Αχιλλέα δεν έχω όρεξη για παιχνίδια...» είπε και η ανάσα μου κόπηκε.

Γαμω, το όνομα μου ακούγεται τόσο ωραία από τα χείλη της.

«Αχιλλεα..» ψέλλισε και η ανάσα μου έπεσε πάνω στο πρόσωπο της.

Θέλω να την φιλάω συνέχεια.

Θέλω να της κάνω τόσα πολλά άλλα φοβάμαι πως θα την πληγώσω.

Πάλι!

«Θέλω να σε φιλήσω...» ψιθύρισα και ένωσα τα χείλη μας.

Γαμωτο, ένιωθα τόσα πράγματα για εκείνη και όμως φοβόμουν να τα πω, μην την χάσω και εκείνη.

«Θέλω να σε ξεχάσω, όπως και εκείνον που με την συμπεριφορά του με πλήγωνε μέρα με την μέρα. Θέλω να μην θυμάμαι το παρελθόν μου. Θέλω να γνωρίσω άτομα που να μου προσφέρουν αγάπη και όχι να με βαρανε για ότι δεν κάνω σωστά. Αρκετό ξύλο έφαγα, χρειάζομαι λίγο αγάπη. Και θα την βρω από τον μπαμπά.» είπε και με αυτά εξαφανίστηκε.

Θέλεις να με ξεχάσεις;..
Θα στο κάνω πιο εύκολο τότε, μωρό μου..