| Hºw Tº RemembeR |

| To be happy |

10 days before…

[Αχιλλέα pov…]

«Στ' αλήθεια τον συγχώρεσες τόσο εύκολα;» ρώτησε ο Γρηγόρης, πίνοντας λίγο από την κούπα που κρατούσε και κοίταξα την τζαμαρία και έπειτα, έριξα μια ματιά τριγύρω μου. «Φαινόταν ότι είχε μετανιώσει πραγματικά. Έπειτα μου είπε ότι μέσα στην μέρα, θα περάσει από το σπίτι και θα πει ο ίδιος τα νέα στον Δημήτρη– ότι θα του παραχωρήσει ξανά το σπίτι και ίσως του προτείνει να συνεργαστούν.» εκείνος γούρλωσε τα μάτια του.

«Να συνεργαστούν; Τι του είπες και κατάφερες να τον πείσεις, να δώσει την μισή του εταιρεία σε εκείνον που τόσο πολύ μισούσε, γιατί του έκλεψε τα πάντα και κόντεψε να τον σκοτώσει,όπως επίσης και να του επιστρέψει το σπίτι του πίσω;» ρώτησε με τόση περιέργεια και τον κοίταξα σοβαρά. «Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει άμα ήθελε να πάω μαζί του στην Σκωτία και τα ξεχάσω όλα.»

«Ώστε θα πας Σκωτία;» αναρωτήθηκε, κοιτάζοντας με και προσπαθώντας να βολευτεί στην καρέκλα. «Έτσι λέω. Ο πατέρας μου θέλει πολύ να γνωρίσω την καινούργια του οικογένεια και να μου δείξει πόσο έχει αλλάξει. Αν και δεν θα ήθελα να δω την μούρη κανενός παρά μόνο της μητέρας μου, ζωντανής, αλλά και της αδερφής μου, χωρίς την γαμημένη πλύση εγκεφάλου που της έκανε το εξώγαμο του μπάσταρδου του πατέρα μου.» εκείνος ξεφύσιξε και μου έπιασε τον ώμο.

«Καταλαβαίνω πως νιώθεις. Όλοι θα ήθελαν να δουν την οικογένεια τους ενωμένη και ευτυχισμένη. Ξέρω πως πονάς με τις πράξεις του πατέρα σου, δεν ήταν και ο πιο άγιος άνθρωπος, αλλά σε παρακαλώ, για την μητέρα σου, προσπάθησε να δεθείς με την καινούργια οικογένεια του πατέρα σου, για το καλό του.» ακούγοντας τις τελευταίες λέξεις, έμεινα να τον κοιτάζω. «Για το καλό του;»

Εκείνος απέφυγε να με κοιτάξει. «Απλά, πες ότι ο πατέρας σου κάποια μέρα πεθάνει, εκείνη η οικογένεια δεν θα έχει κανέναν άλλον εκτός από εσένα.» ψέλλισε και ανασήκωσα τα φρύδια μου. «Και γιατί να είμαι ο μόνος άνθρωπος που θα έχουν; Και γιατί να πεθάνει εκείνος;» πριν προλάβει να μου απαντήσει, η πόρτα άνοιξε και η Ελένη με την Μυρσίνη μπήκαν μέσα στο σπίτι, κρατώντας κάτι σακούλες στα χέρια του.

«Μωρό μου γυρίσαμ– ωωω Αχιλλέα, τι ευχάριστη έκπληξη!» αποκρίθηκε η Ελένη και έτρεξε να με χαιρετήσει, ενώ η Μυρσίνη στάθηκε λίγο πιο μακριά μας, κοιτάζοντας τριγύρω.

«Πως είσαι Ελένη;» ρώτησα καρφώνοντας με το βλέμμα μου την Μυρσίνη που απέφευγε να με κοιτάξει, κάνοντας με να βράζω από μέσα μου.

Τι με νοιάζει άλλωστε; Εκείνη παρεξήγησε τα πάντα και έφυγε χωρίς να μου εξηγήσει τι στο διάολο την έπιασε. Εγώ γιατί να ανησυχώ;

«Μια χαρά, εδώ, πήγαμε με την Μυρσίνη να πάρουμε κάτι πράγματα για το σπίτι. Εσύ πως και από εδώ;» ρώτησε εκείνη και ο Γρηγόρης από δίπλα μου, της έπιασε το χέρι και το φίλησε. «Απλά ήρθε να μου πει τα νέα, αγάπη μου.»

«Τα νέα;» πετάχτηκε τώρα η Μυρσίνη, κοιτάζοντας με πλέον στα μάτια και κάνοντας με να χαμογελάσω. «Ποια νέα;» ο τόνος της φωνής της ήταν τόσο ανήσυχος, λες και φοβόταν για κάτι.

Τι φοβάσαι, Μυρσίνη;

«Εδώ, λέγαμε για το ταξίδι του Αχιλλέα μαζί με τον πατέρα του, στη Σκωτία.» ακούγοντας το, η Μυρσίνη γούρλωσε τα μάτια της. «Θα έρθεις, μαζί μας;» ρώτησε και έμεινα να την κοιτάζω, μπερδεμένος. «Θα έρθεις και εσύ μαζί;» ρώτησα και εγνευσε καταφατικά.

«Ώστε Αχιλλέα, συγχώρεσες τον πατέρα σου;» άρχισε να λέει, ειρωνικά, κάνοντας με να ξεροβηξω, χαμογελώντας λοξά.

«Δεν τον συγχώρεσα, απλώς του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία.» απάντησα στην ερώτηση της και εκείνη μας πλησίασε, κοιτάζοντας με έντονα. «Πως και του έδωσες μια δεύτερη ευκαιρία;»

«Έκρινα ότι έπρεπε να του δώσω μία δεύτερη ευκαιρία και του την έδωσα. Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα.» εκείνη χαμογέλασε στον αδελφό της και έπειτα με πλησίασε ακόμα περισσότερο. «Και τι σου έκανε να αλλάξεις γνώμη και να του δώσεις δεύτερη ευκαιρία;»

«Η, κατά την γνώμη μου, ειλικρίνεια του.» εκείνη δάγκωσε τα χείλη της από τα νεύρα της, κάνοντας με να χασκογελάσω, πλησιάζοντας την και στέκοντας μία ανάσα μακριά της.«Μην νομίζεις ότι έπαιξες ρόλο σε όλο αυτό. Μόνος μου του έδωσα μία δεύτερη ευκαιρία και μόνος μου αποφάσισα να έρθω μαζί σας στην Σκωτία. Μην το παίζεις ότι και εσύ συνέβαλλες σε όλο αυτό, γιατί κανείς μεγάλο λάθος.» ψιθύρισα στο αυτί της και η Ελένη ξεροβηξε, πιάνοντας την Μυρσίνη από το χέρι.

«Δεν πάμε μέσα εμείς, Μυρσίνη μου;» ρώτησε και χωρίς να την αφήσει να συνεχίσει να μου πηγαίνει κόντρα, την άρπαξε από το χέρι και χάθηκαν από το οπτικό μας πεδίο, αφήνοντας μας μόνους με τον Γρηγόρη.

«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε ο Γρηγόρης και ανασήκωσα τους ώμους μου, βάζοντας τα χέρια μου στις τσέπες μου, όταν το κινητό μου δονήθηκε και ο άγνωστος αριθμός αναγράφηκε στην οθόνη, κάνοντας την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά.

Και αν είναι αυτή και με παίρνει για να μου πει που βρίσκεται; Και αν είναι ο Ορφέας; Και αν κατάλαβαν ότι τους βρήκα; Και αν θέλουν να με απειλήσουν;

Και τι δεν θα έδινα για να ξανά ακούσω έστω και για λίγο την φωνή της να προφέρει με τον πιο υπέροχο τρόπο το όνομα μου. Και ας έχανα την γη κάτω από τα πόδια μου. Και ας τα ξεχνούσα όλα.

«Ναι;» ψέλλισα σηκώνοντας το τηλέφωνο και κοιτάζοντας τον Γρηγόρη με ένα χαμόγελο, σαν να βρήκα και πάλι το φως μου.

Μία ανάσα ακούστηκε από την άλλη γραμμή. Μία ανάσα που αν ήμουν κοντά της, σίγουρα θα ήξερα ότι ανήκε σε εκείνη, σε εκείνη που τόσο πολύ αγάπησα και θα αγαπώ για το δικό μου πάντα, για το δικό μας πάντα. Μα πριν προλάβει να πει το όνομα μου, σαν γυαλί που σπάει σε χιλιάδες μικρά κομμάτια, έτσι και το τηλέφωνο της έκλεισε, κάνοντας το χαμόγελο μου να σβήσει.

Και αν της κάνουν κακό; Και αν δεν την αφήνουν να μιλήσει; Και αν την κακοποιούν;

Πρέπει να την βρω όσο πιο σύντομα μπορώ.

«Ποιος ήταν φίλε και έχασες την γη κάτω από τα πόδια σου;» τις σκέψεις μου έκοψε ο Γρηγόρης. «Μπορείς να μου κάνεις μία χάρη;» ρώτησα και του έδειξα τον νούμερο που με καλούσε πριν λίγο.

«Μπορείς να ψάξεις και να βρεις από ποια περιοχή εκπέμπει αυτό το τηλέφωνο;» εκείνος με κοίταξε παράξενα. «Γιατ–» πριν ολοκληρώσει, το πρόσωπο του φωτίστηκε.

«Λες να είναι εκείνη;» ρώτησε χαρούμενος και σοκαρισμένος, ταυτόχρονα και εγνευσα καταφατικά. «Είμαι σίγουρος!»

Θα σε βρω αγάπη μου. Ο,τι και να γίνει, εγώ θα σε βρω.

-----------------------------------------------------------

ΕΚΠΛΗΞΗΗΗ!

Μόνο εγώ ενθουσιάστηκα με το ξαφνικό καμπακ μου;:")