| Hºw Tº RemembeR |

| To express your feelings |

70 days before...

[Εμίλιας pov...]

Σκοτάδι. Φωνές και απέραντο σκοτάδι.

Νιώθω ότι από στιγμή σε στιγμή το κεφάλι μου θα σκάσει.

Ανοίγοντας τα μάτια μου, με είδα να κάθομαι ξανά σε εκείνο το κρεβάτι του νοσοκομείου, όπου καθόμουν πριν κάτι ώρες.

«Πως είναι, γιατρέ;» άκουσα τον Ορφέα να ρωτάει και ξανά έκλεισα τα μάτια μου, νιώθοντας τα να τσούζουν. «Καλύτερα είναι... Απλά πιέστηκε ή ταράχτηκε με κάτι και λιποθύμησε. Οι εξετάσεις της βγήκαν καλές, έτσι κύριε Πίτερ;» μόλις άκουσα την τελευταία λέξη, άνοιξα τα μάτια μου.

Είπε Πίτερ;
Πες μου ότι είπε Πίτερ...

«Εεε έτσι λένε οι εξετάσεις...» άκουσα την βαριά του φωνή απέξω από την πόρτα, ενώ ξάπλωσα καλύτερα στο κρεβάτι.

Ξάφνου η πόρτα άνοιξε και εκείνος μπήκε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Πλησιάζοντας με, άρχισα να νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει λες και από στιγμή σε στιγμή θα σκάσει. Το στόμα μου ξεράθηκε και τα μάτια μου βουρκώσαν, με την θύμηση εκείνων των λέξεων που τόσο πολύ με πόνεσαν, σαν ένα μαχαίρι που καρφώθηκε στην κοιλιά μου, ξαφνικά.

Εκείνος στάθηκε δίπλα μου και έμεινε να παρατηρεί τον ορό, σκεπτικός.

«Ξέρω ότι δεν κοιμάσαι...» ψιθύρισε και άφησα μια ανάσα. «Πέτρο...»

«Μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς και μην παίζεις θέατρο γιατί να ξέρεις, δεν περνάνε αυτά σε εμένα. Τελειώσαμε, Εμίλια, τι δεν καταλαβαίνεις; Γιατί το κάνεις χειρότερο; Εσύ με χώρισες, το θυμάσαι, έτσι;» άρχισε να λέει απότομα και έσφιξα το χέρι μου, κλείνοντας τα μάτια μου.

Εγώ σε χώρισα, αλλά για το καλό σου.

«Ναι, εγώ σε χώρισα... Αλλά το έκανα για το καλό σου.» ψέλλισα και μόνο που δεν μας άκουσε όλο το νοσοκομείο. «Για το καλό μου; Πώς τολμάς να πιστεύεις το ότι άμα με χωρίσεις, θα είμαι καλύτερα; Και για ποιο καλό μου ήθελες να το κάνεις, αφού ήμουν καλά μαζί σου;» άλλο λίγο να μείνω εδώ και θα αρχίσω να κλαίω και πάλι.

«Τέλος Εμίλια πια το θέατρο και τα παιχνίδια. Μείνε μακριά μου από εδώ και πέρα, για το δικό σου καλό.» είπε και πλησίασε την πόρτα, όταν η φωνή μου τον σταμάτησε.

«Νομίζεις ότι ήθελα να σε χωρίσω; Νομίζεις ότι ήθελα απλά να την σπάσω σε μια κοπέλα που δεν ξέρω καν; Νομίζεις ότι απλά ήθελα να ξεπεράσω έναν που δεν τον θυμάμαι καν και ζω με μια ανάμνηση που είναι τραυματική για μένα; Νομίζεις ότι απλά παίζω ένα γαμημένο θέατρο για να σου τραβήξω την προσοχή; Κουράστηκα να κλαίω γιατί σε αγαπάω και συγγνώμη κι όλας που έπρεπε να σε χωρίσω γιατί αν δεν το έκανα η Μαριτίνα θα το έλεγε στον Ορφέα και την Κατερίνα και ίσως σου έκαναν κακό.» εκείνος, ξαφνιασμένος σταμάτησε και γύρισε να με κοιτάξει, με λύπη και μετάνοια;

«Τ-τι είπες;» τραυλισε και με πλησίασε, πιάνοντας το χέρι μου. «Σε χώρισα γιατί η Μαριτίνα με απείλησε ότι αν δεν το κάνω, θα σου κάνει κακό. Δεν ήθελα να πληγωθείς εξαιτίας μου, με κανέναν τρόπο αλλά ήμουν αναγκασμένη να το κάνω.» σηκώθηκα όρθια, κοιτάζοντας τα μάτια του και εκείνος με το ελεύθερο χέρι του, χάιδεψε το μάγουλο μου.

«Γιατί δεν μου το είπες; Γιατί με άφησες να πω λόγια που δεν έπρεπε; Γιατί δεν έκανες κάτι;» πήρα μια βαθιά ανάσα και τον πλησίασα ακόμα πιο πολύ. «Γιατί καλύτερα να πληγωθώ εγώ περισσότερο, παρά να σε πληγώσουν και να μην μπορώ να σε βοηθήσω. Θα πέθαινα άμα πάθαινες κάτι, Πέτρο.»

«Γαμωτο, συγγνώμη που σε πλήγωσα χωρίς να το ξέρω... Συγγνώμη που εξαιτίας μου βρέθηκες στο νοσοκομείο και συγγνώμη που είμαι η αιτία που έκλαιγες και πονούσες. Συγγνώμη μωρό μου, συγγνώμη.» τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου σε ένα απολογητικό φιλί, όλο συναισθήματα.

«Σε αγαπάω τόσο πολύ που δεν αντέχω στην σκέψη μήπως γυρίσει εκείνος πίσω και σε πάρει. Ο,τι και αν σου είπα, το είπα πάνω στα νεύρα μου. Δεν ξέρω τι να κάνω για να με συγχωρέσεις- πραγματικά είμαι ασυγχώρητος που πλήγωσα κάποια σαν εσένα, κάποια που αγαπώ περισσότερο και από εμένα- αλλά να ξέρεις ότι θα κάνω οτιδήποτε κι αν μου ζητήσεις. Αν ακόμα θέλεις να μείνω μακριά σου, θα το σεβαστώ και δεν θα σε ξανά ενοχλήσω. Πες μου τι θέλεις να κάνω για σένα και θα το κάνω...» δάκρυα άρχισαν να κυλάνε από τα καφετί του μάτια, κάνοντας τον πόνο στην κοιλιά μου, ακόμα πιο έντονο.

Το μισώ να τον βλέπω να κλαίει.

«Θέλω να μείνεις εδω, εδώ μαζί μου... Να μείνεις εδώ να με αγαπάς και να με προσέχεις.. Να μείνεις εδώ για να μου θυμίζεις πως είναι να θυμάσαι να ζεις και να αγαπάς... Να μείνεις εδώ, για μένα. Για μας!»

----------------------------------------------------------

Αποχωρώ :)

Ελπίζω να μην με σκοτώσετε :)