| Hºw Tº RemembeR |

| Love him |

220 days before…

[Εμίλιας pov…]

«Που στο καλό είναι η ισιωτική;» άκουσα την φωνή της Κατερίνας να ουρλιάζει από το άλλο δωμάτιο και άνοιξα τα μάτια μου, κοιτάζοντας τριγύρω μου περίεργα.

Τι ώρα να είναι;

«Εμίλια; Να μπω;» άκουσα την φωνή του Ορφέα απέξω από την πόρτα και ξεφυσιξα.

«Ναι, μπες.» ψέλλισα και τον είδα να μπαίνει μέσα με ένα δίσκο που είχε ένα πιάτο με κέικ και ένα ποτήρι χυμό.

«Καλημέρα, σου έφερα το πρωινό σου.» είπε και μου έδωσε τον δίσκο, ενώ έκατσε δίπλα μου.

«Έχεις κάτι να κάνεις σήμερα;» ρώτησε και εγνευσα αντιφατικά, κοιτάζοντας το παράθυρο.

Γιατί ο Πέτρος δεν μου είπε ότι η Κατερίνα τον κάλεσε να έρθει να φάει μαζί μας;

«Μπα, θα καθόμουν σήμερα.» παραδέχτηκα και γύρισα να τον κοιτάξω, πιάνοντας του το χέρι. «Γιατί ρωτάς;»

«Απλά, η Κατερίνα θέλει να πάτε μαζί με την Μαριτίνα για ψώνια..» τον κοίταξα περίεργα.

Εγώ να πάω ψώνια με την Κατερίνα και την Μαριτίνα;

«Θέλουν την γνώμη σου για κάτι πράγματα. Άλλωστε, απόψε το βράδυ θα έρθει ο γιατρός να φάει μαζί μας, οπότε θέλουν να ετοιμαστούν.» η φωνή του ήταν ήρεμη, κάνοντας με να γνευσω με κατανόηση.

«Πες τους ότι θα είμαι έτοιμη σε λιγάκι.» είπα και ήπια λίγο από τον χυμό μου.

«Φυσικά… Σε αφήνω τώρα να ετοιμαστείς.» ψέλλισε και με αυτό, με άφησε μόνη.

[…..]

«Και που λες Μαριτίνα μου, ο Πέτρος είναι γόνος πολύ καλής οικογένειας από ότι έμαθα.» άρχισε να φλυαρεί η Κατερίνα, μιλώντας στην διπλανή της, κάνοντας με να χαμογελάσω αμήχανα, περπατώντας από πίσω τους.

«Έχεις δει τους γονείς του;» ρώτησε η Μαριτίνα και έβαλα το χέρι μου μπροστά, καλύβοντας το στόμα μου για να μην καταλάβουν ότι χαχανισα.

Έχω δει την μητέρα του και με έχει κατά συμπαθήσει.

«Όχι αλλά σήμερα σκοπεύω να του πω τα πάντα και έτσι, κάποια στιγμή θα γνωρίσω και τους δικούς του.» απάντησε η Κατερίνα και σταμάτησα να περπατώ για λίγο, προσπαθώντας να επεξεργαστώ τα λόγια της.

Να πει τα πάντα; Ποια πάντα;

«Θα του πεις δηλαδή ότι είσαι ερωτευμένη μαζί του;» ρώτησε η Μαριτίνα και εκείνη εγνευσε καταφατικά. «Έχω σκοπό να του εξομολογηθώ τον έρωτα μου απόψε κι όλας.»

«Εκείνος είναι ερωτευμένος μαζί σου;» πέταξα ξαφνικά και γύρισαν να με κοιτάξουν. «Φυσικά και θα είναι.» είπε γελώντας και μας ενεψε να συνεχίσουμε να περπατάμε.

«Ας γίνουμε κούκλες για σήμερα το βράδυ..» την άκουσα να λέει και έμεινα για λίγο χαμένη στις σκέψεις μου.

[……]

Κοίταξα το κινητό μου και είδα τρία μηνύματα από τον Πέτρο.

«Πέρασα πολύ ωραία σήμερα. Ελπίζω να το ξανά κάνουμε γλυκάκι. Καληνύχτα🖤»

«Καλημέρα γλυκάκι, τι θα κάνεις σήμερα;»

«Ειιι είσαι καλά; Πήγε μεσημέρι και δεν έχουμε μιλήσει καθόλου :( »

Έκλεισα το κινητό και πήρα μια βαθιά ανάσα, κοιτάζοντας με στον ολόσωμο καθρέφτη.

Το μαύρο φόρεμα που φορούσα, έμοιαζε λες και είχε ραφτει για εμένα ενώ τα καστανόξανθα ίσια μαλλιά μου, με έκαναν να μοιάζω με άλλη γυναίκα.

Ξάφνου άκουσα το κουδούνι και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Γιατί θέλω να βάλω τα κλάματα, ξαφνικά;
Γιατί το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος;

«Ήρθε!» άκουσα την Κατερίνα να ουρλιάζει και κατευθύνθηκα προς την πόρτα, ανοίγοντας την και κατεβαίνοντας τις σκάλες, ενώ ο Πέτρος μόλις μπήκε στο σπίτι.

Μόλις η ματιά του έπεσε πάνω μου, έμεινε εκεί, κοιτάζοντας με από πάνω μέχρι κάτω.

«Πέρασε.» αποκρίθηκε ο Ορφέας και μας ενεψε να περάσουμε, ενώ η Κατερίνα έκατσε δίπλα στον Πέτρο, πιάνοντας τον από το μπράτσο.

«Λοιπόν, Πέτρο από δω η Μαριτίνα. Τον Ορφέα και την Εμίλια θα τους ξέρεις.» είπε εκείνη και εκείνος εγνευσε καταφατικά, καίγοντας με με το βλέμμα του.

«Τι θα πιεις;» τον ρώτησε η Μαριτίνα και εκείνος απάντησε ξερά «Μια μπύρα.» κάνοντας με να ξεροβηξω, κάνοντας τον Ορφέα να γυρίσει και να με κοιτάξει.

«Είσαι εντάξει;» γύρισα προς το μέρος του και εγνευσα καταφατικά. «Απλά θέλω ένα ποτήρι νερό.» ψιθύρισα στο αυτί του και εκείνος κάτι είπε κάτι στα κορίτσια και έφυγαν και οι τρεις, αφήνοντας μας μόνους για λίγο.

«Λοιπον…» ψέλλισα σιγανα και ένιωσα το βλέμμα του να με καίει. «Γιατί με αγνοούσες;» ρώτησε σοβαρά και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Εσύ γιατί δεν μου είπες ότι σε είχε καλέσει η Κατερίνα;» ψέλλισα και σταματήσαμε να μιλάμε όταν ο Ορφέας μπήκε στο δωμάτιο.

«Περάστε στο τραπέζι.» ανακοίνωσε και σηκωθήκαμε, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον.

Αφού καθήσαμε στο τραπέζι, πιάσαμε κουβέντα για την δουλειά του Πέτρου ενώ τρώγαμε, κάνοντας με να ξεφυσιξω για άλλη μια φορά σήμερα.

Γιατί δεν μου το είπε; Είναι όντως ερωτευμένος με την Κατερίνα;

Γιατί αν είναι, εγώ δεν μπορώ να μιλάω πλέον μαζί του

Πρέπει να μείνω μακριά του.

«Πέτρο, θέλω να σου πω κάτι.» άκουσα την Κατερίνα να λέει και ξαφνικά, η προσοχή όλων μας έπεσε πάνω της.

Βαθιές ανάσες Εμίλια. Δεν είναι κάτι.

«Εδώ και κάμποσο καιρό, αισθάνομαι ότι είμαι άρρωστη. Νιώθω πως η καρδιά μου θα σπάσει βλέποντας τα μάτια σου. Πέτρο, είμαι ερωτευμένη μαζί σου!» είπε και ξαφνικά σιωπή.

Αφού ήπια λίγο από το νερό μου, κοίταξα τον Πέτρο που κοιτούσε το πιάτο του και έπειτα κοίταξα μία την Κατερίνα, μία την Μαριτίνα και μία τον Ορφέα, πριν σηκωθώ από το τραπέζι και αρχίσω να τρέχω.

Άρχισα να τρέχω μακριά από όλους.
Μακριά από εκείνο το δωμάτιο που έμοιαζε να με πνίγει ξαφνικά. 

Μακριά από την Κατερίνα και τον παράφορο έρωτα της προς τον– εκείνον. Μακριά από τον Ορφέα και την Μαριτίνα. Μακριά του.

Μακριά από τα αισθήματα που μου δημιουργεί.

«Γαμωτο Εμίλια, περίμενε…» τον άκουσα να φωνάζει από πίσω μου και άρχισα να κλαίω, περπατώντας ακόμη πιο γρήγορα.

Νιώθω; Πώς γίνεται να νιώθω;
Πότε πρόλαβα να νιώσω;

«Εμίλια!» φώναξε και ένιωσα το χέρι του να πιάνει το δικό μου, γυρνώντας με προς το μέρος μου.

«Γαμωτο γιατί έφυγες έτσι;» ρώτησε και κοίταξα το πάτωμα, σκουπίζοντας τα δάκρυα μου.

«Πες μου κάτι, μίλα μου.» απαίτησε και ξεροκατάπια, ενώ εκείνος έσφιξε κι άλλο το χέρι μου.

«Κοίτα με…» είπε πάλι και τα μάτια μου κοίταξαν τα δικά του, κάνοντας την καρδιά μου να αρχίσει να χτυπάει δυνατά.

«Τι θέλεις να σου πω;» είπα απότομα και έκανα να απομακρυνθώ, όταν ξανά έπιασε το χέρι μου.

«Γιατί έφυγες έτσι;» ρώτησε και άρχισα να γελάω. «Και τι ήθελες; Να καθίσω εκεί πέρα και να σε βλέπω να εξομολογείσαι τον έρωτα σου για την Κατερίνα;»

Εκείνος γέλασε, χαϊδεύοντας μου -με το ελεύθερο χέρι του- το μάγουλο μου.

«Αυτό έχεις καταλάβει τόσο καιρό;» ρώτησε και τον κοίταξα, χαμένη. «Τι άλλο να καταλάβω;» απάντησα με ερώτηση και εκείνος με πλησίασε, αφήνοντας το χέρι μου και με το χέρι του, άρχισε να χαϊδεύει και το άλλο μου μάγουλο.

«Δεν έχεις καταλάβει πως εκείνη που μου έχει κλέψει την καρδιά είναι ακριβώς μπροστά μου;» άρχισε να λέει κάνοντας με να τον κοιτάξω μπερδεμένη. «Δεν έχεις καταλάβει πως εκείνη που μου έχει πάρει το μυαλό, είσαι εσύ;»

«Μ-μα, πως;» ρώτησα με κομμένη ανάσα και εκείνος χαμογέλασε γλυκά. «Από την πρώτη φορά που σε είδα, άρχισα να νιώθω πράγματα. Τα μάτια σου ήταν τόσο όμορφα- μελαγχολικά μα πανέμορφα. Ήθελα να πάρω τον πόνο σου και να σε κάνω να αρχίσεις να θυμάσαι να αγαπάς. Θέλω να σου δώσω όση αγάπη δεν σου έχει δώσει κανένας μέχρι τώρα.» αποκρίθηκε και τον πλησίασα περισσότερο τώρα, ακουμπώντας τα χείλη μου πάνω στα δικά του, σε ένα ήρεμο φιλί.

Γιατί νιώθω να ζεσταίνομαι, ξαφνικά;

Εκείνος απομακρύνθηκε, ψιθυρίζοντας «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου, Εμίλια.»

Ακούγοντας τον να το λέει, άρχισα να χαμογελάω σαν το χαζό.

«Και γω… Και γω είμαι ερωτευμένη μαζί σου, Πέτρο!»

-----------------------------------------------------------

SnobKatrin ταραννν... Να το σιπ μας😍🖤