Πάω στοίχημα πως την έχετε ακούσει την μπαρούφα «δεν μετράει το μέγεθος, μετρά η τεχνική». Κάποιος πρέπει να σας το σφύριξε λίγο μετά που ανακαλύψατε πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, δεν έχουν όλα τα παραμύθια happy ending και πως η ευκαιρία δεν αγοράζεται αλλά έχει πανάκριβο leasing με επισυναπτόμενο αρχείο psilagrammata.rar.

Υπάρχουν αρκετοί, που την έχουν μεγάλη... την αυτοπεποίθηση. Είναι κάτι σαν το National Geographic στα περίπτερα. Σου δείχνει εξαιρετικά μέρη, που ποτέ δεν θα επισκεφτείς. Οπότε επιστρέφουμε στο αρχικό πλάνο. Όχι του yoda. Don't flatter yourself. Του τύπου με το ζογκ στο χέρι. Α γεια σου. Εκεί είσαι. (Να χαρείς τα φανταστικά σου γκομενιλίκια, μην μου χαρακωθείς και μόλις έστρωσα. Θα μου λερώσεις το μοκέτο και εσύ θα το τρίβεις μετά στα 4.)

Με τούτα και με κείνα, πάλι χάθηκα. Πού είχαμε μείνει; 

Α, στο αγαπημένο μου θέμα, 

Εμένα.

Λίγο μετά την οδυνηρή συνειδητοποίηση πως δεν υπάρχει Άι Βασίλης και στο σενάριο που υπήρχε, πέθανε και την θέση του έλαβε ο all time classic Αι στο Διάολο, αποφάσισα να γίνω master. 

(Αρχικά δοκίμασα το γόνος πλουτίδου αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πως ούτε γυρίνος δεν ήμουν οπότε την είδα αλλιώς.)

Άνοιξα την λίστα με τα masters και άρχισα να σβήνω. 

Kung fu master. 'Oχι, πολύ ταλαιπώρια για τα γούστα μου. 

Master chef. Όχι αγάπη μου ακόμα δεν βρέθηκα με πιστόλι στον κρόταφο. 

(Hey life, that's not a challenge!) 

Master, leading to PhD, leading to «get a life!». Όχι, καλό μου, δεν μου πάνε τα κουστούμια, σαν καμηλοπάρδαλη με πατίνια είμαι.

Σβήσε εδώ, σβήσε παρακάτω, φτάσαμε στον πάτο. 

Master epic failures. Α γεια σου φιλαράκι, εδώ είμαστε. Χειρόφρενο. Για να δούμε τον απόλυτο οδηγό αποτυχίας σε 5 απλά βήματα. Μπλα, μπλα, μπλα μετά και άλλο μπλα μπλα για να τελειώσει με ένα βαρύγδουπο μπλα και το logo της ανοιχτής παλάμης. Ok, ευκολάκι, το 'χω. Βέβαια κατά τη διαδρομή ενίοτε έπεφτε και από κανένα σκονισμένο κρύσταλλο από το ράφι, έκαναν κανα φωτορυθμικό τα φώτα αλλά ποιος ασχολείται με μικρολεφτομέρειες;

Με τούτα και με κείνα, τα άλλα και τα παραλειπόμενα βρίσκομαι να πίνω σε ένα bar. Το alcohol και τα bars παρουσιάζουν την πρόκληση του "ωραίος, έξυπνος, μη προβληματικός, με χιούμορ και πετυχημένος aka ακόμα το IQ σου είναι μικρότερο από το μπόι σου ή είσαι παντελώς τύφλα για να σε νοιάζει οτιδήποτε". Οπότε βρίσκομαι με ένα κούκλο δίπλα μου, να πίνει τις πετρελαιοπηγές της Σαουδικής Αραβίας και λοιπών εμιράτων σε ξυλόπνευμα με απίστευτη ανακούφιση, υπερβαίνουσα την αντίστοιχη κάθε δυσκοίλιας προσωπικότητας.

Κάποια στιγμή μου κάνει πάσα μία χαρτοπετσέτα.

- Σκατά! Πάλι μπουρδέλο θα έγινα, σκέφτομαι όσο την παίρνω και πάω να σκουπιστώ ενώ μου χαμογελά τύφλα μα ευτυχής.

"If it makes you happy, it can't be that bad", σκέφτομαι την ώρα που βλέπω ότι έχει κάτι γραμμένο. Ανοίγω την χαρτοπετσέτα και διαβάζω

- Αποδέχτηκαν την παραίτησή μου. Επιτέλους! Και ένα χαριτωμένο μεσαίο δάχτυλο. Και πάνω εκεί ακούω ένα γντουπ! Σαβουρδίστηκε ο μαλάκας από το σκαμπό στο πάτωμα.

Ωραία, σκέφτομαι, ένας λιγότερος. Βαθειά ανθρωπιστής από τα γενιοφάσκια μου, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη πως θα καταφέρουμε να αποδεκατιστούμε μονάχοι μας, δίχως εξωτερική βοήθεια. Μετά τον Homo Universalis, o Ηomo Kapsoegkefalis θα αναλάβει την δουλειά.

Επειδή όμως ένας σαβουρδισμένος άνθρωπος στο πάτωμα, παρακωλύει την κυκλοφορία προς το αλκοόλ, εμφανίστηκε ένας τυπάς να τον σηκώσει. 

"Προφανώς αυτός δεν έχει πιει ακόμα αρκετά" σκέφτηκα καθώς προσπαθούσε να τον σηκώσει.

Όταν του 'πεσε και σωριάστηκε πάνω του, άλλαξα γνώμη. Με τα πολλά κατάφεραν να συντονιστούν και να τον βγάλει έξω. Ακόμα ένας ευχαριστημένος καταναλωτής, που θα ξυπνήσει με ημικρανία και αδυναμία αυτοπροσδιορισμού στον χωροχρόνο.