Σημαντική σημείωση: Ως συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου επισημαίνω ότι δεν έχω σχέση με την αναδημοσίευση του στο teenfic και διάφορους ιστότοπους. Αν διαβάζετε δικά μου έργα σε ιστοσελίδες εκτός του Wattpad, σας πληροφορώ ότι βρίσκεστε σε παράνομη ιστοσελίδα που παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραφέων κλέβοντας τον κόπο τους και σας εκθέτει σε απειλή εισβολής κακόβουλου λογισμικού και ιών.

Εγκαταλείψτε την συγκεκριμένη ιστοσελίδα και διαβάστε τις ιστορίες μου στην εφαρμογή.

»Περνούσα τις χειρότερες μέρες της ζωής μου, νόμιζα ότι δεν είχα κανέναν στο πλάι μου. Μέχρι που η μοίρα έφερε στο δρόμο μου δύο κορίτσια της ηλικίας μου. Γίναμε μια παρέα χωρίς να το καταλάβουμε. Γίναμε τρεις φίλες, τρεις κοπέλες με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και επιθυμίες η μία από την άλλη. Αν δεν ήταν αυτές δεν θα ξεπερνούσα ίσως ποτέ το τραυματικό γεγονός που άλλαξε τη ζωή μου. Το ίδιο και αυτές. Λέγομαι Νταίζη και θα σας αφηγηθώ την ιστορία μου.

»Γεννήθηκα στην ορεινή Μαλαινερσία και προερχόμουν από φτωχή οικογένεια που ως βιοπαλαιστές εξασφάλιζαν τα αναγκαία για την επιβίωση μας. Ο πατέρας μου δούλευε ως οδηγός νταλίκας, και η μητέρα μου έφυγε σε μεγάλη πόλη όπου ζει μόνιμα αναγκαστικά γιατί τα λεφτά που της έδιναν είναι καλύτερα από αυτά που έπαιρνε στην παλιά της  δουλειά. Μένει σαν εσωτερική οικιακή βοηθός στο σπίτι μια σχετικά καλής οικογένειας. Ήταν άγνωστο το πότε και αν θα επέστρεφε.

Όταν μας αποχαιρέτησε στα δεκαπέντε μου χρόνια, από τη μία στεναχωρήθηκα, από την άλλη την καταλάβαινα. Έφευγε για καλύτερη ζωή, ώστε να βοηθά εμένα και τον μπαμπά παράλληλα. Έστελνε λεφτά μέσω ταχυδρομείου μια φορά το μήνα. Ήταν ελάχιστα αλλά αναγκαία και πολύτιμα, καθώς συμπλήρωναν τον χαμηλό μισθό του μπαμπά.

Η μαμά είχε δωρεάν διαμονή και φαγητό προσφερόμενο, όντας μέλος του υπηρετικού προσωπικού της πλούσιας οικογένειας και ζούσε μετρημένη ζωή-δεν χάλαγε ούτε ευρώ κάποιες βδομάδες- οπότε δεν χρειαζόταν να κρατά τα χρήματα για τον εαυτό της, τα έστελνε άνετα σε εμάς. Όσον αφορά τη σχέση μου με τον πατέρα μου θα έλεγα πως επρόκειτο για δυσλειτουργική σχέση πότε στις καλές της και πότε στις κακές της. Είχαμε συγκρούσεις, καυγάδες, διαφωνίες που έληγαν γρήγορα ευτυχώς. Έκανα το λάθος τότε λόγω απειρίας της εφηβείας να νομίζω πως θα έφτιαχνε η σχέση μας...»

[....]

Χωριό Μαλαινερσίας Οκτώβρης του 2010,

Ο Ξανίμανδρος γυρνούσε στο σπίτι του ένα φτωχικό μικρό λιθόδμητο στην άκρη του χωριού, κάπως απομονωμένο από τα υπόλοιπα σπίτια. Άνοιξε το κούφωμα, εισήλθε μέσα και έβγαλε από πάνω του το μισό βρεγμένο πανωφόρι του καθώς έτυχε να πιάσει μια ενοχλητική σύντομη μπόρα λίγο προτού φτάσει στο σπίτι. « Νταίζη γύρισα, είσαι εδώ;» τη φώναξε χωρίς ένταση στη φωνή του.

« Γεια σου μπαμπά, εδώ είμαι που να ήμουν αλλού; Στο σαλόνι καθόμουν, έπλεκα ένα πουλόβερ. Πως είσαι; Καλά πήγαν οι δουλειές σου;»

« Ναι ας καθίσουμε τώρα στο τραπέζι του σαλονιού. Λοιπόν σήμερα έκανα δύο δρομολόγια το ένα μέχρι την πρωτεύουσα και το άλλο μέχρι μια κωμόπολη. Επτά ώρες έφαγα στις εθνικές οδούς και μέσα στις πόλεις. Αύριο όμως παίρνω ρεπό και θα ξεκουραστώ επιτέλους. Το δικαιούμαι το ένα ρεπό τη βδομάδα και συμφώνησα για αύριο ».

« Γιατί, όλη τη μέρα δηλαδή μαζί θα την περάσουμε; Θα κοιταζόμαστε μεταξύ μας και δεν θα κάνουμε τίποτα άλλο; Αύριο τυχαίνει να μην έχω μάθημα στο σχολείο λόγω αργίας εξαιτίας ενός σοβαρού θέματος μεταξύ των καθηγητών » παραπονέθηκε το κορίτσι.

« Δεν φτάνει που δουλεύω και σκίζομαι για να μην σου λείψει τίποτα, γκρινιάζεις και από πάνω».

«Έλα τώρα δεν μπορούσες να πάρεις άλλη μέρα το ρεπό σου; Θα μου έφερνες εκείνο το φόρεμα της βιτρίνας που είδα σε μαγαζί στη Πάντια όταν πήγα μαζί σου τη μία και μοναδική φορά εκδρομή; Άσε το τέλειο κόκκινο κασετόφωνο που θα με έκανε ακόμα πιο ευτυχισμένη, επειδή θα έβαζα όλες τις ταινίες που ονειρεύομαι τόσο καιρό να δω!» σταύρωσε τα χέρια της ενθουσιασμένη σε αίσθηση πανηγυρισμού. Ο πατέρας της δεν τη πίστεψε βέβαια, τις επιθυμίες της-ακόμα και αν ήταν όντως αληθινές οι συγκεκριμένες- τις θεωρούσε χαζομάρες και ξόδεμα λεφτών χωρίς λόγο.

« Πολύ περίεργα μου τα λες, μπας και θέλεις να φέρεις κάποια φίλη στο σπίτι για να κάνετε πάρτι; Και σου χαλώ τα σχέδια με την απόφαση μου να μείνω σπίτι αύριο όλη μέρα;»

« Όχι ρε μπαμπά, είναι δυνατόν αφού το απαγορεύεις και δεν σηκώνεις κουβέντα για το θέμα, κανέναν άνθρωπο δεν θες να φέρνω στο σπίτι. Μόνο στο σχολείο και για καμιά βόλτα στο πάρκο βλέπομαι με τις κολλητές μου » τον διαβεβαίωσε η Νταίζη.

« Έτσι μπράβο, άντε πήγαινε τώρα να μου φέρεις το μεσημεριανό ». Η Νταίζη πήγε στη κουζίνα, έβαλε στο πιάτο χοιρινό λεμονάτο με ρύζι και γυρίζοντας στο σαλόνι το σέρβιρε στον πατέρα της. Εκείνος άρχισε να τρώει αλλά η κόρη του αδιαφορούσε καθώς πήγε να δει την αγαπημένη της εκπομπή στην τηλεόραση. « Νταίζη, δεν έκανες το φαγητό καλά, έβαλες παραπάνω ξύσμα λεμονιού ενώ παράβρασες και το κρέας. Μόνο το ρύζι είναι άψογο και τρώγεται ».

« Βλέπω εκπομπή στη τηλεόραση. Τι έλεγες; Δεν το πέτυχα πάλι το φαγητό;»

« Ναι παρότι βελτιώθηκες στη μαγειρική σε σχέση με δύο χρόνια πριν, θέλεις δρόμο για να γίνεις σαν τη μητέρα σου ». Η Νταίζη δεν είπε τίποτα και ξανά έστρεψε τη ματιά της στην tv.

« Να μαγειρεύεις μόνος σου αν δεν σου αρέσουν τα φαγητά που φτιάχνω. Εγώ αυτό μπορώ να κάνω αυτό έκανα ».

« Γλώσσα ξέρεις να βγάζεις, όταν θέλεις να επιδείξεις το αυθάδικο και επαναστατικό σου πνεύμα μικρή. Για άκουσε τώρα αυτό που θα σου πω ». Η Νταίζη χαμήλωσε τον ήχο στην τηλεόραση για να στυλώσει το βλέμμα της στον Ξανίμανδρο.

« Να είσαι φρόνιμη κάθε φορά που θα λείπω από το σπίτι. Μην έχουμε τίποτα παρατράγουδα εντάξει; Στο επισημαίνω πολλές φορές, διότι ανησυχώ πως δεν με παίρνεις στα σοβαρά και με αυτό τον τρόπο βεβαιώνομαι ότι σίγουρα κατάλαβες. Είσαι καλό και έξυπνο κορίτσι κατά βάθος, δεν νομίζω πως θα δημιουργήσεις προβλήματα ικανά να διαταράξουν την οικογενειακή γαλήνη».

« Ναι μπαμπά δεν θα δημιουργήσω κανένα πρόβλημα, μείνε ήσυχος » του απάντησε με σιγουριά η Νταίζη αλλά όταν πήγε στο υπνοδωμάτιο της και έκλεισε τη πόρτα καλά πίσω της έβαλε το χέρι της στο στόμα για να συγκρατήσει το γελάκι που πήγε να της βγει. '' Αυστηρότατος ο λοχαγός όπως συνήθως αλλά δεν θα τον ακούω για πάντα. Ευτυχώς θα φύγω κάποια στιγμή από αυτό το σπίτι και θα κάνω τη δική μου ζωή. Όπως εγώ το επιθυμώ. Θα αποκτήσω την ελευθερία που τόσο σημαντική είναι και την εξυμνούν μέχρι και οι καθηγητές μου όταν διδάσκουν, ιδίως στο μάθημα της ιστορίας'' και με αυτά τα λόγια μέσα της η Νταίζη εξόπλιζε θάρρος, σιγουριά και κουράγιο τον εαυτό της.

*Ορισμένα ονόματα πόλεων είναι μυθοπλαστικά δημιουργήματα της φαντασίας μου(δεν υπάρχουν δηλαδή, απλώς ήθελα να δημιουργήσω μια φανταστική χώρα που να μοιάζει λίγο με την Ελλάδα και βόρειες χώρες όπου κυριαρχεί το πράσινο περισσότερο). Η ιστορία  λαμβάνει χώρα στην σύγχρονη εποχή, σε έναν ουτοπικό κόσμο όπου οι αντιλήψεις των ανθρώπων είναι συντηρητικές. Κρατούν πίσω τους νέους από την κατάκτηση των ονείρων τους τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Όμως με την πίστη και την δύναμη τους μπορούν να τα καταφέρουν, σε βαθμό να ανατρέψουν τα πράγματα.