Είμαι η Αλίνα και κατάγομαι από την Ταϊλάνδη. Ναι, σωστά ακούσατε. Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε την συγκεκριμένη λέξη? Μήπως κάποιο εξωτικό μέρος με χαρούμενους τουρίστες και δαντελενιες παραλίες? Μήπως στιγμές ξενοιασιάς με τις οικογένειες ή μόνιμη εγκατάσταση σε υπέροχα σπίτια?
Εμένα προσωπικά μου έρχεται στο νου η μυρωδιά του ιδρώτα μαζί με αναμνήσεις που θεωρώ ξεχασμένες. Ζούσα σε μια παραγκούπολη με το σπίτι μου να είναι χτισμένο από χονδρα κομμάτια ξύλου σε συνδυασμό με κούτες. Δεν υπήρχαν καν δωμάτια μόνο σκισμένα λεπτά υφάσματα που χώριζαν το ένα ««δωμάτιο»» από το άλλο. Μια γκαζιερα, δύο κουτάλες και μια μαύρη κατσαρόλα πεταμένα γύρω από μια σβησμένη εστία φωτιάς συμπλήρωναν αυτή την εικόνα. Ένα βαρέλι με βρώμικο νερό βρισκόταν πιο κει. Για πόρτες και παράθυρα ούτε λόγος. Δεν διέθετα υπολογιστή ούτε κινητό. Εδώ δεν είχαμε να φάμε με τεχνολογία θα ασχολούμαστε?
Το αλκοόλ και το εμπόριο ναρκωτικών αποτελούσαν τις μόνες διεξόδους αν δεν ήθελες να ζεις μέσα στην μιζέρια. Επίσης, αν ήσουν αγόρι ήταν τυχερή η οικογένεια σου. Και αυτό γιατί από πολύ μικρός μπορούσες να ασχοληθείς με το μποξ και τις πολεμικές τέχνες. Έτσι, θα μπορούσες να ξεφύγεις και να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό.
  Έχω μια μικρή νεογέννητη αδελφή και μια μητέρα η οποία είναι συλλέκτης σκουπιδιών. Γυαλίζει τα μπουκάλια που βρίσκει ολημερίς χωμενη μέσα στην βρώμα και τα πουλάει. Εγώ έπρεπε να δουλέψω και πήγα μαζί με έναν πλούσιο θείο μου ο οποίος ζει στην Αμερική. Μου υποσχέθηκε ότι αν δουλέψω για εκείνον, θα στέλνει χρήματα στην οικογένεια μου βοηθώντας την να επιζήσει.
Εγώ φυσικά και δέχθηκα. Ένα βράδυ πριν φύγουμε από την πατρίδα, μου υποσχέθηκε μια βόλτα με το πανάκριβο αυτοκίνητο  του.
Έτσι και έγινε και με πήγε σε μια πλούσια περιοχή σε έναν δρόμο όπου βρίσκονταν και άλλες κοπέλες. Ένας άνδρας στάθηκε μπροστά μου, με πήρε από το χέρι και με πήγε στο αυτοκίνητο του. Με πέταξε στις πίσω θέσεις ενώ ήρθε πάνω από το ξαπλωμένο σώμα μου αρχίζοντας να βγάζει τα ρούχα μου. Μπήκε με φόρα μέσα μου. Πονεσα τόσο πολύ εκείνη την πρώτη φορά. Όταν η βίαιη πράξη τελειωσε και είχα ντυθεί, μου έβαλε στο στήθος μια δεσμίδα χαρτονομίσματα χτυπώντας με στα οπίσθια καθώς γυρνούσα την πλάτη μου και τον άφηνα πίσω.
  Γύρισα σε κακά χάλια πίσω στο αμάξι του θειου μου ενώ εκείνος με κοίταξε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης.
« «Αυτή θα είναι η μοίρα σου αν δεν με υπακους»»ακούστηκε η βραχνή ανδρική φωνή καθώς χάιδευε απαλά το πόδι μου.
Εγώ κοιτούσα άψυχη μπροστά μου χωρις να διακρίνω τι βλέπω.
Ο εφιάλτης μόλις είχε ξεκινήσει....