Η Τζίνα άκουσε γυναικείες ανήσυχες φωνές να καλούν απαλά το όνομα της και κάτι δροσερό στο πρόσωπο της. Μετά από μεγάλη προσπάθεια , άνοιξε αργά τα μάτια της και αντίκρισε δυο συναδέλφους της να την κοιτούν παρηγορητικά τρίβοντας της τα χέρια με στοργή , σαν να ήταν η μικρή τους αδελφή που είχε νοσήσει από πυρετό. Ένας γιατρός στεκόταν διακριτικά λίγο πιο κει κοιτώντας την με ανησυχία . Βρισκόταν στο νοσοκομείο που ήταν μακριά από την πόλη. Η ίδια φοβόταν  τους γιατρούς , τις ενέσεις και τους λευκούς τοίχους που ήταν σαν να είχαν ρουφήξει κάθε ρανίδα ζωής από τους ανθρώπους . Θεωρούσε αυτό το επάγγελμα ψυχρό . 

Ο γιατρός την πλησίασε με σκοπό να της μιλήσει καθώς είχε μιλήσει με τις κοπέλες που δέχθηκαν να εγκαταλείψουν το πόστο τους για λίγο προκειμένου να βεβαιωθούν πως θα ήταν καλά . Εκείνες την αποχαιρέτησαν διακριτικά και αποχώρησαν κλείνοντας απαλά την πόρτα πίσω τους. 

<<Καλησπέρα κυρία μου , είμαι εδώ για να σας βοηθήσω καθώς αν τα στοιχεία που μου είπαν οι συνάδελφοι σας αληθεύουν τότε πάσχετε από κάτι πολύ σοβαρό .>> Τα πρώτα του λόγια που εκφράστηκαν  με ηρεμία σαν να της έλεγε τα νέα της ημέρας από μια εφημερίδα , την θορύβησαν και την έκαναν να τεντώσει τα αυτιά της για να ακούσει τα συμπεράσματα του . 

<<Κυρία Τζίνα αν μου επιτρέπεται αληθεύει ότι σε ένα επαγγελματικό δείπνο , κόβατε την μερίδα σας σε πολύ μικρά κομματάκια αλλά τρώγατε ελάχιστα?>> ρώτησε . Εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Το θυμόταν εκείνο το βράδυ πριν έναν μήνα .  Είχε καταλήξει να πίνει παρά να τρώει  ενώ δεινοπάθησε για να φτάσει στο σπίτι της  . Με το που έκλεισε η πόρτα πίσω της , είχε καταρρεύσει στο πάτωμα και δεν ξύπνησε παρά μόνο όταν άκουσε το τηλέφωνο να χτυπά δαιμονισμένα με το αφεντικό να της βάζει τις φωνές για την αργοπορία της. Είχε εμφανιστεί με τα χθεσινά ρούχα που ήταν τσαλακωμένα , τα μαλλιά της ανάστατα και το  μακιγιάζ χάλια , αφού δεν είχε προλάβει να το αφαιρέσει. 

Ο γιατρός συνέχισε τις ερωτήσεις αφού πρώτα της έδωσε να πιει από ένα πλαστικό ποτηράκι μικρές γουλιές νερού. 

<<Με συγχωρείτε που ρωτώ κάτι τόσο προσωπικό μα ... πότε είχατε τελευταία φορά περίοδο?>>

Εκείνη τον κοίταξε σαν να έβλεπε φάντασμα . Όντως είχε απορήσει και η ίδια καθώς ο κύκλος της ήταν σταθερός . Δεν είχε σύντροφο για να μπορεί να ελπίζει σε ένα ευχάριστο νέο όπως η εγκυμοσύνη οπότε σίγουρα κάτι άλλο συνέβαινε με τον οργανισμό της ο οποίος της έστελνε τα προειδοποιητικά  σημάδια μα εκείνη ήταν πολύ απασχολημένη για να τα αποκωδικοποιήσει.  Τώρα φοβόταν και η ίδια . 

<<Έναν μήνα κύριε >>ψέλλισε  και κοίταξε με ντροπή το πάτωμα . 

<<Θα μου πείτε  τι έχω ?>>ρώτησε κάπως ανυπόμονα . 

<<Πάσχετε από μια πολύ σημαντική διατροφική διαταραχή η οποία μπορεί αν δεν προσέξετε να αποβεί μοιραία για την ζωή σας . Λέγεται ανορεξία >>ανακοίνωσε και συνέχισε τον λόγο του 

<<Οι ερωτήσεις και οι εξετάσεις δεσποινίς δεν γίνονται τυχαία . Εξετάσεις δεν κάνουμε μόνο όταν κοντεύουμε να αρρωστήσουμε από κάτι αλλά και προληπτικά για να διαπιστώσουμε αν όλα είναι καλά με το σώμα μας και όχι μόνο. Για παράδειγμα , αν κάνατε εξετάσεις θα είχατε διαπιστώσει πως έχετε χαμηλή αρτηριακή πίεση η οποία κατά πάσα πιθανότητα είναι η αιτία για το λιποθυμικό επεισόδιο. Τα άτομα που νοσούν από την διαταραχή αυτή , συνηθίζουν να έχουν περίπλοκες τελετουργίες φαγητού όπως είναι το κόψιμο της τροφής σε μικρές μπουκιές , συλλογή περίτεχνων συνταγών και τροφών που μαγειρεύουν αλλά δεν τρώνε οι ίδιοι  . Επίσης , όσον αφορά τις γυναίκες υπάρχει η παύση ή η ακανόνιστη έμμηνος ρύση αλλά και συρρικνωμένο στήθος , αραιωμένα μαλλιά και εύθραυστα νύχια .  Ευτυχώς δεν έχουμε φτάσει στα τρία τελευταία σημεία αλλά για να μην φτάσουμε πρέπει να συνεργαστείτε και εσείς >>. Η Τζίνα άκουγε με μεγάλη προσοχή τις κουβέντες του και σκεφτόταν αν θα έπρεπε να  του εκμυστηρευτεί  τα πράγματα που την βασάνιζαν . 

<<Κύριε ξέρετε...Εγώ...Δεν προλαβαίνω να φάω γιατί μου απορροφά όλη μου την ενέργεια και την όρεξη η δουλειά μου . Μάλιστα , μου είχε γίνει σύσταση από τα αφεντικά ότι πρέπει να προσέχω το βάρος μου σε μια περίοδο που είχα πάρει λίγα παραπάνω κιλά. Αυτό το γεγονός συν τα ωράρια είναι που με οδήγησαν στην κατάσταση όπου βρίσκομαι αυτήν την στιγμή . Τώρα τι πρέπει να κάνω ?>>

<<Αρχικά , να αγαπήστε εσάς  δεσποινίς . Προέχει η υγεία σας . Μπορείτε να ζητήσετε να σας δώσουν άδεια από την εργασία ενώ θα σας χορηγήσω και συνταγή με ήπια φάρμακα . Υπάρχουν πολύ καλοί ψυχολόγοι εδώ , σίγουρα θα μπορούν να σας  βοηθήσουν . >>πρότεινε ο κύριος χαμογελώντας της . Το χαμόγελο ήταν μεταδοτικό και για πρώτη φορά η Τζίνα γέλασε ειλικρινά και ευχαρίστησε τον άνθρωπο αυτό που της άνοιξε τα μάτια. Απορούσε πώς δεν είχε σκεφτεί η ίδια πιο νωρίς αυτήν την λύση . 

Για το καλό της λοιπόν , θα έπαυε να γυρίζει ο κόσμος της γύρω από την εργασία της και θα φρόντιζε και λίγο τον ίδιο της τον εαυτό .