Είχαν περάσει πια πολλά χρόνια από τότε που η Ναζλί με την Αϊσε έφυγαν από την Τουρκία πηγαίνοντας να ζήσουν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Πελοπόννησο. Τους άρεσε το μέρος με τα πέτρινα σπίτια, τους ευθείς και ευγενικούς κατοίκους του που μπορεί να τις κοιτούσαν με περιέργεια και καχυποψία στην αρχή αλλά στο τέλος τις αποδέχθηκαν και δεν το μετάνιωσαν ποτέ. Η Αϊσε έγινε υπάλληλος σε ένα μαγαζί με υπολογιστές ενώ η Ναζλί σερβιρε καφέδες και παραδοσιακά φαγητά σε ένα ταβερνάκι ευγνωμονώντας τους γονείς της που ξόδεψαν πολλά χρήματα για να της μάθουν αγγλικά και γαλλικά. Δεν έκαναν ποτέ σχέση καθώς οι εμπειρίες τους με τους άνδρες ως εκείνη την στιγμή μόνο ευχάριστες δεν ήταν. Πλέον, δεν μπορούσε πια να τους αγγίξει το μίσος των συμπατριωτών τους ούτε τα καυστικά σχόλια  μαζί με την σεξιστική συμπεριφορά ανδρών είτε στην δουλειά είτε στο δρόμο. Μόνη τηλεφωνική επικοινωνία της Αϊσε με την πατρίδα ήταν ο συνάδελφος της ο οποίος της είχε σταθεί πιο πολύ και από την ίδια της την μητέρα που μετά από κάποιες αναπάντητες κλήσεις σταμάτησε πια να ενδιαφέρεται για το σπλάχνο της.
Η Ναζλί με την Αϊσε είχαν πια αποκτήσει  μετά απο πολλές στερήσεις το δικό τους σπίτι δίπλα στην θάλασσα με το καλοκαιρινό απαλό αεράκι να μεταφέρει την ευωδιά του ιωδίου . Η Ναζλί είχε εξομολογηθεί στην Αϊσε ότι ο προϊστάμενος της την είχε πιέσει πολύ ψυχολογικά με μέιλ και σκηνές που έκανε μπροστά σε άλλους συναδέλφους για να δεχθεί να είναι μαζί του τάζοντας της τα διπλάσια χρήματα από τον κανονικό μισθό της. Είχε πει ακόμη ότι οι άνδρες πληρώνονταν τα διπλά από την γυναικείο δυναμικό και αυτό το κατάλαβε από ένα τετράδιο με τους μισθούς των εργαζομένων που τυχαια είχε πέσει στα χέρια της. Έτσι, αναγκάστηκε να γίνει η ερωμένη του κουβαλώντας την αισχύνη για αρκετους μήνες μέχρι που ένας πολύ καλός ψυχολόγος κατάφερε να την απαλλάξει από τις ενοχικές της σκέψεις και να συμφιλιωθεί για πάντα με τον εαυτό της. Μάλιστα, είχε τολμησει να κάνει και μια αλλαγή στα μαλλιά της κόβοντας τα κοντά και βάφοντας τα κόκκινα, πράγμα που την έκανε ακόμη πιο όμορφη καθώς το φλογάτο χρώμα ταίριαζε στην λευκή της επιδερμίδα κάνοντας την να μοιάζει με εξωπραγματικό πλάσμα.
Από την άλλη μεριά, η Αϊσε είχε χαρεί ιδιαίτερα όταν άκουσε την σύλληψη του Οσμάν και τον ξυλοδαρμό του Γιουσούφ από διάφορους εργαζόμενους που τον μισούσα για τον αυταρχικό του χαρακτήρα. Η εταιρεία πτώχευσε μετά την παραιτηση του φίλου της και κάπως έτσι έκλεισε ένα οδυνηρό κεφάλαιο της ζωής της που σίγουρα αποτελούσε κρυφό μαράζι και για πολλές άλλες εργαζόμενες του τόπου της.
Οι δύο γυναίκες είχαν πετύχει πια τις δικές τους προσωπικές νίκες και μετά από την εξιστόρηση των περιπετειών τους έγιναν καλές φίλες. Η Αϊσε ξύπνησε νιώθοντας τα μαλλιά της να πηγαίνουν προς τα πίσω από το δυνατό φύσημα του ανέμου ενώ έπαιρνε το πρωινό της με την Ναζλί στον κήπο.
  Και τότε συνειδητοποίησε ότι είχε αποκτήσει αυτό που τόσο καιρό της έλειπε :την ησυχία της από τοξικους ανθρώπους. Και σίγουρα αυτός ήταν ένα λόγος για να χαμογελάει κανείς!