Η Αϊσέ μπήκε στο σπίτι της μητέρας της και την βρήκε σκυφτή πάνω από μια κατσαρόλα να ανακατεύει σκεφτική το περιεχόμενο της. Της φάνηκε κάπως αφηρημένη και την φώναξε απαλά για να μην την τρομάξει :
««Μαμά?»» ρώτησε αγγίζοντας απαλά τον ώμο της.
Η Μεσουντέ γύρισε και αντίκρισε την κόρη της. Η Αϊσέ τρόμαξε όταν είδε την έκφραση του  προσώπου  της. Τα χείλη της ήταν σφιγμένα σε μια λεπτή γραμμή  και τα καστανά της μάτια την κοίταξαν ψυχρά. Τα χέρια της δεν άνοιξαν ποτέ να της δώσουν την παρηγοριά που αναζητούσε. Στο τρυφερό μάγουλο της νεαρής γυναίκας, προσγειώθηκε ένα δυνατό χαστούκι.
««Αυτό τώρα τι ήταν?»» ρώτησε ξαφνιασμένη έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
««Η τιμωρία για όσα έμαθα δεσποινίς μου. Τηλεφώνησε ο Ομέρ και μου είπε ότι παραιτήθηκες από την δουλειά. Για ποιο λόγο μας ρεζίλεψες στο φίλο του πατέρα σου?»»
««Μήπως σου είπε και τον λόγο?»»
««Ναι μου το ανέφερε και αυτό ξετσίπωτη. Είπε ότι άνοιγες τα πόδια σου στον Γιουσούφ για να  πάρεις την προαγωγή εσύ. Και επειδή εκείνος παρουσίασε την εργασία , εσύ θύμωσες και έφυγες σαν κακομαθημένο.»»
Η Αϊσέ έπιασε το κεφάλι της ζαλισμένη και κάθισε στην πιο κοντινή καρέκλα.  Ο Ομέρ είχε ξεκινήσει ήδη να κάνει την ζημιά του. Δηλαδή, έπαιρνε τηλέφωνο σε όσους γνώριζε και αφού τους έδινε την περιγραφή της πρώην υπαλλήλου του, τους συμβούλευε να μην την προσλάβουν αν χτυπούσε την πόρτα τους για δουλειά εξαιτίας της απαράδεκτης διαγωγής της.
««Εξαφανίσου!»» Πρόφερε απειλητικά η Μεσουντέ πλησιάζοντας την. « «Πόρνες δεν θέλω στο σπίτι μου! Πέρασε έξω τώρα!» τσίριξε έξαλλη και πέταξε την ξύλινη κουτάλα στο πάτωμα από τα νεύρα της.
««Είσαι απαράδεκτη! Θα φύγω αλλά θέλω να ξέρεις ένα πράγμα :πως πάντα στην ζωή μου προσπαθούσα να ικανοποιώ τα θέλω σου αλλά εσύ πάντα με υποτιμούσες και πίστευες τον κόσμο όχι το ίδιο σου το παιδί! Ντροπή σου»» της είπε με ήρεμο τόνο.
Πήγε στο δωμάτιο της και πήρε όλες τις οικονομίες που είχε μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια. Δικαιούταν διακοπές. Δεν της άρεσε να φεύγει , να εγκαταλείπει την μάχη. Όμως, κάποτε η φυγή αποδεικνύεται και λύση. Θα πήγαινε για άλλη μια φορά στο διαμέρισμα. Εκεί όπου πήγαινε πάντα για να σκεφτεί, να οργανωθεί και να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις της.