Είχαν περάσει δύο μήνες  από τότε που η νεαρή κοπέλα είχε βρεθεί στο δωμάτιο του νοσοκομείου ακούγοντας τα λόγια του γιατρού που μίλησαν μέσα στην ψυχή της. Από τότε, πολλά πράγματα είχαν αλλάξει τόσο ως προς την εξωτερική της εμφάνιση όσο και ως προς τον τρόπο που αντιμετώπιζε την ζωή της θέτοντας την αυτήν την φορά σε σωστές βάσεις . Εδώ και ώρα βρισκόταν στον κήπο του πατρικού της σπιτιού  απολαμβάνοντας τα χρώματα και την λάμψη της ανατολής . Ο ήλιος έβγαινε αργά -αργά από τον σύντομο ύπνο του  για να χαρίσει την ζεστασιά του στους ανθρώπους σηματοδοτώντας την έναρξη της ημέρας με ρόδινες αποχρώσεις στο ουράνιο στερέωμα . 

Είχε ξυπνήσει από πολύ νωρίς μόνο και μόνο για να ετοιμάσει στους γονείς της ένα χορταστικό πρωινό γεύμα καθώς και για να συζητήσει μαζί τους για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών . Ήθελε να τους  περιποιηθεί καθώς τόσα χρόνια είχαν να φροντίσουν για πολλά. Οι δυο τους είχαν ένα μαγαζί με ρούχα και έλειπαν ως το απόγευμα. Ήταν απλά ντυμένη και αισθάνθηκε ευτυχισμένη όταν μετά από χρόνια , μπόρεσε να αντικρίσει άβαφο το πρόσωπο της . Η Τζίνα είχε πλέον ξαναβρεί την υγειά της μετά την λιποθυμία της η οποία την είχε ταρακουνήσει για τα καλά. Επίσης , επισκεπτόταν τακτικά ψυχολόγο τον οποίο τον έβρισκε προτιμότερο από οποιαδήποτε φαρμακευτική συνταγή. Είχε κατορθώσει να ξεμπλέξει από την εταιρεία η οποία σαν κουνούπι ρουφούσε τις αντοχές της μετά από ομηρικούς καυγάδες με το αφεντικό της. Άδειασε το σπίτι που κρατούσε από  τα προσωπικά της αντικείμενα πουλώντας το σε μια οικογένεια που είχε ένα μικρό μωράκι . Τουλάχιστον , το άφησε σε καλά χέρια . 

Βήματα ακούστηκαν από μέσα συνοδευόμενα από φωνές . Φαίνεται οι γονείς της είχαν ξυπνήσει. Καλημέρισαν την κόρη τους ενώ ξαφνιασμένα κοιτούσαν  μια το σερβιρισμένο πρωινό στο ξύλινο τραπέζι ,μια το πρόσωπο της κόρης τους που έλαμπε από ευτυχία έχοντας σχηματίσει ένα σκανταλιάρικο χαμόγελο στο πρόσωπο της .

<<Εσύ τα ετοίμασες όλα αυτά ?>>ρώτησε ο πατέρας της δείχνοντας με μια πλατιά κίνηση του χεριού του τα μπολ με το ρύζι , ο ψητός σολομός  μαγειρεμένος στην εντέλεια και κομμένος σε ομοιόμορφες φέτες επάνω σε έναν μεγάλο δίσκο ,ένα μεγάλο πιάτο μέσα στο οποίο υπήρχαν αλμυρές τηγανίτες  και τρεις ατομικές ομελέτες . 
<<Ναι ,έκανα αρκετό μαγείρεμα όταν έβρισκα χρόνο .Μαμά , μπαμπά >>είπε με την φωνή της να σπάει από το συναισθηματικό βάρος των πρόσφατων γεγονότων ,<<έχω να σας μιλήσω για κάτι , για κάτι πολύ σοβαρό που συνέβη πριν δυο μήνες >> είπε πίνοντας λίγες γουλιές νερού από το ποτήρι της. Έτσι , η Τζίνα εκμυστηρεύτηκε στους ανθρώπους που την έφεραν στον κόσμο τον Γολγοθά που ζούσε τόσα χρόνια προσπαθώντας να μην παραλείψει τίποτα. Καθώς προχωρούσε η διήγηση της , τόσο ο πατέρας της έσφιγγε το μικροκαμωμένο χέρι της μητέρας της που είχε χλομιάσει  . 

<<Γιατί δεν μας είπες τίποτε παιδί μου ?Θα σε βοηθούσαμε να ξεφύγεις από όλο αυτό μια ώρα αρχύτερα. Όλο αυτό πίεζε την ψυχή σου και όταν η ψυχή πονά. αυτό αργά ή γρήγορα φαίνεται στο σώμα , στην υγεία μας , παντού ! Τέλος πάντων , τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα ?>>

<<Θέλω να εργαστώ μαζί σας  στο μαγαζί μας >>δήλωσε ορθά κοφτά η Τζίνα . 

<<  Φυσικά και να έρθεις κόρη μου ! Δεν τίθεται θέμα ! >>απάντησε η μητέρα της . <<Και μην ξεχνάς πως όταν αποκτάς παιδιά , πάντα μένουν παιδιά όσο και αν μεγαλώσουν . Θέλουμε πάνω από όλα να είσαι εσύ καλά ,θέλουμε την ευτυχία σου τίποτε παραπάνω ! Κάθε οικογένεια οφείλει να λύνει τις υποθέσεις της μόνη της >>τόνισε η μητέρα της.

Η Τζίνα ένιωσε τόσο όμορφα ακούγοντας τα ενθαρρυντικά λόγια της μητέρας της. Ορεξάτη ξεκίνησε να τρώει και αυτή ενώ τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν στο τραπέζι πάνω που ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του  προμηνύοντας μια νέα εποχή για την Τζίνα .Μια εποχή που κανένας ξανά δεν θα την πίεζε ούτε την ψυχή της ούτε το κορμί της. ..

Και εδώ ολοκληρώθηκε το διήγημα της Τζίνας μας ! Για πάμε να δούμε τι γίνεται και με τις υπόλοιπες ...Ελπίζω να σας άρεσε αν και είναι  μικρό ...