Η Σουχρίν ένιωθε  ξαφνικά σαν να βυθιζόταν στην θάλασσα .Πνιγόταν από τις απαιτήσεις της νέας της ζωής καθώς και τους τύπους που έπρεπε να ακολουθεί . Έπρεπε κάθε ημέρα να σηκώνεται από το πρωί , να αφήνει στις υπηρέτριες να της διαλέξουν ένα φόρεμα , να την κάνουν μπάνιο , να της πλέξουν όμορφα τα μαλλιά στολίζοντας την με ακριβά κοσμήματα. Έπρεπε να μένει όλη την ημέρα στο σπίτι ενώ της απαγορευόταν αυστηρά η έξοδος και κατά συνέπεια η επικοινωνία με την οικογένεια της . Της έλειπαν τα ατελείωτα παιχνίδια με τους φίλους της στα σοκάκια ακόμη και οι αρπαγές που έκαναν στην αγορά με τα φρούτα κάνοντας τους πωλητές έξαλλους . Της έλειπαν οι συζητήσεις με την μητέρα της , το χαμόγελο του πατέρα της ακόμη και τα πειράγματα των μικρότερων αδελφιών της. Έπρεπε να συνοδεύει την μητέρα του άνδρα της στον καθημερινό της περίπατο στην αυλή  η οποία όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο έκανε προσπάθειες να την αγγίζει μακριά από τα μάτια όλων . Έπρεπε να παίρνει μαζί τους πρωινό , μεσημεριανό και απογευματινό κάνοντας ότι αγνοεί το γεμάτο υπερηφάνεια βλέμμα του πεθερού της που δεν έχανε στιγμή να  σχολιάζει την χαρά του που ο γιος του πήρε παρθένα γυναίκα από εκείνην την καταραμένη όπως συχνά έλεγε κάστα.  

Μα η χειρότερη της στιγμή ήταν τότε που ο Ντεβντάντ  απαιτούσε  να τηρήσει τα συζυγικά της καθήκοντα . Πάντα γινόταν με τον ίδιο τρόπο τηρώντας μια συγκεκριμένη στάση , με τα μάτια της νεαρής κοπέλας επάνω στο ταβάνι όσο ο άνδρας της  κατακτούσε το κορμί της μιας που την ψυχή της ποτέ δεν κατάφερε να την ξεκλειδώσει . Και η Σουχρίν μετρούσε τις ώρες , τα λεπτά μέχρι να τελειώσει η ανούσια για αυτή πράξη , να νιώσει το γνωστό κάψιμο ,να ξαπλώσει δίπλα της ο άνδρας της χωρίς να της πει μια κουβέντα ,χωρίς ούτε καν να την κοιτάξει. 

<<Γιατί μου φέρεσαι έτσι?>>πήρε το θάρρος και τον ρώτησε μια ημέρα. Η ερώτηση της έκρυβε παράπονο . Εκείνος έστρεψε το κεφάλι του προς την μεριά της με το φρύδι του να έχει σηκωθεί από την απορία . Τα μάτια του την κοίταξαν ήρεμα .

<<Τι εννοείς ?>>ρώτησε ενώ έσκυψε από επάνω της . Τα χείλη του ακούμπησαν απαλά το μέτωπο της κάνοντας την νεαρή κοπέλα να ξαφνιαστεί καθώς ήταν το πρώτο σημάδι  τρυφερότητας όλο αυτόν τον καιρό που ήταν παντρεμένοι. Κοίταξε το γυμνό κορμί της σκεπάζοντας το με το σεντόνι .

<<Εννοώ ότι με πονάς κάθε φορά που μου κάνεις έρωτα. Δεν με αφήνεις ούτε να σε κοιτάξω , ούτε να χαϊδέψω το σώμα σου όπως πολλές φορές  θέλω να κάνω . Πάντα είσαι ψυχρός μαζί μου και αφήνεις τον πατέρα  σου να με φέρνει σε δύσκολη θέση , λες και εσύ δεν έχεις λόγο. Όσο για την  μητέρα σου...>> διέκοψε τον λόγο της αφήνοντας τον με χίλια ερωτηματικά. Οι τύψεις τον έζωσαν . Είχε καλή ψυχή κατά βάθος αλλά οι προηγούμενες εμπειρίες του με γυναίκες τον είχαν αφήσει με μια πικρή γεύση. Άλλες του έλεγαν ψέματα πως ήταν παρθένες , ενώ άλλες το έσκασαν νύχτα έχοντας κλέψει χρήματα ή άλλα πολύτιμα αντικείμενα από το σπίτι του παρόλο που τους φερόταν άψογα  . Ο πατέρας του τον κορόιδευε που έδειχνε τα συναισθήματα του υποδεικνύοντας του ότι ένας σωστός άνδρας πρέπει μόνο να απαιτεί , να είναι ευγενικός και ψυχρός προφυλάσσοντας έτσι τον εαυτό του . Ο ίδιος δεν είχε δει ούτε μισή φορά μια τρυφερή κίνηση του πατέρα προς την μητέρα του . Έτσι , υιοθέτησε αυτήν την στάση. Πρώτη φορά ένιωσε την καρδιά του να ερωτεύεται πραγματικά , όταν είδε για πρώτη φορά την Σουχρίν να τον κοιτά ντροπαλά μα με δυναμισμό στο πατρικό της. Μα φοβόταν να εκδηλώσει ανοιχτά την αγάπη του . Θορυβήθηκε όταν άκουσε τα σχόλια της για τους γονείς του καθώς η Σουχρίν έδειχνε να φοβάται την μητέρα του . Το βλέμμα της όταν την άφηνε μόνη μαζί της , φανέρωνε τρόμο  ,κάτι που έβλεπε και στα μάτια προηγούμενων συντρόφων του . 

<<Σουχρίν τι σου κάνει η μητέρα μου ?Γιατί τρομάζεις όταν μένεις μόνη μαζί της?>>ρώτησε ενώ το χέρι του χάιδευε με στοργή το πρόσωπο της . Δεν ήθελε να την βλέπει να κλαίει ούτε να τρομοκρατείται .  Μετάνιωσε ήδη για την συμπεριφορά του εκείνο το βράδυ . Από εδώ και πέρα, θα προσπαθούσε να διορθώσει ό, τι είχε κάνει λάθος . 

<<Με αγγίζει συνέχεια Ντεβντάντ μου.   Την πρώτη νύχτα του γάμου μας , όταν μας άφησες μόνες στο δωμάτιο με έπιασε παντού και μου κόλλησε ένα μαχαίρι στο λαιμό. Με απείλησε ότι θα βρεθώ στον τάφο αν δεν ήμουν αγνή. Όταν είχες πάει να δείξεις το σεντόνι , με είχες αφήσει γυμνή επάνω στο κρεβάτι και εκείνη ήρθε και με χάιδεψε εκεί κάτω λέγοντας πως πρέπει να κάνω παιδιά . Κάθε φορά που πηγαίναμε βόλτα στον κήπο , με έπιανε από την μέση. Στο ορκίζομαι πως δεν το απολάμβανα καθόλου , προσπαθούσα να της αρνηθώ , να την αποφύγω μα πάντα  μου κολλούσε εκείνο το καταραμένο μαχαίρι στον λαιμό . Νόμιζα θα με σκοτώσει . Με ανάγκαζε να γδυθώ στο κιόσκι που ήταν κρυμμένο από δέντρα και λουλούδια . Με φιλούσε συχνά στο στόμα και με έπιανε στο στήθος . Με έπιανε από την μέση σαν να ήμουν η γυναίκα της .Μου έλεγε πως αν γίνω δική της , θα με πάρει από εδώ , θα πηγαίναμε να ζήσουμε αλλού. Όμως εγώ δεν ήθελα. Εγώ μόνο εσένα θέλω>>  είπε με τα δάκρυα  να κυλούν από τα μάτια της. Ο άνδρας της προσπαθούσε να την παρηγορήσει  παίρνοντας την στην αγκαλιά του .Δεν το χωρούσε το μυαλό του . 

<<Η μητέρα μου είναι κατεστραμμένη από το όπιο , την μοναξιά και την αδιαφορία του πατέρα μου . Και ψάχνει αλλού παρηγοριά . Είχα δει και εγώ παρόμοια εικόνα όταν ήμουν πιο μικρός με μια υπηρέτρια μας η οποία έφυγε εντέλει . Θα σε πάρω και θα φύγουμε , δεν θα γυρίσουμε εδώ ποτέ ξανά  . Μάζεψε τα πράγματα μας σε παρακαλώ. Εγώ πάω να κανονίσω τις λεπτομέρειες του ταξιδιού μας >> είπε αλαφιασμένος και σηκώθηκε να βάλει τα ρούχα του. 

<<Θα το έκανες αυτό για εμένα ?>>ρώτησε άναυδη η μικρή κοπέλα . 

<<Θα έκανα τα πάντα για εσένα , αγάπη μου . Τα πάντα!>> είπε αφήνοντας της ένα παθιασμένο φιλί στα γεμάτα της χείλη . 

<<δηλαδή όντως με αγαπάς?>>ρώτησε αβέβαια η Σουχρίν. 

<<Σε αγάπησα από τη πρώτη στιγμή . Ορκίστητα ότι θα σε προστατεύω και θα σε αγαπώ μέχρι να σβήσει ο ήλιος . Δεν θα σε αφήσω μόνη σου ποτέ ξανά . >>είπε με πάθος ο Ντεβντάντ . Όντως την αγαπούσε και δεν θα άφηνε ξανά κανέναν να την πειράξει. Φυσικά , δεν μπορούσε να κάνει κάτι στην Νιρούν αν και θα της άξιζε. 

<<Και εγώ σε αγαπώ >>ψιθύρισε η Σουχρίν με τη καρδιά της να αισθάνεται για πρώτη φορά χαρά. Επιτέλους , θα έφευγε από αυτό το τοξικό μέρος. Δεν ήξερε πού θα πήγαινε μα σημασία είχε που δεν ήταν μόνη της αλλά με έναν άνθρωπο που να την αγαπά . Σκέφτηκε πόσο λάθος είχε κάνει και δεν μίλησε πιο πριν . Θα είχε γλιτώσει μια ώρα αρχύτερα από την παρενόχληση και την ψυχική πίεση. Επιτέλους η ζωή της θα έμπαινε σε καινούργιες βάσεις .