Νάμαστε πάλι από βραδύς σε άναρχο ταξίδι...

ψυχή μου κι αν ερίγησες μαζί μου κατεβαίνεις

βάστα γαλήνια προσμονή και όνειρο μεγάλο.

Καθώς το φως απλώνεται αντίκρυ στο σκοτάδι

χρώματα κόκκινα μαβιά με δάκρυα πλασμένα

σε πέπλα άμορφα βαριά αέρινα σε παίρνουν.

Αισθήσεις πρόσχαρες πολλές στα χρόνια πιεσμένες

αντάρα κάνουν βουερή διέξοδο γυρεύουν.

Κοιτάζουν πίσω, ξανά μπροστά

αναμετρούν τα πρέπει

στα "θέλω" μένουν δεκτικά

η ελπίδα να τα τρέφει.

Και να ο φόβος...σέρνοντας χαλκάδες με σκοτάδι

ρίγος σκορπά θανάσιμο αγχώνει την ανάσα

γυρεύοντας το γλυτωμό κοντά σου με λατρεία.

Ποια ηδονή θερμή στα μάτια σου ;

Ποια ελπίδα στην καρδιά σου ;

Ποιος τάχα φάρος λαμπερός την όψη σου φεγγίζει.

Πόθος καλοφόρετος ...εκεί είναι σε προσμένει !

Σκοτάδι κάποτε βουβό, βαρύ μέσα στο δώμα

γίνηκε τώρα φωτεινό, δες το γεμάτο χρώμα.

Μέτρο, φραγμοί κι αναστολές σαρώνονται σιμά σου

Όλα τα πρέπει λες μαζί, τα χιλιοφορεμένα

αέρας έγιναν, σκορπούν στου πόθου τη λαγνεία.

Δες την πως στέκει απόλυτη, πλανεύτρα, αλλοπαρμένη,

όλα γυρίζουν μες στο φως, στη δίνη των χρωμάτων,

τα βήματά σου βιαστικά στα υγρά της μονοπάτια.

Κανείς δε στέκει δισταγμός, κανείς δεν μένει πόνος.

Αρχόντισσα ζάλη ερωτική, ανίκητη νεράιδα

σε φτάνει στην κορύφωση, στο ύστερο ταξίδι.

Αφήνεσαι, υπνωτίζεσαι σαν όλα τα όνειρά σου

ζωή πάνω απ' τα όρια, αισθήσεις δίχως τέλος

μες των φιλιών την αγκαλιά, και στων ματιών τη χάρη.

Ανάσες της καρδιάς ακούς, θεριεύουν, ψιθυρίζουν

κάθε σου λέξη ανείπωτη, κάθε αγκαλιά στη φλόγα.

Θέλεις εκεί κάτι να πεις, κάτι να την ρωτήσεις.

Να απλώσεις πια το χέρι σου στα μεταξένια χείλη,

κοιτάζοντας αχόρταγα τα άφυλά της μάτια.

-Ποια είσαι ; πες μου ! καρτερώ το μυστικό όνομά σου !

-"Φαντασίωση" να με λες! Για πάντα θα σε καρτερώ, στο κάθε άγγιγμά σου.

Το παρόν πήρε μέρος στο 20ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει το Ιστολόγιο "Η ζωή είναι ωραία"  (https://princess-airis.blogspot.com/2018/06/20o-Symposio-Lixi.html).

Έλαβε την 9η θέση στη βαθμολογία ανάμεσα σε 38 συμμετοχές

Ημερομηνία δημοσίευσης: 4 Ιούνη 2018