Πόσες φορές οι άνθρωποι μετριούνται με το χρόνο,

πόσες φορές κι αν στέκονται με στόμφο απέναντί του.

Πόσες φορές ονείρατα και εικόνες ζωγραφίσαν,

στράτες λαμπρές στα χνάρια τους με ελπίδα καρτερούσαν.

Μαζί και εγώ λογάριασα τις στράτες μου να οργώσω,

με βήματα γοργόφτερα το φως να αντικρίσω.

Και στης αγάπης θαλπωρή στη ζήση μου να δώσω,

στην αγκαλιά του έρωτα να γείρω τη θωριά μου.

Καρπός και φως εσύ ! Του έρωτα παιδί, ελπίδας μας βλαστάρι.

Γέννημα της αγάπης μας, της φλόγας της ανάσα.

Πόσα επάνω σου όνειρα ακούμπησα αγγελέ μου,

για να τα δω να χάνονται μαζί με τη ζωή μου.

Και τώρα εδώ από ψηλά σ' αναζητώ στο βλέμμα μου,

για να σε δω γαλήνιο σε χέρια αγαπημένα.

Είναι θαρρώ Χριστούγεννα, παντού φωτάκια λάμπουν

μα εγώ απόμακρη, χλωμή, για πάντα μακριά σου.

Αχ πόσο θάθελα απαλά στα χέρια μου να σε έχω,

εγώ στολίδια λαμπερά, λαμπιόνια να σου φέρω,

με τα δικά σου όνειρα καλούδια να σου φτιάξω

και την ανάσα σου ζεστή στο στήθος μου να νιώσω.

Άλλα τα σχέδια της ζωής και άλλα στο σκοτάδι,

όμως εγώ αντίκρυ σου γιορτή θα καρτερέψω

Χριστούγεννα στα πόδια σου θα 'ρθω να τα γιορτάσω

έστω κι αν ύστερα πικρό ταξίδι θα κινήσω.

Βλέπω κοντά σου αγκαλιές, χαμόγελα κι αγάπη.

Βλέπω εκείνον δίπλα σου σφιχτά να σε κρατάει.

Βλέπω μια μάνα νιόφερτη εκεί να συνεχίζει

και το δικό μου το χαμό στους χτύπους της να σβήνει.

Είναι Χριστούγεννα με φως, με ελπίδα, με γιορτή.

Είσαι εσύ στο κέντρο εκεί της ζήσης μας σημάδι.

Ναι! Είμαι ήρεμη, εκει! Κοντά σας να ακουμπήσω,

τα Πρώτα σου Χριστούγεννα, να δω, να τα αγγίξω.

Που τόσο τα λαχτάριζα κάποτε στην καρδιά μου.

Όμως οι μοίρες όριζαν μακριά μου να σε πάρουν

παντοτινά το βλέμμα σου μην εύρει τη ματιά μου.

Καλά Χριστούγεννα απ' εμέ παιδί μου λατρεμένο,

απ της ψυχής μου την πηγή στη ζήση σου δοσμένο.

Το παραπάνω ποίημα γράφτηκε στις 20 Δεκέμβρη 2019 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο 25ο δικτυακό "Συμπόσιο Ποίησης". (http://princess-airis.blogspot.com/2019/12/25oSymposio-1-6th-anniversary.html)  Τιμήθηκε στην 5η θέση ανάμεσα σε 19 συμμετοχές.