Μάνα με τους γιούς σου τους εννιά
και με τη μιά σου κόρη.
Τη κόρη σου την αμάλαγη, τη μοιροχτυπημένη.

Μες τα σκοτάδια διάβαζε, στ'άφεγγα λύνει ασκήσεις
Στ' άστρι και τον Αυγερινό, ο εγκέφαλος μπλοκάρει.

Καθηγητάδες την επισκέφτηκαν, από τη Νέα Σμύρνη,
Να σύρουνε το κοπελιδάκι της, μες τα σχολειά τα ξένα.

Τα αδέρφια όλα θέλουνε, η μάνα το αρνείται.
«Γυναίκα μου, ας τη στείλουμε την κόρη μας στα ξένα. Στα ξένα κει που περπατούσα, στα ξένα λαχταρούσα,
Βαθμούς μεγίστους έφερνα, στολίδια των γραπτών μου»
Η κόρη του τον άκουσε, τη μάνα παρακάλει :
«Μάνα! Τα τεστ μου σαν θωρώ, τα λογικά μου χάνω!
Βαθμούς της βάσης αν κρατώ, θα πέσω να πεθάνω!»
Η μάνα στο άκουσμα αυτό, άρπαξε τα μαλλιά της.
«Ανάθεμά σε κούτσουρο! Και τρισανάθεμά σε! Που στέρεψε η τσέπη μας και άλλα λεφτά δεν έχει. Μον' το σχολειό πληρώνουμε, γράμματα για να μάθεις!»

Έμεινε η κόρη μοναχή, σαν καλαμιά στον κάμπο,
Μα απόφαση πήρε σοβαρή, το τεστ να πα να γράψει.
Εις του σχολειού της την αυλή, μπαίνει αποφασισμένη,
Στην θύρα στέκει εκεί χλωμή, τον Αυγέρη αναμένει.

Ξάφνου πρόβαλε στο σκαλί, άνδρας κακογερασμένος.
Στέκει, θωρεί τον, τι να πει; Την λαλιά της έχει καταπιεί.

«Φοβούμαι σε Αυγέρη μου, τα χέρια σου τα τρίβεις.
Στης καταδίκης τα χαρτιά, τι τάχα να μας κρύβεις;»

«Παράτα τα κόρη τα χαρτιά, και οτι και αν θελ'ας γράφουν!»
Μπαίνουν, σφιχταγκαλιάζονται και απέθαναν και οι δύο...

Ακομη ενα ποιημα λιγο πριν το διαγωνισμα των μαθηματικών!