Μετά από λίγες μέρες.

*POV Αλκιβιάδη*

Mόλις ξύπνησα από μια δύσκολη νύχτα.Τις τελευταίες μέρες έχω αναλάβει μια δύσκολη υπόθεση και ξενυχτάω για να βρω μια άκρη αλλά ακόμα τίποτα,αλλά δεν θα το βάλω κάτω θα προσπαθήσω ακόμα περισσότερο για να την κερδίσω αυτήν την υπόθεση,αφού σηκώθηκα λοιπόν από το κρεβάτι πήγα να κάνω ένα μπάνιο.Για ακόμα μια φορά σκεφτόμουν την Πωλίνα έχω μέρες να την δω ή έστω να μάθω νέα της.Όταν τελείωσα το μπάνιο και ντύθηκα κατέβηκα κάτω στην κουζίνα για να πιώ καφέ. Ξαφνίκα χτυπάει το κινητό μου και είναι η γραμματέας μου.

«Καλημέρα Mαρία τι έγινε;;» Ρώτησα την γραμματέα μου.

«Καλημέρα σας κ.Αλκιβιάδη συγνώμη που σας ενοχλώ αλλά είναι εδώ η αδερφή σας και θέλει να σας δει τώρα.» Μου απάντησε.

«Εντάξει Μαρία πες της ότι σε λίγο θα είμαι εκεί.» Είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Τι να θέλει η αδερφή μου και θέλει να με δει;;Λες να θέλει να μου πει κάτι για την Πωλίνα,ελπίζω να είναι για καλό ότι και να θέλει να μου πει.Αφού μου πέρασαν πολλά απο το μυαλό πείρα το σακάκι μου και τα κλειδιά του αυτοκινήτου και για να πάω στο γραφείο.

(Αυτοκίνητο Αλκιβιάδη.)

Μετά από 20 λεπτά.

«Καλημέρα και από κοντά Μαρία,η αδερφή μου που είναι;;»

«Καλημέρα σας,είναι μέσα στο γραφείο σας και σας περιμένει.»

«Ευχαριστώ Μαρία, μπρορείς να μου φέρεις και έναν καφέ στο γραφείο μου»

«Μάλιστα κύριε.»

Αφού μίλησα με την γραμματέα μου πήγα προς το γραφείο μου.

«Αδερφούλα μου τι κάνεις,πως και από εδώ τόσο νωρίς;» Την ρώτησα ενώ έβαζα το σακάκι μου στην κρεμάστρα.

«Καλημέρα αδερφούλη μου!!Και δεν ήρθα νωρίς,ξέρεις τι ώρα είναι;;Άσε θα σου πω εγώ 11π.μ δεν το λες και νωρίς.» Ειρωνεύτηκαι όπως πάντα το μικρό.

«Πωω δεν το κατάλαβα ότι είναι τόσο αργά,άσε με γιατί τον τελευταίο καιρό έχω μια πολύ δύσκολη υπόθεση και δεν κοιμάμαι τα περισσότερα βράδυα.» Της απάντησα για να την αποστωμόσω.

«Αααα εντάξει τώρα πάω πάσο.» Είπε η Κάλλια.

«Τέλος πάντων, τι με ήθελες:» είπα και κάθησε στην καρέκλα μου.

«Θέλω την βοήθειά σου για ένα πολύ σημαντικό θέμα.» Ωχ! Τι να έγινε άραγε!

«Λέγε,συμβαίνει κάτι;;Αρχίζεις να με φοβίζεις!!Σου συμβαίνει κάτι;;» Όντως, τώρα αρχίζω να ανησυχώ.

«Δεν αφορά εμένα, έχει να κάνει με την Πωλίνα!!» Ωπααα τι ; Μα τι γίνεται;

«ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ!!» Είπα και δυνάμωσα χωρίς να το καταλαβω τον τόνο της φωνής μου.

«Η Πωλίνα ξύπνησε και θέλει την βοηθειά σου!!» Το άκουσα τώρα αυτό ή το ονειρεύτηκα;

«ΤΙΙΙΙΙΙΙ;;;;» Είπα και δεν πίστευα σε αυτό που άκουγα.

«Ξύπνησε αλλά δεν πρέπει να το μάθει κανένας μα κανένας,ούτε καν οι γονείς της.Έχει να κάνει με την εξαφάνιση της.» Τώρα το πράγμα σοβαρεύει ακόμα πιο πολυ.

«Δηλαδή,θυμάται τι έγινε και πως βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση;;.» Την ρώτησα. Θέλω να μάθω πως έγινε και κατάντησε έτσι.

«Τα πάντα!!!Γι' αυτό θα πρέπει να μιλήσουμε όλοι μαζί για να την βοηθήσουμε.»

«Πως;; οι γονείς της δεν θέλουν να με δουν.»

«Η Πωλίνα κάνει πως δεν θυμάται τίποτα ακόμα και στους γιατρούς και σε αυτήν την φάση οι γονείς της κάνουν τα πάντα για να μην την ταράξουν υποτίθεται.Κανόνισα να πάμε σήμερα στο σπίτι της και να την δούμε και θα σου πει η ίδια τα πάντα.» Ωραία μια ακόμα ευκαιρία να την δω.

«Πότε θα πάμε;;» Την ρώτησα.

«Τώρα,χωρίς να χάνουμε ούτε λεπτό!!» Είπε και αρχίσαμε να βάζουμε γρήγορα και οι δυο τα μπουφάν μας για να φύγουμε.

*POV Κάλλια*

Μόλις του είπα να φύγουμε τώρα χωρίς να χάσουμε ούτε λεπτό έτρεξε κατευθείαν να πάει στο αυτοκίνητο καθώς μου φώναζε,"ΤΡΕΞΕ ΚΑΛΛΙΑ ΓΡΗΓΟΡΑ".Μπήκα σε κλάσματα δευτερολέπτων στο αμάξι του.Στον δρόμο δεν μιλούσε καθόλου,μα ήταν σαν να σκεφτόταν κάτι και ήμουν σίγουρη πως αυτό το κάτι ήταν η Πωλίνα.Να μου το θυμηθείτε αυτοί οι δύο θα ζήσουν έναν μεγάλο έρωτα.Αν ξεμπερέψουν πρώτα με αυτήν την υπόθεση γιατί πραγματικά τα πράγματα είναι πολύ σσοβαρά .Μέσα σε 15 λεπτά είχαμε φτάσει και η απόσταση από το γραφείο του μέχρι το σπίτι της Πωλίνας είναι τουλάχιστον 25-30 λεπτά.

«Αφού δεν τρακάραμε και ζούμε ακόμα πάλι καλά.» Είπα και κρατιόμουν από το χερούλι της πόρτας για να μην βρεθώ μπροστά.

«Συγνώμη δεν το κατάλαβα ότι έτρεχα.» Είπε και παρολαυτα συνέχισε να τρέχει.

«Τέλος πάντων,άντε πάμε μας περιμένει.» Συνέχισα μετά.

Αφού κατέβηκαμε από το αυτοκίνητο κατευτινθήκαμε προς την πόρτα του σπιτιού της.

«Καλημέρα σας!!Ήρθαμε να δούμε την Πωλίνα.» Είπα στην μαμα της Πωλίνας την ώρα που μας άνοιγε την πόρτα.

«Ναι το θυμάμαι ελάτε περάστε.Μην φοβάσαι Αλκιβιάδη δεν θα σου κάνουμε κακό και ο άντρας που λείπει,οπότε δεν θα σε σκοτώσει κανείς.» Ποσο καλή γυναίκα αυτή η κυρια Τασουλα.

«Ευχαριστώ κ.Τασούλα.» Της Είπε ο Αλκιβιάδης

«Άντε πάντε πάνω να την δείτε.» Και μας έκανε νόημα να τρέξουμε γρήγορα πάνω στο δωμάτιο της.

Αφού μας έδωσε την "άδεια" η μαμά της ανεβήκαμε πάνω στο δωματιό της .Ο αδερφός μου δεν μιλούσε μέχρι που όταν άνοιξα την πόρτα και είδε την Πωλίνα οι κόρες των ματίων του μεγάλωσαν.

«Λοιπόν Πωλίνα τον έφερα τώρα πες και σε αυτόν τι έγινε.» Της είπα με το που μπήκα μέσα στο δωμάτιο.

Τι έγινε τελικά εκείνη την νύχτα;
Γιατί τόσο μυστικοπάθεια;

Όλα αυτά στο επόμενο...μέχρι τότε πολλά φιλία😘😘😍