Η νύχτα πέρασε αρκετά δύσκολα,αφού οι γιατροί τους ενημέρωσαν ότι το επόμενο 24ώρο θα είναι κρίσιμο.

•POV Αλκιβιάδη•

Είναι 2 το βράδυ και μέχρι στιγμής βγήκε μόνο μια φορά ένας γιατρός και μας είπε ότι το επόμενο 24 ωρο θα είναι κρίσιμο.Αυτό στης 7 το απόγευμα έκτοτε τίποτα.Ανυσυχώ πάρα πολύ δεν θέλω να πάθει κάτι.Όχι τώρα...
Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα από το χειρουργείο και ενας γιατρός έρχεται προστά εμάς.

«Είστε συγγενής της κοπέλας;» Ρώτησε ο γιατρός.»

«Ναι...πείτε μου, τι έχει;» Της απάντησε η Κάλλια.

«Δυστυχώς....τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά.Έχει υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις καθώς το αριστερό της πόδι είναι σπασμένο. Χρειαζόμαστε επειγόντως αίμα ομάδας Ο+ διότι εντοπίστηκε μια εσωτερική αιμορραγία στο στομάχι .Σύντομα καθώς δεν υπάρχει στο νοσοκομείο μας.» Είπε η γιατρός και κάτι μέσα μου ένιωσα σαν να σπάει. Θεέ μου τι συμβαίνει;

«Εγώ έχω ρε παιδιά.Μπορώ να δώσω έτσι;» Είπε ο Βαγγέλης και ένας αέρας ανακούφισης έκανε την εμφάνιση του,

«Φυσικά,πηγαίνετε γρήγορα στην νοσοκόμα μην χάνουμε χρόνο.» Είπε ο γιατρός χωρίς να χρονοτριβεί.

«Τρέξε γρήγορα ρε.» Του είπα για να κουνηθεί. Δεν πρέπει να αφήσουμε ούτε το δευτερόλεπτο να περνάει.

»Μισό έρχομαι μαζί σου» Είπε η Κάλλια στον Βαγγέλη.

«Νεαρέ υπάρχει και κάτι ακόμα, που ευτυχώς η κοπέλα πήγε μαζί με τον άλλον νεαρό γιατί αυτό που θα σας πω είναι πολυ σοβαρό.» Μου είπε ο γιατρός ενώ κρύος ιδρώτας με περιέλουζε.

«Γιατρέ..πείτε μου.» Τι της συμβαίνει;Φοβάμαι!!!

«Η κοπέλα φαίνεται να ξυλοκοπήθηκε άσχημα και όχι μόνο από ένα άτομο.Γι αυτό υπάρχουν πολλά τραύματα στο κεφάλι και στο υπόλοιπο σώμα.Δεν ξέρουμε αν θα μπορέσει η καρδιά της να ανταπεξέλθει.Και αν μπορέσει η καρδιά ο εγκέφαλος μπορεί να έχει εγκεφαλική βλάβη.» Τιιιιιιιιι; Οχιιιιι!!!!

«Τι μπορούμε να κάνουμε γιατρέ; Σας παρακαλώ βοηθήστε την! Δεν μπορεί να της συμβεί αυτό είναι πολύ μικρή ακόμα.Δεν μπορεί...δεν πρέπει..» και ενώ του τα έλεγα αυτά πήγαινα πάνω κάτω στον διάδρομο του νοσοκομείου.Δεν αντεχω μομο στην ιδέα ότι μπορεί να φύγει.Δεν γίνεται...έπρεπε να της είχα μιλήσει εδω και τρία χρόνια και τώρα την χάνω μόνο και μόνο επειδή ακούγα τους μαλάκες τους φίλους μου.Ας είναι όπως θέλει εγώ την αγαπάω..Ναι και το κατάλαβα τώρα.Πρέπει να επανορθώσω για αυτήν, για εμένα, για εμάς!!
Σκεφτόμουν όλα αυτά εδώ και ώρα.Ότι άφησα τον χρόνο να περάσει και τώρα τιμωρούμαι.Φοβάμαι ότι θα φύγει..

Μετά από λίγο

«Εντάξει έδωσε αίμα ο Βαγγέλης.Τώρα ξεκουράζετε.Έμαθες τίποτα;;» Με ρώτησε η αδερφή μου και σε κάποια στιγμή σάστισα δεν ήξερα τι να της απαντήσω.

«Όχι ότι ξέρεις και εσύ.»Δεν θέλω να της πω τίποτα ακόμα.Ελπίζω πως θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα και ότι δεν θα χρειαστεί να το μάθει.Άλλωστε αρκετά στεναχωρημένη είναι.

«Μπορείτε να την δείτε τώρα.Είναι στην εντατική μονάδα.» Βγήκε  ο γιατρός  από το δωμάτιο της εντατικής και μας ανακοίνωσε πως μπορούμε να την δούμε.

«Αλκιβιάδη μπες εσύ αν θέλεις εγώ δεν αντεχω να την δω έτσι.» Είπε η Κάλλια ενώ ήταν έτοιμη να καταρρεύσει.

«Θα την δω εγώ.»Του είπα και με πήγε έξω από την εντατική.

«Εδώ είναι.Δεν έχει επαφή με το περιβάλλον.Μπορεί όμως να ακούει αν και αυτό δεν το ξέρουμε σίγουρα.»Μου είπε καθώς έμπαινα μέσα.

Μπήκα μέσα.Ο χώρος ήταν γεμάτο με μηχανήματα και καλώδια.Είχε ησυχία μόνο ο ήχος από το μηχάνημα που μετράει τους παλμους ακουγόταν.Όταν την κοίταξα ένιωσα κάτι να σπάει μέσα μου.Είναι τόσο όμορφη αν και το πρόσωπό της είχε πολλά χτυπήματα.Ποιος της το έκανε αυτό; Αν τον βρω θα τον σκοτώσω.Πως τόλμησε;Την πλησίασα.Της χαϊδέψα τα μαλλιά.Γιατί δεν το έκανα νωρίτερα; Είμαι μεγάλος μαλάκας.Δεν θέλω να πάθεις κάτι.Πωλίνα...νιωθω τόσα πολλά για εσένα.Μην μου το κανείς αυτό σε παρακαλώ.Είπα και βγήκα έξω.Είδα την Κάλλια να κοιμάται στον ώμο του Βαγγέλη.

«Βαγγέλη σήκωσε την προσεκτικά και πήγαινε την στο σπίτι.» Του είπα γιατί η Κάλλια δεν ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση.

«Καλά.Αλλά οι γονείς της δεν πρέπει να μάθουν;» Με ρώτησε ο Βαγγέλης.

«Ναι έχεις δίκιο.Θα τους το πω τώρα.» Πωωω το ξεχάσαμε αυτό τελείως.

«Εντάξει έγινε.Αν είναι πάμε εμείς.»Είπε και έφυγαν μαζί.
Εγώ πήρα τηλέφωνο τους γονείς της να τους πω τι έγινε.

_Την επόμενη μέρα μετά το τηλεφώνημα

«Που είναι η κόρη μου;» Ρωτούσε η μαμα της, ενώ από την φωνή της καταλάβαινες πως θα σκοτώνει τους πάντες από την αγωνία της.

«Ηρεμήστε.. θα σας πω.» Της είπα θέλοντας να την ηρεμήσω.

«Τα ξέρουμε όλα!! Καλά είναι δυνατόν να εξαφανίστηκε το παιδί μου και να μην μας πείτε τίποτα!!!.Δεν το περίμενα αυτό από εσάς.» Είπε κοιτώντας με στα μάτια.

«Φύγε από εδώ και να μην σε ξανά δω μπροστά μου.Και σε είχα σαν παιδί μου. Δεν τον χωράει ο νους μου.»Μου είπε ο μπαμπας της και έφυγα.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Γεια σας παιδιά μετά από καιρό αποφάσισα να το συνεχίσω.Ελπίζω να σας αρέσει και να σας κινήσει το ενδιαφέρον και να συνεχίσετε να το διαβάζετε.Καθυστέρησα να γράψω γιατί είχα μαθήματα λόγω του ότι δίνω πανελλήνιες φέτος.Θα το ξαναπώ παρότι το έχω ξανα αναφέρει ξεκίνησα στην αρχή να τα αναφέρω πολύ γρήγορα τα γεγονότα και να περνάει γρήγορα ο χρόνος διότι η συνέχεια θα κρατήσει πολύ και δεν ήθελα να σας κρατήσω σε λεπτομέρειες και πολλά μπουρ μπουρ μπουρ μπουρ....Θα ήθελα επίσης να γράφετε κάτω στο σχόλια τι σας ενοχλεί και τι θα θέλατε να πω, να διορθώσω, να προσθέσω,γιατί στην ουσία για σας γίνεται ιστορία και δίχως εσάς δεν υπάρχει νόημα να συνεχίζεται. Μέχρι το επόμενο πολλά πολλά φιλάκια και να περάσετε ένα καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
😘😘