Επέστρεψα!

"Όχι!"σαν να ξύπνησε από τον λήθαργο μέθης, νυστας και ερωτισμού που είχε πέσει, η Κασσάνδρα φώναξε τρομαγμένα.

Άνοιξε τα πόδια της που είχαν εγκλωβισει τον Edward ανάμεσα τους και κουλουριάστηκε στην άκρη του κρεβατιού απελευθερώνοντας τον.Η ντροπή ήταν λίγη σαν λέξη για να περιγράψει αυτό που ένιωθε.Ήθελε να ανοίξει η Γη και να την καταπιεί που είχε αφήσει τα πράγματα να φτάσουν μέχρι το χείλος του γκρεμού.

Χρέωνε στον εαυτό της αυτό το παρορμητικό λάθος και όχι σε εκείνον που είχε πέσει στην ερωτική παγίδα που ούσα μεθυσμένη και ανυποψίαστη του είχε στήσει.Το πόδι της πάνω στον ώμο του, τα πονηρά γελάκια και το ναζιαρικο ύφος δεν ήθελαν πολύ για να τον αποπλανήσουν.Η αναλαμπή που προσφέρει το μεθύσι κάποιες φορές ήταν αρκετή για να την σώσει από αυτό τον παρολίγο όλεθρο.

"Όχι;Τι όχι;"ο Edward έσμιξε τα φρύδια του καθώς κάθισε πάνω στο κρεββάτι.Φαινόταν ξαναμμένος και ενοχλημένος.Η Κασσάνδρα τον κοίταξε φευγαλέα• τα ανάκατα καστανά μαλλιά του ήταν ιδρωμένα στις άκρες τους και τα γυμνά του μπράτσα φανέρωναν ότι ήταν τσιτωμένος.Η τεστοστερόνη του είχε ανέβει, προετοιμάζοντας το σώμα του για αυτό που θα γινόταν μεταξύ τους, κάνοντας τον πιο ελκυστικό στα μάτια της μαθήτριας του.

Δεν γίνεται;

Δεν θέλω;

Δεν μπορώ;

Καμία απάντηση δεν της φαινόταν ικανοποιητική, έτσι επέλεξε την σιωπή εκνευρίζοντας τον καθηγητή της ακόμη περισσότερο.

"Δεν θέλεις;Αν δεν ήθελες να μου το έλεγες από την αρχή!Να μην έπαιζες μαζί μου: Πρώτα το πόδι στον ώμο, μετά το βλέμμα όλο νόημα..τι σκατά προσπαθείς να πετύχεις Κασσάνδρα τέλος πάντων;"δεν της έδωσε την ευκαιρία να απαντήσει.Έριξε μια γροθιά στο μαξιλάρι και εγκατέλειψε το δωμάτιο μέσα στα νεύρα κατευθυνόμενος προς το μπάνιο.

Άνοιξε την βρύση του ντουζ με την Κασσάνδρα να τον ακολουθεί.

"Δεν παίζω κανένα παιχνίδι, πίστεψε με.Αλήθεια σου λέω"στα λόγια της ο Edward κούνησε γρήγορα το κεφάλι του αποφεύγοντας την οπτική επαφή.

"Ναι, εντάξει.Φύγε τώρα.Θέλω να κάνω ένα ντους"δήλωσε απόλυτα.

Πριν προλάβει να βγάλει την βερμούδα και το εσώρουχο του, η Κασσάνδρα με δύο δρασκελιές έτρεξε από πίσω του.Πέρασε τα άσπρα σαν το γάλα χέρια της γύρω από την γυμνή μέση του και άφησε ένα φιλί στην κορυφή της πλάτης του.

Οι τρίχες του αυχένα του σηκώθηκαν αστραπιαία με αυτή την χειρονομία.

"Συγγνώμη"ξεκίνησε να απολογείται και ύστερα συνέχισε στο ίδιο ικετευτικό ύφος, "Δεν ήθελα να σου το πω, το απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι αλλά τώρα εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα προτιμώ την ντροπή παρά μια ακόμη παρεξήγηση μαζί σου.Εγώ από σήμερα το πρωί έχω αδιαθεσία..δηλαδή..είμαι στις δύσκολες μέρες μου.Κάτι η τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ μας, κάτι η μπύρα που ήπια απότομα προς στιγμήν ξεχάστηκα.Συγγνώμη"επανέλαβε όταν ο Edward γύρισε να την κοιτάξει.Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του δεν ήταν τόσο αγριεμένα όπως πριν.

"Τι θες να πεις;"την ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του με απορία.

"Αυτό που κατάλαβες.."

Το βλέμμα του αδιάκριτα έπεσε στο ηβικό τρίγωνο ανάμεσα στα πόδια της  θαρρείς και μπορούσε κάτω από το ύφασμα να διακρίνει αυτό που του έλεγε η Κασσάνδρα.Εκείνη ακολούθησε την ματιά του και ένιωσε άβολα.

Έξυσε το γυμνό του μπράτσο σε μια προσπάθεια να δείξει χαλαρός.

"Θα έπρεπε να το ξέρω από την αρχή"σχολίασε πιο πολύ για να πει κάτι.

Πλησίασε το πλυντήριο ρούχων όπου πάνω του βρισκόταν ένα καλάθι με φρεσκοπλυμένα ρούχα και έπιασε μια μαύρη μπλούζα την οποία πέρασε πάνω από το κεφάλι του γρήγορα.Δεν περίμενε καθόλου αυτή την εξέλιξη, είχε σχεδόν ξεχάσει ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει κάθε μήνα σε όλες τις γυναίκες.Ξεχνούσε ότι και η Κασσάνδρα ήταν γυναίκα.

"Δεν υπήρχε λόγος να σε ενοχλήσω με περιττές πληροφορίες.."αποπειράθηκε να δικαιολογήσει τον εαυτό της εκείνη.Έτριβε με μανία τα δάχτυλα μεταξύ τους, σε λίγο θα έβγαζε το δέρμα της.

"Μπες να κάνεις ένα μπάνιο.Νομίζω το χρειάζεσαι περισσότερο από ότι εγώ"την προέτρεψε ο Edward ήρεμα και της έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.Τα χείλη του ακούμπησαν το δέρμα της γλυκά και εκείνη αν γνώριζε πως τέτοια φιλιά από την πλευρά του θα έκαναν καιρό να επαναληφθούν, θα σταματούσε εκείνη την στιγμή να σκέφτεται πυρετωδώς και θα φρόντιζε να το απολαύσει λίγο παραπάνω.

Κασσάνδρα

"Έβαλε το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια μου, μουδιάζοντας στην αρχή. Τα γένια του ήταν λίγο τραχιά στο εσωτερικό των μηρών μου.Στην συνέχεια, με τα χείλη του, μετά την γλώσσα του, χτύπησε φωτιά.Έπρεπε να φωνάξω έκπληκτη από ευγνωμοσύνη που με άγγιξαν στο σωστό μέρος.Κάπως έτσι με κάνει πάντα ευγνώμων όταν ένας άνδρας βρίσκει το σωστό μέρος.."

Έκλεισα το βιβλίο απότομα με τα δάχτυλα μου να αγγίζονται σχεδόν μεταξύ τους.Ένα δυσαρεστημένο χαμόγελο γεννήθηκε στα χείλη μου καθώς διάβαζα αυτή την σκηνή από το βιβλίο που μου είχε δανείσει η Ίρμα πριν κάμποσο καιρό και που ευτυχώς το είχα βάλει στην βαλίτσα μου καθώς ερχόμουν στο σπίτι του Edward.Πριν λίγες μέρες αυτή η σκηνή θα έπαιρνε σάρκα και οστά στο κρεββάτι του αν εγώ δεν είχα αναθεματισμένη περίοδο.

Γύρισα το κεφάλι μου προς τα δεξιά και κοίταξα την πόρτα με παράπονο.Τα μαλλιά μου ήταν απλωμένα στο μαλακό στρώμα του κρεββατιού καθώς τον φανταζόμουν να μπαίνει μέσα και να έρχεται να ξαπλώνει δίπλα μου.Ή από πάνω μου.Και οι δύο σκέψεις θα ήταν ικανοποιητικές αν αναλογιστεί κανείς πως 4 μέρες έχουν περάσει από εκείνο το βράδυ και δεν έχει συμβεί τίποτα μεταξύ μας.

Δεν ήμασταν μαλωμένοι ούτε του κρατούσα κακία για κάτι παρότι δεν έχω ξεχάσει τις κυνικές σκέψεις που κάνει για την σχέση μας, ωστόσο, μια άβολη ατμόσφαιρα επικρατούσε τις τελευταίες μέρες.Το κλίμα ήταν ηλεκτρισμένο• κατέβαλα προσπάθεια να μην δείξω την έντονη ερωτική επιθυμία που μου ξυπνούσαν οι ορμόνες μου κάθε μήνα τέτοιες μέρες αλλά ένιωθα πως και εκείνος έκανε κάτι αντίστοιχο.

Όταν ερχόταν να μου χαϊδέψει τα μαλλιά παιχνιδιάρικα ανακατεύοντας τα, το άγγιγμα του ήταν πιο τραχύ και άγριο από ότι άλλες φορές.Κατάφερνε να με ξεμαλλιαζει σχεδόν θυμίζοντας μου την αναστατωμένη εικόνα μου τις λίγες φορές που έχουμε συνυπάρξει ερωτικά.

Ή όταν με φιλούσε το πρωί - κυρίως όμως το βράδυ πριν πάω να κοιμηθώ- ένιωθα τα δόντια του να γδερνουν την σάρκα των χειλιών μου και την γλώσσα του να παλεύει να μην βαθύνει το φιλί μας.

Και δεν ήταν μόνο αυτό.Είχε γίνει πιο νευρικός και οξύθυμος αυτές τις μέρες όπως χθες για παράδειγμα που είχε φτιάξει μακαρόνια και ξεκίνησε να μου φωνάζει όταν είδε πως ρουφούσα τα ζυμαρικά από το πιάτο χωρίς να τα τρώω με το πιρούνι.Του ζήτησα συγγνώμη αλλά σηκώθηκε και πήγε να φάει στο σαλόνι ισχυριζόμενος πως ο θόρυβος που έκανα τον ενοχλούσε και πως έβρισκε αυτή την συμπεριφορά μου αηδιαστική..

Ο θόρυβος που έκανε το χερούλι της πόρτας με έβγαλε από τις σκέψεις μου και με έκανε να μετακινήσω το βλέμμα μου από το άσπρο ταβάνι προς τα εκεί.

"Να περάσω;"με ρώτησε ο Edward, η πόρτα ήταν μισάνοιχτη φανερώνοντας μόνο το κεφάλι και τον κορμό του.

"Ναι, φυσικά"μάζεψα αστραπιαία τα πόδια μου που τα είχα στηρίξει στον τοίχο και τα οπίσθια μου να αγγίζουν το κεφαλάρι του κρεβατιού.Κάθισα στο κρεββάτι κανονικά και τύλιξα την μάλλινη ζακέτα που φορούσα περισσότερο στο σώμα μου.

"Σου είχα βάλει κάποια πράγματα να μελετήσεις χθες.Τα διάβασες;"με ρώτησε τραβώντας την καρέκλα του γραφείου προκειμένου να καθίσει.Κοίταξα φευγαλέα το άδειο στρώμα δίπλα μου, ήταν αρκετός χώρος για να μείνει ανεκμετάλλευτος από την πλευρά του.

"Εε ναι.Δηλαδή όχι όλα αλλά τα περισσότερα" έτριψα τα μάτια μου βαριεστημένα.Δεν μου έφταναν όλα τα άλλα, είχα και το καθημερινό μάθημα μαζί του το οποίο είχαμε ξεκινήσει την αμέσως επόμενη μέρα από εκείνο το βράδυ καθώς έπρεπε κάπως να απασχοληθούμε και οι δύο.Το είχε προτείνει εκείνος με την δικαιολογία πως ήταν μια καλή ευκαιρία να αναπληρώσω τα κενά μου, δεν μου έμενε παρά να δεχτώ διαφορετικά δεν ξέρω αν θα καταδεχόταν ο Edward να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με εμένα για τόσο μεγάλο διάστημα δεδομένων των τωρινών συνθηκών.Με απέφευγε και το είχα καταλάβει παρότι έκανε φιλότιμες προσπάθειες να το κρύψει.Το γεγονός ότι κάθισε στην καρέκλα γραφείου και όχι στο στρώμα, δίπλα μου αποδείκνυε περίτρανα αυτό που σκεφτόμουν.

"Ωραία.Ας ξεκινήσουμε τότε.Ποιές είναι οι διαφορές ανάμεσα στην λογοτεχνία του 19ου αιώνα και του 20ου;"

"Ορίστε;"τον ρώτησα εμφανώς απορημένη.

"Θέλω να πω από τι συγγραφικά σχήματα διέπεται η λογοτεχνία του 20ου αιώνα με του 19ου;"μου εξήγησε καταλήγοντας να με μπερδέψει ακόμη περισσότερο.

"Ας αφήσουμε αυτή την ερώτηση για το τέλος, είναι δύσκολη"μουρμούρισα διστακτικά.Ο Edward μου έριξε μια ματιά που δεν μπόρεσα να προσδιορίσω τι συναίσθημα έκρυβε και αφού αναδεύτηκε στην καρέκλα, συνέχισε την εξέταση.

"Τι ξέρεις για τον Σταντάλ;"τον είδα να βγάζει τον αναπτήρα από την τσέπη της βερμούδας του.Άναψε το τσιγάρο που είχε ήδη τοποθετήσει στα δάχτυλα του.

"Είναι συγγραφέας, Γάλλος."

"Χαίρω πολύ, γαλλική λογοτεχνία κάνουμε.Τι θα ήταν, Τσέχος;"με ειρωνεύτηκε καθώς πήρε την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο του.

Πόσο μου έσπαγε τα νεύρα όταν το έκανε αυτό.Παρ'όλα αυτά, δεν του έλεγα κάτι καθώς ήταν το μόνο εκρηκτικό πράγμα που συνέβαινε μεταξύ μας αυτές τις μέρες.Κατά τα άλλα, το κλίμα μεταξύ μας ήταν νερόβραστο και μίζερο.

"Έχει γράψει το μοναστήρι της Πάρμας και το κόκκινο και το Μαύρο"συμπλήρωσα όσα θυμόμουν διαβάζοντας στα γρήγορα την βιογραφία του χθες.Είδα τον Edward να χαμογελάει ικανοποιημένα.

"Ωραία.Το Κόκκινο και το Μαύρο το τέλος ποιου λογοτεχνικού ρεύματος σηματοδοτεί;"δάγκωσα τα χείλη μου αγχωμενα.Σκατά, δεν ήξερα καν τα λογοτεχνικά ρεύματα καλά καλά.Ο Edward με κοίταξε μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιωπής.

"Μπορείς να μου πεις τουλάχιστον τα λογοτεχνικά ρεύματα;"είδα, καταλάβαινα από την στάση του ότι ήθελε να με βοηθήσει αλλά ειλικρινά σκοτάδι είχε απλωθεί στο μυαλό μου.

Ξεφύσηξε απελπισμένα και έτριψε τους κροτάφους με τα δάχτυλα του.

"Πάλι δεν διάβασες"συμπέρανε χωρίς να με κοιτάζει.

"Όχι.Διάβασα..απλώς όχι αυτά που μου έβαλες"ψέλλισα και τότε γύρισε να με κοιτάξει.

"Ορίστε"έπιασα από το κομοδίνο μου κάποια βιβλία που είχα δανειστεί από την βιβλιοθήκη του τις προηγούμενες μέρες και τα είχα διαβάσει απνευστί.Η ελαφριά νύστα που είχα τα τελευταία βράδια οφειλόταν στο ξενύχτι που έριχνα βυθιζόμενη στις σελίδες.Απέφυγα να του δείξω το βιβλίο που μου είχε δανείσει η Ίρμα και που απολάμβανα ενοχικά πριν μπει στο δωμάτιο καθώς θα με κοιτούσε υποτιμητικά πριν ξεκινήσει την επίπληξη για τα ρηχά αναγνώσματα μου.

Σύρθηκα μέχρι την άκρη του κρεβατιού ώστε να του τα δώσω και εκείνος τα πήρε στα χέρια του και τα περιεργάστηκε με περιέργεια.

"Από την βιβλιοθήκη μου τα πήρες;"αναρωτήθηκε και ένευσα θετικά.

"Νανά του Εμίλ Ζολά, Τα ερωτικά της Αναϊς Νιν, Η ιστορία του Ματιού τους Ζωρζ Μπατάιγ-"πρόφερε τους τίτλους των βιβλίων που είχα επιλέξει και ύψωσε το βλέμμα του λέγοντας,"Κασσάνδρα αυτά είναι πορνογραφήματα."

"Όχι δα"διαφώνησα και τότε εκείνος άνοιξε τυχαία ένα από τα 3 βιβλία και ξεκίνησε να διαβάζει,"Είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ πως το άγχος που μ’ έπιανε όταν την έβλεπα, την έπιανε κι εκείνη με μένα, ένα άγχος που τη μέρα κείνη, ήταν ακόμα μεγαλύτερο επειδή έλπιζα πως κάτω από τη ποδιά της ήταν τελείως γυμνή.Φορούσε μαύρες μεταξωτές κάλτσες που φτάνανε πάνω από το γόνατο, ακόμα όμως δεν είχα καταφέρει να τη δω μέχρι τον κώλο.Φανταζόμουνα μόνο πως έτσι και σήκωνα λιγάκι τη ποδιά από πίσω, θα ‘βλεπα τ’ απόκρυφα μέρη της."

"Θες να συνεχίσω να διαβάζω;"με ρώτησε ειρωνικά κλείνοντας απότομα το βιβλίο.Έμεινα να τον κοιτάω αποσβολωμένη.

"Αυτά είχες στην βιβλιοθήκη σου δεν φταίω εγώ"είπα υπερασπιζόμενη τον εαυτό μου.

"Στην βιβλιοθήκη μου έχω 500 βιβλία Κασσάνδρα όχι μόνο αυτά.Και τα συγκεκριμένα αν θες να ξέρεις τα έχω επειδή χρειάστηκε στο Πανεπιστήμιο να παραδώσω μια εργασία για την ερωτική λογοτεχνία"ο Edward μου εξήγησε παίρνοντας βιαστικές τζούρες από το τσιγάρο του.

"Μας έχεις διδάξει Μπατάιγ πάντως στην τάξη.Το θυμάμαι.."

"Σας έχω διδάξει άλλα βιβλία του, όχι αυτό.Αποκλείεται να σας δίδασκα τέτοια έργα!"το δάχτυλο του έδειξε περιφρονητικά τα δερματόδετα βιβλία τα οποία τα είχε αφήσει στην άκρη του γραφείου.

Χαμογέλασα πονηρά πλησιάζοντας τον,"Θα μπορούσες να τα διδάξεις σε εμένα όμως.Τώρα, σαν ιδιαίτερο ας πούμε"χάϊδεψα το μάγουλο του και μου απομάκρυνε το χέρι.

"Μιλάω σοβαρά Κασσάνδρα"έκανε φυσώντας τον καπνό.Τα μάτια του είχαν συρρικνωθεί καθώς εστίαζαν στα χαρακτηριστικά του προσώπου μου.

"Και εγώ σοβαρά μιλάω"δίστασα να καθίσω πάνω του έτσι έμεινα όρθια δίπλα του να τον παρατηρώ.

"Μην διαβάζεις αυτά τα βιβλία.Σου καίνε τον εγκέφαλο."

"Ποιό είναι το πρόβλημα σου τέλος πάντων;Εμείς δεν κάνουμε σεξ άσε με τουλάχιστον να διαβάζω άλλους που το κάνουν"η προσπάθεια μου να μην κάνω τόσο εμφανές το παράπονο μου απέτυχε παταγωδώς.Ο Edward χαμογέλασε υποτιμητικά, σηκώθηκε όρθιος και με αργές κινήσεις έβαλε την καρέκλα στην θέση της.

"Απαξιώ να σου απαντήσω"δεν μου χάρισε ούτε το βλέμμα του καθώς αποχωρούσε.

"Απαξιείς;Αλήθεια;Αυτό έχεις να πεις μόνο;"αντιγύρισα θυμωμένα.Είχα σταυρώσει τα χέρια μου στο στέρνο μου και περίμενα την απάντηση του.

"Κασσάνδρα σέβομαι το γεγονός ότι είσαι μικρή και δεν ξέρεις ακόμη πως λειτουργεί όλο αυτό"η απάντηση του με εξόργισε ακόμη περισσότερο.Πήδηξα πάνω στο κρεββάτι και περπάτησα προκειμένου να φτάσω στην άλλη πλευρά και να τον αντιμετωπίσω κατά πρόσωπο.

"Δεν σέβεσαι, εκμεταλλεύεσαι την ηλικία μου για να με μειώσεις.Αυτό κάνεις"το δάχτυλο μου πίεσε τον θώρακα του.Ω, ήταν πολύ πιο δυνατός από ότι φανταζόμουν.Δεν κουνήθηκε ούτε χιλιοστό από την πίεση που του ασκούσα.

"Αυτό πιστεύεις;Αυτό πιστεύεις;"η επανάληψη της ερώτησης του με έπεισε πως είχε τσαντιστεί από το συμπέρασμα μου.Το πρόσωπο του πλησίασε το δικό μου.

"Γιατί δεν μου λες τότε αυτό που σκέφτεσαι και αποφεύγεις να πεις;Υπονόησα κάτι-"

"Δεν υπονόησες, το είπες ξεκάθαρα-"με διόρθωσε σε τελεσίδικο ύφος.Η μικρή απόσταση μεταξύ μας έκανε φανερή την οδοντοστοιχία του.

"Έστω και απαντάς με ένα στραβό, περιφρονητικό χαμόγελο.Δεν έχω δίκιο σε αυτό που σου λέω; Γιατί δεν.."δεν κατάφερα να ολοκληρώσω την πρόταση μου.Είχαμε αποκτήσει τόση οικειότητα και ακόμη δεν μπορούσα να προφέρω την λέξη σεξ με άνεση.

"Γιατί δεν.. εμείς-"έτριψα την παλάμη μου στην μάλλινη ζακέτα μου αποτυγχάνοντας για δεύτερη φορά να ολοκληρώσω την ερώτηση μου.Ο Edward με κοίταζε ανέκφραστα κρατώντας τα βιβλία στο ένα χέρι και τον αναπτήρα στο άλλο.

"Όχι, σήκωσε το κεφάλι σου"έπιασε το σαγόνι μου με το χέρι που κρατούσε τον αναπτήρα αναγκάζοντας με να τον αντικρίσω.

"Θέλεις να μιλήσουμε, μίλα λοιπόν.Πες αυτό που σε απασχολεί ανοιχτά"με πρόσταξε σχεδόν.Ήξερε τι ήθελα να τον ρωτήσω ωστόσο ήθελε να πάρει την ευχαρίστηση να το ακούσει να βγαίνει από τα χείλη μου.

"Γιατί δεν κάνουμε έρωτα πλέον;Δεν με θέλεις πια;Δεν σου αρέσω;Τι συμβαίνει;"μισούσα τον εαυτό μου που του έκανα όλες αυτές τις ερωτήσεις με αποτέλεσμα να φαίνομαι τόσο ανασφαλής ενώ εκείνος ήταν σίγουρος για τα δικά μου αισθήματα.Έστεκε ευθυτενής με την βεβαιότητα πως εγώ τον ήθελα και τον ποθούσα ακόμη, δεν καταλάβαινε την δική μου θέση.

"Δεν κάναμε σεξ γιατί δεν μπορούσες    τόσες μέρες."

"Απάντησες μόνο στο ένα σκέλος της ερώτησης"ξεροκατάπια αβέβαιη για το αν ήθελα να ακούσω τα επόμενα λόγια του.Με κοίταξε ξεφυσώντας.

"Πρέπει να σταματήσεις να ζητάς συνεχώς επιβεβαίωση από εμένα.Δεν είμαι τροφοδότης σου Κασσάνδρα.Για να είσαι εδώ προφανώς σε θέλω και μου αρέσεις.Δεν αλλάζουν τα συναισθήματα σε μια μέρα.Δεν μπορώ κάθε μέρα να σου επιβεβαιώνω τα συναισθήματα μου, είναι εξαντλητικό" η απάντηση του δεν με καθησύχασε καθόλου.

"Κάθε φορά που σε πλησιάζω εσύ περίτεχνα με αποφεύγεις.Δεν είμαι χαζή.Σε απασχολεί κάτι και δεν μου το λες"επέμεινα.Κοίταζε δεξιά και αριστερά σαν να έψαχνε διέξοδο από εμένα, σαν να τον έπνιγαν οι ερωτήσεις μου.

Πέταξε τα βιβλία στο κρεββάτι και τον αναπτήρα επίσης.

"Όλο αυτό με το σεξ σου έχει γίνει έμμονη ιδέα.Δεν γυρίζουν όλα γύρω από το σεξ και σταμάτα να σκέφτεσαι μόνο αυτό γιατί αλήθεια έχει αρχίσει και με ξενερώνει."

"Τι εννοείς;"

"Εννοώ ότι αν συνεχίσεις έτσι κινδυνεύεις να γίνεις σαν εκείνες τις γυναίκες που παρακαλάνε τους άνδρες να τις πηδήξουν για να αισθανθούν σημαντικές."

Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Προσπάθησε να μην δείξει σοκαρισμένη από τα λόγια του.Έσφιξε τα δόντια της και της πήρε κάποια δευτερόλεπτα να βρει την μιλιά της.

"Είσαι..κόπανος"έσφιξε τις γροθιές της που ξεκουράζονταν τόση ώρα δίπλα στο σώμα της.

Τα αντανακλαστικά του καθηγητή της αποδείχτηκαν πιο αποτελεσματικά από ότι προσδοκούσε καθώς πρόλαβε στον αέρα την μπουνιά που ετοιμαζόταν να του δώσει η Κασσάνδρα στο θώρακα του.Το κράτημα του ήταν γερό μην αφήνοντας την γροθιά της από το χέρι του.

Η Κασσάνδρα αποπειράθηκε να επαναλάβει την χειρονομία της με την ίδια ανεπιτυχή κατάληξη.Γρύλισε διαπιστώνοντας την σωματική υπεροχή του.

"Μην τολμήσεις να το ξανακάνεις αυτό"ο Edward ρουθούνισε σαν να ήταν ταύρος σε υαλοπωλείο.Έσφιξε στην γροθιά του την εγκλωβισμένη παλάμη της προκαλώντας στην μαθήτρια του ένα κύμα πόνου.

"Άσε με."

"Μην τολμήσεις να σηκώσεις ξανά το χέρι σου σε εμένα, το κατάλαβες;"έφερε τα δεμένα χέρια τους μπροστά στο πρόσωπο της επιδεικτικά.Έπειτα, το άφησε απότομα με την Κασσάνδρα να κάνει ένα μορφασμό πόνου.

"Συγγνώμη"ψέλλισε όταν είδε το βλέμμα του να την καίει.Δεν το εννοούσε αλλά ήθελε να βγει από την δύσκολη θέση στην οποία είχε η ίδια τοποθετήσει τον εαυτό της.

Τον προσπέρασε προχωρώντας προς την πόρτα όμως εκείνος την πρόλαβε κλείνοντας την μπροστά στα μούτρα της.

"Σου ζήτησα συγγνώμη.Επιπλέον, δεν θα πονούσες σχεδόν καθόλου.."την τελευταία φράση την ψιθύρισε καθώς έβλεπε το μήλο του Αδάμ του να πάλλεται έντονα στον λαιμό του.

"Νόμιζες ότι φοβόμουν μην με πονέσει η γροθιά σου;"αναρωτήθηκε πλησιάζοντας την περισσότερο.

"Δεν θέλω να σηκώσεις ξανά το χέρι σου γιατί και μόνο στην σκέψη ότι θεωρείς πως μπορείς να μου επιβληθείς σωματικά το μόνο που καταφέρνεις είναι να με ερεθίζεις.. επικίνδυνα πολύ.Παλεύω τόσο πολύ αυτή την στιγμή να μην σε αρπάξω από τα μαλλιά και να σε ρίξω στο κρεβάτι να σε γαμάω μέχρι να πέσει ο ήλιος"παραδέχτηκε δίχως να σπάσει την οπτική επαφή τους.

"Με αηδιάζει ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι.Μου λες πόσο θες να με αγγίξεις και στέκεις απέναντι μου τόσες μέρες χωρίς να δείχνεις καμία τέτοια πρόθεση.Μάλιστα, το αντίθετο θα έλεγα, ώρες- ώρες νιώθω ότι σου είμαι βάρος" εξομολογήθηκε με την σειρά της εκείνη σε ήπιο τόνο.

"Κοίτα να δεις που έχουμε κάτι κοινό: Και εμένα με αηδιάζει ο τρόπος που συμπεριφέρομαι" της χάρισε ένα στραβό χαμόγελο καθώς έβαλε το χέρι του στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, τα δάχτυλα του μπλέχτηκαν στα πυκνά μαλλιά της.

"Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις"πρόλαβε να ξεστομίσει η Κασσάνδρα πριν εκείνος ορμήξει στα χείλη της λεηλατώντας το στόμα της.Απομακρύνθηκαν μετά από λίγο εξίσου βίαια όπως ενώθηκαν.

"Εννοώ πως η συμπεριφορά σου, αυτά που λες και πράττεις μου υπενθυμίζει καθημερινά την διαφορά ηλικίας μας, το ότι είμαι καθηγητής σου και εσύ μαθήτρια μου.Και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν ταιριάζουμε καθόλου, πως είσαι ένα ρηχό πλάσμα που βλέπει σαχλές ταινίες και διαβάζει ευτελή βιβλία για να ικανοποιήσει τον ηδονισμό της, που τρώει junk food και δεν έχει κανένα στόχο στην ζωή της: ακριβώς ο τύπος της γυναίκας που απεχθάνομαι και που δεν κοίταξα ποτέ γιατί ποτέ δεν με έλκυε.Και ύστερα σκέφτομαι πως είσαι έφηβη, μία μαθήτρια και πως όλα τα παραπάνω δικαιολογούνται στην ηλικία σου και νιώθω τόσο διεστραμμένος και ανώμαλος που παρά το γεγονός αυτό εγώ εξακολουθώ και σε θέλω.."

"Αλήθεια, πιστεύεις πως είμαι ένα ρηχό πλάσμα και τίποτα άλλο;"τον ρώτησε η Κασσάνδρα ειλικρινά.Τα μάτια της άνοιξαν έτοιμα να υποδεχτούν καυτά δάκρυα.

Ο Edward της χάιδεψε το μάγουλο αποφεύγοντας να απαντήσει στην ερώτηση της.Ήξερε πως η απάντηση του θα την πλήγωνε.

"Κάθε φορά που σου κάνω έρωτα βουλιάζω στην ευτυχία και ύστερα που πάω στο μπάνιο να πλυθώ αναλογίζομαι αυτό που έγινε μεταξύ μας και νιώθω ότι σε έχω αποπλανήσει, σε παρέσυρα σε πράξεις που πριν από εμένα ούτε που σκεφτόσουν.Μην μου παραπονιέσαι λοιπόν που δεν το κάνουμε γιατί ήταν λάθος εξαρχής.Έπρεπε να περιμένουμε, να περιμένω να ενηλικιωθείς όπως το σκεφτόμουν.
Γαμώτο, ήταν τόσο λάθος."

"Όχι.Δεν ξέρω αν θα αντέξουμε για πολύ καιρό χωρίς αυτή την σωματική επαφή που αποζητούμε και οι δύο.Ειδικά εσύ.Εσείς οι άνδρες δεν μπορείτε να συγκρατήσετε εύκολα τις ορμές σας και εγώ δεν θα αντέξω να σε χάσω.Ήδη δεν έχεις και την καλύτερη άποψη για εμένα, αν..αν-"η Κασσάνδρα τον έφερε κοντά της κρατώντας την μπλούζα του με τα δάχτυλα της.Ο Edward έβαλε τον δείκτη του στο στόμα της σωπαινοντας την ευγενικά.

"Ρισκάρω όλη μου την ζωή αν μαθευτεί η σχέση μας, πιστεύεις στα αλήθεια πως σε βλέπω ως κάτι επιπόλαιο και περαστικό και ότι θα σε απατήσω με την πρώτη ευκαιρία;"εξομολογήθηκε αμήχανα εκείνος.Τέτοιες γλυκανάλατες στιγμές δεν ήταν το φόρτε του σε μια σχέση.

"Είμαι ήδη πολύ μείον Edward.Όλα είναι εναντίον μου: οι υπάρχουσες συνθήκες, η διαφορά ηλικίας, το ότι είμαι μαθήτρια σου ακόμη και η προσωπικότητα μου!Δεν υπάρχει τίποτα αρκετά γερό για να σε κρατήσει κοντά μου μακροχρόνια.Το ξέρω, το καταλαβαίνω αυτό-"ο ακατάπαυστος μονόλογος της διακόπηκε από εκείνον.

"Δεν είναι αλήθεια αυτό Κασσάνδρα.Αν..κάποια στιγμή..αν πάνε όλα κατά διαόλου και φανερωθεί αυτό που έχουμε, εγώ θα επιλέξω εσένα"το βλέμμα του ήταν προσηλωμένο στο δικό της.Την έπιασε από τους ώμους και την ταρακούνησε ελαφρώς.

"Θα επιλέξω εσένα γιατί τόσο πολύ θέλω να είμαι μαζί σου.Το ακούς, το καταλαβαίνεις αυτό;"η ειλικρίνεια των λέξεων του σε συνδυασμό με το διαπεραστικό το βλέμμα την έκαναν να δαγκώσει τα χείλη της νευρικά.

Δεν πίστευε ότι την αγαπούσε τόσο πολύ.Για την ακρίβεια, δεν πίστευε ότι υπάρχει κάποιος που την αγαπάει τόσο πολύ.

"Μου το υπόσχεσαι;"ρώτησε υψώνοντας θαρραλέα το κεφάλι της.

"Θα επιλέξω εσένα.Ό,τι και αν γίνει, στο υπόσχομαι" της χάιδεψε τα μαλλιά.Έπειτα, την έχωσε ανάμεσα στα μπράτσα του σφίγγοντας την στην αγκαλιά του.

"Plus je te vois plus je t'aime*"μουρμούρισε πάνω στα μαλλιά της.

Δυστυχώς η Κασσάνδρα δεν κατάλαβε τι της είπε και ήταν κρίμα γιατί ήταν η δεύτερη φορά που της έλεγε σε αγαπώ με τον δικό του τρόπο.

*Όσο πιο πολύ σε βλέπω τόσο πιο πολύ σε αγαπώ.

Πως σας φάνηκε;Ελπίζω να σας άρεσε!!