Lydia pov:

"Θες να μου πεις πως η Ελπίδα βρήκε το χαρτί που θα μας σώσει;" Ρωτάει έκπληκτος ο Ανδρέας.

Συναντηθήκαμε σήμερα για να μιλήσουμε και να αποφασίσουμε πως  περίπου θα κινηθούμε με τον θέμα των θείων μας.     

Και φέραμε και τα κορίτσια να παίξουν.

Η Διδώ τελείωσε με την εγχείρηση της και τώρα είναι μια χαρά.

"Ακριβώς. Το είχε η θεία μου τελικά και δεν το ήξερε καν!" Του λέω ενθουσιασμένη και με αγκαλιάζει.

Ευτυχώς για εκείνον τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα.

Μόλις κλείσει τα είκοσι πέντε κληρονομεί όλη την περιουσία των παππούδων του και των γονιών του.

Δηλαδή οι θείοι του μένουν στον δρόμο.

"Άρα το μόνο που μας μένει είναι να- ποιοι είναι αυτοί;" Ρωτάει ο Ανδρέας και κοιτάζω προς την κατεύθυνση που κοιτάζει κι εκείνος.

Όχι.

Δεν μπορεί.

"Τι κάνουν οι θείοι μου εδώ;" Ρωτάω και θυμώνω καθώς βλέπω την Κλάρα να μιλάει στην Ελπίδα.

Αμέσως τους πλησιάζουμε απειλητικά και μόλις φτάσουμε βάζω την Ελπίδα πίσω μου και ο Ανδρέας κάνει το ίδιο με την Διδώ.

"Τι θέλετε;" Τους ρωτάω επιθετικά και με κοιτάζουν με ένα σατανικό χαμόγελο.

"Μα να δούμε την ανιψιά μας φυσικά. Και την μικρή και την μεγάλη." Λέει η Κλάρα και πάει να ακουμπήσει την Ελπίδα μου η οποία την κοιτάζει τρομαγμένη.

Εγώ θυμωμένη της χτυπάω το χέρι αποτρέποντας την από το να την αγγίξει.

"Λυδία; Είναι αυτός τρόπος να συμπεριφέρεσαι;" Λέει θυμωμένος ο Λευτέρης.

"Δεν πειράζει αγάπη μου. Τώρα που θα γυρίσει σε εμάς, θα της θυμήσουμε εμείς τις αρχές που της διδάξαμε." Λέει η Κλάρα και αφήνω ένα ειρωνικό γελάκι.

"Και τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα έρθω μαζί σας;" Ρωτάω σίγουρη για τον εαυτό μου.

"Βλέπεις Λυδία μου όλοι σε αυτόν τον κόσμο έχουμε μια αδυναμία." Ξεκινάει ο Λευτέρης.

"Και όταν κάποιος πατήσει εκεί, είσαι αναγκασμένος να κάνεις ό,τι σου λέει." Συνεχίζω η Κάρλα και έχω αρχίσει να τρομάζω.

Τι θα κάνουν;

"Αντ-Αντ φοβάμαι." Λέει η Διδώ στον μεγάλο της αδελφό κι εκείνος φαίνεται να θυμώνει.

"Λυδία πάμε να φύγουμε. Είναι τρελοί." Μου λέει με ήρεμη φωνή ο Ανδρέας και παίρνουμε τα μικρά στην αγκαλιά μας.

Ξεκινάμε να φύγουμε μέχρι που η φωνή του Λευτέρη μας σταματάει.

"Νομίζαμε ότι η δική σου αδυναμία ήταν τα λεφτά. Αλλά τελικά μοιάζεις πιο πολύ στην μητέρα σου από όσο πιστεύαμε." Λέει και σταματάω να περπατάω.

"Λυδία μην τους ακούς. Τα λένε όλα επίτηδες. Μην ξεχνάς ότι έχουμε και τα μικρά." Μου λέει και ρίχνω αμέσως μια ματιά στην Ελπίδα.

Τα ματάκια της φαίνονται βουρκωμένα και κοιτάζει τρομαγμένη τους 'συγγενείς' μου.

"Μην ανησυχείς καρδούλα μου. Φεύγουμε." Της λέω και συνεχίζουμε να περπατάμε προς την έξοδο του πάρκου.

"Μας πήρε πολύ καιρό να καταλάβουμε πως η αδυναμία σου είναι ένα μικρό κοριτσάκι με κόκκινα μαλλιά και διαμάντια αντί για μάτια." Προσθέτει η Κλάρα και αυτή την φορά κοκαλώνουμε και οι τέσσερις.

Η Κλάρα και ο Λευτέρης μας πλησιάζουν και κοιτάζουν στα μάτια την Ελπίδα μου.

"Αν δεν γυρίσεις στο σπίτι μας και δεν παντρευτείς τον Ανδρέα η πολυαγαπημένη σου Ελπίδα θα πάει σε ένα όχι και τόσο καλό και ειρηνικό ορφανοτροφείο." Λέει ο Λευτέρης και ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια της Ελπίδας μου.

"Ανδρέα πάμε να φύγουμε από εδώ γιατί τα μικρά θα δουν σκηνές βίας τις οποίες δεν θα ήθελα να δουν." Λέω και φεύγουμε από το πάρκο.

Μπαίνουμε μέσα στο αμάξι και καθώς ο Ανδρέας ξεκινάει νιώθω τα δάκρυα της Ελπίδας να κυλάνε πάνω μου.

"Μην κλαις καρδούλα μου." Της λέω καθώς της χαϊδεύω τα μαλλιά.

"Υ-υποσχεσου μου ότι δεν...δεν θα αφήσεις κανέναν να με πάρει μακριά." Λέω ενώ συνεχίζει να κλαίει.

Εγώ χαμογελάω και την σφύγγω όλο και περισσότερο στην αγκαλιά μου.

"Σου το υπόσχομαι καρδούλα μου. Κανένας δεν θα μπορέσει να σε πάρει από εμένα. Ποτέ." Της λέω κι εκείνη γνέφει καταφατικά.

[...]

Το κινητό μου χτυπάει και αφού τρίψω τα μάτια μου το σηκώνω.

"Ποιος είναι;" Ρωτάω νυσταγμένη και σηκώνομαι από το κρεβάτι για να μην ξυπνήσω την Ελπίδα.

"Λυδία, η θεία Ελβίρα είμαι." Μου λέει καθώς βγαίνω στο μπαλκόνι.

"Γιατί με ξύπνησες πριν καν χαράξει ο ήλιος ρε θεία;" Την ρωτάω και γελάει.

"Έχω πολύ καλά νέα αγάπη μου! Οι θείοι σου συλλήφθηκαν για προσβολή διαθήκης και για παράνομη κατακράτηση ανηλίκου!" Μου λέει γουρλώνω τα μάτια μου.

"Τι;"

______________________________________

Γεια σας παιδιά!

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ο Ανδρέας και η Λυδία έχουν εξελίξει μια πολύ ωραία φιλία.

Όπως επίσης και η Διδώ με την Ελπίδα.

Πως σας φαίνεται η σχέση τους;

Είδαμε για άλλη μια φορά την Κλάρα και τον Λευτέρη.

Οι οποίοι τρόμαξαν την Ελπίδα.

Και απείλησαν την Λυδία.

Πως σας φάνηκε η συμπεριφορά τους;

Τέλος τους συνέλαβαν και θα γίνει δική.

Λέτε να αθωοθούν;

Σε λίγα κεφάλαια το βιβλίο τελειώνει.

Λίγο πριν από αυτό θα σας βάλω αποσπάσματα από την ιστορία των γονιών της Λυδίας.

Τα λέμε σύντομα μπάιι!