Οι δύο αρχηγοί αποφάσισαν να λήξει ο πόλεμος, γιατί οι απώλειες ήταν πάρα πολλές και απ τις δύο συμμορίες. Ωστόσο οι δέκα είχαν γυρίσει πίσω στο αρχηγείο των κακών. Οι καλοί γύρισαν στο αρχηγείο τους και μόλις μπήκαν μέσα, τα έχασαν. Τα τζάμια ήταν όλα σπασμένα, τα τραπέζια ήταν αναποδογυρισμένο, κάποιες απ τις καρέκλες έλειπαν και τα τρόφιμα ήταν πεταμένα από δω κι από κει. Ο αρχηγός θύμωσε, πράγμα που γινόταν σπάνια.

"Όχι, να πάρει! Βρήκαν το αρχηγείο μας! Το βρήκαν οι μπάσταρδοι και τα έκαναν όλα γυαλιά καρφιά!" Φώναξε και έστειλε δύο άτομα στην αποθήκη για να δουν τι άλλο έλειπε . Παράλληλα ένας πήγε και του είπε πως έλειπε και η μαρίνα, μια καθαρίστρια. Οι καθαριστές ήταν οι ομάδα Η μαρίνα, ήταν μια που όμορφη κοπέλα και ήταν πολύ πιθανό να την είχαν απαγάγει.

"Μα ποιος τα έκανε όλα αυτά, αρχηγέ;"

"Δεν θέλει και πολύ σκέψη. Οι κακοί. Και ως πολεμούσαν, κάποια άτομα έφυγαν και το βρήκα. " εκείνη την ώρα έφτασαν και κι άλλοι δύο λαχανιασμένοι.

"Αρχηγέ. Λείπουν. Τα όπλα μας."

"Όχι!" Φώναξε ο αρχηγός, "έχουν αφήσει τίποτα;"

"Δύο ρόπαλα και τέσσερα περίστροφα." Ο αρχηγός διέταξε την ομάδα Α να πάρουν αυτά που είχαν μείνει να πάνε να αγοράσουν σφαίρες και να πάνε να σώσουν τη μαρίνα. Η ομάδα Α ξεκίνησε. Ο Βολίδας η αλλιώς Βασίλης, ήταν 45 χρόνων και ο πιο γενναίος πολεμιστής. Ο Ψαράς η αλλιώς Γιώργος, ήταν 35 και δεν ήταν πολύ γενναίος, αλλά ήταν πολύ καλός στη διαχείριση των όπλων. Ο Κόκορας η αλλιώς Μάκης, ήταν κι εκείνος 35 και έμοιαζε με κόκορα για αυτό είχε και το συγκεκριμένο κ παρατσούκλι. Τέλος, η Αφρουλα η αλλιώς ελπίδα ήταν η κόρη του αρχηγού 25 χρόνων, και ήταν η νεότερη της ομάδας Α. Ήταν φίλοι μεταξύ τους όπως και γ ομάδα Α των κακών.