Μου χάρισες ανασφαλειες, ανακρίβειες, λογια του αερα.
Μου δώρισε ευτυχία, ομορφιά, το άρωμα του έρωτα.
Αυτη ηταν η διαφορά σας.
Μαζι σου ένιωθα ερωτευμένη μα οχι αρκετή.
Μαζι του ένιωσα ερωτευμένη και υπεραρκετή.

Εσύ ήσουν χειμώνας.
Αυτος άνοιξη και καλοκαίρι, άνθιζε και μαζι του ανθιζα και εγω.

Εσύ είσαι μια ανάμνηση που με πονά.
Αυτος μια ανάμνηση που με κανει να γελάω. Να φλερτάρω με την ζωη!

Εσύ ήσουν μια απερισκεψία
Αυτος μια οαση που έγινε δική μου μα δεν κράτησε πολυ.

********

Η Βασιλική δεν συνόδεψε την Ιόλη σήμερα στην Οδο των ονείρων. Έτσι λέγεται η πανέμορφη γειτονιά του νησιού. Η νεαρή γυναίκα περασε εξω απο την είσοδο του σπιτιού στις οχτωμιση το πρωί μα δεν ηταν κανεις εκει. "Λες επειδή ειναι Σάββατο να μην δουλεύουν; Δεν νομίζω!" σκέφτηκε. 
Κατευθύνθηκε στη καφετέρια και αποφάσισε να μην στείλει μηνυμα στη κολλητή της. Θα την κορόιδευε που εχασε το πρωινό της μπάνιο για να δει τον οικοδομο. Παρήγγειλε μια κρυα σοκολάτα και άρπαξε ενα βιβλίο με ποιήματα γνωστού Έλληνα ποιητή. Πέρασαν σχεδόν δυο ωρες δίχως να το καταλάβει. Ο ήλιος ειχε δυναμώσει και εκαιγε την πλάτη της. Η Ιόλη αποφάσισε να παρει τον δρομο της επιστροφής. Πρωτού φύγει τράβηξε μερικές φωτογραφίες την καφετέρια και τα καρεκλακια με τα στιχάκια. Θα τα ανεβαζε στο διαδίκτυο αργότερα. Επιθυμούσε να αποδείξει σε κάποιον οτι περνούσε υπέροχα. Ηξερε να ζει και χωρις εκείνον, πολύ καλά μάλιστα! Θα προσποιούνταν (για ακόμη μία φορά) οτι η καινουρια του σχέση δε τη θλίβει καθόλου. Καλα της έλεγαν όλοι πως δεν υπάρχει πιο τοξικός άνθρωπος από τον Κωνσταντίνο... Μα την τύφλωσε ο έρωτας. 

Μόλις βγήκε απο την καφετέρια χωρίς να το θέλει σκόνταψε και καποιον χτύπησε. Ζήτησε ενα ντροπαλό συγγνώμη και σήκωσε το κεφάλι της. Αν και στην αρχή εμεινε έκπληκτη οπως και ο άντρας απέναντί της στη συνέχεια χαμογέλασε κι αφησε ενα γελακι. Το γέλιο κόπηκε μαχαίρι οταν της ειπε να περπατά καλύτερα αφού η Ιόλη σκόνταψε στο ισιωμα.

Του έριξε ενα απο τα θανατηφόρα της βλέμματα και εξαφανίστηκε άρον άρον. Ο Οδυσσέας πηγε να παραγγείλει τον καφέ του. Δεν της είπε κατι σκληρό για να θυμώσει. Αρα η κοπελα στεναχωριεται εύκολα. Ωστόσο την προσέβαλε λιγο θα μπορούσε να αρκεστεί σε ένα τυπικό "δε πειράζει" ή θα μπορούσε κάπως να συζητήσει μαζι της και να μάθει το ονομα της

Η Ιόλη πήγε σε ενα βιβλιοπωλείο λίγο πιο κάτω κι άρχισε να εξερευνά βιβλία για να σβήσει από το μυαλό της την γελοία εικονα που μόλις εζησε. Επέλεξε μερικά αστυνομικά, λιγα σύγχρονα, κανα δυο κλασικά. Δεν θα τα αγόραζε ολα. Σκοπός της ηταν να ξεφυλλισει δυο τρεις σελίδες απο την αρχή για να δει ποιο απο ολα θα της κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αναποφάσιστη καθώς ηταν δεν ήξερε ποιο να αγοράσει. Υπήρχε ενα μικρό πρόβλημα διότι με την αναποφασιστικότητα της τα ήθελε ολα. Μα το συνολικό ποσο έβγαινε πανω απο 100 ευρώ και δεν την έπαιρνε για εξοδα τωρα. Τελικα διάλεξε το «έρωτας φυγάς» της Νικολούλη επειδή ηταν βασισμένο σε αληθινή ιστορία που συγκλόνισε κάποτε το ελληνικό κοινό στους δέκτες της τηλεόρασης και το «περηφάνια και προκατάληψη» ενα βιβλίο κλασικό από την κατηγορία των μεταχειρισμένων. Όταν πλήρωσε η γυναικα του βιβλιοπώλη που παρατηρούσε με προσοχή τον κόσμο που περπατούσε έξω από το μαγαζί της  χαρισε στην Ιόλη ενα υπογραμμιστικο και χρωματιστούς σελιδοδείκτες για να κανει τις σημειώσεις της σύμφωνα με την νέα τάση. Η Ιόλη αμέσως εντυπωσιάστηκε απο την ιδιαίτερη φιλοξενία που της παρείχαν οι Κερκυραίοι. Δεν μπορούσε να ερμηνεύσει ποια ήταν η πηγή της καλοσύνης τους μα γρήγορα κατέληξε στο συμπέρασμα πως από τα αρχαία κιόλας χρόνια η φιλοξενία των ξένων ήταν ιερή ασχέτως με τα σημερινά δεδομένα.  Σημείωσε στη πίσω όψη του νου της πως καποια στιγμή επρεπε να γράψει κριτική για αυτο το νησί με τις πιο όμορφες λέξεις ως ευχαριστω. 

Περπατώντας στο πεζοδρόμιο που πλέον είχε γίνει αγαπημένο η μνήμη της την έσερνε σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούσαν στο παρελθόν. Η νεαρή κοπέλα για να απασχολήσει τον εαυτό της μπηκε στα social να χαζεψει τα νέα της ημέρας από τους διαδικτυακούς της φίλους και σαν καποιος να της εκανε πλακα ειδε να εμφανίζεται πρώτο το στορι εκείνου. Με χέρια που τρέμουν πάτησε στον κόκκινο κύκλο και τον είδε αγκαλια με την λιγα χρόνια μικρότερη και συνονόματη Ιόλη. Το παρελθόν της την πονούσε. Το παρόν το ίδιο. Το μελλον που ειναι; Τι της επιφυλάσσει; Θα την χτυπήσει κι αυτο το ίδιο βάναυσα; Δάγκωσε το κατω χείλος της. Η καρδιά της έτρεχε σε πρωτόγνωρους ρυθμούς. Ο Κωστής της. Ο δικός της Κωνσταντίνος. Με την Ιόλη. Την Ιόλη του. Το ένιωθε! Πάλι θα έκλαιγε για χάρη του, άλλωστε είχε ήδη βουρκωσει

"Γιατί εκείνη κι οχι μενα;
Τι εχει αυτή παραπάνω απο εμενα; Μου λες; αλλά και αυτή η μανία του με το όνομα... Γιατί Ιόλη ; Γιατί;" Εκανε σκριν το στορι και το έστειλε απευθείας στην Βάσω. Ύστερα έκανε προώθηση την φωτογραφία στην ομαδική που την είχε βαφτίσει "υπέροχες" με ένα  ηλιοτρόπιο να το στολίζει. Η απάντηση της Βασως ήρθε γρήγορα "τι της βρηκε θα' θελα να ηξερα. Δεν ταιριάζουν καθόλου και αυτή ειναι και πιο κοντή απο εσενα. Χα-λια. Κανω ηλιοθεραπεία ελα να συζητήσουμε απο κοντά.  " Η Βάσω πάντα έβρισκε τον τρόπο να τη βοηθάει ψυχολογικά έστω και από μακριά 

Κοίταξε στα εισερχόμενα της το νέο μηνυμα που είχε στην ομαδική. Αυτή τη φορά από την Λένα -τη δεύτερη της φίλη - "ρε Ιολη" φατσούλες με δάκρυα που γελάνε δυνατά "παρατα τον μαλακα και πιασε τον οικοδόμο. Να μη σε πάρει απο κατω εντάξει; Μακαρι να ημουν μαζι σας" η Ιόλη χαμογέλασε. Τις προάλλες είχε στείλει ένα μικρό μήνυμα στη Λενα που της εξηγούσε συνοπτικά πως ερωτεύτηκε εναν οικοδομο. 
Λίγο πιο κάτω ειδε τη Βάσω να απαντάει "Μη της βάζεις ιδεες για καλοκαιρινούς έρωτες. Εγω θα την πληρώσω στο τέλος" η Ιολη χαχανιζει με την γκρίνια της φιλης της. Διαβαζει το μήνυμα και νιώθει πως ακούει παράλληλα τη φωνη της. Είναι απίστευτη, πραγματικά απίστευτη! 

Η κόκκινη πόρτα βρίσκεται λίγο πιο κάτω. Ο Κωστης προς το παρον ξεχάστηκε. Δεν υπάρχει πια η αύρα του. Κοίταξε με προσήλωση το νεόχτιστο σπίτι και
παρατήρησε τον νεαρό άντρα να ειναι σε μια σκάλα και κατι να βάφει στον δεύτερο όροφο του σπιτιού. Η Ιόλη κρατά δυνατά το τηλέφωνο της, η καρδιά της χορεύει σε άτακτους ρυθμούς για αυτόν τον άγνωστο. Σε μια στιγμή παραφροσύνης, απογοήτευσης, φόβου και έρωτα φωνάζει «Γεια» και απορεί με τι ψυχή βγηκε η λέξη απο το στόμα της δίχως να ντραπει. Πρώτη φορά χαιρετάει εναν άγνωστο μονο και μονο επειδή της αρέσει ή νιώθει όμορφα οταν τον συναντά. Βλέπεις, οταν υπάρχει αυτος, ο Οδυσσέας, δεν υπάρχει ο Κωστής. Έτσι, αποφασίζει πως έναν όμοιο  άντρας χρειάζεται στη ζωή της. Έναν άντρα που θα τον κοιτά με μάτια που λάμπουν από έρωτα, που θα την κανει να ξεχνα εκείνον, που θα τοποθετεί το παρελθόν σε χειμερία νάρκη.
Εναν έρωτας που θα ξεπερνά εναν αλλον... 

Το προηγούμενο σκηνικό το σβήνει μεμιάς απο το κεφάλι της κι ας στεναχωρήθηκε οταν της τόνισε να περπατά καλύτερα.

Την ίδια στιγμή ο Οδυσσέας γυρίζει ολο του το σωμα προς το μέρος της εξώπορτας σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρευμα και ανταποδιδει με ενα απορημένο και αργοπορημένο «γεια» στο «γεια» της Ιόλης. Οταν βλέπει την γνωστή κοπέλα να απομακρύνεται ξύπνησε γρήγορα από τον λήθαργο του. Μήπως το γεια δεν ηταν για εκείνον; Αποκλείεται. Την ειδε που είχε στραμμένο το κεφάλι προς το μερος του. Κατέβηκε απο την σκαλα προσεκτικά παραμελώντας την εργασια του. Αυτη η κοπελα είχε γίνει η αγαπημένη του συνήθεια. Αδημονουσε πως και πως την παρουσία της και περίμενε στωικά κάθε φορά να περάσουν τα λεπτά για να την ακούσει να γελάει, να την βλέπει να περνα με την φιλη της, να τον κοιτάζει με προσμονή. Το μόνο κακό σε αυτη την ιστορία ήταν πως η κοπέλα δεν ηταν Κερκυραία αλλιώς θα τη γνώριζε από πρώτο χέρι. Ασυναίσθητα βγηκε έξω στον δρόμο για να κανει ενα τσιγάρο. Ψεμα. Για να την δει ειναι η σωστή δικαιολογία αλλα αυτο δεν ειναι της παρούσης.  Στους συναδέλφους του θα έλεγε "τσιγάρο" 

Το βλεμμα του εψαχνε για τυχον ιχνη της μα η κοπελα είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Το ειλικρινές συγγνώμη που ηθελε να της προσφέρει δε θα το έλεγε ποτέ.