Αθηνά - Μωρό μου;

Δημήτρης - Μμμ.

Έχει περίπου ένα πεντάλεπτο που το  κορίτσι μου προσπαθεί να με σηκώσει από το κρεβάτι αλλά αρνούμαι πεισματικά. Κοιμηθήκαμε πολύ λίγο χθες βράδυ για… προφανείς λόγους και δεν έχουμε ξεκουραστεί καθόλου.

Αθηνά - Είναι ήδη 09:30 και πιάνω δουλειά στις 11:00, κουνήσου!

Με σκούντηξε με δύναμη στον ώμο αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να με αλλάξει πλευρό.

Δημήτρης - Καλά ετοιμάσου και έρχομαι.

Αθηνά - Είσαι πανέξυπνος Δημήτρη, τετραπέρατος.

Σηκώνει το χέρι της και αυτομάτως σηκώνεται και το δικό μου αφού η χειροπέδα το τραβά. Δυσανασχετώντας ανοίγω τα μάτια μου και την κοιτάζω, άθελά μου χαμογελάω.

Δημήτρης - Πώς θα ντυθούμε;

Αθηνά - Έχω δύο μεγάλα πόντσο, θα φορέσουμε εκείνα μέχρι να φτάσουμε στο τμήμα.

Δημήτρης - Μα έχει πολύ κρύο έξω.

Αθηνά - Δεν έχουμε καλύτερη επιλογή κύριε αστυνόμε, ας μην μας περνούσες χειροπέδες.

Ξεφύσηξα ξανά και με δυσκολία σηκώθηκα από το κρεβάτι. Έκανα να πιάσω το παντελόνι μου αλλά η Αθηνά με τράβηξε.

Αθηνά - Έι!

Δημήτρης - Τι;

Σούφρωσε τα χείλη της και γέλασα λίγο.

Αθηνά - Φιλάκι;

Έπιασα την μέση της και της χαμογέλασα.

Δημήτρης - Φιλάκι.

Φίλησα τα χείλη της και εκείνη με ορμή έπεσε επάνω στο σώμα μου.

[…]

Διοικητής - Βασίλη φέρε το κουτί με τα κλειδιά.

Η Αθηνά στεκόταν αμίλητη και παγωμένη από το κρύο δίπλα μου. Στο ένα χέρι μου κρατούσα το δικό της ενώ στο άλλο μια σακούλα με ρούχα που πήραμε για να αλλάξουμε. Είχα άδεια μέχρι του Αη Γιαννιού και σκόπευα να πω στην Αθηνά να κάνει το ίδιο. Ο διοικητής μου με ευχαρίστησε θερμά για τις υπηρεσίες μου στο τμήμα αλλά είμαι σίγουρος ότι θα με κατσαδιάσει όταν βρεθούμε μόνοι μας.

Αθηνά - Ευχαριστώ.

Απάντησε σε έναν μπάτσο που της έφερε μια ζεστή γλυκιά σοκολάτα  από το κυλικείο σε ένα πλαστικό ποτήρι. Εγώ ζήτησα έναν φρέντο αλλά από ότι φαίνεται μόνο το κορίτσι μου πήρε ότι ζήτησε. Και τον είδα αυτόν τον πρωτάρη που την κοίταξε λίγο λαίμαργα, θα τον κανονίσω στην υπηρεσία.

Διοικητής - Λοιπόν; Πώς πέρασε η πρωτοχρονιά;

Δημήτρης - Θαύμα, ξεκινήσαμε από Οικονομόπουλο και συνεχίσαμε με Μαζωνάκη, καταλήξαμε σε πρωτοχρονιάτικη επανάληψη Σπύρου Παπαδόπουλου και τελικά πήγαμε και ένα καζίνο στις έξι το πρωί.

Με κοίταξε στραβά αλλά άκουσα την Αθηνά να γελάει σιγανά δίπλα μου και χαλάρωσα. Καθάρισε τον λαιμό της και πάτησε το πόδι μου.

Αθηνά - Εμ, στο σπίτι μου κύριε. Δεν μπορούσαμε και πουθενά αλλού.

Είπε δείχνοντας τις χειροπέδες και ο διοικητής μου κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

Διοικητής - Ελπίζω να μην υπήρχε κανένα θέμα, σε ξεβόλεψε αρκετά;

Η Αθηνά γύρισε να με κοιτάξει πονηρά και απάντησε στον διοικητή μου χωρίς να διακόψει την οπτική επαφή με εμένα.

Αθηνά - Ήταν μια… ευχάριστη ανανέωση--- στο σπίτι!

Δάγκωσα την γλώσσα μου και στραβοκατάπια ηχηρά, εκείνη πήγε να γελάσει αλλά μας διέκοψε ο ήχος της πόρτας και των σιδερένιων κλειδιών που χτυπούσαν το ένα με το άλλο. Ο Βασίλης κοίταξε την χειροπέδα και έψαξε το κλειδί με το κατάλληλο νούμερο. Όταν το βρήκε, το έβαλε στη θύρα και τα χέρια μας (δυστυχώς) ήταν ελεύθερα. Την είδα αμέσως να τρίβει τον πονεμένο καρπό της, αν και είχε πολύ μικρά χεράκια σχεδόν το χέρι της είχε μελανιάσει.

Δημήτρης - Πονάς;

Αθηνά - Θα περάσει.

Έπιασα το χέρι της στο χέρι μου και κοίταξα το μελάνιασμα.

Δημήτρης - Βοηθά ο πάγος;

Αθηνά - Πριν γίνει το οίδημα, αφού γίνει δεν αλλάζει κάτι.

Της χαμογέλασα συμπονετικά και εκείνη σιγά σιγά απομάκρυνε το χέρι της από το χέρι μου. Ήταν αμήχανη στιγμή, ο διοικητής μου μας κοιτούσε περίεργα και εμείς αναμεταξύ μας.

Αθηνά - Λοιπόν αμ, πέρασε η ώρα. Ευχαριστώ πολύ για την εξυπηρέτηση.

Δημήτρης - Μην ευχαριστείς, εγώ φταίω.

Αθηνά - Χάρηκα, γεια σας.

Έφυγε γρήγορα από το γραφείο ντροπιασμένη, ούτε ένα φιλί. Ο διοικητής μου σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του και με κοίταξε.

Διοικητής - Από ποτέ περνάς τις χειροπέδες σε εσένα και μετά στον κοσμάκη παρακαλώ;

Δημήτρης - Ήμουν αγχωμένος…

Διοικητής - Και το κοριτσάκι επίσης. Τι της έκανες και έφυγε έτσι άρον άρον;

Δημήτρης - Εγώ; Μπροστά ήσουν!

Διοικητής - Όταν ήσασταν μόνοι σας εννοώ.

Δημήτρης - Ε-εμείς…

Για μια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου η γυμνή μορφή της στην αγκαλιά μου, η μαγική αίσθηση των χειλιών της στα δικά μου. Αναστέναξα άηχα ώσπου ξανά γύρισα στην πραγματικότητα.

Διοικητής - Δεν την…;

Δημήτρης - Κύριε!

Εκείνος κάθησε στην καρέκλα του και χάιδεψε τα μούσια του με το χέρι του. Αναστέναξε απογοητευμένα.

Διοικητής - Μπας και είσαι-

Δημήτρης - Προχωρήσαμε και… ήταν πολύ όμορφα. Μου είπε ότι θα ήθελε να με ξανά δει.

Διοικητής - Δεν φάνηκε από τις πράξεις της.

Δημήτρης - Αυτό σκέφτηκα και εγώ…

Κάθησα στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο προβληματισμένος. Είναι δυνατόν να μετάνιωσε; Χθες όλο το βράδυ ήμασταν μαζί και- και σήμερα το πρωί τα φιλιά μου έψαχνε. Ίσως απλά να ήταν κουρασμένη ή να ντράπηκε, ίσως να μην ήθελε να εκδηλωθούμε μπροστά στον διοικητή μου.

[…]

Βράδυ Σαββάτου και κατευθύνομαι προς το σπίτι της με το αυτοκίνητο. Της έστειλα δύο μηνύματα όλη ημέρα και δεν απάντησε σε κανένα, παρόλο που παραδίδονται. Θεώρησα πως είχε δουλειά αλλά είναι οκτάωρη και σίγουρα έχει σχολάσει μέχρι τώρα. Τι σκατά πήγε λάθος; Νιώθω ότι με αποφεύγει. Φτάνω κάτω από το σπίτι της και παρκάρω το αμάξι. Διάλεξα ένα μικρό κέρινο τριαντάφυλλο και ένα κουτί με σοκολατάκια από το ανθοπωλείο δίπλα από το σπίτι μου. Κατέβηκα από το αμάξι και έφτασα έξω από την πόρτα της, χτύπησα ελαφρά το κούφωμα. Λίγα λεπτά μετά μου άνοιξε φορώντας μια χριστουγεννιάτικη κόκκινη ολόσωμη κολλητή πιτζάμα, τα μαλλιά της ήταν μπούκλες και φορούσε ένα έντονο κόκκινο κραγιόν στα χείλη της. Μου χαμογέλασε και με τράβηξε από το μπουφάν μου μέσα στο σπίτι.

Αθηνά - Άργησες.

Δημήτρης - Δεν ήξερα ότι είχαμε ραντεβού.

Αθηνά - Τα μη προγραμματισμένα είναι τα καλύτερα.

Της έδωσα το τριαντάφυλλο και τα γλυκά, εκείνη μου χαμογέλασε και τα άφησε πάνω στην παπουτσοθήκη.

Δημήτρης - Δεν μου απάντησες όλη μέρα σε κανένα μήνυμα.

Αθηνά - Αν σου απαντούσα θα ήσουν εδώ;

Δημήτρης - Δεν αναιρεί το γεγονός ότι με ανησύχησες.

Γύρισε να με κοιτάξει και μου χαμογέλασε. Αυτή η πιτζάμα αναδείκνυε το μικρό κορμί της με έναν χαριτωμένο και ταυτόχρονα ερωτικό τρόπο.

Αθηνά - Γιατί ανησύχησες;

Περπάτησε σιγά σιγά προς το μέρος μου και μου ξεκούμπωσε αργά το μπουφάν, εγώ έμεινα να την κοιτάζω σαν μπούφος.

Δημήτρης - Γιατί είσαι πανέμορφη και εύκολα τραβάς την προσοχή.

Της ψιθύρισα και εκείνη μου χαμογέλασε βγάζοντας το μπουφάν μου. Τα χέρια της βρέθηκαν στην κοιλιά μου χαϊδεύοντας με πάνω από την μπλούζα μου.

Αθηνά - Λογικά δεν έχεις καταλάβει ότι όλες οι μπατσίνες στο τμήμα θέλουν να σου βγάλουν τα μάτια.

Μου ψιθύρισε και σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της για να τυλίξει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου. Κατέβασα τα χέρια μου χαμηλότερα της μέσης της και με μια κίνηση την σήκωσα επάνω μου τυλίγοντας τα πόδια της γύρω από την μέση μου.

Δημήτρης - Τι κρίμα που μου πήρε τα μυαλά όμως μια νοσηλεύτρια, χμ;

Αθηνά - Μχμ! Πολύ κρίμα!

Δήλωσε γρήγορα και πριν το καταλάβω είχε ενώσει τα χείλη μας. Μας μετέφερα εκεί που πολύ καλά ήξερα και την αγάπησα όσο δεν αγάπησα κανέναν. Τελικά αυτές οι τυχαίες γνωριμίες, εκείνες που δεν έχεις ιδέα για το που θα σε βγάλει αύριο είναι οι καλύτερες. Αξίζει το ρίσκο; Ναι, γιατί ακόμα και αν δεν μας έβγαινε θα είχαμε μια εμπειρία να θυμόμαστε. Και ποια καλύτερη εμπειρία από το να λες στα παιδιά σου ότι παραμονές Πρωτοχρονιάς του καινούργιου χρόνου έκανες έρωτα με μια άγνωστη γυναίκα; Ιδιαίτερα αν αυτή η άγνωστη είναι η μητέρα τους.