Πάνε τρις μέρες από τον χορό και δεν έχω σταματήσει να χαμογελάω. Μόνο στην σκέψη ότι ο Gaara και εγώ ήμαστε μαζί χαμογελάω σαν χαζή.

Ο Gaara έφυγε χθες για δουλειές στο εξωτερικό. Νιώθω λίγο μόνη, όμως μου στέλνει μήνυμα οπότε μπορεί για να μαθαίνω τι κάνει. Θα ήθελα να πάω και εγώ, αλλά σιγά μην με άφηνε ο πατέρας του.

Μόλις είχα φτάσει στην δουλειά μου και άρχισα να ετοιμάζομαι. Όμως έχει απόλυτη ησυχία, κάτι που δεν μου αρέσει. Όταν ήμουν έτοιμη μπήκα στην κουζίνα και το πρώτο που αντίκρισα ήταν την Robin και την Rossi να με κοιτάνε..... κάπως.

-"Γιατί με κοιτάτε έτσι;"

-"Nashi. Γιατί δεν μας το είπες;" με ρώτησε η Rossi καθώς με πλησίαζε, όπως και η Robin.

Εγώ άρχισα να κάνω σιγά σιγά πίσω. Τι έχουν στο μυαλό τους;

-"Να σας πω τι;"

-"Οτι έχεις α-γό-ρι." είπε η Robin τραγουδιστά.

-"Εγώ...."

Πλέον η πλάτη μου ακουμπούσε τον τοίχο και αυτές πλησίαζαν επικίνδυνα. Κάποιος να με βοηθήσει!!!

Όταν πλέον ήταν ακριβώς μπροστά μου χαμογέλασαν και με αγκάλιασαν. Εγώ είχα ένα ερωτηματικό ύφος.

-"Χαιρόμαστε τόσο πολύ. Επιτέλους βρήκες κάποιον." είπε η Robin.

-"Ναι. Και άμα θες συμβουλές για αγόρια έλα σε εμένα." είπε η Rossi.

-"Τι; Οχι. Σε εμένα θα έρθει." είπε η Robin.

Μετά ακολούθησε ένας καυγάς για το ποια θα επιλέξω για συμβουλές. Δεν ήθελα να βρίσκομαι κοντά τους έτσι σιγά σιγά άρχισα να απομακρύνομαι. Όμως το κατάλαβαν και με έπιασαν από την μπλούζα.

-"Ποια θες για συμβουλές;" με ρώτησαν και οι δύο καθώς κοιτάζονταν εχθρικά.

-"Καμία!" φώναξα όσο πιο πολύ μπορούσα.
-"Θα τα καταφέρω μόνη μου." τις είπα και τις σκουντηξα για να φύγω.

-"Το κοριτσάκι μας μεγάλωσε." είπαν μαζί και άρχισαν να κλαίνε.

Εγώ αναστέναξα και πήγα να ψήσω μερικά κουλουράκια. Κάπου πρέπει να βγάλω το άχτι μου και η ζύμη από τα κουλουράκια είναι ότι πρέπει.

Όμως είμαι σίγουρη ότι δεν τελείωσε το πανηγύρι. Είναι και ο Paul. Μην τον ξεχνάμε. Θα μου κάνει και αυτός κάτι όπως τα κορίτσια ή και χειρότερα.

-"Nashi!" φώναξε ο Paul μπαίνοντας στην κουζίνα.

Τι ήθελα και τον μελέταγα.

-"Είμαι τόσο χαρούμενος που βρήκες κάποιον." είπε έτοιμος να κλάψει από συγκίνηση.

-"Ευχαριστώ." είπα με δυσκολία.

-"Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε." είπε και ήρθε να με αγκαλιάσει.

Θέλω να πεθάνω αυτή την στιγμή. Η ζωή μου κατάντησε ένα πανηγύρι.

-"Paul. Έχω δουλειά." του είπα καθώς βγήκα, με δυσκολία, από την αγκαλιά του.

-"Σωστά. Θα τα πούμε αργότερα." είπε και άρχισε να φεύγει.

Επιτέλους. Ένιωθα πιεσμένη. Ή τώρα που το σκέφτομαι ακόμα νιώθω, γιατί τα κορίτσια συνεχίζουν να με κοιτάζουν περίεργα.

Θέλω να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτή η μέρα. Δεν νομίζω να αντέξω κι άλλο.

{...}

Επιτέλους σχόλασα. Λίγο ακόμα να εμένα εκεί μέσα θα τρελαινόμουν. Όλη την ώρα η Robin και η Rossi μου έκαναν ερωτήσεις για τον Gaara. Που να τον παντρευόμουν κιόλας. Θα πήγαιναν να τον βρούνε για ανάκριση.

Η ώρα ήταν σχεδόν 6 το απόγευμα. Ανυπομονώ να πάω σπίτι και να ξεκουραστώ. Δουλεύω από τις 8 το πρωί και είμαι πτώμα, αλλά μάλλον κάποιοι δεν έχουν σκοπό να με αφήσουν.

-"Nashi!"

Ακούστηκε μια φωνή και γύρισα να δω ποιος ήταν. Φυσικά δεν εκπλάγηκα όταν είδα τον Jiraiya. Ποιος άλλος θα ερχόταν εδώ.

-"Γειά σου Jiraiya. Πως και από δω;"

-"Περνούσα και είπα να σε πάω σπίτι. Τι λες;"

-"Εντάξει." είπα και μπήκα στο αμάξι.

Δεν έχω όρεξη να περπατήσω μέχρι το σπίτι έτσι χαίρομαι που ήρθε. Αν και ξέρω ότι κάτι άλλο έχει στο μυαλό του.

-"Nashi θες να βγούμε το βράδυ να φάμε μαζί;" με ρώτησε μετά από λίγο.

-"Θα το ήθελα, αλλά θέλω να ξεκουραστώ."

-"Τότε αύριο;"

-"Θείε, γιατί δεν μου λες τι θες;" τον ρώτησα, καθώς τον κοίταξα.

-"Γιατί να θέλω κάτι;" με ρώτησε καθώς γύρισε να με κοιτάξει λίγο.

Εγω εκείνη την στιγμή είχα ένα ύφος που έλεγε "Ποιον κοροϊδεύεις." Εκείνος αναστέναξε και άρχισε να μιλάει.

-"Ήθελα να μάθω πως τα πας με τον Gaara."

-"Μία χαρά. Γιατί;"

-"Απλά θέλω να είσαι ασφαλείς. Δεν κάνατε κάτι έτσι;"

-"Θείε! Είμαι 16 χρονών." του φώναξα και τον βάρεσα στο χέρι.

Εκείνη την στιγμή είχαμε φτάσει μπροστά από το σπίτι μου. Άνοιξα την πόρτα να βγω, αλλά γύρισα να τον κοιτάξω.

-"Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα. Ο Gaara δεν θα με πειράξει ποτέ. Άμα γίνει κάτι θα με προστατέψει." είπα και του χαμογέλασα.

Εκείνος μου χαμογέλασε ως απάντηση και μετά έφυγε. Το πονηρό μυαλό του πότε δεν θα στρώσει. Αναστέναξα και ανέβηκα πάνω.

{...}

Επιτέλους λίγη ξεκούραση. Η ώρα ήταν 8 και εγώ καθόμουν στον καναπέ και έβλεπα τηλεόραση. Δεν ήθελα να πάω πουθενά έτσι δεν πήρα καμία φίλη μου. Εξάλλου μπορεί να με πάρει τηλέφωνο ο Gaara.

Τότε ακούστηκε το κουδούνι του σπιτιού μου. Ποιος μπορεί να είναι; Δεν περιμένω κάποιον. Πήγα και άνοιξα την πόρτα και ήμουν έτοιμη να την κλείσω.

Μπροστά μου ήταν οι φίλες μου. Όλες τους!

-"Λοιπόν δεν θα μας πεις να περάσουμε;" με ρώτησε η Sakura καθώς δεν έκανα καμία κίνηση.

-"Κορίτσια είμαι κουρασμένη και θέλω να ξεκουραστώ. Τι λέτε να έρθετε αύριο;" τις είπα προσπαθώντας να τις διώξω.

Τότε άρχισαν να λένε ότι έχουν κανονίσει για αύριο και ότι δεν μπορούν. Έτσι κατέληξα να τις αφήσω να περάσουν.

Με το που μπήκαν άρχισαν τις ερωτήσεις για τον Gaara. Δεν μπορώ. Λίγο ακόμα και θα τις διώξω. Το ξέρω ότι χαίρονται που βρήκα κάποιον, αλλά φτάνει για σήμερα, αύριο πάλι.

Απάντησα τόσες ερωτήσεις που στο τέλος ξέχασα για ποιον μιλάμε. Και ας μην έφτανε αυτό θέλανε να φτιάξουν κάτι να φάνε και η κουζίνα μου κατάντησε εργαστήριο για τα πειράματά τους. Έκαναν τα πάντα άνω κάτω.

Αυτο ήταν δεν κρατήθηκα και άρχισα να τις μαλώνω. Στο τέλος ευτυχώς τα καθάρισαν όλα. Μετά έφτιαξα κάτι να φάμε και όταν τελειώσανε με το φαγητό, ευτυχώς, έφυγαν.

Είμαι πιο κουρασμένη από πριν. Κοιτάω την ώρα και βλέπω ότι είναι 11 σχεδόν. Αναστέναξα και πήγα για ύπνο. Θα τα πλύνω αύριο τα πιάτα. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να κοιμηθώ.

Αν και με δυσκολία θα το κάνω καθώς ο Gaara δεν με πήρε τηλέφωνο. Μπορεί να μου έστειλε μήνυμα και να μου είπε ότι θα με πάρει αύριο, γιατί έχει δουλειά, αλλά εγώ ήθελα να ακούσω την φωνή του.

Με βοηθάει να κοιμάμαι καλύτερα. Να νιώθω πιο ασφαλείς.

♥♥ Comment and Vote ♥♥