-"Nashi! Περίμενε." φώναξε ο Sasuke.

Εγώ σταμάτησα και γύρισα να τον κοιτάξω. Έτρεχε στο μέρος μου και είχε μια έκφραση που έλεγε "Βοήθεια". Τον κοίταξα ερωτηματικά αλλά πριν προλάβω να ρωτήσω κάτι κρύφτηκε από πίσω μου. Κοίταξα από κει που ήρθε και είδα ένα τσούρμο κορίτσια να έρχονται στο μέρος μας.

-"Τι έκανες;" τον ρώτησα καθώς τον κοίταξα θυμωμένη.

-"Τίποτα." είπε και απέφυγε το βλέμμα μου.

-"Μου λες μετά." είπα και του έπιασα το χέρι.

Τον τράβηξα και αρχίσαμε να τρέχουμε. Δεν είναι να παίζεις με τις θαυμάστριες του. Είναι ικανές να κάνουν τρελά πράγματα για να είναι με τον Sasuke.

Μετά από πολύ τρέξιμο καταφέραμε να τις χάσουμε. Ήμασταν στο πάρκο και καθόμασταν σε ένα παγκάκι να ξεκουραστούμε. Ελπίζω να έχει έναν καλό λόγο που με ανακάτεψε σε αυτό.

-"Λοιπόν τι έγινε;"

-"Τίποτα." είπε και κοίταξε αλλού.

-"Εαν δεν μου πεις θα ρωτήσω την Sakura." είπα και έβγαλα το κινητό μου.

Εκείνος με κοίταξε λυπημένος. Για κάποιο λόγο τον λυπάμαι, αλλά και θέλω να τον βαρέσω.

-"Εγω και η Sakura χωρίσαμε."

-"Ποτέ;; Γιατί; Τι της έκανες;" τον ρώτησα καθώς τον κοίταξα δολοφονικά.

-"Τίποτα. Απλά έγινε μια παρεξήγηση."

-"Τι παρεξήγηση;"

-"Χθες ήταν να βγούμε μαζί και την περίμενα στην στάση κοντά στο σπίτι της. Και τότε ήρθε η Karin και άρχισε να μου μιλάει. Προσπάθησα να την διώξω αλλά δεν έφευγε. Μετά από λίγο με τράβηξε και με φίλησε. Όταν με άφησε κοίταξε πίσω μου νικητήρια. Κοίταξα και εγώ πίσω μου και είδα την Sakura έτοιμη να κλάψει.
Πήγα να μιλήσω, να της εξηγήσω τι έγινε, αλλά ήρθε και μου έδωσε μια σφαλιάρα. Μετά άρχισε να τρέχει στο σπίτι της. Πήγα να την ακολουθήσω αλλά η Karin με κράτησε πίσω. Είχα τόσα νεύρα που τράβηξα το χέρι μου απότομα και την σφαλιάρησα. Ύστερα πήγα στο σπίτι της Sakura αλλά δεν μου άνοιγε και σήμερα δεν ήρθε σχολείο.
Δεν ξέρω τι να κάνω."

Μετά κοίταξε κάτω λυπημένος. Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα τον λυπηθώ, αλλά το κάνω τώρα. Είναι σαν να έχει χάσει κάτι πολύ σημαντικό. Φυσικά έχασε κάτι σημαντικό. Η Sakura ήταν τα πάντα για αυτόν, όπως και για εκείνη.

Νομίζω είναι έτοιμος να κλάψει. Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι.

-"Σήκω." είπα και εκείνος με κοίταξε ερωτηματικά.
-"Θα πάμε να την βρούμε."

-"Είναι μάταιο."

-"Θα τα παρατήσεις τόσο εύκολα;" είπα καθώς σηκώθηκα και στάθηκα μπροστά του.
-"Η Sakura σε αγαπάει όσο τίποτα στον κόσμο έτσι μην τα παρατάς έχεις ακόμα ελπίδες."

-"Ευχαριστώ." είπε και με αγκάλιασε.
-"Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα."

-"Θα ήσουν σε ένα μπαρ και θα έπινες ή ναρκωτικά." είπα και γέλασα λίγο.

Εκείνος με κοίταξε θυμωμένος αλλά μετά μου χαμογέλασε. Του κάνω μεγάλη χάρη εξάλλου. Αναρωτιέμαι πως θα μου το ξεπληρώσει.

-"Πάμε τώρα." είπα και τον τράβηξα.

Πρώτα ενημέρωσα τον Gaara ότι δεν θα βγούμε τελικά, γιατί έγινε κάτι και μετά συνεχίσαμε να προχωράμε. Ήθελα τόσο πολύ να βγω μαζί του, αλλά έχω κάτι εξίσου σημαντικό να κάνω.

Μετά από λίγο ήμασταν σχεδόν μπροστά από σπίτι της. Είπα στον Sasuke να περιμένει κάτω μέχρι να της εξηγήσω τι έγινε. Δόξα το θεό που σήμερα δεν δουλεύω, αλλιώς θα τον άφηνα μόνο και δεν το θέλω αυτό.

Χτύπησα την πόρτα και μετά από λίγο ήρθε η Sakura και μου άνοιξε. Εδειχνε εξαντλημένη. Την αγκάλιασα και την τράβηξα μέσα να μιλήσουμε. Οι γονείς έλειπαν σε ταξίδι και είναι καλύτερα έτσι. Θα έπρεπε να τους εξηγεί τι έγινε και δεν είναι σε τέτοια κατάσταση τώρα.

Της είπα όσα μου είπε ο Sasuke. Στην αρχή δεν ήθελε να με ακούσει αλλά την έπεισα να το κάνει. Ελπίζω να με πιστέψει.

-"Και έτσι έχουν τα πράγματα." είπα όταν τελείωσα να της εξηγώ τι έγινε.
-"Λοιπόν τι θα κάνεις;

-"Τίποτα, γιατί δεν σε πιστεύω." είπε με μια βαρεμάρα στην φωνή της.

-"Τι; Γιατί; Είναι η αλήθεια. Ορκίζομαι."

-"Εσύ και ο Sasuke είστε φίλοι από παιδιά έτσι το πιο πιθανό είναι να το φτιάξατε αυτό." είπε με το ίδιο ύφος όπως πριν.

-"Οχι. Είναι η αλήθεια. Εδειχνε τόσο λυπημένος όταν τα έλεγε. Σε αγαπάει το ξέρω. Δεν θ-."

-"Αρκετά Nashi!!" μου φώναξε και εγώ πήγα πιο πίσω φοβισμένη.
-"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο για αυτόν. Εξάλλου εσύ και αυτός είστε πολύ κοντά και ποιος ξέρει, ίσως τα έχετε πίσω από την πλάτη μου."

Όταν το είπε αυτό την κοίταξα με έκπληξη. Ώστε αυτό πιστεύει για μένα; Ότι τα έχω μαζί του;

Πήγα κοντά της και την έπιασα από τον γιακά. Την σήκωσα και την κοίταξα στα μάτια γεμάτη θυμό αλλά και προδοσία.

-"Αυτή την εντύπωση έχεις για μένα; Ότι ενώ ξέρω ότι τον θέλεις θα τα φτιάξω μαζί του; Ότι ενώ τα έχετε θα τα έχω και εγώ μαζί του;" της είπα φωνάζοντας θυμωμένη.
-"Εάν έχεις αυτή την εντύπωση τότε είσαι λάθος. Αυτή την στιγμή νιώθω ότι με πρόδωσες, ότι έχασα τα πάντα. Νόμιζα ότι ήμασταν κολλητές." είπα και μερικά δάκρυα έφυγαν από τα μάτια μου.

-"Συγνώμη." είπε και άρχισε να κλαίει και αυτή.
-"Δεν ξέρω τι με έπιασε. Νόμιζα ότι όλα τελείωσαν και...και-"

-"Είναι εντάξει." είπα και την αγκάλιασα.
-"Απλά μην το ξανακάνεις."

-"Ποτέ." είπε και με έσφιξε στην αγκαλιά της.

Μετά από λίγο όταν ηρέμησε της είπα ότι ο Sasuke είναι κάτω. Εκείνη ετοιμάστηκε πρόχειρα και κατεβήκαμε. Περίμενα να δω κάτω μόνο τον Sasuke να περιμένει, αλλά δίπλα του ήταν και ο Gaara.

Πότε ήρθε και γιατί;;;

Μόλις τους πλησιασαμε η Sakura έτρεξε στην αγκαλιά του Sasuke και εγώ πήγα κοντά στον Gaara.

-"Έγινε κάτι;" τον ρώτησα.

-"Οχι. Είχα βγει βόλτα και είδα τον Sasuke. Κάθισα να μιλήσουμε και μου είπε τι έγινε. Έτσι είπα να σε περιμένω."

-"Ευχαριστώ." είπα και του έπιασα το χέρι.
-"Λοιπόν εμείς να πηγαίνουμε."

-"Περίμενε." είπε η Sakura και με αγκάλιασε.
-"Σε ευχαριστώ για όλα."

-"Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω." είπα καθώς την αγκάλιασα και εγώ.

Μετά εγώ και ο Gaara φύγαμε και τους αφήσαμε μόνους. Χρειάζονται λίγο χρόνο μόνοι για να μιλήσουν.

Εξάλλου και εγώ θέλω λίγο χρόνο με τον Gaara. Μου αρέσει να περπατάμε, να κρατάμε χέρια και να μην μιλάει κανένας. Είναι σαν να μιλάει η ψυχή μας.

Χαίρομαι που έχω ένα τόσο μοναδικό άτομο στην ζωή μου, όπως η Sakura τον Sasuke.

♥♥ Comment and Vote ♥♥