Annelise

Δύο μέρες μετά τον φόνο

Έχουν περάσει δύο μέρες από τότε που πέθανε η βασίλισσα και περίμενα πως μέσα μου θα νιώσω επιτέλους την ηρεμία που δεν βρήκα ποτέ, αλλά αυτή συνεχίζει να μας βασανίζει ακόμη και μετά τον θάνατο της.

Τα πράγματα στο παλάτι είναι ανήσυχα. Η Katherine και ο Jason πλέουν σε πελάγη ευτυχίας αλλά προσπαθούν με νύχια και με δόντια να το κρύβουν όταν ήμαστε μπροστά για να μην τους υποψιαστούμε.

Δεν τους είπα πως ξέρω τι έγινε εκείνο το βράδυ του χορού. Έχω καταλάβει πως και οι δυό τους είναι επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι, γιαυτό προτίμησα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό και να κρατάω αποστάσεις από αυτούς. Στο παλάτι επικρατεί πανικός, εδώ και δύο μέρες ετοιμάζονται για να καθίσουν επιτέλους στον θρόνο που τόσο επιθυμούν.

Ο αδερφός μου ο Nathaniel, έκανε αυτό που ήθελε, έφυγε από το παλάτι και πήγε στην Ιταλία. Κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και ανεβαίνει κάθε βράδυ πάνω στη σκηνή και κάνει παραστάσεις. Εκεί γνώρισε τους βιολογικούς του γονείς. Όταν βρήκα εκείνο το γράμμα που προοριζόταν στον πατέρα του Jeremy, βρήκα κάποια χαρτιά υιοθεσίας που προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν του Nathaniel. Δεν ξέρω γιατί υιοθέτησαν παιδί και δεν με ενδιαφέρει πια να μάθω. Η μητέρα ήταν μυστηριώδης πάντα, θα είχε τους λόγους της αλλά φοβάμαι πως δεν θέλω να τους γνωρίζω.

Ο Jeremy την επόμενη μέρα μετά τον θάνατο της βασίλισσας, μου άφησε ένα γράμμα.

Αγαπημένη μου Annelise,

Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως τα πράγματα θα είχαν γίνει έτσι, πως η σχέση μας θα τελείωνε τόσο απρόσμενα. Είχα ονειρευτεί πως μια μέρα θα σε περίμενα στην εκκλησία και εσύ θα ερχόμουν ντυμένη στα λευκά και θα ενώναμε τις ζωές μας για πάντα. Αλλά τα πράγματα δεν πηγαίνουν πάντα όπως θέλουμε. Δεν λειτουργεί έτσι η ζωή. Δεν περίμενα ποτέ πως θα έφτανες στο σημείο να σκοτώσεις την ίδια σου την μητέρα και δεν μου έχεις πει ούτε τον λόγο ακόμα. Το έκανες για μένα; Για εμάς; Για κάτι άλλο; Δεν ξέρω αν θα είσαι ποτέ έτοιμη να μου πεις ή αν θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε ξανά. Είδα ένα άλλο πρόσωπο σου που δεν φανταζόμουν ότι είχες και δεν είναι το πρόσωπο το οποίο ερωτεύτηκα, ούτε το πρόσωπο με το οποίο θα μπορούσα να ζω. Νιώθω πως κάτι έχει αλλάξει και από τις δύο πλευρές. Εχθές δεν μου μίλησες, ήσουν απόμακρη και με ρωτούσες για την οικογένεια μου σαν να ήθελες κάτι να μάθεις. Ίσως κάτι να μου κρύβεις. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Δεν θέλω να πολυλογώ, αύριο φεύγω, έχω βρει δουλειά σε ένα ωραίο εστιατόριο και θα αναλάβω ένα σημαντικό ρόλο εκεί και ανυπομονώ όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να ξανά βρεθούμε αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να σε δω όπως πριν. Ελπίζω να περνάς καλά και να προσέχεις. Ο Jason μου είχε πει μια φορά πως εσείς οι δύο είχατε κάτι αλλά δεν τον πίστεψα. Τελικά τώρα ίσως να τον πιστεύω.

Με αγάπη, Jeremy

Μισώ τα γράμματα.

Δεν του είπα για το γράμμα της μητέρας, δεν χρειάζεται, δεν ξέρω ούτε αν είναι αλήθεια.

Δεν ήθελα να τον αναστατώσω.

Έχω αποφασίσει να αφήσω το παρελθόν πίσω μου και να συνεχίσω μαθαίνοντας από τα λάθη που έχω κάνει.

Το μυαλό μου λέει πως το γράμμα της μητέρας μου έλεγε αλήθεια, αλλά η καρδιά μου λέει πως ήταν ψεύτικο.
Ίσως όμως η καρδιά να εθελοτυφλεί γιατί φοβάται να παραδεχτεί την αλήθεια. Ένα μόνο είναι σίγουρο, θα ζω για πάντα με τύψεις και αυτή την σκέψη να μου τρώει το μυαλό. Αν δεν το χάσω.

Θα σταματήσω να γράφω σε αυτό το ημερολόγιο, το έχω εδώ και χρόνια και έχει γεμίσει αμαρτίες και όλα όσα δεν θα πω ποτέ σε κανέναν. Αν το βρει ποτέ κάποιος θα μάθει ποια είμαι πραγματικά αλλά αυτό δεν θα το επιτρέψω. Θέλω όμως πριν το κλείσω για πάντα να γράψω ακόμη κάτι τελευταίο.

23/3/2023 μέρα Παρασκευή.

Σήμερα θα ήταν η μέρα που η αδερφή μου και ο άντρας της θα έπαιρναν τον τίτλο της βασίλισσας και του βασιλιά.

Καθώς έβγαινα από το δωμάτιο μου είδα τον Jason να περπατά στον διάδρομο και να κατευθύνεται προς το δωμάτιο του.

Τον ακολούθησα και με είδε, τότε σταματήσε, με κοίταξε και γέλασε. "Ήρθες να δεις τον βασιλιά σου;"
όταν δεν απάντησα με κοίταξε σοβαρά και επιθετικά αλλάζοντας το θέμα "Αν πεις ποτέ στην αδερφή σου για εμάς..."

"Τότε τι;" τον ρώτησα και τον πλησίασα περισσότερο "θα με σκοτώσεις;" Ρώτησα προκαλώντας τον και τότε γέλασε και με πλησίασε ακόμη περισσότερο. Έβαλε το χέρι του στο πηγούνι μου και μου ψήλωσε το κεφάλι.

"Ναι αν χρειαστεί" είπε και πήγε να με φιλήσει, αλλά σταματήσε όταν ένιωσε κάτι αιχμηρό να περνάει μέσα από την κοιλιά του. Με κοίταξε, μετά κοίταξε την κοιλιά του και μετά με ξανά κοίταξε. Προσπάθησε να μιλήσει αλλά πίεσα το σπαθί περισσότερο μέσα στην κοιλιά του και έβγαλε επιφώνημα πόνου.

Το πουκάμισο του είχε γεμίσει αίματα όπως και το χρυσό σπαθί που πέρασε μέσα του. Έβαλε τα χέρια του για να προσπαθήσει να βγάλει το σπαθί αλλά το έστριψα λίγο δεξιά και έκοψε το μικρό του δάχτυλο. Τα χέρια του είχαν γεμίσει και αυτά με αίμα.

Όταν κατάλαβε πως δεν υπήρχε κάτι που μπορούσε να κάνει με ρώτησε με όση δύναμη του είχε απομείνει.
"Γιατί;" Δεν απάντησα, έβγαλα το σπαθί από την κοιλιά του και έπεσε κάτω. Έκλεισε τα μάτια του. Έλεγξα τον σφυγμό του και τον κτύπο της καρδιάς του και ήταν νεκρός.

Έκρυψα το σπαθί και βγήκα έξω στην αυλή, στο πιο μακρινό μέρος από το σημείο στο οποίο πέθανε. Δεν θα τον άφηνα να γίνει ποτέ βασιλιάς στο δικό μου το παλάτι. Ποτέ. Με κάθε κόστος. Γιαυτό τον σκότωσα. Ίσως και για να πληγώσω την αδερφή μου.
Ίσως και γιατί τον μισούσα. Ίσως και για το παιδί μου.

Τώρα μπορώ να σταματήσω να γράφω.

Ένα κεφάλαιο της ζωής μου έχει κλείσει οριστικά.