Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Κεφάλαιο 14

Annelise

Η μέρα του φόνου

2 ώρες μετά


Πήρα μερικές βαθιές αναπνοές ώστε να καταφέρω να ηρεμήσω και κάποια λεπτά μετά άρχισα να ξανά διαβάζω την σελίδα από το ημερολόγιο της που είχε απομείνει. Μόνο που τελικά δεν ήταν σελίδα από ημερολόγιο, αλλά γράμμα το οποίο δεν έστειλε ποτέ.


14 Ιουνίου 2001,
Αγαπημένε Harry,

Ξέρω πως μου είπες πως δεν θες να ξανά επικοινωνήσουμε αλλά δεν θα μπορούσα σήμερα να μην σου γράψω για μια τελευταία φορά.

Ήθελα να μάθω πως ήσαστε; δεν μου ήταν εύκολο να σας αποχωριστώ αλλά γνωρίζεις πως έχω καθήκοντα και οικογένεια πίσω μου και οφείλω να προστατεύσω την φήμη όλων μας. Μου λείπετε. Αλλά ξέρω πως έτσι είναι καλύτερα. Δεν θα σου ξανά γράψω, δεν θα χρειάζεται πια να μου στέλνεις πίσω. Την τελευταία φορά είπες πως βρήκε τα γράμματα μου η γυναίκα σου και τσακωθήκατε, αλλά είμαι σίγουρη πως τώρα είστε καλά, έστω για χάρη του παιδιού. Ήλπιζα πως θα καταλάβεις πως δεν σου ταιριάζει και θα προχωρούσες τη ζωή σου με κάποια άλλη. Θα ήθελα αυτή η άλλη να ήμουν εγώ, αλλά αυτό θα ήταν ένα τεράστιο σκάνδαλο που θα στοίχειωνε εμένα και ολόκληρη μου την οικογένεια για πάντα. Ίσως σε μια άλλη ζωή να ζούμε όπως ονειρευόμαστε, γιατί τα όνειρα είναι μόνο για να τα ονειρεύεσαι, δεν είναι για να πραγματοποιούνται. Πως είναι ο γιος μας; θα του πεις ποτέ την αλήθεια; θα του πεις πως αυτή που νομίζει για μητέρα του, δεν είναι; θα του πεις πως εγώ τον γέννησα; να ξέρεις πως δεν θα στο συγχωρέσει, αλλά ίσως μια μέρα να σε καταλάβει. Ίσως κάποια στιγμή, όταν θα είναι αρκετά ώριμος θα καταλάβει πως οι άνθρωποι ερωτεύονται και αγαπούν πραγματικά κάποιον άλλον άνθρωπο που όμως δεν μπορούν να είναι μαζί του και έτσι κάνουν πράγματα τα οποία πληγώνουν κάποιους άλλους αλλά κάνουν χαρούμενους αυτούς. Ο άντρας μου πιστεύει πως το μωρό που κουβαλούσα ήταν δικό του και το έχασα. Έτσι είπα και στη κόρη μου, την Katherine όμως ήταν μικρή δεν κατάλαβε.

Έχουν περάσει όμως 10 χρόνια από τότε που όλα αυτά συνέβησαν και σαν σήμερα γεννήθηκε ο Jeremy μας και κλείνει τα 22 του χρόνια. Ξέρω πως οι συνθήκες ζωής σας δεν είναι οι καλύτερες γιαυτό θα ήθελα να κάνω στον γιό μου ένα τελευταίο δώρο. Να έρθει να δουλέψει στο παλάτι μου ως μάγειρας. Είχες πει την τελευταία φορά πως ψάχνει δουλειά και έχει μεγάλο ταλέντο στη μαγειρική. Το έχει κληρονομήσει από σένα φαίνεται.

Άφησε τον να έρθει εδώ, δεν θα του πω ποτέ την αλήθεια. Θα την πάρω μαζί μου στον τάφο. Το υπόσχομαι.

Με αγάπη,
Lorelai

Το διαβάζω ξανά και ξανά και δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου. Ο Jeremy είναι αδερφός μου. Και μόνο στη σκέψη αρρωσταίνω.

Η μητέρα μου είχε κρυφό δεσμό με έναν μάγειρα του παλατιού και έμεινε έγκυος από αυτόν και έκρυψε την αλήθεια από τον πατέρα μου.

Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Μου είχε πει ο Jeremy την ημερομηνία των γενεθλίων του 14 Ιουνίου 1992 και ξέρω πως έχουν περάσει τουλάχιστον εννιά χρόνια από τότε που ήρθε στο παλάτι. Ήμασταν μαζί τα δύο τελευταία.

Γιαυτό η βασίλισσα δεν ήθελε να ήμαστε μαζί, γιαυτό γινόταν τόσο έξαλλη κάθε φορά, γιαυτό θύμωνε τόσο πολύ.

Θα μπορούσε να μας είχε πει την αλήθεια.

Ο Jeremy αποκλείετε να το γνωρίζει.

Δεν είχα κουνηθεί από το κρύο πάτωμα στο όποιο ξάπλωνα όλη αυτή την ώρα. Έκλαιγα ασταμάτητα, τα μάτια μου είχαν κοκκινήσει και ο λαιμός μου με πονούσε από τις φωνές.

Το μυαλό μου ένιωθα πως θα εκραγεί αν δεν το είχε κάνει ήδη και η καρδιά μου είχε σπάσει σε χίλια κομματάκια που ήξερα πως δεν υπήρχε πια τρόπος να τα συναρμολογήσω.

Πρέπει να το μάθει ο Jeremy, αξίζει να ξέρει την αλήθεια.

Αλλά δεν μπορώ να του το πω.

Δεν θα το αντέξει.

Αλλά αν είχε γράψει αυτό το γράμμα η μητέρα μου πριν από 10 χρόνια γιατί δεν το είχε στείλει ποτέ; και αν δεν το έστειλε πως ο Jeremy δουλεύει στο παλάτι; και αν το έστειλε αλλά το είχε γράψει δύο φορές; αλλά γιατί να το κάνει αυτό;

Πριν το σκεφτώ καλά καλά σηκώθηκα  βιαστικά από το κρύο πάτωμα και άρπαξα ένα σπίρτο από το ξύλινο μικρό συρταράκι δίπλα από το κομοδίνο της και έβαλα φωτιά στο γράμμα. Δεν θα το μάθει ποτέ κανείς. Δεν μπορώ να το επιτρέψω να το μάθει κανείς.

Όταν σιγουρεύτηκα πως κάηκε το γράμμα, έριξα το σπίρτο στο πάτωμα και το δωμάτιο άρχισε σιγά σιγά να παίρνει φωτιά.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro