Ι. Ο Τίμος βγαίνει από το νοσοκομείο

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν γεμάτες ένταση και θόρυβο σε πολλά επίπεδα. Ο απόηχος της δολοφονικής απόπειρας κατά του Τίμου Αργυριάδη όχι μόνο δεν έλεγε να κοπάσει αλλά συντηρούνταν από πολλές πλευρές. Σε πολιτικό επίπεδο οι αντιπαραθέσεις και η πίεση προς την Κυβέρνηση ήταν ασφυκτική. Στο Οικονομικό πεδίο η κατασκευαστική εταιρεία του Ναρσή δεχόταν συνεχώς πίεση που της είχε προκαλέσει μεγάλα προβλήματα. Η πτώση της μετοχής ήταν ραγδαία με αποτέλεσμα η οικονομική θέση της επιχείρησης να δέχονταν κλυδωνισμούς. Η Ήττα στο θέμα του διαγωνισμού, το γεγονός της δολοφονικής απόπειρας είχε τυλίξει τον Διονύση Ναρσή προσωπικά σε μια δίνη που δεν ήταν εύκολο να την διαχειριστεί.

Παρασκευή μεσημέρι στο ΚΑΤ. Οι γιατροί είχαν δώσει το πράσινο φως επιτέλους για το πολυπόθητο εξιτήριο στον Τίμο. Όλα είχαν πάει καλά. Έμενε να προσέχει τον ώμο του, να μην κουράζεται και τα σχετικά με την μετεγχειρητική θεραπεία. Τις μέρες αυτές είχε δώσει επίσημη κατάθεση στο κλιμάκιο της Αστυνομίας που τον επισκέφτηκε. Δεν είχε καταφέρει να ξεχωρίσει πρόσωπα. Άλλωστε η μοτοσυκλέτα που τον προσέγγισε ήρθε γρήγορα κοντά του. Τα πρόσωπα των δραστών ήταν καλυμμένα. Και στις αμέσως επόμενες επισκέψεις που του έκανε ο επικεφαλής Αστυνόμος για την υπόθεση το μόνο που προσέθεσε ήταν η εκτίμησή του για την προέλευση της επίθεσης.

"Κύριε Αστυνόμε, την έρευνα την οποία διεξάγω για λογαριασμό της εφημερίδας μας, για τον θάνατο-δολοφονία του Κώστα Λεμπεδιωτάκη, την ξέρετε. Ίσως κάτι να ακούσατε. Σε κάθε περίπτωση κάποιοι έχουν ενοχληθεί πολύ"

Ο Αστυνόμος άκουγε προσεκτικά χωρίς να μιλά. Απλά σημείωνε.

"Προσωπική μου γνώμη είναι ότι πίσω από όλα αυτά αλλά και την δολοφονία του Γεβετζή κρύβεται ο Διονύσης Ναρσής. Δεν έχω στοιχεία να το αποδείξω, αλλά αυτή είναι η γνώμη μου"

"Έχει κάνει μήνυση το ξέρετε;" Του είπε ο Αστυνόμος.

"Σε ποιον;"

"Στην εφημερίδα όπως αυτή νομίμως εκπροσωπείται αλλά και σε σας προσωπικά"

"Με τι θέμα;"

"Για συκοφαντική δυσφήμιση, οικονομική ζημιά. Μάλιστα έχει κάνει και αγωγή"

"Θαυμάσια... σε ρόλο σουπιάς ο κ. Ναρσής λοιπόν. Κύριε Αστυνόμε, εγώ θα συνεχίσω την έρευνά μου, ανεξάρτητα από όλα αυτά, δεν μπορώ τώρα να σταματήσω. Σεις μπορείτε να ακολουθήσετε τα προβλεπόμενα"

Ο Τίμος δεν ήταν αφελής. Στα μάτια του αστυνόμου που ανέλαβε το περιστατικό του έβλεπε την ανησυχία και τους δισταγμούς του. 

"Αστυνόμε καταλαβαίνω απόλυτα τη θέση σας. Ένα τέτοιο όνομα σαν αυτό του ...κυρίου Ναρσή ξέρω καλά ότι τυχαίνει να απολαμβάνει μεγάλο επίπεδο ασυλίας..."

"Σας παρακαλώ κ. Αργυριάδη" προσπάθησε να διακόψει ενοχλημένος ο αστυνόμος.

"Μην κουράζεστε. Μπορεί να είμαστε σε διαφορετικά μετερίζια επαγγελματικά αλλά και οι δύο, μέσα μας, καταλαβαίνουμε πολύ καλά τα παρασκήνια κάθε τέτοιας ιστορίας..."

"Σας διαβεβαιώ θα κάνω το καθήκον μου..." του είπε ο αστυνόμος.

"Ας το κλείσουμε εδώ, δεν θέλω να σας φέρω σε δύσκολη θέση. Όμως θέλω να έχω άμεση ενημέρωση για την πορεία των ερευνών"

Η πρώτη αυτή κουβέντα τους τελείωσε. Ο αστυνόμος αποχώρησε. Στην πόρτα του δωματίου στο Νοσοκομείο τον περίμενε η Θάλεια. Με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο χέρι. Και μια μεγάλη αγκαλιά.

"Σιδερένιος" Του είπε με εμφανή συγκίνηση.

Έπεσε στην αγκαλιά της ανταποδίδοντας τα αισθήματά του. Άρχισαν να προχωρούν στον μεγάλο διάδρομο προς την έξοδο. Ακολουθούσαν οι γονείς του. Στον περίβολο του νοσοκομείου τους περίμεναν αρκετοί δημοσιογράφοι και ο "Γέρος" από την εφημερίδα με το προσωπικό του αυτοκίνητο. Με το που φάνηκαν, οι εκπρόσωποι των μέσων έπεσαν επάνω τους με καταιγισμό ερωτημάτων. Προσπάθησαν να τους κρατήσουν σε έναν ρυθμό ανεκτό. Επέμεναν στο γεγονός της απόπειρας και της άποψης του Τίμου.

"Ποιος πιστεύετε κύριε Αργυριάδη ότι κρύβεται πίσω από την δολοφονική απόπειρα εναντίον σας;" ήταν το ερώτημα που ηχούσε μονότονα. Ο Τίμος κοντοστάθηκε. Έκανε κάτι σαν δήλωση ευχαριστώντας πρόσωπα και καταστάσεις και προσέθεσε:

"Η έρευνά μας για τον θάνατο του Κώστα Λεμπεδιωτάκη, στην ουσία δολοφονία του, εικοσιεπτά χρόνια πριν, έφερε στο φως τη διαπλοκή μεταξύ των κύκλων που χτύπησαν τότε αλύπητα την απεργία των εργατών και το κύμα συμπαράστασης επικεφαλής του οποίου ήταν το θύμα. Η τότε εργοδοσία έχει όνομα και επώνυμο και φυσικά συνέχεια! Στην σημερινή εποχή, στα τωρινά φυσικά και νομικά πρόσωπα. Και η δολοφονία του Γεβετζή, του ανθρώπου που τότε ενέχονταν στο θάνατο του συνδικαλιστή έγινε για να κλειστούν στόματα και αποκαλύψεις. Επίσης οι ηθικοί αυτουργοί και της δικής μου επίθεσης ανήκουν λοιπόν στον ίδιο ακριβώς κύκλο" Έκλεισε τη δήλωσή του που ακούστηκε εντυπωσιακή στην τρέχουσα επικαιρότητα.

"Ο Ήχος από τον χτύπο της γροθιάς του στο γραφείο του ακούστηκε έντονα.

"Τον άκουσες;" Ούρλιαξε με μάτια να πετάνε φωτιά στον Λεωνίδα Σαρλή που στέκονταν δίπλα του σιωπηρός και βλοσυρός.

"Τον άκουσες τι λέει; Ποιος του έδωσε το δικαίωμα να λέει τέτοια πράγματα λοιπόν; Είναι δυνατόν να βγαίνει ο κάθε τυχοδιώκτης και να προσβάλλει επιχειρηματίες και πρόσωπα δημόσια χωρίς συνέπεια;" Συνέχιζε στην ίδια έκρηξη.

Απέναντί του, η τηλεόραση έδειχνε σε βίντεο τις δηλώσεις του Τίμου στην έξοδό του απ' το νοσοκομείο. Για μια στιγμή τα μάτια του Διονύση Ναρσή κινήθηκαν στην φιγούρα της γυναίκας που στεκόταν πίσω από τον Τίμο. Την έδειξε με το δάχτυλο στον Σαρλή.

"Και αυτή εκεί! Την βλέπεις; Μαζί του! Δίπλα του!" έριξε τον τόνο της φωνής του η οποία όμως έγινε απίστευτα πιο μοχθηρή.

"Την βλέπω" Του απάντησε ο συνεργάτης του σε έναν μορφασμό σαν να του έλεγε ότι στα είχα πει.

"Ένα όμορφα στημένο και βρώμικο παιχνίδι από δυό ασήμαντα ανθρωπάκια. Ένα νεαρό τσουλάκι που με έμπλεξε στα δίχτυα της και ένας τυχοδιώκτης δημοσιογραφίσκος. Εμένα! Τον Διονύση Ναρσή!"

"Δεν ωφελεί να χάνεις τον έλεγχό σου, τι έκανες νομικά;" Τον ρώτησε ο Σαρλής.

"Έγιναν όσα μπορούν να γίνουν. Μηνύσεις, αγωγές, ανακοινώσεις, επιρροές, όλα. Δεν θα τον αφήσω σε χλωρό κλαρί. Και αυτόν και την εφημερίδα. Θα τους κυνηγήσω μέχρι τέλους"

"Κοίτα να ηρεμήσεις, και θα δούμε"

"Να ηρεμήσω; Αυτό δεν θα μείνει έτσι Λεωνίδα! Και δεν με νοιάζει για αυτόν που το παίζει ντετέκτιβ στην φυλλάδα του αλλά για αυτήν!"

Μίλαγε για τη Θάλεια με μια απύθμενη λύσσα. Έβγαινε ένα μίσος, μια μανία. Ένας καταρρακωμένος εγωισμός. Κυρίως αυτό. Μέσα του δεν θα μπορούσε ποτέ να παραδεχτεί ότι μια νεαρή γυναίκα έγινε κυρίαρχος του μυαλού του, της σκέψης του αλλά ήταν αυτή που τον παρέσυρε σε ένα τέτοιο παιχνίδι.

"Κανείς δεν παίζει με τον Διονύση Ναρσή!" Ακούστηκε και πάλι η φωνή του στο γραφείο. Η μόνιμη επωδός του τον τελευταίο καιρό. Η φράση την οποία είχε αναγκαστεί, εκ των πραγμάτων, να επαναλάβει πολλές φορές τελευταία. Γύρισε στον συνεργάτη του.

"Εσύ βρήκες τίποτα άλλο που να την αφορά;"

Ο Σαρλής σηκώθηκε βλοσυρός.

"Συνεχίζω... περιμένω να μου δώσουν κάποια στοιχεία... κάνε υπομονή"

ΙΙ. Ο Σαρλής Μαθαίνει

Πέμπτη πρωί της επόμενης βδομάδας στο γραφείο του Διονύση Ναρσή στην εταιρεία.

Δεν είχε δει ποτέ πριν το πρόσωπο του Λεωνίδα Σαρλή σε τέτοια κατάσταση. Με το που μπήκε στο γραφείο του κατάλαβε ότι κάτι πολύ σοβαρό τον είχε οδηγήσει σ' αυτήν την ταραχή.

"Τι συμβαίνει τι έπαθες; Χάθηκες απ'  το πρωί" Του είπε με έντονη απορία.

Ο Σαρλής προσπαθούσε να ελέγξει την αναπνοή του.

"Θέλω να μιλήσουμε..." του είπε σοβαρός.

"Μπορείς να μου πεις τι συμβαίνει; είσαι λες και είδες πεθαμένο"

"Πες το και έτσι..." Του απάντησε εκείνος.

"Ωραία, λοιπόν σ' ακούω"

"Όχι εδώ!" Του είπε αποφασιστικά ο Σαρλής "Κάπου έξω από εδώ, εντελώς μόνοι. Πρέπει να σου φέρω κάποια έγγραφα"

Ο Ναρσής άρχισε να καταλαβαίνει ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει.

"Μπορείς να μου πεις τι τρέχει Λεωνίδα;"

"Εδώ είναι αδύνατον, άλλωστε δεν έχω τα χαρτιά μαζί μου, πες μου που μπορούμε να βρεθούμε"

Ο Ναρσής τον λοξοκοίταξε και απάντησε.

"Εντάξει λοιπόν, το μεσημέρι στις πέντε στο σπίτι στη Βουλιαγμένη, αλλά.... δεν μπορείς να με αφήσεις έτσι στο περίμενε, με τι έχει να κάνει" τον ρώτησε με αγωνία.

"Περιμένω ένα ακόμα έγγραφο από κάποιον άνθρωπό μου. Μόλις το πάρω θα έχω την απόλυτη εικόνα στα χέρια μου. Εντάξει στις πέντε θα είμαι εκεί"

Σηκώθηκε.

"Στάσου ! Που πας διάβολε;" Τον πίεσε ο Ναρσής.

Ο Σαρλής του έριξε μια τελευταία ματιά.

"Θα μιλήσουμε το απόγευμα", είπε και αποφασιστικά σηκώθηκε. Έφυγε από το γραφείο κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Ο Ναρσής έμεινε μετέωρος με το βλέμμα να κρέμεται στην κλειστή πόρτα μπροστά του. Το χέρι του κάλεσε έναν τηλεφωνικό αριθμό.

"Μιχάλη... που είσαι;"

Ο Μιχάλης Ιγνατιάδης σημείωνε με την πρέπουσα προσοχή τις οδηγίες του εργοδότη του.

"Θέλω να έρθεις να με πάρεις. Στις πέντε το απόγευμα πρέπει να είμαστε Βουλιαγμένη. Έχω ένα σοβαρό ραντεβού εκεί".

"Εντάξει κύριε Ναρσή, θα είμαι εκεί τρία τέταρτα νωρίτερα να σας πάρω".

Όλα ήταν έτοιμα για το απογευματινό ραντεβού. Ο Ναρσής κοίταξε το ρολόι του. Ένιωθε τον χρόνο παγωμένο και τον ίδιο να χορεύει πάνω σε μια κρυστάλλινη ολισθηρή πίστα.

ΙΙΙ. Η Συνάντηση που αλλάζει τα πάντα

Το απόγευμα της Πέμπτης εκείνης της χειμωνιάτικης μέρας του Φλεβάρη ήταν βροχερό και κρύο. Ο ουρανός ανταριασμένος από νωρίς, είχε βαφτεί στο γκρίζο. Μια συνεχόμενη βροχή που άλλαζε κάθε τόσο το ρυθμό της έκανε αυτό το απομεσήμερο ακόμα πιο μουντό.

Ο Διονύσης Ναρσής ήταν από νωρίς στην έπαυλη της οδού Λητούς στη Βουλιαγμένη. Με τον Μιχάλη Ιγνατιάδη είχαν έρθει νωρίτερα όπως είχαν κανονίσει. Ήταν σε αναμμένα κάρβουνα. Η αναστατωμένη, έως και σοκαρισμένη όψη του φίλου και συνεργάτη του το πρωί στο γραφείο δεν είχε φύγει καθόλου απ'  το μυαλό του. Ανυπομονούσε κοιτάζοντας συνεχώς το ρολόι του. Είχε δώσει οδηγίες στον Ιγνατιάδη να τον περιμένει στο βοηθητικό σπίτι στην έπαυλη γιατί δεν ήξερε τι ώρα θα έφευγαν. Ο νεαρός είχε ψυχανεμιστεί την μεγάλη ανησυχία του αφεντικού του. Ένιωθε με τη σειρά του ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε, πόσο μάλλον να τον φέρει τέτοια ώρα εκτάκτως εδώ. Εδώ που η παρουσία του ήταν πάντα συνδεδεμένη με ιδιαίτερα γεγονότα.

Ο Σαρλής διάβηκε την μεγάλη πόρτα στην έπαυλη λίγο πριν τις πέντε όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί. Ήταν μόνος με τον χαρτοφύλακά του. Στην είσοδο τον υποδέχτηκε ο Ιγνατιάδης.

"Σας περιμένει κ. Σαρλή, του είπε, περάστε"

Μπήκε μπροστά του συνοδεύοντάς τον ως την είσοδο του μεγάλου σπιτιού. Τον συνόδεψε στο εσωτερικό μέχρι το σαλόνι. Ο Διονύσης Ναρσής τον περίμενε όρθιος, βλοσυρός και με εμφανή την αγωνία στο πρόσωπό του. Όλα έδειχναν βαριά και αλλόκοτα σ' αυτήν την συνάντηση.

"Μιχάλη, να μην μας ενοχλήσει κανείς σε παρακαλώ! Θα σε ειδοποιήσω πότε να έρθεις", ήταν η οδηγία του.

Ο Νεαρός αποχώρησε δεκτικά για το βοηθητικό σπίτι.

"Λοιπόν;" έσπασε πρώτος τη σιωπή στο μεγάλο κεντρικό σαλόνι ο Διονύσης Ναρσής.

Ο Σαρλής του έριξε μια ματιά σαν να αναμετρούσε τα κουράγια του.

"Κάτσε", του είπε ο Διονύσης.

"Θα πιείς κάτι;" ρώτησε ο Ναρσής

"Ναι, βάλε μου ένα ουίσκι σε παρακαλώ" Tου είπε ενώ άπλωσε δίπλα του τον δερμάτινο χαρτοφύλακά του.

Ο Ναρσής επέστρεψε σε λίγο με δύο μεγάλα ποτήρια με ουίσκι και πάγο. Τα τοποθέτησε στο τραπέζι και έκατσε δίπλα σχεδόν.

"Σ' ακούω Λεωνίδα, δεν νομίζεις ότι είναι ώρα να μου πεις;"

Ο Σαρλής τον κοίταξε μια ακόμα φορά παράξενα. Έδειχνε διστακτικός.

"Διονύση..." ξεκίνησε, "Eίμαστε πολλά χρόνια μαζί, μας έχουν δέσει πολλά μέσα στην επαγγελματική μας διαδρομή"

"Δεν μου λες;" Tον διέκοψε ο Ναρσής, "Ήρθες εδώ να κάνουμε απολογισμό της σχέσης μας;"

"Ήρθα εδώ για κάτι πολύ περισσότερο Διονύση!" Του απάντησε εκείνος κατηγορηματικά, "Ήρθα να σε ενημερώσω για κάποια πράγματα που δεν ξέρω ....", κόμπιασε, "ίσως δοκιμάσουν με ακραίο τρόπο τα όριά σου"

Ο Ναρσής τον κοίταξε ίσια στα μάτια.

"Πολύ ταραγμένο σε βλέπω απ'  το πρωί, προχώρα!"
"Είσαι έτοιμος να ακούσεις τα πάντα Διονύση;"

"Μου λες τι συμβαίνει σε παρακαλώ; Αυτό που κάνεις με ανησυχεί περισσότερο δεν το καταλαβαίνεις;"

"Εντάξει..." Του είπε ο συνεργάτης του.

"Ξεκίνα λοιπόν!"

Ο Λεωνίδας ήπιε μια γερή γουλιά από το ποτό του και ξεκίνησε αργά.

"Σου είπα ότι θα ψάξω για τη Θάλεια Μαζαράκη"
"Αυτό το έχουμε πει μέρες Λεωνίδα"

"Σου είχα υποσχεθεί ότι θα κάνω φύλλο φτερό τη ζωή της, τις σχέσεις της, τις επιρροές της"

"Και αυτό το είχαμε πει..."

"Σε είχα ενημερώσει ότι δεν ήταν φυσική κόρη των Μαζαράκηδων..."

Ο Ναρσής ξεφύσηξε δυσαρεστημένος.

"Βρε Λεωνίδα, ξαναρχόμαστε εκεί που σταματήσαμε. Μου το είπες ναι. Και ξαναλέω, τι με νοιάζει, τι επηρεάζει αυτό την υπόθεσή μας"

Ο Σαρλής τον κοίταξε έντονα.

"Μην βιάζεσαι Διονύση. Με αυτά που θα σου πω θα δεις ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα".

Ήταν σειρά του Ναρσή να σμίξει τα φρύδια του με απορία.

"Και ποια σχέση λοιπόν μπορεί να έχει αυτή η ιστορία με το θέμα μας"

"Άκουσέ με προσεκτικά Διονύση..."

"Μα κάνω και τίποτα άλλο; Μια ώρα τώρα περιμένω... προχώρα"

Ο Σαρλής ένιωσε να μην παίρνει άλλη αναβολή η κουβέντα του και αποφάσισε να συνεχίσει αποφασισμένος.

"Οι Μαζαράκηδες υιοθέτησαν την Θάλεια Μαζαράκη μέσα στο 1961. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή της. Έψαχναν να υιοθετήσουν ένα παιδί καθώς η γυναίκα του Μαζαράκη είχε θέμα. Απευθύνθηκαν λοιπόν στο Κέντρο βρεφών Μητέρα για να κινήσουν τη διαδικασία. Εκεί το κέντρο τούς πρότεινε ένα μωρό"

Ο Ναρσής άκουγε λίγο βαριεστημένα αλλά όφειλε να το κάνει. Ο Σαρλής συνέχισε.

"Πήγα στο Κέντρο Βρεφών. Μαζί με ένα δικό μας δικηγόρο. Πλησιάσαμε κάποιον στα αρχεία του κέντρου για να βρούμε πληροφορίες. Μας είπε ότι το βρέφος αυτό είχε μια ιδιάζουσα ιστορία..."

"Για να δούμε λοιπόν τι ιστορία είχε η Θάλεια Μαζαράκη σαν ...μωρό" Διέκοψε με λίγη δόση ειρωνείας ο Ναρσής.

Ο Σαρλής προσπέρασε τη στάση του φίλου του και συνέχισε.

"Ψάξαμε τα αρχεία για να δούμε τους πραγματικούς γονείς αυτού του μωρού... βέβαια αυτό δεν έγινε εύκολα μήτε και ανέξοδα, καταλαβαίνεις"

Ο Σαρλής κόμπιασε. Κάτι σαν κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του.

"Τι έπαθες Λεωνίδα; γιατί σταμάτησες "

Ακολούθησαν κάποια δευτερόλεπτα σιγής. Ο Σαρλής πήρε μια ανάσα και ρώτησε.

"Διονύση, είναι στιγμή να μάθεις κάτι... πολύ μεγάλο..."

Ο Ναρσής απότομα συννέφιασε στο πρόσωπό του.

"Τι θες να πεις; Προχώρα!"

Ο Σαρλής γύρισε δίπλα του, πήρε τον χαρτοφύλακα του. Τον άνοιξε. Έβγαλε μέσα από αυτόν ένα έγγραφο και το κράτησε με τρεμάμενο χέρι.

"Τι είναι αυτό;" Έκανε ο Ναρσής.

"Με χίλια βάσανα και πολλά χιλιάρικα, με το δικηγόρο μας πείσαμε τον υπάλληλο του αρχείου στο Κέντρο Βρεφών να ψάξει την πράξη υιοθεσίας της Θάλειας Μαζαράκη. Στην αρχή ήταν ανένδοτος. Τον πιέσαμε όσο γινόταν. Όταν το ποσόν έγινε πολύ μεγάλο μας υποσχέθηκε να μας δώσει ένα αντίγραφο της πράξης"

"Και λοιπόν;"

"Αυτό ήταν το έγγραφο που σου είπα ότι περίμενα Διονύση". Το κράτησε στα χέρια του ξεφυλλίζοντάς το και συνέχισε.

"Εδώ μέσα φτάσαμε φυσικά να βρούμε τους πραγματικούς γονείς του μωρού κοριτσιού που μετέπειτα υιοθέτησαν οι Μαζαράκηδες. Στάθηκα στα ονόματα τόσο του πραγματικού πατέρα όσο και της μητέρας", σταμάτησε.

"Και λοιπόν; Αυτό είναι το σημαντικό που θα μου έλεγες διάβολε;"

"Θέλω να δεις αυτά τα ονόματα Διονύση!" Του απάντησε ο άλλος ξερά με στόμα στεγνό.

Ο Ναρσής μόρφασε.

"Να δω εγώ τα ονόματα; Και τι με νοιάζουν εμένα τα ονόματα των γονιών αυτού του ...μπάσταρδου βρε Λεωνίδα;"

Ο Σαρλής περισσότερο ταραγμένος από κάθε άλλη φορά αποκρίθηκε.

"Νομίζω ότι σε ενδιαφέρουν Διονύση! Στην πράξη υιοθεσίας έχουμε τα πλήρη στοιχεία τους. Τα ονόματα τα δικά τους αλλά και των γονιών τους"

Ο Ναρσής τον κοίταξε απορημένος.

"Εντάξει, να σου κάνω το χατίρι. Λέγε λοιπόν! Άντε πες τα ονόματα να πάμε παρακάτω"

Ο Σαρλής κοντοστάθηκε.

"Τι με κοιτάς Λεωνίδα; Τι παιγνίδι παίζεις μαζί μου;"

Ο Σαρλής απάντησε με σβησμένη φωνή.

"Δεν μπορώ να προχωρήσω παρακάτω... αυτό θα το κάνεις εσύ! Πάρε το έγγραφο Διονύση και διάβασε μόνος σου, εγώ δεν μπορώ! Ως εδώ φτάνει η δική μου δουλειά! Μην με παρεξηγείς. Από εδώ και πέρα είναι δική σου υπόθεση. Απόλυτα δική σου!"

(Συνεχίζεται...)

Η ακραία στιγμή που όλα αλλάζουν. Που τα καλά κρυμμένα μυστικά έρχονται στο φως και ξεχύνονται σαν τη λάβα του ηφαιστείου έτοιμα να λιώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τι ακριβώς κρατά στο χέρι του ο Λεωνίδας Σαρλής. Ποια σχέση μπορεί να έχει με τον ίδιο τον Ναρσή και γιατί ο στενός του φίλος βρίσκεται σοκαρισμένος μπροστά του.

Ο Διονύσης Ναρσής βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με το παρελθόν. Ο κύκλος ξεκινά σιγά-σιγά να κλείνει.

Είμαστε κοντά σε ένα μεγάλο σημείο φίλες και φίλοι μου. Σας ευχαριστώ που είστε εδώ. Περιμένω κρίσεις, παρατηρήσεις, σκέψεις.