Η Θέα από το γραφέιο στην Βασιλίσσης Σοφίας ήταν ιδιαίτερα όμορφη, εκείνο το δειλινό της Τρίτης. Κάτω προς τα Δυτικά στον Εθνικό Κήπο, ο ουρανός είχε φορέσει το βυσσινί του χρώμα στο γέρμα της μέρας. Τα πρώτα φώτα στην πόλη είχαν ανάψει και μαζί τους και τα εσωτερικά φώτα στα κτίρια.

Το γραφείο του τέταρτου ορόφου στο κλασικό κτίριο ήταν λουσμένο στο φως του δειλινού. Οι βαριές κουρτίνες είχαν τραβηχτεί και ο ψηλός ώριμος άντρας που έστεκε πίσω από το μεγάλο τζάμι του μεγάλου παράθυρου είχε απλώσει γαλήνια και σιωπηρά το βλέμμα του στον αποχαιρετισμό του ήλιου που κρύφτηκε πια στα Δυτικά πίσω απ τις μεγάλες πολυκατοικίες προς το Σύνταγμα. Ο Εθνικός κήπος μπροστά του έπαιρνε το σκούρο πράσινο του δειλινού. Η Κίνηση κάτω στη μεγάλη Λεωφόρο καλά κρατούσε.

Ο Καπνός από το πούρο του σχημάτιζε στο εσωτερικό του μεγάλου γραφείου παράξενα σχήματα. Την προσήλωσή του στο ηλιοβασίλεμα διέκοψε η είσοδος στο γραφείο μιας νεαρής γυναίκας με υπηρεσιακή αλλά κομψή εμφάνιση γραμματέως.

"Κυριε Δέσπο, έξω είναι ο κ. Ράϊντνερ, ζητά να σας δει"

"Πέρασε τον μέσα Λίνα και φρόντισε σε παρακαλώ να μην μας ενοχλήσει κανείς, δεν είμαι εδώ για κανέναν, αν χρειαστείς κάτι κάλεσέ με στο εσωτερικό".

"Μάλιστα κ. Δέσπο" ανταποκρίθηκε η γραμματέας δεκτικά και αποχώρησε. Σε λίγα δευτερόλεπτα η μεγάλη ξύλινη πόρτα του γραφείου άνοιξε με την γραμματέα να οδηγεί έναν ώριμο εξηντάρη άντρα στο εσωτερικό του γραφείου".

"Καλώς όρισες Χάινς" τον υποδέχτηκε εγκάρδια ο άντρας του γραφείου με μια θερμότατη χειραψία.

"Καλησπέρα Δημήτρη, καλή χρονιά" αποκρίθηκε εκείνος με προφορά σπασμένων αλλά καλών Ελληνικών. Πατημένος εξηντάρης ψηλός αλλά και στεγνός παρά τα χρόνια του. Καστανόξανθα μαλλιά, Πρόεδρος του Δ.Σ. της μεγάλης Γερμανικής κατασκευαστικής εταιρείας BAYERISCHE BAUUNTERNEHMEN A.S.

O Δημήτρης Δέσπος, διευθυντής στην Ελληνική θυγατρική της εταιρείας, ένας πενηντάρης καλοστεκούμενος άντρας με μέτριο ανάστημα, καστανά μαλλιά και οβάλ πρόσωπο, του προσέφερε την μεγάλη πολυθρόνα στο κέντρο του σαλονιού και εκείνος κάθισε αντικριστά του στον μεγάλο καναπέ.

Τα πρώτα τους λόγια αφορούσαν την καθημερινότητά τους σαν γνωστοί αλλά και επαγγελματικοί συνεργάτες.

"Θα πιεις κάτι Χάινς ;" τον ρώτησε χαλαρά ο Δέσπος.

"Δεν θα έλεγα όχι για λίγο Μπράντι αγαπητέ, εκεί στο Μόναχο δύσκολα θα απολαύσεις το εξαίρετο Ελληνικό δικό σας".

Ο Δέσπος σηκώθηκε και κίνησε στην σκαλιστή ξύλινη βιτρίνα στο βάθος του γραφείου. Σέρβιρε το μπράντι στον Γερμανό και έβαλε και ένα δικό του Ουίσκι.

"Τα Ελληνικά σου Χάϊνς όσο πάνε και βελτιώνονται έτσι ;"

"Δημήτρη, μην ξεχνάς πόσα χρόνια ήμουν στην Ελλάδα εδώ, πριν αναλάβω Πρόεδρος. Άλλωστε το απαιτούν και οι ανάγκες της επιχείρησης. Κάνουμε ...vertrage...συμβάσεις εδώ και είναι αναγκαίο"

"Πολύ σωστά" συμπλήρωσε ο Δέσπος. Ο Γερμανός έβγαλε ένα τσιγάρο από την ταμπακέρα του , το άναψε, δοκίμασε απολαυστικά κάποιες γουλιές από το ποτό του και ξεκίνησε την κουβέντα του.

"Αλήθεια που βρισκόμαστε Δημήτρη ; είμαστε σε κρίσιμο σημείο. Έχουμε μεγάλες και σημαντικές εκκρεμότητες στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και δεν πρέπει να τις χάσουμε. Καταλαβαίνεις ότι αν κάτι δεν πάει καλά το συμβούλιο των μετόχων καραδοκεί αλλά έχουμε και πολιτικές πιέσεις".

Ναι το ξέρω Χάϊνς... και το συμμερίζομαι. Για αυτό και εμείς εδώ έχουμε εντείνει τη δουλειά και τις κατευθύνσεις μας. Μέσα στο μήνα θα ανοιχτούν οι προσφορές για τα αεροδρόμια..."

"Ναι αυτή είναι η μεγάλη σύμβαση που κυνηγάμε..", είπε με τα μάτια του να γυαλίζουν.

"Το ξέρω και μπορώ να σου πω ότι είμαστε σε πολύ καλό σημείο"

"Δηλαδή ;"

"Την Παρασκευή κλείνουν οι προσφορές για τον Οδικό άξονα της Μακεδονίας, θα καταθέσουμε και εμείς προσφορά..."

"Σημαντικό αλλά..."

"Ξέρω Χάϊνς. Η Σύμβαση αυτή για μας θα λειτουργήσει σαν δόλωμα. Δεν είναι η καίρια στρατηγική μας αυτή τη στιγμή. Οδικούς άξονες θα βρούμε πολλούς. Αεροδρόμια όχι. Θα παίξουμε τη μπλόφα μας..."

Ο Γερμανός γέλασε συγκρατημένα αλλά με νόημα

"Είσαι ...αλεπού και το ξέρω, τι σχεδιάζεις..."

"Το έργο με τον Οδικό άξονα πρέπει να το χάσουμε. Σου ακούγεται παράξενο αλλά έτσι είναι. Και θα το κάνουμε για να κερδίσουμε το μεγάλο ψάρι"

"Και πως το σχεδιάζεις ;"

"Υπάρχει ο δικός μας άνθρωπος που θα οδηγήσει τα πράγματα εκεί, θα δουλέψει σαν λαγός να κοιμήσουμε και να παραπλανήσουμε το Υπουργείο και τον ανταγωνιστή μας τον Ναρσή. Θα ξέρεις τις πολιτικές διασυνδέσεις του Ναρσή με την κυβέρνηση, τους ελέγχει σε μεγάλο βαθμό..."

"Ναι τον θυμάμαι αυτόν τον ...schlimmer, τον μπελά όπως λέτε από παλιά, είναι δύσκολος αντίπαλος"

"Είναι λέρα..."

"Λέρα ; δηλαδή ;"

"Sole, Χάϊνς" είπε χαμογελαστά ο Δέσπος και ο Γερμανός συνέχισε:

"Ο Άνθρωπός μας που είπες, είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης ;"

"Ναι, διαλεγμένος καλά, ελεγχόμενος"

"Χαίρομαι Δημήτρη, δείχνεις να κάνεις εξαιρετική δουλειά..."

"Θα αφήσουμε το έργο με τον Οδικό άξονα να πάει στον Ναρσή, να νιώσει σιγουριά, ότι πατάει καλά και ύστερα θα χτυπήσουμε για τα αεροδρόμια σε πρώτη φάση.

"Τα μάτια σου μην αφήσουν τον άνθρωπο που είπες Δημήτρη, ξέρεις αυτές οι περιπτώσεις ποτέ δεν ξέρεις για πότε μπορεί να αλλάξουν πλευρά".

"Μείνε ήσυχος Χάϊνς θα τα καταφέρουμε"

Ο Γερμανός ήπιε μια ακόμα γουλιά από το μπράντι του πιο χαλαρωμένος. Ξαφνικά θυμήθηκε και ρώτησε

"Τι αντάλλαγμα ζητάει αυτός ο άνθρωπος που είπες Δημήτρη ;"

"Κατ' ουσίαν όχι κάτι ιδιαίτερο μέχρι στιγμής"

"Δεν καταλαβαίνω, δεν ζητά χρήματα ; κάτι άλλο ;"

"Όχι, άλλωστε εμείς τον πλησιάσαμε. Μας είπε ότι το κάνει για προσωπικούς λόγους"

"Δεν καταλαβαίνω..."

"Μια αμοιβαία συνεργασία λέει, κάτι τέτοιο..."

Ο Γερμανός σηκώθηκε μαζεύοντας την ταμπακέρα και τον αναπτήρα του από το γραφείο τελειώνοντας και το μπράντι του με μια τελευταία δουλειά.

"Δημήτρη πρόσεχε, οι προσωπικοί λόγοι δεν ελέγχονται εύκολα"

"Μείνε ήσυχος Χάϊνς, άλλωστε τα μεγάλα παιχνίδια απαιτούν και το ρίσκο τους και εμείς εδώ φροντίζουμε να παίρνουμε το μικρότερο"

"Χαίρομαι αγαπητέ, σε αφήνω τώρα"

"Μέχρι πότε θα μείνεις ;"

"Την επόμενη εβδομάδα θα φύγω για λίγες μέρες, θα σε ενημερώσω για την επιστροφή μου".

Οι δύο άντρες χαιρετήθηκαν εγκάρδια. Ο Γερμανός άνοιξε την πόρτα του γραφείου, χαιρέτισε την γραμματέα και αποχώρησε. Ο Δέσπος της είπε ότι μπορεί πλέον να φύγει.

Έμεινε μόνος στον όροφο και στο γραφείο του. Ρούφηξε την τελευταία ρουφηξιά από το πούρο του. Πήγε στο γραφείο και κάθισε στην μεγάλη δερμάτινη καρέκλα. Έβγαλε το σημειωματάριό του. Το χέρι του σταμάτησε σε κάποιο όνομα και αριθμό.

Το χέρι του σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου. Είχε πλέον βραδιάσει. 

(Συνεχίζεται...)