Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Λεωφόρος Κηφισίας άρχισε να αποτελεί πόλο έλξης για τα γραφεία μεγάλων πολυεθνικών και άλλων εταιρειών. Στην πλευρά του δρόμου προς την Κηφισιά, πολλά ακίνητα "φιλέτα", ιδιοκτησία της Εκκλησίας, άρχισαν να νοικιάζονται στις μεγάλες αυτές εταιρείες και έτσι σιγά-σιγά άρχισε να χτίζεται ένα μικρό εμπορικό City στην Αθήνα της εποχής.

Έτσι λοιπόν κάπου εκεί στο Μαρούσι ήταν και τα κεντρικά γραφεία της "Ναρσής Κατασκευαστική Α.Ε.". Σε ένα επιβλητικό 4όροφο κτίριο που δέσποζε με την σύγχρονη αρχιτεκτονική του.

Στον τελευταίο όροφο ήταν και τα γραφεία της διοίκησης. Με θέα τη μεγάλη λεωφόρο και με πλούσια διακόσμηση το προσωπικό γραφείο του διευθύνοντα συμβούλου Διονύση Ναρσή δέσποζε όντας η "καρδιά" του κτιρίου.

Είχαν περάσει οι δύο πρώτες μέρες της καινούργιας χρονιάς και η εταιρεία έμπαινε πάλι στους κανονικούς της ρυθμούς.

Ο Διονύσης Ναρσής ήταν σήμερα από νωρίς το πρωί στο γραφείο του. Είχε διακοσμήσει με γούστο τον προσωπικό του χώρο με πλούτο και κλασική όψη. Ένα μεγάλο δρύινο γραφείο λιτό με μια μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα . Στα αριστερά δέσποζε ένα πανέμορφο μεταλλικό κλασικό φωτιστικό. Πίσω απ το γραφείο ήταν μια μεγάλη Βιβλιοθήκη με όλα εκείνα τα απαραίτητα βιβλία, εγχειρίδια και έγγραφα που συνόδευαν την ιστορία της επιχείρησης. Στα δεξιά, κοντά στα μεγάλα παράθυρα που έβλεπαν κάτω στη Λεωφόρο Κηφισίας δύο ακόμα πορτατίφ με όμορφα διακοσμητικά στόλιζαν το χώρο. Στο μπροστινό μέρος του γραφείου δύο μεγάλες δερμάτινες μαύρες πολυθρόνες για τους καλεσμένους ενώ στο βάθος υπήρχε ένα πολύ μεγάλο οβάλ ξύλινο επίσης δρύινο τραπέζι με τις ανάλογες καρέκλες. Ήταν το γραφείο των συσκέψεων.

Πηγαινοερχόταν λίγο νευρικός και σκεπτικός ανάμεσα στο γραφείο και το τραπέζι των συσκέψεων. Η Γραμματέας του, η Βιργινία Ξάνθου, μια ώριμη συμπαθητική σαραντάρα με κλασική υπηρεσιακή εμφάνιση, διέκοψε την μοναξιά του μπαίνοντας στο γραφείο. Στα χέρια της κρατούσε δύο μεγάλους φακέλους.

"Κύριε Ναρσή, σας έφερα τους φακέλους με το έργο της Μακεδονίας που μου ζητήσατε..."

"Ευχαριστώ Βιργινία, άφησέ τους στο γραφείο και σε παρακαλώ ενημέρωσε τον κ. Σαρλή να έρθει σε ένα μισάωρο να δούμε που βρισκόμαστε. Σε θέλω και σένα, και τον κ. Αξελό, εντάξει ;"

"Εντάξει κ. Ναρσή, πηγαίνω να τους ενημερώσω".

Η ώριμη γραμματέας έφυγε αθόρυβα από το γραφείο για να συντονίσει τις κινήσεις της. Ο Ναρσής έμεινε να βηματίζει στο γραφείο. Έριξε μια εντελώς φευγαλέα ματιά στους φακέλους εκεί και πλησίασε προς το παράθυρο απλώνοντας το βλέμμα του ως κάτω στη μεγάλη λεωφόρο που πλέον έσφυζε από κίνηση. Τον τελευταίο καιρό είχε σε εκκρεμότητα δύο-τρεις υποθέσεις κρίσιμες για το μέλλον της εταιρείας του. Μιας εταιρείας που η ιστορία της ξεκινούσε πολύ πίσω, κάπου στην αρχή της δεκαετίας του 1950 αμέσως μετά τον πόλεμο. Ο πατέρας του, μικρός εργολάβος στην αρχή, δικτυώθηκε πολύ γρήγορα με τις περιβόητες επιδοτήσεις του σχεδίου Μάρσαλ και έτσι γρήγορα ανέβηκε την επιχειρηματική ιεραρχία. Η Αθήνα της εποχής ζούσε στην παραζάλη της πιο ελεεινής και αντιαισθητικής "ανοικοδόμησης" που βίωσε πρωτεύουσα της μεταπολεμικής Ευρώπης. Χιλιάδες άνθρωποι της επαρχίας, ξεριζώνονταν από τον τόπο τους, είτε κυνηγημένοι από το μετεμφυλιακό κράτος των "νικητών", γυρεύοντας κάπου να κρύψουν την ανωνυμία τους σε μια στέγη είτε πολλοί νεόπλουτοι μικροαστοί ονειρεύονταν κάποιο διαμέρισμα στις πολυόροφες πολυκατοικίες που χτίζονταν κατά ριπάς πάνω στα ερείπια των πάλαι ποτέ ενδόξων νεοκλασικών κατοικιών.

Έτσι ο Γεράσιμος Ναρσής ξεκίνησε την μεγαλο-εργολαβία του. Πολυκατοικίες φτηνού κόστους μοσχοπουλήθηκαν σε χρόνο ρεκόρ. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί φούσκωναν εντυπωσιακά και ο υιός Διονύσης Ναρσής βρήκε έτοιμη μια μεγάλη εταιρεία έργων. Μετά ήρθαν και πολλά δημόσια έργα της εποχής της χούντας. Εκεί κι αν έγινε "πανηγύρι". Οι διασυνδέσεις του γερο Ναρσή ήταν κραταιές και δυνατές. Δρόμοι, σχολεία, γέφυρες, με αμφιλεγόμενους όρους δόμησης και παραποίηση υλικών εκτόξευσαν και τα κέρδη αλλά και τη δύναμη της εταιρείας.

Ο Διονύσης Ναρσής, συνεχιστής της μεγάλης αυτής περιουσίας και του ονόματος, ήταν από αυτούς που απογείωσε την εταιρεία στη σύγχρονη μορφή της. Μια συγκροτημένη Ανώνυμη κατασκευαστική εταιρεία που μπήκε και στο χρηματιστήριο για να κάνει το όνομά της και το μερίδιό της από τα μεγαλύτερα στην αγορά.

Ο επικεφαλής της, ήταν άνθρωπος που υπολόγιζε τα πάντα. Καμιά του κίνηση δεν ήταν έξω από τη στρατηγική του. Ακόμα και οι αυστηρά προσωπικές του σχέσεις.

Τις σκέψεις του διέκοψε η είσοδος στο γραφείο του Λεωνίδα Σαρλή, του διευθυντού του προσωπικού του γραφείου. Κάτι σαν alter ego του Ναρσή. Άνθρωπος της εμπιστοσύνης του και του απόλυτου ελέγχου του. Το άγρυπνο μάτι του παντού.

"Καλημέρα κ. Ναρσή".

"Λεωνίδα έλα, άσε βρε παιδί μου τις τυπικότητες, μόνοι μας είμαστε εδώ στο γραφείο μας, στην έδρα μας" του είπε χαμογελαστά. Εκείνος έδειξε να χαλαρώνει λίγο και ο Ναρσής συνέχισε:

"Έλα και σε θέλω να δούμε που βρισκόμαστε με το Οδικό της Μακεδονίας, σήμερα είναι η συνάντηση στο Υπουργείο".

"Σήμερα είναι ; τι ώρα ;"

"Λεωνίδα ξεχνάς! Άρχισες να ξεχνάς! Δεν είπαμε; στις δύο το μεσημέρι, για αυτό φώναξα και τους άλλους να δούμε τι έχουμε, κάτσε..." του έδειξε την πολυθρόνα μπροστά στο γραφείο του. Ο Σαρλής δεν πρόλαβε να κάτσει και στο γραφείο μπήκε ο Γρηγόρης Αξελός, ο διευθυντής οικονομικού της εταιρείας. Ένας ψηλός, παχουλός σαρανταπεντάρης με λίγο στεγνό πρόσωπο και καστανά μαλλιά. Στα χέρια του κουβαλούσε τον χαρτοφύλακά του.

Χαιρέτισε εγκάρδια υπηρεσιακά τους δύο παρισταμένους με ευχές για την καινούργια χρονιά. Πριν καθίσει ο Ναρσής σηκώθηκε από το γραφείο του και τους παρέπεμψε στο μεγάλο γραφείο των συσκέψεων.

"Κύριοι, περάστε παρακαλώ, να ξεκινήσουμε..."

Κινήθηκαν και κάθισαν ολόγυρα στο μεγάλο γραφείο ενώ το μάτι του Ναρσή στράφηκε στην πόρτα ακριβώς τη στιγμή που έφτανε η Βιργινία με τα χαρτιά της.

"Βιργινία σε παρακαλώ κλείσε την πόρτα και έλα" την κάλεσε ο Ναρσής συνεχίζοντας

"Ελπίζω να έδωσες οδηγίες να μην μας ενοχλήσει κανείς".

Εκείνη απάντησε θετικά και δεκτικά ενώ πήρε θέση στα δεξιά του εργοδότη της. Αριστερά του ήταν ο Σαρλής και απέναντι ο Αξελός.

Την κουβέντα άνοιξε ο Ναρσής:

"Λοιπόν, είμαστε μπροστά σε δύο πολύ κρίσιμες αποφάσεις για την εταιρεία μας. Τους λόγους τους ξέρετε, τα έχουμε ξαναπεί. Μιλάμε για δύο πολύ σημαντικά έργα που θα τρέξουν άμεσα μέσα στο επόμενο δίμηνο το πολύ. Το πρώτο είναι ο Οδικός άξονας της Δυτικής Μακεδονίας και η δημοπράτησή του και το δεύτερο είναι ο εκσυγχρονισμός των αεροδρομίων. Σήμερα έχουμε την πρώτη συνάντηση στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων για να καταθέσουμε τις απόψεις μας στον Υπουργό. Η προθεσμία κατάθεσης των προσφορών λήγει την Παρασκευή. Σήμερα έχουμε Τρίτη. Αντιλαμβάνεστε τη σημασία της συνάντησης. Σας ακούω λοιπόν".

Ακολούθησαν κάποια δευτερόλεπτα αμήχανης σιωπής. Οι άλλοι παριστάμενοι κοίταξαν για μια στιγμή ο ένας τον άλλον ψάχνοντας να βρουν ποιος πρέπει να μιλήσει. Την αμηχανία διέκοψε και πάλι ο Ναρσής

"Να συνοψίσω εγώ λοιπόν. κ. Αξελέ, θέλω μια σύνοψη της προσφοράς μας που έχουμε ετοιμάσει να καταθέσουμε επίσημα"

Ο Αξελός άνοιξε τα χαρτιά του, έριξε μια πρόχειρη ματιά και ξεκίνησε

"κ. Ναρσή, θεωρώ ότι η προσφορά μας για τον Οδικό άξονα της Δυτ. Μακεδονίας είναι καλή. Σταχυολογήσαμε τα πάντα, εκτιμήσαμε το κόστος για μας και υποβάλαμε μια πολύ καλή προσφορά πακέτο, το ίδιο ισχύει και για το δεύτερο μεγάλο έργο"

"Ωραία" μεσολάβησε ο Ναρσής συνεχίζοντας

"Ξέρουμε ποιοι άλλοι είναι μέσα στο παιχνίδι ;"

Ο Αξελός συμβουλεύτηκε πάλι τα έγγραφά του, τράβηξε ένα από αυτά και άρχισε να ενημερώνει:

"Για το πρώτο έργο..."

"Ναι, για αυτό πες μου και θα δούμε για το άλλο..." συμπλήρωσε ο Ναρσής.

"Για τον οδικό άξονα είναι ακόμα τρεις προσφορές. Μια Γερμανική εταιρεία, μια Γαλλική και τα Δομικά Έργα του Τζιμώκα..." ενημέρωσε ο Αξελός, ο Ναρσής πετάχτηκε νευριασμένα

"Πάλι ο Τζιμώκας ; συνέχεια  στα πόδια μας, ακόμα το παλεύει;"

Ο Λεωνίδας Σαρλής μπήκε στην κουβέντα με τη βραχνή φωνή του.

"Τη δουλειά του κάνει..."

Ο Ναρσής τον λοξοκοίταξε με ένα ύφος πειραγμένο ενώ εκείνος συνέχισε.

"Σε αυτό το έργο μην φοβάσαι τον Τζιμώκα, αυτούς τους έχουμε, τους άλλους να φοβάσαι τους ξένους. Απ την ΕΟΚ πιέζουν να πάρουν κανένα μεγάλο έργο. Μεσογειακά δίνουν, καταλαβαίνεις ότι απαιτούν να πάρουν κι αυτοί μέρος στη πίτα. Και περισσότερο να λογαριάζεις στην παρούσα φάση τους Γάλλους, είναι και στο πάνω χέρι στις Βρυξέλλες"

"Έχεις πληροφορίες για τις προσφορές τους ;" διέκοψε προβληματισμένος ο Ναρσής.

"Τους Γερμανούς φοβάμαι λίγο. Η Προσφορά των Γάλλων είναι στα μέτρα μας. Αυτό λένε οι πληροφορίες μου.

Ο Ναρσής ρώτησε με αγωνία

"Τι θες να πεις ; έχουν καλύτερη προσφορά οι Γερμανοί ;"

"Πολύ φοβάμαι πως ναι"

"Τι μπορούμε να κάνουμε ;"

"Να ανεβάσουμε τη δική μας ;" πήγε να πει ο Αξελός αλλά ο Ναρσής σηκώθηκε απόλυτος.

"Όχι....! δεν γίνεται έτσι, στο βρόντο δεν μπορούμε να ρισκάρουμε. Οι άλλοι μπορεί να μπλοφάρουν. Να μας ανεβάσουν το κόστος, να μας κάνουν ζημιά. Κάτι άλλο πρέπει να σκεφτούμε, κάτι άλλο..."

Σιωπηρά κοίταζε ο ένας τον άλλο ενώ ο Ναρσής γυρόφερνε νευρικά γύρω στο μεγάλο τραπέζι. Απότομα γύρισε στην Γραμματέα του την Βιργινία.

"Βιργινία, ποιοι θα 'ναι σήμερα στο Υπουργείο στην συνάντηση, ξέρεις;"

"Πέραν του Κοντοδήμου του Υπουργού και του Αναπληρωτή φαντάζομαι ο Διευθυντής έργων και προμηθειών και ο Σύμβουλος του σε θέματα υπογραφής συμβάσεων".

Τα μάτια του Ναρσή άστραψαν με μιας

"Ποιον έχει σύμβουλο ξέρεις ;"

Η Βιργινία κοίταξε τον φάκελό της και είπε:

"Γυναίκα είναι. Θάλεια Μαζαράκη, είναι η καινούργια σύμβουλος του Υπουργείου σε θέματα υπογραφής συμβάσεων..."

"Ποια;" έκανε έκπληκτος ο Ναρσής σαν μια χαραμάδα μνήμης να άνοιξε στο μυαλό του.

"Θάλεια Μαζαράκη κ. Ναρσή, μια νεαρή καινούργια Manager".

Το βλέμμα του Ναρσή έλαμπε σαν κάτι να κινητοποιήθηκε μέσα του. Στο πρόσωπό του σχηματίστηκε ένα παράξενο χαμόγελο.

"Την ξέρεις ;" πετάχτηκε ο Σαρλής.

Ο Ναρσής του έκανε ένα νόημα σαν να 'θελε να του πει να περιμένει και απάντησε:

"Ε... Περίπου, ακουστά την έχω νομίζω...", αποφασιστικά γύρισε στους υπόλοιπους.

"Εντάξει... σε μια ώρα ανεβαίνουμε στο Υπουργείο. Βιργινία έχει κανονιστεί το ραντεβού ; όλα εντάξει;"

"Όλα εντάξει κ. Ναρσή"

"Ωραία, ο κ. Σαρλής θα με συνοδεύσει, εσείς παραμένετε εδώ μέχρι να γυρίσουμε ή αν προκύψει κάτι άλλο, τελειώσαμε προς το παρόν. Α, κ. Αξελέ, δώσε μου το φάκελο με τα γενικά στοιχεία της προσφοράς μας, τον χρειάζομαι, τελειώσαμε".

Σηκώθηκαν και ο καθένας κίνησε στη θέση του, ο Ναρσής έκανε νόημα στον Σαρλή να παραμείνει

"Ξέρεις ποια είναι η σύμβουλος συμβάσεων του Κοντοδήμου ;"

"Ποια ;" έκανε ο Σαρλής.

"Θυμάσαι την εντυπωσιακή νεαρή που τον συνόδευε το βράδυ της Πρωτοχρονιάς;"

Τα μάτια του Σαρλή έλαμψαν με μιας.

"Ω ναι, φυσικά θυμάμαι, η εντυπωσιακή παρουσία...." σταμάτησε για μια στιγμή και σοβάρεψε λέγοντας:

"Και τι περιμένεις δηλαδή;"

"Δεν ξέρω....ίσως αν....."

Ο Λεωνίδας Σαρλής ήταν το δεξί χέρι του Ναρσή. Εκτός από Διευθυντής του προσωπικού του γραφείου εδώ και χρόνια ήταν και προσωπικός του άνθρωπος. Μπορεί μπροστά στο προσωπικό ή άλλους παράγοντες να είχε συγκεκριμένη υπηρεσιακή συμπεριφορά σαν ήταν όμως μόνος μαζί του, όπως τώρα, η αμεσότητα κέρδιζε τα πάντα ανάμεσά τους. Του είπε λοιπόν ευθέως:

"Άκου, μπορεί αυτή η ...Θάλεια πως την είπες να είναι σύμβουλος συμβάσεων αλλά τα κλειδιά τα έχει άλλος. Σταμάτα να πεταρίζει το μυαλό σου και πάτα στη γη".

Ο Ναρσής σοβάρεψε με μιας. Η Σκοτεινή αγωνία ξαναγύρισε στο πρόσωπό του με τα λόγια του συνεργάτη του, που συνέχισε απτόητος:

"Τον Κοντοδήμο κοίτα να στριμώξεις. Αν καταφέρεις κάτι θα είναι απ αυτόν, άντε ετοιμάσου τώρα να φύγουμε και θα δούμε".

Σε λίγα λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την αναχώρησή τους. Στο υπόγειο parking του κτιρίου η μπορντό Jaguar του Ναρσή περίμενε με την μηχανή αναμμένη. Ο Οδηγός και ένας άντρας της προσωπικής του ασφάλειας κάθισαν μπροστά. Ο Ναρσής με τον Σαρλή πίσω. Δευτερόλεπτα μετά η πολυτελής λιμουζίνα γλιστρούσε στην Λεωφόρ Κηφισίας με κατεύθυνση το κέντρο. Ο Υπουργός τους περίμενε.

(Συνεχίζεται...)

Τι ακριβώς θα γίνει στην κρίσιμη συνάντηση του Ναρσή στο Υπουργείο; Η Θάλεια Μαζαράκη, για δεύτερη στη σειρά περίπτωση βρίσκεται στο δρόμο του. Αυτή τη φορά σε μια θέση που κρίνει τα επιχειρηματικά του σχέδια.