"Κύριε Ναρσή", ο Λεωνίδας Σαρλής, είχε πλησιάσει τον εργοδότη του διακριτικά.
Ξέκοψαν μόνοι τους πιο δίπλα.

"Τι έγινε Λεωνίδα ; έμαθες τίποτα ;"

"Ο Νεαρός λέγεται Τίμος Αργυριάδης και είναι δημοσιογράφος στα "Εσπερινά Νέα". Συνοδεύει εδώ τον Λευτέρη Ζησιμόπουλο, τον διευθυντή σύνταξης, που είναι στη λίστα των καλεσμένων."

"Μάλιστα..." είπε ο Ναρσής, "Εντάξει Λεωνίδα, σε ευχαριστώ πολύ..." του απάντησε. Ήξερε καλά ότι όλα τα άλλα σαν ήθελε θα τα εύρισκε μόνος του. Γύρισε κοίταξε ολόγυρα. Την είδε να κάθεται στο μπαράκι στη γωνία με τον Κοντοδήμο. Καραδοκούσε τη στιγμή που θα έμενε έστω για λίγο μόνη πράγμα που έγινε μόλις ο Υπουργός είχε πιάσει κουβέντα σε ένα μικρό πηγαδάκι γύρω του. Πλησίασε κοντά της διακριτικά.

"Λοιπόν... γνωρίσατε όλα τα μέλη των Ναρσήδων". Εκείνη έδειξε ένα προσποιητό ξαφνιασμα.

"Ναι, είχα την τιμή ειλικρινά" απάντησε.

"Ευελπιστούμε λοιπόν στην καλή σας εντύπωση"

"Κύριε Ναρσή είστε ζωντανοί και ευγενικοί άνθρωποι".

"Χαίρομαι, θέλω να πιστεύω ότι αυτή μας η γνωριμία δεν θα κλείσει εδώ αλλά θα έχει συνέχεια".

"Τι να σας πω" αντέτεινε εκείνη κάπως αμήχανα.

"Μου υπόσχεστε ότι θα το κρατήσετε κατά νου ;"

Τον κοίταξε κατά πρόσωπο. Είχε αφήσει το αμήχανο ύφος της. Το βλέμμα της απέκτησε μια άμεση ευθύτητα και σιγουριά. 

"Σας ενδιαφέρει ειδικά ;"

Ο Ναρσής ένιωσε ένα μικρό ξάφνιασμα. Αυτά της τα μάτια! Σαν μαγνήτης. Μπροστά του είχε μια γυναίκα που δεν κουβαλούσε μαζί της το κλασικό δοτικό ίσως και υποτακτικό ύφος των γυναικών του κύκλου του. Ήταν η πρώτη φορά στα ώριμα χρόνια του που ένιωσε τέτοιο συναίσθημα. Κάτι σαν πρόκληση όμορφα όμως σταλμένη.

"Θα έλεγα ναι...!" Απάντησε ανταποδίδοντας το άμεσο βλέμμα του. "Είσαστε από τις γυναίκες που δεν τις προσπερνά κανείς" προχώρησε ένα ακόμα βήμα το κάλεσμά του σηκώνοντας το γάντι που το πέταξε πριν.

"Όλα στην ώρα τους κ. Ναρσή, μεθοδικότητα... άλλωστε είστε άνθρωπος κατ' εξοχήν μεθοδικός, συνεπώς..."

"Γνωρίζετε τον χαρακτήρα μου;"

"Δεν είναι δα δύσκολο στις μέρες μας να μάθει κανείς για μια σημαντική προσωπικότητα της οικονομικής ζωής του τόπου μας"

"Μελετήσατε το φάκελό μου λοιπόν..."

"Οι ...αστυνομικές προεκτάσεις δεν είναι του τομέα μου, μια απλή λειτουργός της οικονομίας της αγοράς είμαι, βλέπετε"

Ήταν κάτι σαν αναμέτρηση. Κανείς δεν ήξερε να το ερμηνεύσει αυτό, να αντιληφθεί τους λόγους, Έστεκαν οι δυo τους εκεί όρθιοι δίπλα στο μπαρ, ανάμεσα σε διάσπαρτα πηγαδάκια ανθρώπων γύρω τους αλλά σαν να είχαν απομονωθεί σε έναν δικό τους κόσμο, σε έναν προσωπικό τους διάλογο. Ο Υπουργός, ο Κοντοδήμος, διέκοψε αυτή τους τη λεκτική αναμέτρηση.

"Α.. βλέπω εδώ πάλι Διονύση μου, τα λέτε έτσι ;" παρενέβη χαμογελαστά και γυρίζοντας στην Θάλεια της είπε σαν παρατήρηση:

"Τι έγινε αγαπητή Θάλεια; ξεκίνησε η πολιορκία της αγοράς στα δημόσια στελέχη;"

"Ο αγαπητός Υπουργός υπερβάλλει κ. Μαζαράκη, μην τον ακούτε, δεν μπορεί ποτέ να απαλλαγεί από την ανασφάλεια της δημόσιας θέσης" προσέθεσε ο Ναρσής και συνέχισε "ξέρει άλλωστε ότι κάθε προσέγγιση απαιτεί και το δικό της χώρο και χρόνο".

Τα λόγια του ήταν μια σαφής ευγενική προειδοποίηση στον λαλίστατο Υπουργό να θυμηθεί ότι βρίσκεται στο σπίτι του και οφείλει να μην υπερβαίνει τα όρια. Ο Κοντοδήμος το κατάλαβε και αναδιπλώθηκε κοιτάζοντας το ρολόϊ του.

"Σωστά...! λοιπόν, δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ βλέπω ότι η ώρα είναι προχωρημένη και πρέπει να σας αφήσω. Τι λες αγαπητή Θάλεια, θα έρθεις μαζί μου;" Εκείνη απάντησε χαμογελαστά:

"Ε όχι κ. Υπουργέ, αρκετές λαβές θαρρώ έδωσα απόψε στα μάτια κάποιων στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, μην σας δημιουργήσω πρόσθετα προβλήματα με σχόλια" είπε και τα μάτια της έπεσαν ίσια απέναντι στον Τίμο Αργυριάδη που λίγα μέτρα πιο πέρα παρακολουθούσε προσεκτικά την παρέα τους.

"Αγαπητή μου τι λες", ανταπάντησε ο Υπουργός "ποια σχόλια, τι λες τώρα;"

"Έχω κάποιο γνωστό, θα φύγω μαζί του, μην ανησυχείτε, έτσι κ. Αργυριάδη;" απευθύνθηκε στον Τίμο, που στο διακριτικό κάλεσμά της, σαν να το περίμενε έσπευσε να πλησιάσει την παρέα. Ο Ναρσής παρενέβη:

"Αν θέλετε να καλέσουμε κάποιο ταξί κ. Μαζαράκη;" της είπε κοιτάζοντας με μισό μάτι τον Τίμο.

"Ω σας ευχαριστώ κ. Ναρσή, τέτοια ώρα και νύχτα εδώ, δύσκολο, μην ανησυχείτε, θα φύγω με τον κ. Αργυριάδη από εδώ.

"Τίμο βλέπω φεύγεις, θα μπορέσεις να με πας;"

"Πολύ ευχαρίστως" συναίνεσε εκείνος πλησιάζοντας.

"Παράλειψή μου με συγχωρείτε να σας γνωρίσω " συμπλήρωσε η Θάλεια. Άρχισε να κάνει τις συστάσεις. Ο Υπουργός ανταποκρίθηκε με την τυπική του ευγένεια.

"Δουλεύετε στον φίλο μας τον Μάνεση, στα "Εσπερινά νέα" είπε.

"Ναι" απάντησε εκείνος ανταποδίδοντας την χειραψία στον Κοντοδήμο, με μιας γύρισε στον Διονύση Ναρσή απλώνοντας το χέρι του.

"Σε ποιον τομέα νεαρέ μου;" 

"Είμαι υπεύθυνος στο εργατικό και συνδικαλιστικό ρεπορτάζ" απάντησε στον Υπουργό και την ίδια στιγμή που στο πρόσωπο του Ναρσή σχηματίστηκε μια έντονη αποστροφή.

"Χαίρομαι κ. Ναρσή για την τιμή της πρόσκλησης και καλή σας χρονιά" απευθύνθηκε στον οικοδεσπότη με καθαρή τυπική ευγένεια. Ο Ναρσής τον κάρφωσε με το βλέμμα σφίγγοντας το χέρι του με δύναμη. Ήθελε πολύ να ρωτήσει για το είδος της γνωριμίας τους καθώς η εικόνα που είχε δει πριν στην Βιβλιοθήκη έδειχνε εμφανή οικειότητα αλλά η θέση του δεν το επέτρεπε. Άλλωστε ήξερε ότι είχε τον τρόπο να μάθει στην πορεία περισσότερα. Λέξεις και ιδιότητες όπως "εργατικό" και "συνδικαλιστικό" τού προκαλούσαν αναγούλα.

"Το ελπίζουμε νεαρέ"

Χαιρετήθηκαν και ετοιμάστηκαν για την αναχώρηση. Ο υπουργός είχε ήδη ειδοποιήσει τον οδηγό του, που είχε βγει για να φέρει το υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Κάποιος από το προσωπικό έφερε το παλτό και τα γάντια της Θάλειας, ενώ ετοιμάστηκε και ο Τίμος για την αποχώρησή τους. Εκείνη τη στιγμή ήρθε από το βάθος και ο Αλέξης Ναρσής.

"Φεύγετε, κρίμα" είπε με το πλατύ του χαμόγελο.

"Πρέπει Αλέξη. Βγαίνει και η κούραση της μέρας" απάντησε εκείνη ευγενικά στη σκιά του μεγάλου Ναρσή, που παρακολουθούσε.

Αντάλλαξαν χαιρετισμούς, ευχές και τις σχετικές φιλοφρονήσεις. Ο Τίμος ήρθε, κινήθηκαν προς την έξοδο. Ο Ναρσής παρενέβη:

"Να σας ξεπροβοδίσω παρακαλώ" Έφτασαν στην μεγάλη έξοδο, αφού πέρασαν το μακρύ χολ. Εκεί στο περιστύλιο της εξόδου σταμάτησαν.

"Εγώ πάω να φέρω το αυτοκίνητο" απάντησε ο Τίμος και αποχώρησε. Ο Ναρσής στάθηκε απέναντι στην Θάλεια. Έριξε διακριτικά μια ματιά πίσω του κάνοντας ένα νεύμα στον άνθρωπο της μεγάλης πόρτας να την κλείσει.

"Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία" της είπε και τράβηξε το απλωμένο χέρι της στο κλασικό χειροφίλημα αποχαιρετισμού, που για δευτερόλεπτα απέκτησε μια παράταση στη διάρκειά του.

"Καλή χρονιά Κύριε Ναρσή" του απάντησε εκείνη με το καθάριο βλέμμα της.

"Θα φροντίσω να τα πούμε ξανά" της είπε αφήνοντας το χέρι της για να κατέβει τις μαρμάρινες σκάλες βηματίζοντας προς το αυτοκίνητο του Τίμου που ήδη είχε φτάσει. Σε λίγο εκείνο χάθηκε έξω από τον προαύλιο χώρο της έπαυλης παίρνοντας το δρόμο στη Φιλοθέη.

Ο Ναρσής δεν ήταν συνηθισμένος σε τέτοιες κόντρες, έστω και λεκτικές με τις γυναίκες. Η Βέρα Ναρσή ήταν βέβαια η μεγάλη Κυρία της Οικογένειάς του, με τις γκρίνιες της, την πίεσή της, πολλές φορές τις ζήλειες της που συνόδευαν την φήμη του άντρα της στους κοσμικούς κύκλους αλλά το ύφος της, έστω και ελεγκτικό, έφτανε μέχρι ένα όριο. Οι "άλλες", αυτές που περιστασιακά τριγύριζαν τον πανίσχυρο Ναρσή, ήταν έτοιμες να ανταλλάξουν μια ελάχιστη στιγμή συνύπαρξης μαζί του είτε για να καρπωθούν τα τυχόν προνόμια αυτής της ας την πούμε συνεργασίας. Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ήταν ακόμα κάποιες, ελάχιστες πολύ τυχερές, που είχαν καταφέρει να ανταλλάξουν τις απόκρυφες ερωτικές στιγμές που προσέφεραν με το κορμί τους στον πανίσχυρο μεγιστάνα με τις αντίστοιχες προωθήσεις στον σκληρό ανταγωνιστικό κόσμο της αγοράς. Ειδικά αυτές οι τελευταίες ήξεραν να κρατήσουν το στόμα τους εφτασφράγιστα κλειστό. Άλλωστε ποια θα τολμούσε να ρισκάρει την οργή του μηχανισμού κάλυψης, που οργανωμένα κουβαλούσε γύρω του ο Διονύσης Ναρσής. Όμως εδώ, είχε απέναντί του μια Γυναίκα ..αλλιώς...! Τον ξεβόλευε όλο αυτό, του χάλαγε λίγο το στάτους της υπεροχής όμως του άνοιγε πλατιά την έλξη για κάτι καινούργιο, κάτι που το ένιωθε διαφορετικό κάτι που τον τραβούσε παράξενα σαν μαγνήτη.

(Συνεχίζεται...)

Άραγε θα έχει συνέχεια η γνωριμία της Θάλειας με τον Ναρσή; και κάτω από ποιους όρους;