Βράδυ πρωτοχρονιάς 1987, Εικοσιεπτά χρόνια μετά...

"Τέσσερα....τρία.....δύο...ένα....""Καλή χρονιά, ευτυχισμένο το 1987...."Ο Ήχος της Σαμπάνιας που άνοιγε στο κέντρο του τεράστιου σαλονιού στην έπαυλη των Ναρσήδων σχεδόν χάθηκε μέσα στην φρενίτιδα χαράς, ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων. Η Πρωτοχρονιά του 1987 εύρισκε την έπαυλη, τους ανθρώπους της και τους δεκάδες καλεσμένους σε μια αγκαλιά από φώτα, ρυθμική μουσική, ποτά, εδέσματα, αγκαλιές με ευχές και γέλια, πολλά γέλια.

Στο κέντρο του μεγάλου σαλονιού στην κορυφή του οποίου δέσποζε ένα απαστράπτον κλασικό φωτιστικό, ένα σμάρι νεαρών παιδιών καλωσόριζαν τον καινούργιο χρόνο στους χορευτικούς ρυθμούς του Michael Jackson και των τραγουδιών του. Νεανικά όμορφα κορμιά κυμάτιζαν ερωτικά και χαρούμενα στο ρυθμό. Οι σαμπάνιες έρεαν και οι πρώτες ευχές ολοκληρώνονταν με ζεστές και ενθουσιώδεις αγκαλιές.

"Καλή χρονιά Αγάπη μου". Τα λόγια του Διονύση Ναρσή, προς την γυναίκα του τη Βέρα, κλείστηκαν μέσα σε μια μεγαλόπρεπα στημένη αγκαλιά και στο κλασικό ευχετήριο φιλί του καινούργιου χρόνου."Καλή χρονιά Διονύση" αποκρίθηκε και εκείνη προσφέροντας την εικόνα τους βωμό πανηγυρικών ψιθύρων και επιφωνημάτων χαράς πολλών εκ των παρευρισκομένων.

Η Βέρα Ναρσή. Μια ώριμη πενηντάρα, με βαμμένα προσεκτικά όμορφα καστανόξανθα μαλλιά, που διατηρούσε άψογη εμφάνιση παρά τα χρόνια της. Τα βλέμματα γνωστών και φίλων έπεσαν πάνω τους στο κέντρο σχεδόν του μεγάλου σαλονιού. Κάτι που άλλωστε το επεδίωκαν και οι ίδιοι. Το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων ήξεραν να το παίζουν καλά εδώ και χρόνια.

Ο Διονύσης Ναρσής. Ένας άντρας ψηλός γύρω στα 1.80, επιβλητικός, αρκετά γοητευτικός για την ηλικία του, με λίγα καστανά μαλλιά και γκρίζους κροτάφους. Στο πρόσωπο του ξεχώριζαν τα σκληρά χαρακτηριστικά και το κοφτερό βλέμμα του σαν μαχαιριά. Ο Άρχοντας του σπιτιού και της οικογένειας των Ναρσήδων.

Ήταν κάτι που επεδίωκαν και οι ίδιοι άλλωστε να είναι στο επίκεντρο της κολακείας και του θαυμασμού έστω και αν αυτό ήταν, μερικές φορές, αποτέλεσμα του φόβου που ενέπνεαν στον περιβάλλον τους και των συστηματικών σχέσεων που καλλιεργούσαν δημόσια.Γόνος μεγάλης οικογένειας εργολάβων ο Διονύσης Ναρσής, σήμερα επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας. Με ότι αυτό συνεπάγονταν. Κάθε είδους διαπλοκή με πολιτικά, δημόσια συμφέροντα, με ξένες επιχειρήσεις, με συμφωνίες και στρατηγικές.

Έτσι κι απόψε, η υποδοχή της πρωτοχρονιάς του 1987 στη μεγάλη βίλα στη Φιλοθέη, αποτελούσε κοσμικό γεγονός στην Αθήνα. Μιας Αθήνας που, καινούργια νεόπλουτα κοινωνικά στρώματα, άρχισαν να μπαίνουν και αυτά στην κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα της εποχής για να καρπωθούν μέρος της δύναμης και των προνομίων της.

Πολλά χέρια καλεσμένων ενώθηκαν με ενθουσιώδη χειροκροτήματα στο πρωτοχρονιάτικο αυτό φιλί. Κάποια από αυτά αβίαστα, ανθρώπινα, κάποια ψεύτικα κρυμμένα κάτω από την ευτελή σκοπιμότητα που επέβαλε η παρουσία τους εκεί. Και πολλές ευχές γέμισαν τον αέρα.

"Χρόνια Πολλά σας....! καλή χρονιά...!" από δεκάδες στόματα.Και ήταν εκεί κάθε είδους καλεσμένοι. Συγγενείς, φίλοι. Επαγγελματικοί συνεργάτες, στελέχη των εταιρειών του Ναρσή, Υπουργοί, βουλευτές, επιχειρηματίες, άνθρωποι του life style και των μέσων ενημέρωσης. Με λίγα λόγια όλος ο "καλός κόσμος" στην απλή έννοια. Μεγάλοι και μικροί.Μάλιστα οι μικροί, οι νεώτεροι δηλαδή είχαν τη δική τους παροικία μέσα στη μεγάλη έπαυλη και ο δικός τους γιορτασμός ήταν εκείνος που κέρδιζε τις εντυπώσεις στην λαμπερή βραδιά. Τι πιο φυσικό από τα νιάτα που λάμπουν."Καλή Χρονιά Πατέρα""Καλή Χρονιά Μπαμπά", δύο λαμπερά όμορφα νεανικά πρόσωπα με γλυκές χαρούμενες φωνές και ανοιχτές αγκαλιές.

Ο Αλέξης, ο Εικοσιτετράχρονος γιος τους, ένα όμορφο ψιλόλιγνο παλικάρι με ανοιχτόκαρδο βλέμμα και γοητευτική κορμοστασιά και η Ναταλία, εικοσιδύο ετών. Μια όμορφη νέα κοπέλα με λαμπερό βλέμμα.Οι αγκαλιές τους με τους γονείς τους, τράβηξαν πάρα πολλά βλέμματα αλλά και σχόλια μέσα στο τεράστιο σαλόνι.Τα παιδιά έφυγαν να συναντήσουν την νεανική τους παρέα και να συνεχίσουν τον ξέφρενο ρυθμό που έδιναν στο πρωτοχρονιάτικο γλέντι.

Ο Διονύσης Ναρσής πήρε στο χέρι ένα ποτήρι με τη σαμπάνια του για να αρχίσει να περιδιαβαίνει με ευχές και σχόλια γνωστούς και επώνυμους. Το ίδιο έκανε και η γυναίκα του λίγα μέτρα πιο πίσω αφού είχε γίνει μια παρέα με κάποιες κυρίες επωνύμων που σπρώχνονταν ποια θα πάρει καλύτερη θέση στο πλάϊ της.Την προσοχή του Ναρσή απέσπασε ένας ψηλός και γεμάτος ώριμος εξηντάρης που του έφραξε το δρόμο."Καλή χρονιά Διονύση" του είπε σηκώνοντας το ποτήρι μπροστά στο δικό του."Καλή χρονιά, Αριστείδη" απάντησε εκείνος ,"ελπίζω ως ...Υπουργός Δημοσίων έργων να συμβάλλεις στο να είναι αγαπητέ..." του τόνισε χαμογελώντας με νόημα.

Ο Αριστείδης Κοντοδήμος, Υπουργός Δημοσίων έργων κορδώθηκε δίπλα του χαμογελώντας."Δεν νομίζω Διονύση να έχεις παράπονα ε ; και την προηγούμενη χρονιά είχες τον πρώτο λόγο στις υπογραφές μεγάλων έργων έτσι ;" του είπε γελαστά χαμηλώνοντας τη φωνή του για να αποφύγει τυχόν αδιάκριτους ωτακουστές."Όχι δεν είμαι αχάριστος Αριστείδη, άλλωστε η στήριξη που δίνω στον πρωθυπουργό ξέρεις ότι αποφέρει και σε σένα ασφάλεια στη θέση σου" του είπε ο Ναρσής καρφώνοντάς τον με ένα ανάλογο βλέμμα ντυμένο σε γιορτινό χαμόγελο.

Όμως τα μάτια του Ναρσή άφησαν τις πολιτικές αναφορές και έπεσαν στην νεαρή γυναίκα που συνόδευε τον Υπουργό. Όμορφη, αισθησιακή με καρέ μαλλί σε χρώμα χάλκινο. Η ματιά του σαν εκείνη του αητού που εντοπίζει το θήραμά του από ψηλά. Εκείνη έστεκε δίπλα στον Αριστείδη Κοντοδήμο. Ήταν ψηλή και επιβλητική. Δεν την έλεγες λιγνή. Οι όμορφοι ώμοι της πρόβαλαν πλούσιοι, γυμνοί, λουσμένοι στα φώτα του σπιτιού μέσα από μια στράπλες βραδινή μαύρη τουαλέτα. Δυό ασημί λουρίδες στο σχέδιο της ζέβρας τυλίγονταν με λεπτή ομορφιά στο πλούσιο στήθος και στη μέση της. Ένα ψηλό σκίσιμο στα αριστερά αναδείκνυε τον αισθησιακό μηρό της μέχρι ψηλά.Ο Υπουργός είδε την αμηχανία του Ναρσή και έσπευσε για τις συστάσεις."Α Διονύση επέτρεψέ μου να σου γνωρίσω ένα ανερχόμενο αστέρι στο χώρο των νέων στελεχών δημόσιας διοίκησης. Από εδώ η κ. Θάλεια Μαζαράκη, οικονομολόγος. Είναι σύμβουλός μου σε θέματα ισολογισμών και κόστους έργων. Θάλεια μου ο δεσπότης του υπέροχου αυτού σπιτιού, ο κ. Διονύσης Ναρσής".

Ο Διονύσης Ναρσής, εμφανώς εντυπωσιασμένος κάρφωσε το βλέμμα του στα μάτια της όμορφης γυναίκας που χαμογελούσε ευγενικά. Άπλωσε το χέρι του στο δικό της ανταποκρινόμενος στη σύσταση του φίλου του. Χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τα μάτια της, είπε:"Βλέπω κ. υπουργέ ότι η δημόσια διοίκηση απέκτησε επί τέλους εξαίρετη αισθητική στην επιλογή των συνεργατών της, όντως ένα ανερχόμενο αστέρι, επιτρέψτε μου Κυρία μου".Φίλησε με χαρακτηριστική εμπειρία δημόσιων σχέσεων και φιλοφρόνησης το χέρι της νεαρής κοπέλας. Τα μάτια της Θάλειας τρεμόπαιξαν σαν μια αναλαμπή και αμέσως ανταποκρίθηκε θετικά."Ω σας ευχαριστώ πολύ κ. Ναρσή, ο κ. Υπουργός υπερβάλλει...""Δεν θα το έλεγα κυρία μου καθόλου αυτό, είναι από τις ελάχιστες φορές που ένας υπουργός λέει την ...αλήθεια" απάντησε χαριτολογώντας ενώ το βλέμμα του σχεδόν σάρωνε κάθε εκατοστό του κορμιού της μέχρι κάτω στο εμφανές γυμνό της πόδι."Α, να τον προσέχεις τον κ. Ναρσή αγαπητή Θάλεια", αντέκρουσε ο υπουργός. "Η τακτική του στις επιχειρήσεις του είναι εξαιρετικά επεκτατική, προφανώς το κάνει και στην καθημερινότητά του" συνέχισε χαριτολογώντας."Μα, η εποχή μας απαιτεί τέτοιες πρωτοβουλίες και ρίσκα στην οικονομία κύριοι..." απάντησε η Θάλεια χαμογελώντας και στους δύο, τραβώντας ένα τσιγάρο από την ασημένια ταμπακέρα στην τσάντα της. "Μόνο στην οικονομία κυρία μου ;" της είπε ο Ναρσής, προσφέροντας τον αναπτήρα του για να της ανάψει.Εκείνη άναψε το τσιγάρο της, τον κοίταξε εμφανώς στα μάτια, φύσηξε τον καπνό και είπε."Κάθε τομέας απαιτεί τις δικές του πρωτοβουλίες και έχει το δικό του ρίσκο" .Ήταν ένας παράξενος διάλογος που διακόπηκε κάπως απότομα από την παρέμβαση του Κοντοδήμου.

"Χάιρομαι να βλέπω νέα στελέχη να μπορούν με τη μία να πιάνουν το σφυγμό της σκέψης των παλιών ανθρώπων της αγοράς"."Ξέρεις να διαλέγεις συνεργάτες Αριστείδη" του ξεφώνισε ο Ναρσής χωρίς να παίρνει καθόλου τα μάτια του από την Θάλεια. Την προσοχή του απέσπασε η φωνή της γυναίκας του που διέκοψε κάθε τους συζήτηση."Τι κάνετε εσείς εδώ ; Αριστείδη, τι βλέπω...! μια χαρά και με εξαίρετη συνοδεία" είπε η Βέρα Ναρσή κοιτώντας διερευνητικά τη Θάλεια δίπλα της."Γιατί να μην είμαι αγαπητή μου ;" αντέκρουσε εκείνος "Να σου γνωρίσω την κ. Θάλεια Μαζαράκη, νέα μου συνεργάτιδα στο υπουργείο".Η Βέρα με απαξιωτικό ύφος που ήξερε όμως να του δίνει τυπική ευγένεια, χαιρετήθηκε με την νεαρή Γυναίκα που εξακολουθούσε να χαμογελά.Την αμήχανη σιωπή των στιγμών διέκοψε η Θάλεια."Εμένα θα με συγχωρήσετε, θα πάω λίγο στο μπαρ, βλέπετε κυρία μου (απευθυνόμενη στην Βέρα Ναρσή), άδειασε το ποτήρι μου και κανείς κύριος δεν φιλοτιμείται να μου το αναπληρώσει" είπε χαμογελαστά και έφυγε ευγενικά. Το αισθησιακό της λίκνισμα καθώς προχωρούσε στο βάθος προς το μπαρ, μαγνήτιζε πολλά αντρικά βλέμματα στη μεγάλη σάλα, άλλα φανερά άλλα κρυφά. Οι δύο στρογγυλοί γοφοί της προκαλούσαν ρίγη με την κίνησή τους στο βάδισμά της. Αλλά επίσης και πολλά γυναικεία μάτια που ανταγωνιστικά έσπευδαν αμέσως να ξεκινήσουν το πλέξιμο των σχολίων τους.

Η Βέρα Ναρσή στράφηκε στον άντρα της."Διονύση, κάτι σε ήθελε η φίλη μου η Μάργκαρετ για την υπόθεση του άντρα της, έλα σε παρακαλώ να της πεις τι έχει γίνει γιατί ανησυχεί" του είπε με ύφος που ήθελε να του αλλάξει παραστάσεις."Πες στη φίλη σου αγαπητή μου ότι θα έλθω σε λίγο να την ενημερώσω. Στο μεταξύ μπορείς να την προϊδεάσεις για την ανικανότητα του άντρα της να χειρίζεται καταστάσεις που απαιτούν ελιγμούς και τακτικές" απάντησε εκείνος μένοντας στη θέση του.Η Βέρα Ναρσή, με μια διάθεση δυσφορίας έφυγε από τη συντροφιά τους αφήνοντας τους δύο άντρες μόνους να βηματίζουν με τα ποτά τους ανά χείρας.

"Πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα Αριστείδη, που την ανακάλυψες ;" ρώτησε ωμά τον Υπουργό."Θα συμφωνήσω Διονύση. Μου την πρότεινε ο Μαλτέζος, ο επίτροπος στις Βρυξέλλες. Είναι Γερμανοαναθρεμμένη με σπουδές εκεί και μεταπτυχιακά αλλά άριστη στη δουλειά της και προ πάντων ...ικανότατη στο επικοινωνιακό κομμάτι, το είδες άλλωστε"."Ναι, ναι, το είδα, πόσων χρόνων είναι ;""Ωωω Διονύση δεν ήξερα να σου φέρω και το βιογραφικό της" γέλασε εγκάρδια εκείνος συνεχίζοντας "που θες να ξέρω, πιστεύω κάτι στα τριάντα, τριάντα πέντε ; κάτι τέτοιο, αλλά γιατί ρωτάς ;""Τίποτα, να, ξέρεις ότι δεν αφήνω ποτέ κάτι να πέσει κάτω αν τραβήξει την προσοχή μου""Αυτό το ξέρω καλά αλεπού της αγοράς...!" είπε ο Υπουργός γελώντας με την καρδιά του."Και όχι μόνο της αγοράς Αριστείδη" συμπλήρωσε με νόημα ο Διονύσης Ναρσής προσφέροντας το ποτήρι του στον συνομιλητή του."Άντε στην υγειά μας Αριστείδη, καλή χρονιά να έχουμε"."Στην υγειά μας Ναρσή".

(Συνεχίζεται......)

Η Χλιδάτη Πρωτοχρονιά του 1987 στην έπαυλη των Ναρσήδων καλά κρατεί. Τι άλλο επιφυλάσσει αυτή η τόσο ενδιαφέρουσα βραδιά;