"Τίμο ; καλημέρα", ήταν η φωνή της Αλεξίας Δραγούμη που Τρίτη πρωί στο γραφείο ήχησε στο ακουστικό του τηλεφώνου του.

"Η Αλεξία κρατά το λόγο της, πάρε τα πόδια σου και έλα στο γραφείο, σου έχω νέα"

Ο Τίμος σχεδόν πετάχτηκε απ τη θέση του.

"Αγκάθα μου....! τόξερα ότι είσαι αητός, το 'ξερα ότι θα τα καταφέρεις..."

"Άσε τις γαλιφιές και κόπιασε τώρα γιατί μετά έχω δουλειά θα βγω έξω", του είπε κατηγορηματικά με χαμόγελο.

Ο Τίμος σε λίγα λεπτά ήταν στο γραφείο της με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Την αγκάλιασε εγκάρδια και στρογγυλοκάθισε.

"Είμαι όλος αυτιά καλή μου", της είπε. Έβγαλε τα τσιγάρα του, άναψε ένα και έκατσε με συγκεντρωμένη προσοχή στην καρέκλα του γραφείου της. Η Αλεξία έβγαλε το γνώριμο σε όλους περίφημο σημειωματάριό της. Ένα μικρό δερματόδετο βιβλιαράκι από τα πολλά στην κατοχή της. Εκεί καταχωρούσε τα στοιχεία που έψαχνε και την ενδιέφεραν.

"Λοιπόν ", του είπε με το βλέμμα της στα γραπτά της "Βίος και πολιτεία..."

"Ποιος ;"

"Ο Λευτέρης Γεβετζής, να ξεκινήσουμε απ' αυτό το λουλούδι"

"Τι έμαθες;" την ρώτησε αδημονώντας ο Τίμος.

"Άκου: Είναι γεννημένος το 1935. Έμενε κάπου στα Μανιάτικα στον Πειραιά. Το 1959 είχε συλληφθεί για σωματικές βλάβες σε εργάτες του λιμανιού. Χαφιές της ασφάλειας. Ένα περιστατικό βαρύτερο τον καταδίκασε σε κάποιους μήνες φυλακή. Έμεινε λίγες μέρες και τον βγάλανε. Μην ψάχνεις το πως, εκείνα τα χρόνια έτσι δούλευε το σύστημα."

"Ξέρω..."
"Δούλευε στην τεχνική εταιρεία ενός Αλέξη Ναρσή, πατέρα του σημερινού μεγιστάνα. Μην με ρωτάς τι δουλειά, μπράβος ήτανε από τους πιο σκληρούς".

"Εκλεκτό παιδί έτσι;"

"Μην το συζητάς"

"Δεν μου λες;" ρώτησε ο Τίμος "Έχεις στοιχεία για το ατύχημα του Λεμπεδιωτάκη;"

"Όχι. Για την Αστυνομία εκείνης της εποχής τον Λεμπεδιωτάκη τον παρέσυρε ένα φορτηγό και τον εγκατέλειψε κάποιος ασυνείδητος"

Ο Τίμος έβριζε με κάτι μισόλογα, η Αλεξία συνέχισε:

"Ο Γεβετζής ήταν και θαμώνας σε μια χαρτοπαιχτική λέσχη ενός άλλου εκλεκτού Κυρίου του υποκόσμου"

"του Ζησιμάκου;"

"Ακριβώς....! παράνομος τζόγος, ξέπλυμα υποκόσμου, χαφιεδιλίκι και τα γνωστά"

"Τι ξέρουμε σήμερα για αυτούς ;"

"Ο Γεβετζής ησύχασε. Εννοώ δεν υπάρχει κάτι άλλο στον φάκελό του στα μετά χρόνια. Θα μου πεις χούντα μετά, οι χαφιέδες είχαν ασυλία, οπότε δεν ξέρουμε κάτι. Σήμερα εξακολουθεί να δουλεύει στον Διονύση Ναρσή".

"Μάλιστα, αυτό κι αν είναι πολύ ενδιαφέρον....! " ψιθύρισε ο Τίμος.

"Τι λες;"

"Τίποτα, για συνέχισε, ο άλλος;"

"Ο Ζησιμάκος , πέρασε διάφορα στάδια, κάποια στιγμή του κλείσανε τη λέσχη γιατί το είχε ξεφτιλίσει. Σήμερα έχει ένα μπαρ στον Πειραιά. Ήσυχος."

Ο Τίμος αναδεύτηκε στην καρέκλα του

"Που μπορούμε να τους βρούμε;"

"Τι έχεις στο μυαλό σου;"

"Κάπου να βρω μια άκρη, να συναντήσω κάποιον τους"

Η Αλεξία τον κοίταξε καχύποπτα.

"Δεν μου λες; να μου φας τη δουλειά θέλεις;" του είπε χαριτολογώντας.

"Δεν κάνω βήμα χωρίς εσένα γλυκιά μου" της είπε "Αν θες να με βοηθήσεις θα το κάνω μαζί σου"

"Τι ψάχνουμε;"

"Έναν απ'  τους δυό. Αν βρούμε τον έναν θα μας πάει στον άλλον. Βασικά τον Γεβετζή γυρεύω."

"Άκου. Ο Γεβετζής είναι δύσκολο να βρεθεί. Ο άλλος έχει μαγαζί. Ίσως να έχουν ακόμα σχέσεις και μας οδηγήσει στον άλλο"

"Πιστεύεις θα το κάνει;"

"Δεν ξέρω. Η αντίδρασή του θα μας δείξει, τι λες;"

"Αλεξία, θα κάνουμε μια εξήγηση", της είπε σοβαρά ο Τίμος

"Σε ακούω"

"Δεν ξέρω που θα βγάλει αυτή η ιστορία αλλά οφείλω να σου πω ότι δεν θέλω να μπλέξεις κάπου για χάρη μου. Απλά πήγαινέ με στον Ζησιμάκο και μετά τα άλλα είναι δικά μου. Δεν θέλω να χωθείς πουθενά"

Η Αλεξία τον κοίταξε βαθιά στα μάτια, έβαλε το χέρι της στο μάγουλο του τσιμπώντας τον.

"Άκου μικρέ....! αυτά θα τα λες αλλού, όχι στην Αγκάθα. Δεν είμαι ανήλικη να με παρασύρεις στο κακό. Άλλωστε είναι και κάτι άλλο."

"Τι;"

"Με γαργαλάει αυτή η ιστορία μανάρι μου....! μου μυρίζει. Και ξέρεις η μύτη μου φημίζεται για την ...οξυδέρκειά της", του είπε με αρκετή δόση χάρης και καλής διάθεσης.

"Εξακολουθώ να επιμένω...."

"Εξακολούθα εσύ ότι θες, λοιπόν, άσε με να βρω λεπτομέρειες για αυτόν τον Ζησιμάκο, για το μαγαζί του λέω και κανονίζουμε πότε θα ...μπουκάρουμε".

"Εντάξει Αλεξία, σε ευχαριστώ απ'  την καρδιά μου".

Σηκώθηκε να μαζέψει τα πράγματά της. Μαζί της και ο Τίμος.

"Μην ευχαριστείς τίποτα....! φύγε τώρα γιατί βγαίνω και εγώ. Θα σου πω μόλις είμαι έτοιμη".

Χαιρετήθηκαν με μια ζεστή αγκαλιά.

Ο Τίμος επέστρεφε στο γραφείο του. Μέσα του ένιωθε μια καλή διάθεση αλλά συνάμα και μια αγωνία. Διαισθανόταν ότι ένα άλλος δρόμος άνοιγε για την παράξενη αυτή ιστορία στην οποία είχε μπει κάτω από το ένστικτο περισσότερο των αισθημάτων του για τη γυναίκα που αγαπούσε. Και κάτι του έλεγε βαθιά μέσα του ότι κάτι υπήρχε κάτω από αυτήν την ιστορία. Αλλά τι ;

Συνεχίζεται...

Το να έχεις την Αλεξία Δραγούμη σύμμαχο και συνεργάτη σου σε υπόθεση αναζήτησης σκοτεινών προσώπων, ήταν όχι απλά ένα καλό όπλο αλλά ίσως και ο κρυμμένος άσσος στο μανίκι. Σε χρόνο μηδέν η δαιμόνια δημοσιογράφος έφερε τα δύο αυτά σκοτεινά πρόσωπα, κατ' ευθείαν από το παρελθόν στο σήμερα. Άραγε θα μπορέσουν να συναντηθούν με κάποιον από αυτούς; Και κάτω από ποιες άραγε συνθήκες. Προχωράμε αγαπημένες μου φίλες και φίλοι.