Ήταν Τρίτη πρωί. Στο γραφείο του Υπουργού Δημοσίων έργων, είχε πλέον αποκατασταθεί ο φυσιολογικός ρυθμός δουλειάς. Η χθεσινή μέρα ήταν ημέρα της επίσημης ανακοίνωσης για τα αποτελέσματα του πρώτου διαγωνισμού ανάθεσης έργου, που άνοιγε τον κύκλο της νέας χρονιάς για την κυβέρνηση. Η κατασκευαστική εταιρεία "Ναρσής Α.Ε." ήταν πλέον ο επίσημος εργολήπτης του οδικού έργου στην Μακεδονία. Είχαν γίνει οι επίσημες ανακοινώσεις, τόσο από μεριάς της κυβέρνησης όσο και από πλευράς της αναδόχου εταιρείας.

Στο γραφείο του Υπουργού Αριστείδη Κοντοδήμου, επικρατούσε ηρεμία. Ο Υπουργός μελετούσε κάποιους φακέλους. Κάποια στιγμή διακριτικά ακούστηκε χτύπημα στην πόρτα του. Η Θάλεια Μαζαράκη φάνηκε στο κατώφλι.

"Πέρασε Θάλεια"

"Σας έφερα τους φακέλους των τελικών συμβάσεων για να τους αρχειοθετήσετε ή αν θέλετε να ρίξετε κάποια ματιά", είπε εκείνη παραδίνοντας τα σχετικά έγγραφα.

"Α ευχαριστώ ναι, φέρε να ρίξω μια ματιά αν και έχω άποψη πια".

Η Θάλεια έκανε να φύγει.

"Κάτσε λίγο, έχεις κάτι επείγον;"

"Όχι" είπε εκείνη. Ο Κοντοδήμος της έδειξε την πολυθρόνα μπροστά στο γραφείο του. Έκατσε.

"Ήθελα να μου πεις τα συμπεράσματά σου από τα τελικά αποτελέσματα, πώς είδες τις προσφορές και το γενικό αποτέλεσμα, δεν έχουμε συζητήσει καθόλου".

"Σε γενικές γραμμές κ. Υπουργέ δεν περίμενα κάτι άλλο, ο Ναρσής μπαίνει δυναμικά και εδώ, νομίζω το ξέραμε"

"Ναι βρε παιδί μου", έξυσε το κεφάλι του λίγο αμήχανα ο Κοντοδήμος "αλλά... να σου πω περίμενα καλύτερες προτάσεις από τους άλλους, ειδικά από τους Γερμανούς".

"Τελικά αποδείχτηκε δυνατός παίχτης ο Ναρσής" απάντησε η Θάλεια.

"Κοίτα, μπορεί με τον Ναρσή να είμαστε γνωστοί που λέμε, αλλά πέρα απ' αυτό, τον βρήκα πολύ ....πώς να το πω ...προετοιμασμένο, σαν να έλεγα διαβασμένο"

"Κύριε Υπουργέ οι άλλες προσφορές, το είδατε, δεν έδειχναν στην ουσία ότι το ήθελαν, οπότε μην σας φαίνεται ο Ναρσής να έχει κάνει τις υπερβάσεις του τόσο πολύ".

"Ναι το ξέρω" αποκρίθηκε το Κοντοδήμος, "αλλά.... εξακολουθώ να θεωρώ χαμηλή την πρόταση των άλλων, τέλος πάντων. Τη βρήκα δηλαδή υποτιμημένη για ένα τέτοιο έργο. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση είναι ικανοποιημένη. Ο Ναρσής είναι προφανώς ικανοποιημένος και αυτό για μάς σημαίνει πολλά, αυτό το τελευταίο ...ξέχασέ το σε παρακαλώ έτσι;" της είπε χαμογελαστά.

"Κύριε Υπουργέ καταλαβαίνω απόλυτα και συμμερίζομαι" τον καθησύχασε η Θάλεια.

"Εμ για αυτό και εγώ χαίρομαι τη συνεργασία μας, γιατί η χημεία μαζί σου είναι τέλεια. Άκου Θάλεια, η παρουσία σου, η δουλειά σου αλλά κύρια η προσωπικότητά σου, έχουν ξεχωρίσει εδώ μέσα να το ξέρεις".

"Με κολακεύετε κύριε Κοντοδήμο..."

"Δεν είμαι κόλακας παιδί μου και ξέρεις ότι σε νιώθω σαν δικό μου άνθρωπο με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό σου"

"Σάς ευχαριστώ πολύ" είπε η Θάλεια και άλλαξε λίγο θέμα:

"Τι μας περιμένει τώρα, τα αεροδρόμια;"

Ο Υπουργός ανασκουμπώθηκε, σηκώθηκε από το γραφείο του σαν να ήθελε να ξεμουδιάσει.

"Ωωω εδώ το θέμα καίει Θάλεια...! Μιλάμε για τεράστια συμφωνία έξω από τα Ελληνικά δεδομένα. Το παιχνίδι θα είναι χοντρό. Θα σφαχτούν πολλοί στα ...πόδια σου" ,το τελευταίο το είπε χαμογελώντας αδρά.

"Γιατί το λέτε αυτό;"

"Μα αγαπητή μου, οι μελέτες, οι συμβάσεις, οι αναλύσεις θα περάσουν απ' τα χέρια σου, οπότε..."

"Θα τα καταφέρουμε, για πότε το βλέπετε ;"

"Κοίτα, τώρα που ξεκινήσαμε πρέπει να τρέξουμε. Ο χρόνος αυτός θα κρίνει πολλά στο πολιτικό παιχνίδι. Τα έργα πρέπει να προχωρήσουν. Οι επενδυτές να πάρουν το μήνυμα, να ανέβει η στήριξή μας, πιστεύω ότι μέσα στο μήνα θα δρομολογηθεί".

"Τι λέτε για το παρασκήνιο και τους υποψήφιους;" ρώτησε η Θάλεια.

"Λεπτομέρειες δεν ξέρω, αλλά σίγουρο είναι ότι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι θα χτυπήσουν άγρια. Όπως και ο Ναρσής"

"Πάλι ;"

"Ναι, πάλι. Ειδικά τώρα! Και κοίτα.... αυτό μεταξύ μας,  έχει μεγάλη κάψα να το πάρει το έργο".

"Λογικό το ακούω".

"Δεν μιλάω μονάχα για το αυτονόητο που υπονοείς, μιλάω ότι έχει ανοίγματα μεγάλα. Μελετάμε και εμείς, Θάλεια. Ρίξε και εσύ μια ματιά στους ισολογισμούς του αν θες, θα στους στείλω. Μεταξύ μας, έχει ξανοιχθεί με τράπεζες και δάνεια. Οι εγγυητικές για τον διαγωνισμό στα αεροδρόμια θα ανέβουν σε ιλιγγιώδη ποσά, δεν ξέρω με τι εξασφαλίσεις θα του τις δώσουν οι τράπεζες. Για να πάρει το έργο θα πρέπει να συμπιέσει το κόστος, οι ανταγωνιστές του δεν παίζουν, δεν ξέρω αν μπορεί να ακολουθήσει και αν δεν το πάρει τότε θα δεχτεί αποφασιστικά μοιραίο πλήγμα.."

"Θα δούμε" απάντησε η Θάλεια με ενδιαφέρον.

"Ναι ακόμα είναι νωρίς, κάτσε να δρομολογηθεί και βλέπουμε, υπάρχουν παράμετροι που δεν γνωρίζουμε".

Η Θάλεια σηκώθηκε.

"Να σας αφήσω"

"Εντάξει παιδί μου...! Πήγαινε, θα τα πούμε".

Έφυγε από το υπουργικό γραφείο. Διάβηκε το χώρο και πέρασε στο δικό της. Ένα όμορφο γραφείο με το παράθυρο λουσμένο στο φως της χειμωνιάτικης μέρας. Το μάτι της έπεσε στο γραφείο της αριστερά. Μια μεγάλη πανέμορφη ανθοδέσμη με ορχιδέες και κόκκινα τριαντάφυλλα ήταν εκεί. Ξαφνιάστηκε. Πλησίασε κοντά, είδε την κάρτα και διάβασε:

"Για μια όμορφη μέρα με πολλές ευχές. Ένας θερμός θαυμαστής"

Στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα χαμόγελο με πολλά νοήματα.

Βγήκε από το γραφείο της, πήγε στο διάδρομο στο τελευταίο γραφείο. Ήταν ο κλητήρας εκεί.

"Κύριε Γιώργο, ποιος άφησε αυτό το μπουκέτο με τα λουλούδια στο γραφείο μου;"

"Α κυρία Μαζαράκη, συγγνώμη, σας γύρεψα αλλά ήσασταν στο γραφείο του κ. Υπουργού. Ένα παιδί τα έφερε από το ανθοπωλείο που βλέπετε, ήταν για σας, τα αφήσαμε στο γραφείο σας".

"Εντάξει Κύριε Γιώργο, σε ευχαριστώ", είπε και επέστρεψε στο γραφείο της. Πήρε την ανθοδέσμη με τα λουλούδια κρατώντας την κάρτα. Τράβηξε δίπλα στο γραφείο της γραμματέας του Υπουργού. Εκείνη την είδε έκπληκτη να πλησιάζει.

"Που πας έτσι στολισμένη Θάλεια;" την ρώτησε χαμογελώντας.

"Μου στείλανε αυτήν την ανθοδέσμη αλλά... έχω μια αλλεργική ρινίτιδα και δεν αντέχω το παραμικρό. Βάλε την εδώ στο γραφείο αναμονής του Υπουργού. Είναι πολύ όμορφη".

Εκείνη ανταποκρίθηκε μουρμουρίζοντας διάφορα πειράγματα. Η Θάλεια απαλλαγμένη απ' την παρουσία της ανθοδέσμης επέστρεψε στο γραφείο της και ξεκίνησε να ασχολείται με τις εκκρεμότητές της.

Δεν είχε περάσει μισή ώρα όταν το τηλέφωνό της χτύπησε. Το σήκωσε.

"Παρακαλώ"

"Την Κυρία Μαζαράκη παρακαλώ".

Ήταν η βραχνή φωνή του Διονύση Ναρσή.

"Η ίδια"

"Τα λουλούδια σκέτα δεν ολοκληρώνουν μια θερμή καλημέρα αν δεν συνοδευτούν και από το άκουσμα της φωνής του προσώπου που σε ενδιαφέρει"

Η Θάλεια σκέφτηκε τον απόλυτο συντονισμό αυτού του σκληρού αλλά μεθοδικού ανθρώπου. Πρώτα τα λουλούδια. Μια συγκεκριμένη ώρα. Ενημέρωση για την ώρα παράδοσης και το χτύπημά του με το τηλέφωνο. Απίστευτος. Του απάντησε με σταθερή φωνή.

"Πρώτα τα λουλούδια, τώρα εσείς. Σας ευχαριστώ, είναι πολύ όμορφα"

"Χαίρομαι που η σκέψη σου ακυρώνει κάθε περιττή εισαγωγή στην κάθε μας κουβέντα, πως είσαι;"

"Είμαι καλά εδώ στο ...βασίλειό μου, που τώρα μυρίζει ομορφότερα", είπε με ανάλογη φωνή αλλά με πρόσωπο ανέκφραστο αν την έβλεπε κανείς.

"Θέλω να αφήσεις για λίγο το όποιο βασίλειό σου και να σε δω από κοντά"

Έμαθε πια να σηκώνει το γάντι της πρόκλησης.

"Το αφήνω στη διακριτική σας ευχέρεια"

"Τι θα έλεγες για την Παρασκευή, άφησε χρόνο στο βράδυ σου για μάς".

"Δύσκολα μπορεί κάποιος να απαλλαχθεί από την ...πολιορκία σας" είπε με εξωτερική χάρη και χιούμορ συνεχίζοντας "Περιμένω τηλέφωνό σας για τις λεπτομέρειες".

"Με κάνεις ιδιαίτερα χαρούμενο... θα σου τηλεφωνήσω έγκαιρα για τις λεπτομέρειες"

Έκλεισαν το τηλέφωνο με αμοιβαίους χαιρετισμούς.

Η Θάλεια έβγαλε από την ταμπακέρα της ένα τσιγάρο και το άναψε ξεφυσώντας αργά τον καπνό.

"Σου αρέσουν τα παιχνίδια κύριε Ναρσή έτσι ;" ακούστηκε η φωνή της ερχόμενη από πολύ μακριά.

"Για να μπούμε στο παιχνίδι για τα καλά λοιπόν..."

(Συνεχίζεται...)

Το παράξενο αυτό παιχνίδι ανάμεσα στην Θάλεια και τον Ναρσή αρχίζει να ξετυλίγεται. Κάθε πλευρά με τα δικά της κίνητρα και τις βαθύτερες σκέψεις...