Η συνάντηση του Τίμου με τον "Γέρο" στο γραφείο του τελευταίου κράτησε γύρω στη μισή ώρα. Συζήτηση για διάφορες εκκρεμότητες και σχεδιασμός για τα τρέχοντα θέματα. Ο Τίμος κράτησε τις σημειώσεις του και σαν τελείωσαν επέστρεψε στο γραφείο του. Έκλεισε την πόρτα πίσω του. Είχε μεσημεριάσει πια. Τακτοποίησε μερικά πράγματα και το μυαλό του επανήλθε στην υπόθεση με το δημοσίευμα. Έβγαλε τον κατάλογο με τα τηλέφωνά του. Το χέρι του σχημάτισε έναν αριθμό.

"Τον Διευθυντή Σύνταξης παρακαλώ"

............

"Τίμος Αργυριάδης, από τα Εσπερινά νέα".

...........

"Σέργιε καλησπέρα, ο Τίμος είμαι". Μια χαρούμενη φωνή ανταποκρίθηκε στον χαιρετισμό του.

"Τίμο.... τι έκπληξη βρε παλιόφιλε, τι κάνεις ;"

"Καλά είμαι..."

Ακολούθησε μια μικρή κουβέντα των δύο γνωστών και συναδέλφων. Ο Σέργιος, φίλος του Τίμου απ τα παλιά ήταν Διευθυντής σύνταξης στον "Ριζοσπάστη". Κάποια στιγμή ο Τίμος πέρασε στο θέμα για το οποίο τον κάλεσε.

"Πες μου σε παρακαλώ, στο Κυριακάτικο φύλλο της .....15 Δεκέμβρη, ναι, είχατε γράψει ένα αφιέρωμα για το Εργατικό Κίνημα στον Πειραιά του 1960 και μέσα εκεί είχε αναφορά σε έναν συνδικαλιστή, τον Κώστα Λεμπεδιωτάκη, ναι... μπορείς να μου πεις ποιος έχει γράψει αυτό το θέμα ;"

................

"Τι το θέλω ; θέλω να μου δώσει κάποια στοιχεία παραπάνω αν γνωρίζει"

"Τα συνδικαλιστικά, τα έχει η Μαριλένα Φιλιπποπούλου, αυτή θα το έχει γράψει, τι θέλεις ;"

"Για τον Λεμπεδιωτάκη που σου είπα θέλω όσες περισσότερες πληροφορίες έχεις, είναι κάτι προσωπικό μου"

"Αυτό θες ; και εγώ έλεγα θα μου ζητήσεις τίποτα ζόρικο. Λοιπόν άκου. Θα μάθω εγώ και θα σε πάρω".

"Αν δεν σε ενοχλεί, θα σε περιμένω, πάρε με".

"Εντάξει, θα σε πάρω σε μια ώρα και θα σου πω τι έχω"

Ο Τίμος ευχαρίστησε ζεστά το φίλο του για την μεσολάβηση, είπαν ακόμα δύο -τρία λόγια και έκλεισαν. Εγκατέλειψε το γραφείο του για να κάνει κάτι άλλο.

Στην ώρα επάνω το τηλέφωνό του χτύπησε, ήταν ο Σέργιος.

"Τίμο, έλα, λοιπόν σε έχω έτοιμο"

"Σέργιε δεν έχω λόγια, πες μου, τι ώρα τελειώνεις ;"

.......................

"Κερνάω καφέ ή ποτό στο μπαράκι στην Παλιά Βουλή, θέλεις να βρεθούμε λίγο εκεί ; έχω καιρό να σε δω"

Η Ανταπόκριση του φίλου του ήταν θετική. Έδωσαν ραντεβού γύρω στις τέσσερις.

Η Ώρα πέρασε πολύ γρήγορα, χωρίς ο Τίμος σχεδόν να το καταλάβει. Οι πολλές εκκρεμότητες τον κρατούσαν σε συνεχή επαγρύπνηση. Μάζεψε τα πράγματά του, αποχαιρέτισε τους συναδέλφους του για σήμερα και στις τέσσερις ακριβώς ήταν στη μπάρα στο γραφικό Μπαρ στην Παλιά Βουλή περιμένοντας τον Σέργιο.

Ο Φίλος του ήταν ακριβής στο ραντεβού του. Και μάλιστα δεν ήταν μόνος. Μαζί του ήταν και μια γυναίκα λίγο παχουλή με γλυκά χαρακτηριστικά και ένα όμορφο φωτεινό πρόσωπο.

Μπήκαν και τον βρήκαν. Χαιρετήθηκαν εγκάρδια οι δύο φίλοι. Ο Σέργιος του είπε:

"Να σου συστήσω εδώ βρε την συντρόφισσα την Μαριλένα Φιλιπποπούλου. Την κουβάλησα παρέα μας. Είναι ο άνθρωπός σου σε αυτά που ζήτησες".

Ο Τίμος με ένα αβίαστο χαμόγελο χαιρέτισε εγκάρδια την νεαρή γυναίκα που δεν πρέπει να ήταν πάνω από σαράντα. Σε ζεστή ατμόσφαιρα, πήγαν και κάθισαν σε ένα τραπέζι στο βάθος. Είπαν διάφορα οι δύο φίλοι στην αρχή, τα δικά τους μιας και γνωρίζονταν, μετά έβαλαν στην κουβέντα και την Μαριλένα μέχρι που κάποια στιγμή η συζήτηση μπήκε στο προκείμενο.

Ξεκίνησε ο Σέργιος.

"Λοιπόν, σε αυτό που μας είπες τώρα. Για πες. Εδώ η Μαριλένα είναι στη διάθεσή σου"

Ο Τίμος έβγαλε το φύλλο της εφημερίδας με τη σχετική δημοσίευση και τη φωτογραφία. Τους την έδειξε.

"Διάβασα το δημοσίευμα για τον Λεμπεδιωτάκη εδώ. Ξέρω τότε για την μεγάλη Απεργία αλλά θέλω να μου δώσετε περισσότερα στοιχεία για τον άνθρωπο αυτόν".

Η Μαριλένα πήρε την εφημερίδα στα χέρια της, έριξε μια ματιά, επιβεβαίωσε αυτά που είχε κατά νου και άρχισε να λέει:

"Δεν ξέρω αν θυμάσαι, ο Λεμπεδιωτάκης ήταν στέλεχος του κόμματος τότε"

"Ναι το γνωρίζω αυτό"

"Ωραία. Δούλευε χρόνια στην ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ στον Πειραιά στα γραφεία τους. Ήταν και στην Ομοσπονδία λογιστών.

"Μάλιστα" είπε ο Τίμος.

"Στο τέλος του Ιούλη του 1960 έγινε η μεγάλη απεργία στους Οικοδόμους στο εργοτάξιο εθνικής οδού στα Μέγαρα. Αυτά τα ξέρεις."

"Σαν γενική αναφορά τα έχω διαβάσει"

"Η Απεργία λοιπόν πήρε χαρακτηριστικά αγώνα διαρκείας. Στα διπλανά εργατικά κέντρα οργανώθηκαν επιτροπές συμπαράστασης. Ένα από αυτά ήταν το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Μπροστάρης ήταν ο Λεμπεδιωτάκης. Άρχισε να γίνεται χαμός. Συγκρούσεις, διαδηλώσεις"

Ο Τίμος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, ενώ η Μαριλένα συνέχιζε:

"Η Απεργία χτυπήθηκε άσχημα και στις πρώτες μέρες του Αυγούστου με τρομοκρατία έσπασε. Είχαμε διώξεις. Φυσικά μπροστά πρώτος ο Λεμπεδιωτάκης, το τι ακολούθησε το γνωρίζεις ;" τον ρώτησε.

"Ξέρω ότι σκοτώθηκε σε ένα αμφιλεγόμενο τροχαίο δυστύχημα κάπου στον Πειραιά, τίποτα παραπάνω", απάντησε ο Τίμος.

"Κάτσε να σου πω τι ξέρω.", συνέχισε η Μαριλένα. "Στις 20 Αυγούστου ενώ γύριζε σπίτι του κάπου Πειραιά, ένα αυτοκίνητο την νύχτα, τον παρέσυρε, τον χτύπησε θανάσιμα και τον εγκατέλειψε. Πέθανε πριν τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο".

"Δυστύχημα ;" διέκοψε ο Τίμος.

Ο Σέργιος πήρε το λόγο.

"Δυστύχημα.... η αστυνομία έτσι το παρουσίασε τότε, όμως οι συμπτώσεις είναι πολλές για να πιστέψουμε στο ατύχημα. Κανείς δεν πίστεψε σε αυτήν την εκδοχή."

Σιωπή απλώθηκε ανάμεσά τους, την έσπασε φορτισμένος ο Τίμος

"Κατάλαβα....! "

Οι άλλοι έγνεψαν θετικά. Ο Τίμος άλλαξε λίγο ύφος.

"Να ρωτήσω κάτι, έχει γίνει έρευνα για τις συνθήκες του τροχαίου ;"

"Κοίτα Τίμο", πετάχτηκε ο Σέργιος, "γενικά ξέρουμε ότι αυτή η ιστορία δεν είναι καθαρή, αλλά μην ξεχνάς ότι έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια, περισσότερα στοιχεία οφείλουμε να ανατρέξουμε στο παρελθόν, αλλά γιατί ρωτάς ;"

Ο Τίμος έδειχνε να ψάχνει κάτι με το νου του

"Μήπως θα έπρεπε να ανοίξουμε το φάκελο της υπόθεσης ξανά; να κάνουμε μια προσπάθεια ; δεν αξίζει τον κόπο ;"

Η Μαριλένα παρενέβη:

"Φυσικά και αξίζει αλλά πρέπει κάποιος να το αναλάβει. Να έχει το μεράκι, τη θέληση να το ψάξει. Να βρει πηγές και όλα τα σχετικά"

"Έχουμε πηγές; έχουμε κάτι από το οποίο να ξεκινούσαμε ;" την ρώτησε ο Τίμος.

"Για την προσωπική του ζωή δεν ξέρω το παραμικρό. Όμως θα μου δώσεις λίγο χρόνο να ψάξω στις οργανώσεις του Πειραιά. Ίσως ξέρει περισσότερα κάποιος σύντροφος, θα με αφήσεις να το ψάξω."

"Εντάξει Μαριλένα, δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω"

"Δηλαδή σε ενδιαφέρει σοβαρά Τίμο ;" τον ρώτησε ο Σέργιος.

"Κοιτάξτε, το ερέθισμα το δέχτηκα το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, τώρα μην ρωτάτε λεπτομέρειες, θα σας πω, νομίζω ότι είναι μια ιστορία που οφείλουμε να αναδείξουμε στο Εργατικό Κίνημα"

"Αν βγάλεις κάτι, ενδιαφέρει και εμάς", του είπε η Μαριλένα. "Μέλος του Κόμματος ήταν, αν θέλεις κάποια στήριξη εγώ είμαι στη διάθεσή σου, μπορούμε να συνεργαστούμε. Στο κάνω σαν πρόταση Τίμο. Η Έρευνα είναι δική σου. Κάνε ένα θέμα στην εφημερίδα σου, επιτέλους δώσε και ένα άλλο στίγμα στα Εσπερινά Νέα"

"Σας ευχαριστώ βρε παιδιά. Δεν έχω κάνει άλλη φορά τέτοιο θέμα στο εργατικό"

"Καιρός να το κάνεις. Και να ξέρεις αξίζει", του είπε ενθαρρυντικά ο Σέργιος.

Ακολούθησαν φιλοφρονήσεις και μικρές όμορφες στιγμές ανάμεσα στους τρεις τους εκεί για λίγη ακόμα ώρα.

Έμπαινε πια προχωρημένο απόγευμα και η παρέα χώρισε με υποσχέσεις για τη συνέχεια.

Ο Τίμος μπήκε στο αυτοκίνητό του. Ξεκίνησε η διαδρομή του για το σπίτι του στην Ν. Ιωνία.

Στον νου του σε όλη σχεδόν τη διαδρομή ήταν πως θα οργανώσει αυτό το έργο που μόλις έπαιρνε σάρκα και οστά στο μυαλό του. Μια ιστορική έρευνα για τον Κώστα Λεμπεδιωτάκη, για τις συνθήκες του θανάτου του. Για τον άνθρωπο που τύχαινε να είναι και συγγενής της γυναίκας που αγαπούσε. Το θεωρούσε και αυτό ένα είδος προσφοράς για εκείνη. Μάλιστα σχεδιάζε να βρει τρόπο να της το πει. Προς το παρόν είχε να περιμένει την Μαριλένα Φιλιπποπούλου μήπως και του βρει μια χαραμάδα στις αναζητήσεις του.

(Συνεχίζεται...)