Η Παρασκευή το μεσημέρι βρίσκει το γραφείο του Διονύση Ναρσή, στην έδρα της εταιρείας, σε πλήρη συναγερμό και κίνηση. Ο ίδιος καθισμένος μιλάει στα τηλέφωνα, δίνει οδηγίες και κατευθύνσεις σε συνεργάτες. Ο Λεωνίδας Σαρλής, πηγαινοέρχεται στο χώρο ανταλλάσσοντας γνώμες με τα άλλα στελέχη αλλά και με τον ίδιο. Η Γραμματέας του, η Βιργινία Ξάνθου, είναι και αυτή υπ' ατμόν. Μπαίνει, βγαίνει, κουβαλάει φακέλους και δέχεται οδηγίες.

Η Δυνατή κατηγορηματική φωνή του εργοδότη της επαναφέρει λίγο σε τάξη τη φασαρία που επικρατούσε στο χώρο.

"Βιργινία, φώναξέ μου σε παρακαλώ τον κ. Αξελό.

"Αμέσως κ. Ναρσή" ανταποκρίθηκε εκείνη.

"Λεωνίδα, κάθισε σε παρακαλώ, μην πηγαινοέρχεσαι πάνω απ το κεφάλι μου δεν το αντέχω".

Ο Σαρλής κάθισε στην πολυθρόνα μπροστά του. Σε λίγα λεπτά έφτασε αναψοκοκκινισμένος και ο Γρηγόρης Αξελός, ο Οικονομικός διευθυντής με τα χαρτιά του.

"Κάθισε Γρηγόρη και εσύ Βιργινία σε παρακαλώ" έδωσε τις εντολές του ο Ναρσής.

Κάθισαν ολόγυρα απέναντί του. Ο Ναρσής ανασκουμπώθηκε στην μεγάλη πολυθρόνα. Ακούμπησε τα χέρια του στο γραφείο και με σταθερή φωνή είπε:

"Για να κάνουμε μια ανασκόπηση που βρισκόμαστε. Γρηγόρη, η προσφορά μας έφυγε για το Υπουργείο;"

"Βεβαίως κ. Ναρσή, εδώ και μια ώρα είναι επίσημα στα χέρια της επιτροπής" απάντησε εκείνος κατηγορηματικά.

"Τέλεια" είπε ο Ναρσής συνεχίζοντας "Τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα; Είμαστε τυπικά νομότυποι;" ρώτησε ξανά για να πάρει θετική απάντηση από το στέλεχός του.

"Ωραία", είπε ανακουφιστικά, "οι διορθώσεις μας έγιναν Γρηγόρη, συνεργάστηκες με την κ. Ξάνθου για την δακτυλογράφηση του τελικού σχεδίου;"

"κ. Ναρσή, δεν χρειάστηκε να κάνουμε σοβαρές αλλαγές. Εκτελέσαμε τις νέες σας παρατηρήσεις όπως μάς τις δώσατε χθες και κλείσαμε το πακέτο μας".

Στον διάλογο παρενέβη η Βιργινία Ξάνθου συμπληρωματικά.

"Η Προσφορά και τα άλλα στοιχεία του φακέλου ήταν έτοιμα. Δακτυλογραφήθηκε εκεί που είχαμε διορθώσεις, έχουμε αντίγραφα από τα πάντα και φυσικά το πρωτόκολλο παραλαβής από το Υπουργείο".

Ο Ναρσής σηκώθηκε από την πολυθρόνα του. Έκανε μια κίνηση θριαμβευτική με τα χέρια του.

"Μπράβο...! Πολύ ωραία...! Είμαστε εντάξει λοιπόν. Όλα πάνε καλά και θεωρούμε όλοι ότι η προσφορά μας θα είναι η καλύτερη", στράφηκε προς όλους "Σας ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία, τώρα τι περιμένουμε".

Η Γραμματέας του απάντησε:

"Οι φάκελοι με τις προσφορές θα ανοιχτούν το ΣαββατοΚύριακο στο Υπουργείο. Μάλλον Σάββατο. Επίσημα θα ξέρουμε την Δευτέρα όπου θα έχουμε τις ανακοινώσεις".

"Εντάξει...! Παραμένουμε σε ετοιμότητα, τελειώσαμε μπορείτε να πηγαίνετε".

Ο Αξελός πήρε τα χαρτιά του και έφυγε, κίνησε να ακολουθήσει η Βιργινία.

"Βιργινία, κλείσε σε παρακαλώ την πόρτα, να ηρεμήσουμε λιγάκι, αν είναι κάτι με ειδοποιείς".

Η Γραμματέας έφυγε ανταποκρινόμενη στις οδηγίες του εργοδότη της.

Ο Σαρλής σηκώθηκε από την πολυθρόνα του.

"Που πας;" τον διέκοψε ο Ναρσής.

"Με θέλεις άλλο;" είπε εκείνος.

"Φυσικά, πού πας να φύγεις, κάτσε, θα πιείς κάτι;"

Ο Λεωνίδας Σαρλής στις στιγμές που έμενε απόλυτα μόνος με τον Ναρσή μεταμορφωνόταν απόλυτα. Το αυστηρό επαγγελματικό ύφος έδινε τη θέση του σε έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Σε εκείνες τις στιγμές μπορούσε να φέρεται απέναντί του σχεδόν ισότιμα. Η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία μεταξύ τους ήταν κάτι παγιωμένο χρόνια.

"Ένα ουίσκι θα το έπινα"  είπε, ψάχνοντας τα τσιγάρα του.

Ο Ναρσής πήγε στο μπαρ του γραφείου, γέμισε δύο ποτήρια, έβαλε πάγο από το μικρό ψυγείο, επέστρεψε και κάθισε στην πολυθρόνα του. Άναψε ένα από τα πούρα του και ξεκίνησε την κουβέντα.

"Ευχαριστημένος;"

"Εμένα ρωτάς;"  είπε ο Σαρλής.

"Εσένα ναι, πώς τα βλέπεις τα πράγματα;"

"Νομίζω το έχουμε, μετά τα όσα έγιναν"

Ο Ναρσής τον κοίταξε κατά πρόσωπο.

"Μόνο εσύ ξέρεις τι έχει γίνει" τού είπε, συνεχίζοντας "η μικρή μας βοήθησε να ανοίξουμε τα μάτια μας στο τι είχαν οι άλλοι".

"Οι Γερμανοί ήταν τελικά καλύτεροι, όπως φάνηκε" πρόσθεσε ο Σαρλής.

"Ναι, και χάρη στη Μαζαράκη τους καπελώσαμε".

"Ελπίζω να μην γίνει καμία στραβή στις επιλογές" ρώτησε ο Σαρλής.

"Τι στραβή; Προσφορές είναι. Μοιρασμένα κουκιά. Πώς θα αιτιολογηθεί κάτι άλλο;" διόρθωσε ο Ναρσής. Σηκώθηκε από το γραφείο του κάνοντας κάποια βήματα για να ξεμουδιάσει προς το παράθυρο. Χωρίς να βλέπει στον Σαρλή ακούστηκε:

"Πώς την είδες την ιστορία με τη Μαζαράκη ;"

Ο Σαρλής ξεφύσηξε.

"Μας βοήθησε και μάλιστα πολύ, αλλά γιατί; Ρισκάρει μάλιστα στη θέση της, γιατί;"

"Αυτό τη ρώτησα και εγώ, σφίγγα ήταν, βέβαια μού άφησε περιθώρια ότι θέλει να συνεχίσει. Ίσως είναι αρχή, είναι άμαθη. Η διαπλοκή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει να το έχεις..."

"Μην ξανοίγεσαι μαζί της..." ακούστηκε λίγο παρατηρητική η φωνή του Σαρλή. Ο Ναρσής γύρισε και τον κοίταξε ξεφυσώντας τον καπνό απ' το πούρο του.

"Τι εννοείς;" είπε απότομα.

"Ξέρεις τι εννοώ Διονύση...! Μεταξύ μας είμαστε. Η μικρή είναι όμορφη. Ζόρικη. Δείχνει να το πηγαίνει το γράμμα. Μην σε μαζεύουμε..."

"Δεν είμαι πρωτάρης Λεωνίδα. Μήτε η πρώτη φορά που αν κάποια μού πετάξει το γάντι ή τα εσώρουχά της θα διστάσω" απάντησε κυνικά.

Ο Σαρλής σηκώθηκε κάνοντας και αυτός κάποια βήματα.

"Εγώ οφείλω να στο θυμίσω. Το ...μουνί σέρνει καράβι, λένε και θέλει ρέγουλα".

Ο Ναρσής έξυσε το κεφάλι του με έκφραση απορίας.

"Όμως αυτή η γυναίκα δεν είναι ίδια πάστα με τις άλλες... κάτι έχει το διαφορετικό... κάτι πιο οργανωμένο.... πιο μεθοδικό... δεν μου δείχνει για σαχλογκόμενα, που γυρεύει να ριχτεί στον επώνυμο, που θα λιώσει μπροστά στα βυζιά της"

Ο Σαρλής τον παρακολουθούσε που κινήθηκε προς το τηλέφωνο.

"Ποιον παίρνεις;" τον ρώτησε

"Τον Αμπάτζογλου, θέλω να την κάνει φύλλο φτερό, θέλω να μάθει όσα γίνεται περισσότερα για αυτήν".

"Ρε Διονύση! Άσε τον Αμπάτζογλου, αυτόν τον έχεις για άλλες πιο γκρίζες δουλειές. Μην τον ανακατεύεις εδώ. Μην ξανοίγεις το θέμα σε μεγάλο κύκλο, δεν χρειάζεται, αυτό το μούτρο το έχεις για άλλες ιστορίες".

"Δεν τον συμπαθείς και πολύ ε;"

Ο Σαρλής γύρισε και τον κοίταξε εμφαντικά:

"Είσαι με τα καλά σου; Να συμπαθώ τον Αμπάτζογλου; Ο ορισμός της διαφθοράς; Βασανιστής στην επταετία, τον πετάξανε απ' το σώμα ετούτοι εδώ τώρα γιατί δεν τον άντεχαν άλλο..."

"Ώπα, ώπα, Λεωνίδα.... κάλμαρε λίγο!"

Ο Σαρλής τον κοίταξε μέσα στα μάτια:

"Διονύση, στο λέω ακόμα μια φορά. Δεν είμαστε στην εποχή με τις μαγκούρες και τους ...τραμπούκους..."

"Τι μού λες..." τον έκοψε ειρωνικά ο Ναρσής.

"Αυτό, που σού λέω. Δεν βάζεις μυαλό ναι; Άκου! Έχεις ήδη ανοίξει μεγάλες πόρτες. Η εταιρεία σου είναι στο χρηματιστήριο, οι επαφές σου έχουν να κάνουν με κυβερνητικά στελέχη και επιχειρηματίες..."

"Και λοιπόν;"

"Αν κανένας ανταγωνιστής ή κανένα παράξενο μάτι δημοσιογράφων, μοστράρει καμιά φωτογραφία σου με τον Αμπάτζογλου ...αγκαζέ, να δω εγώ τι θα βγαίνεις να λες, ρε Διονύση..."

Ο Ναρσής άνοιξε τα χέρια του σαν αγκαλιά και είπε:

"Λεωνίδα, με εντυπωσιάζεις, το ξέρεις;"

"Αυτές τις μαλακίες, μια με το ...πουλί σου, μια με τον Αμπάτζογλου και το συνάφι του, θα τις πληρώσεις, να το ξέρεις, στο λέω! Βάλε μυαλό! Άλλωστε, το θέμα που σε απασχολεί το έχω αναλάβει εγώ"

Ο Ναρσής έμεινε ακίνητος, σιωπηρός. Τον κοίταξε με απορία, ρουφώντας μια καλή δουλειά απ' το ουίσκι του.

"Τι θες να πεις;" τον ρώτησε.

Ο Σαρλής έκατσε.

"Τη μικρή Άρχισα να την ψάχνω εγώ...!" του είπε στεγνά και ο άλλος έμεινε εντυπωσιασμένος.

"Λεωνίδα... τι μού λες! Τι εκπλήξεις ζω απόψε, ο άνθρωπος!"

"Δεν σου λέω τίποτα. Την Μαζαράκη θα την έχω εγώ. Δυο μας αρκούν. Αν μπουν κι άλλοι στη γύρα το παιχνίδι μπάζει..."

"Λοιπόν, δεν σε πιστεύω, είσαι απίθανος, πες μου, ανακάλυψες κάτι;..."

Ο Σαρλής ρούφηξε και αυτός μια δυνατή γουλιά απ' το ποτήρι του και ξεκίνησε.

"Η μικρή είναι κόρη του Βαγγέλη Μαζαράκη, ενός πλούσιου έμπορα τέχνης στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά και είναι Γερμανοαναθρεμμένη..."

"Τι εννοείς Γερμανο-αναθρεμμένη;"

"Έκανε μεταπτυχιακά στο Βερολίνο και γύρισε φορτωμένη με συστάσεις. Την έκαναν πάσα στο Υπουργείο οι κοινοτικοί και ο Κοντοδήμος την πήρε τρέχοντας".

"Μάλιστα.... άρα το έχει σαν επαγγελματίας"

"Σίγουρα! Ζει μονάχη της, οι γονείς της είναι πεθαμένοι, γατιά-σκυλιά δεν έχει"

"Άντρας στη ζωή της;" ρώτησε ο Ναρσής. Ο άλλος τον λοξοκοίταξε.

"Σιγά μην ξέρω και πώς το κάνει; Αυτό σε νοιάζει μωρέ Διονύση;"

Ο Ναρσής μαζεύτηκε και ρώτησε:

"Που τα 'μαθες όλα αυτά;"

Ο Σαρλής άφησε τον καπνό να κάνει δαχτυλίδια στο δωμάτιο.

"Για αυτό είμαι τόσο κοντά σου Διονύση. Κελάηδησαν κάποια πουλάκια απ' το Υπουργείο και τα 'μαθα".

"Ο Κοντοδήμος;"

"Κι αυτός και κάτι άλλοι"

Ο Ναρσής δεν μίλησε, έστεκε σκεφτικός.

"Λοιπόν αυτά για αρχή για την κ. Μαζαράκη"

"Μπράβο Λεωνίδα. Τώρα το μεγάλο μας στοίχημα είναι στα αεροδρόμια, εκεί πρέπει να δώσουμε τη μεγαλύτερη μάχη".

"Ένα ένα, ας κατοχυρώσουμε αυτό και ξεκινάμε με τα άλλα, να δούμε πότε θα τον ξεκινήσουν τον διαγωνισμό"

"Εμείς πρέπει να ετοιμαστούμε, το παιχνίδι θα είναι άγριο"

"Συμφωνώ"

"Θα έχω από κοντά την μικρή, δείχνει να θέλει να κάνει παιχνίδι μαζί μας"

Ο Σαρλής σηκώθηκε. Έσβησε το τσιγάρο του, στράγγιξε την τελευταία του γουλιά.

"Φεύγω, με θέλεις τίποτα άλλο;"

"Όχι... θα μείνω εδώ και μετά θα φύγω, θα είμαστε σε επικοινωνία"

Ο Σαρλής έφυγε, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Ο Ναρσής, με ύφος σκληρό, κίνησε προς το μεγάλο παράθυρο του γραφείου του. Άπλωσε το βλέμμα του στην Λεωφόρο Κηφισίας που κάτω στα πόδια του έμοιαζε με σκούρο φίδι.

Το χέρι του σκάλισε το δερμάτινο πορτοφόλι του. Τα μάτια του έπεσαν στην κάρτα με το όνομα της Θάλειας. Το κοίταξε με ύφος αχόρταγο, δίπλωσε πάλι το πορτοφόλι και το έβαλε στην τσέπη με μια αποφασιστική κίνηση.