Ήταν αρχές φθινοπώρου όταν η στεψη του καινούργιου Βασιλιά της Γαλλίας πείρε θέση.

Η εκκλησία ήταν τεράστια, γεμάτη με αμέτρητα αναμμένα κεριά και χρυσούς πολυέλαιους. Ήταν γεμάτη με ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας, αξιωματικούς και συμβούλους του μελλοντικού Βασιλιά.

Στις πρώτες θέσεις βρισκόταν ο νεαρός Λουδοβίκος,με ένα χαμόγελο να στολίζει το αγγελικό πρόσωπό του, δίπλα του ο Κάρολος, σοβαρός όπως πάντα παρακολουθούσε την τελετή με δέος και τέλος δίπλα του στεκόταν η μέλλουσα Βασίλισσα, με τα μαλλιά της προσεκτικά φτιαγμένα ψηλά. Η τελευταία παρακολουθούσε τον αγαπημένο της να εισέρχεται στην εκκλησία με τη λευκή ενδυμασία του και τις χρυσές λεπτομέρειες πάνω στο λεπτό ύφασμα.

Ο Καρλομάν κοίταξε τους επισκόπους μπροστά του με το σκληρό του βλέμμα και υποκλίθηκε βαθιά. Στην άκρη της εκκλησίας βρισκόταν ένας περίτεχνος ζωγράφος για να απαθανατίσει τη στιγμή.

Ένας από τους επισκόπους πέρασε από τον λαιμό του την μπλε ζώνη και ο επόμενος τοποθέτησε στο δάχτυλο του το βασιλικό δαχτυλίδι. Ο επόμενος επίσκοπος τον πλησίασε και τοποθέτησε προσεκτικά τον βασιλικό μανδύα στις πλάτες του πρίγκιπα. Ήταν λευκός όπως η ενδυμασία του με χρυσές λεπτομέρειες που απεικόνιζαν το οικόσημο του Βασιλείου της Γαλλίας. Ο τελευταίος επίσκοπος έδωσε στον Καρλομάν τα σκήπτρα που θα έπρεπε να κρατά καθόλη τη διάρκεια της στέψης.

Ο Καρλομάν συνέχισε να είναι υποκλιμένος, καθώς ο Αρχιεπίσκοπος έκανε την εμφάνισή του και ξεκίνησε το μυστήριο. Μυστήριο που κράτησε αρκετές ώρες, μέχρι που ένας νεαρός πλησίασε τον Αρχιεπίσκοπο. Στα χέρια του κρατούσε το Βασιλικό Στέμμα, προστατευόμενο πάνω σε ένα κόκκινο μαξιλάρι. Ο νεαρός υποκλίθηκε μπροστά στον μελλοντικό Βασιλιά και τον Αρχιεπίσκοπο και ο τελευταίος έπιασε το στέμμα με τρεμαμενα χέρια.

Όταν το στέμμα άγγιξε το σκυμμένο κεφάλι του Καρλομάν εκείνος σηκώθηκε αργά και γύρισε με αργό βηματισμό να κοιτάξει το πλήθος που τον αποθέωνε με χειροκροτήματα.

Αρκετές ώρες είχαν περάσει από το επεισοδιακό αυτό πρωινό και ο Βασιλιάς, πλέον, περιπλανιόταν στους κήπους του παλατιού του,με το φεγγάρι οδηγό, όταν το βλέμμα του έπεσε πάνω στη μορφή της μέλλουσας γυναίκας του. Η ίδια καθόταν σε ένα μικρό παγκάκι στη συντροφιά ενός βιβλίου και από ότι φαίνεται δεν είχε καταλάβει την παρουσία του.

<<Δεν θα υποκλιθείτε στην παρουσία του Βασιλιά νεαρή μου;>> αναφώνησε και την κοίταξε με ένα ελαφρό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Εκείνη αναπήδησε στη θέση της, αφού δεν περίμενε να τον δει εκεί.

Έκλεισε το βιβλίο της και σηκώθηκε όρθια. Προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο της, υποκλίθηκε μπροστά του.

<<Με συγχωρείτε Μεγαλειότατε, τι αφελής που είμαι για να μην σας προσέξω και να μην σας χαιρετήσω όπως ακριβώς αρμόζει στην εξέχουσα αυτή παρουσία. Ελπίζω οι συνέπειες αυτής μου της πράξης να μην είναι επώδυνες...>> είπε και τον κοίταξε στα μάτια.

<<Δεν ξέρω εάν το να γίνεις γυναίκα μου θα είναι επώδυνο >> άγγιξε τη μέση της και την τράβηξε κοντά του απότομα <<αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον τρόπο που δείχνω την αγάπη μου.>>

<<Τι εννοείτε Μεγαλειότατε; Δεν μπορώ να καταλάβω τον αινιγματικό σας λόγο.>> προσπάθησε να τον πειράξει, καθώς τα χέρια της τοποθετήθηκαν στις γυμνασμένες του πλάτες.

Τα χείλη του ενώθηκαν με τα δικά της με ορμή, τέτοια σαν ένα θηρίο να επιτίθεται στο θήραμά του. Εκείνη ανταπέδωσε το παθιασμένο του φιλί τραβώντας τον ακόμη πιο κοντά της.

<<Αναμένω τη στιγμή που θα γίνεις η γυναίκα μου και θα καταφέρω να σε κάνω δική μου, Βασίλισσά μου...>> είπε ξέπνοος και χάιδεψε την πλάτη της.

<<Τότε θα πρέπει να σε βοηθήσω να συγκρατηθείς Βασιλιά μου. Καλό είναι να μην δίνουμε αφορμή σε κανέναν μέχρι να γίνει ο γάμος.>> με τα τρυφερά της χείλη έδωσε ένα τελευταίο φιλί στο μάγουλο του αγαπημένου της πριν τον αποχαιρετησεί <<Θα μου επιτρέψεις, λοιπόν, να αποσυρθώ στο δωμάτιό μου.>>

Η Ελίσα διέσχισε τους διαδρόμους και έφτασε στο δωμάτιό της, όπου η Έμμα την περίμενε. Είχε ζεστάνει νερό για να πλυθεί η κυρά της και η Ελίσα την άφησε να της λύσει τον σφιχτό κορσέ.

<<Έμμα, καλή μου φίλη πραγματικά είμαι πραγματικά ευτυχισμένη. Όταν ερχόμουν σε αυτό το παλάτι δεν περίμενα να αγαπήσω τον πρίγκιπα, πόσο μάλλον όταν τον αντίκρισα. >> είπε και βύθισε το σώμα της στο ζεστό νερό.

<<Χαίρομαι τόσο πολύ για εσάς. Πάντως ο Βασιλιάς μας είναι γοητευτικός με τον δικό του τρόπο. >> είπε και γέλασε ελαφρά τρίβοντας απαλά τα χέρια της Ελίσα και εκείνη γέλασε με τη σειρά της.

<<Ελπίζω να καταφέρεις να βρεις και εσύ την αγάπη με έναν λόρδο, δούκα, αξιωματικό, σταβλίτη, ό,τι επιθυμεί η καρδιά σου και εγώ θα φροντίσω να ζήσετε μια ζωή χωρίς έγνοιες και υποχρεώσεις.>> σηκώθηκε και πλησίασε την πετσέτα που κρατούσε η Έμμα.

<<Εύχομαι τα καλύτερα για εσάς, όσο για εμένα βρίσκομαι σε δεύτερη μοίρα.>> είπε και την πλησίασε με τη νυχτιακιά της <<Τώρα θα σας αφήσω να ξεκουραστείτε>>

<<Καληνύχτα φίλη μου.>> αναφώνησε η Ελίσα και η πόρτα του δωματίου έκλεισε πίσω από την Έμμα.

Η ίδια περιπλανήθηκε στους σκοτεινούς διαδρόμους σκεπτόμενη το μέλλον που θα ακολουθούσε. Επιτέλους η ίδια θα μπορούσε να ζήσει μια ήρεμη ζωή και να εξασφαλίσει τα πάντα για την οικογένειά της.

Ξαφνικά ένοιωσε ένα σφιχτό κράτημα από το χέρι της, αλλά δεν πρόλαβε να φωνάξει, καθώς της έκλεισαν το στόμα βίαια. Η νεαρή άρχισε να τινάζει τα πόδια της στην προσπάθειά της να ξεφύγει, μέχρι που το κρύο μέταλλο ήρθε αντιμέτωπο με τον λαιμό της και η τελευταία της πνοή ίσα που ακούστηκε.