Την επόμενη ημέρα ακολούθησε ένα γλυκύτατο πρωινό. Τα πουλιά κελαηδούσαν ευχάριστα, τα σύννεφα δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους αφήνοντας τον ήλιο να λάμψει ανενόχλητος. Εκείνο το πρωί βρήκε τη βασιλική οικογένεια να αναπαύεται στη συντροφιά του βουνίσιου τσαγιού. Τα δύο πριγκιπόπουλα και ο εξάδελφός τους κρατούσαν συντροφιά ο ένας στον άλλο, μετά το κάλεσμα του Καρόλου.

<<Κάρολε, τι συμβαίνει και αποφάσισες να μας καλέσεις εδώ σήμερα;>> αναφώνησε ο νεαρός Λουδοβίκος ενθουσιασμένος, καθώς έπινε το ζεστό τσάι του. Όταν οι νεαροί πρίγκιπες είχαν ξυπνήσει εκείνη την ημέρα δέχθηκαν ο καθένας από ένας γράμμα στα δωμάτιά τους, ζητώντας την παρουσία τους στη συγκεκριμένη αίθουσα του παλατιού.

Επρόκειτο για μια αίθουσα γεμάτη με χρυσές λεπτομέρειες στους τοίχους, όπου ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα έπιναν καθημερινά το πρωινό τους τσάι, με τη συντροφιά των παιδιών τους. Πριν πεθάνουν φυσικά.

<<Αγαπητά μου ξαδέρφια, φρόντισα από μεριάς μου για μια ευχάριστη έκπληξη που πιστεύω πως θα ικανοποιήσει πολλούς.>> χαμογέλασε και κάθισε καλύτερα στη θέση του, δίπλα στον Λουδοβίκο.

<<Σε παρακαλώ πολύ Κάρολε, έχω πιο σημαντικές υποχρεώσεις από το να ασχοληθώ με τα γελοία παιχνίδια σου, για αυτό ελπίζω να είναι σύντομη αυτή η έκπληξη που προετοίμασες.>> ο Καρλομάν είχε για άλλη μια φορά τη σκληρή του έκφραση αποτυπωμένη στο αψεγάδιαστο πρόσωπό του.

Ξαφνικά η πόρτα της αίθουσας άνοιξε απότομα, αποτρέποντας τον Κάρολο να απαντήσει. Η Ελίσα εισήλθε στον χώρο με σταθερό βήμα προκαλώντας την έκπληξη στο πρόσωπο του Καρλομάν. Είχε λάβει και εκείνη το ίδιο ακριβώς γράμμα. Ίσα που είχε προλάβει η Έμμα να φτιάξει να μαλλιά της νεαρής σε έναν ψηλό και σφιχτό κότσο, αφήνοντας εκτεθειμένο τον λαιμό της και φυσικά να βάλει λίγο χρώμα στα μάγουλα της κοπέλας.

<<Ελίσα επιτέλους!>> φώναξε ενθουσιασμένα ο ξάδερφος και την πλησίασε. Η νεαρή με τη σειρά της υποκλίθηκε βαθιά μη διακόπτοντας τη βλεμματική επαφή με τον μελλοντικό Βασιλιά. Ο συγκεκριμένος καθόταν στη θέση που στο παρελθόν καθόταν ο πατέρας του. Βέβαια το σκληρό του βλέμμα δεν θύμιζε τίποτα στον σαρκαστικό και αγαθό Βασιλιά.

<<Με ζητήσατε;>>αναφώνησε και ο Κάρολος χαμογέλασε έντονα. Την πλησίασε με γρήγορες κινήσεις και άγγιξε διακριτικά τη μέση της.

<<Ω μα φυσικά! Σε παρακαλώ φώναξε μέσα τον νεαρό!>> απευθύνθηκε στο υπηρετικό προσωπικό και δέχθηκε έκπληκτα βλέμματα τόσο από τους πρίγκιπες όσο και από την Ελίσα. Δυνατά και σταθερά βήματα ακολούθησαν και την εμφάνισή του έκανε ο Χάρη, ο οποίος γεμάτος ενθουσιασμό που την έβλεπε ξανά, έτρεξε κοντά της και την αγκάλιασε σφιχτά.

<<Αχχ Ελίσα δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έλειψες!>> αναφώνησε και η εκείνη τον απομάκρυνε από κοντά της απότομα. Δεν φάνταζε χαρούμενη που τον έβλεπε. Όχι τουλάχιστον όσο ήλπιζε ο Κάρολος, που είχε σχεδιάσει τη συνάντησή τους.

<<Χάρη, τι κάνεις εσύ εδώ;>> ο τόνος της δεν διέθετε ούτε ένα ίχνος ενθουσιασμού, παρά μόνο θυμό.

Ο νεαρός την κοίταξε μπερδεμένος και μόνο τότε αντιλήφθηκε πως βρισκόταν στην παρουσία του Καρλομάν και του Λουδοβίκου. <<Με συγχωρείται για την αγένεια μου, μεγαλειότατε.>> είπε και υποκλίθηκε βαθιά.

<<Γλυκιά μου Ελίσα, γιατί τέτοια αντίδραση; Σκέφτηκα πως θα ένοιωθες άσχημα μακριά από τους δικούς σου και θέλησα να φέρω τον παιδικό σου φίλο εδώ στο παλάτι για να μην νοιώθεις το παραμικρό συναίσθημα μοναξιάς.>> ο Κάρολος απολογήθηκε και πλησίασε τους δύο νέους.

<<Μα πως;>>

<<Ω μα η εξήγηση είναι απλή. Οι πολεμικές του δεξιότητες είναι εξαιρετικές και για αυτό σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να έρθει στο στρατό του Βασιλιά. Έτσι θα μπορεί να βρίσκεται κοντά σου και να αποκτά χρήματα για να στηρίξει την οικογένειά του.>> τότε ο Καρλομάν στάθηκε όρθιος και πλησίασε τον ξάδερφό του. Οι πράξεις του είχαν ξεπεράσει τα όρια.

<<Κάρολε, ποιος σε όρισε υπεύθυνο για υποθέσεις που αφορούν το στρατό μου;>> βροντοφώναξε κοντά στο πρόσωπο του άνδρα. Η οργή του ήταν πραγματικά εμφανή. Ο Λουδοβίκος σηκώθηκε και εκείνος πλησιάζοντας τον αδερφό του. Έπρεπε να τον αποτρέψει από το να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το όνομα του.

<<Κανένας Καρλομάν με συγχωρ...>>

<<Από όσο θυμάμαι εγώ παίρνω τις σχετικές αποφάσεις. Μήπως αμφισβητείς την κρίση μου; Ή μήπως θεωρείς τον εαυτό σου άξιο που η τελευταία φορά που άγγιξες στα χέρια σου σπαθί ήταν στα δώδεκα σου όταν έπαιζες με τον μικρότερο αδερφό μου και κατάφερες να χάσεις; Δεν θα δεχθώ ξανά να πάρεις τέτοια πρωτοβουλία χωρίς να ζητήσεις την άδειά μου! Κουμάντο και διαταγές θα δίνεις στη δική σου οικεία! Όσο για τον νεαρό θα φροντίσω εγώ ο ίδιος να φύγει από το παλάτι, σήμερα κιόλας.>> κοίταξε αγριεμένα τον Χάρη και στη συνέχεια την Ελίσα πριν τους γυρίσει την πλάτη για να φύγει.

<<Μην ανησυχείτε ο ξάδερφός μου είναι λίγο οξύθυμος. Πείτε τα εσείς.>> αναφώνησε ο Κάρολος και έφυγε από την αίθουσα με τον πρίγκιπα Λουδοβίκο να τον ακολουθεί έκπληκτος από το συμβάν που διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια του.

<<Μάλλον ο πρίγκιπας είναι υπερβολικά πολύ αυστηρός για την ηλικία του. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση.>> ο Χάρη αναφώνησε για να ελαφρύνει το κλίμα μεταξύ τους, όταν πλέον είχε μείνει μόνος με την Ελίσα.

<<Χάρη τι κάνεις εδώ;>> η Ελίσα άλλαξε το θέμα της συζήτησης και εκείνος την πλησίασε.

<<Μου έλειψες και θα έκανα ό,τι περνάει από το χέρι μου για να σε σώσω από έναν αγροίκο σαν και αυτόν. Έλα μαζί μου. Μπορούμε να φύγουμε μαζί από εδώ και να πάμε στην Ισπανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο να κάνουμε μια καινούρια αρχή μόνο εσύ και εγώ...>> άγγιξε τα χέρια της τρυφερά και της χαμογέλασε γλυκά.

<<Πόσες φορές θα πρέπει να σου πω όχι;>> αποτραβήχτηκε εκείνη από το άγγιγμά του.

<<Προτιμάς να μείνεις εδώ; Να παντρευτείς έναν σκληρό και αχρείο για άνδρα; Δεν σου αξίζει Ελίσα και το ξέρουμε και οι δύο.>> προσπάθησε να την πλησιάσει ξανά, αλλά μάταια.

<<Και τι μου αξίζει; Να ζω μέσα στη φτώχια πλάι σου, χωρίς να τρέφω το παραμικρό συναίσθημα για εσένα; Τουλάχιστον εκείνος διαθέτει κρίση στο νου του και ό,τι κάνει το πράττει για κάποιο λόγο, ακόμη και αν φαίνεται σκληρός στο βλέμμα άλλων.>>

<<Ώστε έτσι, λοιπόν. Θέλεις τόσο πολύ την εξουσία, τους τίτλους και το χρήμα, που τον παρουσιάζεις ως αγαθό και σωστό άνδρα. Όλοι η Γαλλία γνωρίζει πως οι μάχες τον έχουν μετατρέψει σε έναν αγροίκο, αλλά από ότι φαίνεται εσύ προτιμάς να κλείνεις τα αυτιά σου. Δεν πίστευα ποτέ πως θα άνοιγες τα πόδια σου στον οποιοδήποτε για να αποκτήσεις έναν τίτλο.>> η Ελίσα έφερε το χέρι της σε επαφή με το μάγουλό του όσο πιο δυνατά μπορούσε και απομακρύνθηκε από κοντά του. Τα λόγια του ήταν προφανώς λόγω θυμού. Ο Χάρη που θυμόταν δεν θα μιλούσε ποτέ έτσι και ούτε θα χαρακτήριζε τους γύρω του με αυτό τον τρόπο.

<<Φύγε Χάρη...>>