Δεν είχε περάσει πολλή ώρα από τη στιγμή που η Ελίσα είχε την έντονη διαμάχη με τον Χάρη. Ναι μεν χάρηκε που είδε τον φίλο της, αλλά η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη στα μάτια της. Νόμιζε πως είχε κάνει κατανοητή την άποψη της στο παρελθόν για το θέμα ανάμεσά τους. Τώρα η ίδια περιπλανιόταν στους διαδρόμους του παλατιού φανερά αναστατωμένη και χαμένη στη σκέψη της.

Το φως της ημέρας είχε χαθεί και το σκοτάδι είχε πάρει τη θέση του. Βαριά και σταθερά βήματα ήχησαν σε απόσταση και πριν προλάβει η Ελίσα να σηκώσει το βλέμμα της ήρθε αντιμέτωπη με τον πρίγκιπα Καρλομάν. Ο τελευταίος δεν φαινόταν καλά. Η οργή του ήταν ακόμη εμφανής, αλλά μπροστα στα ματια της Ελίσα, που τον παρατηρούσαν με μεγάλη έκπληξη ηρέμησε ελάχιστα. Οι δύο τους σταμάτησαν απότομα τον βηματισμό τους και μια έντονη ησυχία απλώθηκαν γύρω τους, μέχρι που η Ελίσα αποφάσισε να μιλήσει.

<<Μεγαλειότατε!>> αναφώνησε και υποκλίθηκε μπροστά του.

<<Ελίσα, φαντάζομαι πως πέρασες ευχάριστα τον χρόνο σου στο πλάι του παιδικού σου φίλου. Με συγχωρείς εάν τον τρόμαξα, αλλά έπρεπε να βάλω μερικά όρια στον Κάρολο.>> η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που τους άφησε μόνους δεν είχε σταματήσει να σκέφτεται τι μπορεί να συνέβαινε μεταξύ τους, ενώ εκείνος ήταν σε συνέδρια και έπαιρνε αποφάσεις για το καλό της χώρας. Ο νους του πλανιέται πίσω σε εκείνη την αίθουσα και έπλαθε σενάρια με τη μεγαλειώδη, από ότι φαίνεται, φαντασία του.

<<Αντιθέτως, πρίγκιπά μου...είχαμε μια πολύ σοβαρή διαφωνία. Βλέπετε ο φίλος μου ελπίζει σε κάτι το οποίο εγώ δεν μπορώ να φέρω εις πέρας. Κάτι το οποίο τα συναισθήματά μου υπέρ νικούν. Και μόνο που είναι εδώ στον ίδιο χώρο με εμένα με κάνει να αισθάνομαι αρκετά άβολα μπορώ να πω.>> η Ελίσα πλησίασε μια μικρή πορτούλα που οδηγούσε στο πίσω μέρος του παλατιού και ο Καρλομάν φυσικά την ακολούθησε.

<<Με συγχωρείς, πραγματικά δεν γνώριζα πως ο ξάδερφός μου σκόπευε να κάνει κάτι τέτοιο. Τώρα που γνωρίζω ότι σε έφερε σε τόσο δύσκολη θέση νοιώθω ακόμη πιο άσχημα. >> η αλήθεια ήταν πως μόνο άσχημα δεν ένοιωθε εκείνη τη στιγμή. Ήταν ένα μικρό ψέμα που έκρυβε την ανακούφιση που τον διαπέρασε όταν κατάλαβε πως η Ελίσα και εκείνος ο άνδρας είχαν άσχημη σχέση μεταξύ τους. Όμως, φυσικά, δεν θα έπρεπε να δείξει αυτά τα συναισθήματα. Αντιθέτως, παρέμεινε ανέκφραστος σχεδόν και συνέχισε να την ακολουθεί στην μικρή εξερεύνηση που την είχε οδηγήσει η περιέργειά της να μάθει περισσότερα για τους όμορφους κήπους του παλατιού.

<<Αυτό είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η υψηλότητά του...>> σταμάτησε απότομα μπροστά στους πορτοκαλί ιβίσκους και γύρισε να τον κοιτάξει, αποκτώντας μια σοβαρή έκφραση <<Καρλομάν, πρέπει να σου μιλήσω για τον ξάδερφο σου. Αλλά δεν πρέπει να μας ακούσει κανείς, είναι πολύ σοβαρό.>> ψιθύρισε κοντά του και εκείνος την παρατήρησε έκπληκτος.

Η Ελίσα τον ακολούθησε έως το δωμάτιό του, παρατηρώντας τις γρήγορες κινήσεις του, καθώς φρόντιζε κάνεις να μην τους δει.

<<Με συγχωρείς που σε έφερα εδώ. Γνωρίζω πως θα είναι πάρα πολύ άσχημο εάν ο οποιοσδήποτε σε δει εδώ, αλλά ήταν το πιο ιδιωτικό μέρος που μπορούσα να σκεφτώ. Εδώ είναι σίγουρο πως κανένας δεν θα μας ενοχλήσει και ούτε θα ακούσει τι έχεις να μου πεις.>> η αλήθεια είναι πως ένοιωθε αγχωμένος, έξω και ο μονόλογος. Το γεγονός ότι βρισκόταν κλεισμένος μαζί της σε ένα δωμάτιο, με τον πόθο του για εκείνη μόνο να αυξάνεται, ήταν πράγματι επικίνδυνο. Γιατί ας μην το κρύβουμε ένοιωθε πολύ περισσότερα από όσα έδειχνε.

Ο Καρλομάν γύρισε να την κοιτάξει μα εκείνη βρισκόταν ήδη πολύ κοντά του. <<Νομίζω πως ο Κάρολος είναι ο δολοφόνος...>> ψιθύρισε και η καρδιά του πρίγκιπα ήταν έτοιμη να ξεπηδήσει από τη θέση της. Θες η στιγμή, θες ο χώρος, η κοπέλα που βρισκόταν μπροστά του ή η πληροφορία που μόλις άκουσε τον άφησαν εκεί να στέκεται συνοφρυωμένος. Και η Ελίσα τότε κατάφερε να τον παρατηρήσει λίγο περισσότερο και να κρατήσει το κάθε σημάδι και την κάθε γωνία του προσώπου του στη μνημη της, πριν συνεχίσει εξηγώντας τις υποψίες της.

Μια ημέρα είχε περάσει από το γεγονός με την Ελίσα. Πλέον, ο Καρλομάν βρισκόταν σε ένα θορυβώδες συμβούλιο. Ο ίδιος καθόταν στην κεφαλή του τραπεζιού και στα δεξιά του βρισκόταν ο πρίγκιπας Λουδοβίκος, ενώ στα αριστερά ο Κάρολος. Τον τελευταίο τον παρατηρούσε διαφορετικά τις τελευταίες ώρες. Με περισσότερη οργή και καχυποψία από ότι συνήθως. Βαθιά μέσα του ήλπιζε να μην είναι ο δολοφόνος, γιατί θα ήταν η αιτία της δημιουργίας μεγάλου σκανδάλου. Εκτός αυτού μπορούσε να εμπιστευτεί την Ελίσα;

<<Θεωρώ πως εάν στείλουμε στρατιώτες στο Βορρά, ίσως καταφέρουμε να σώσουμε την κατάσταση. >> η φωνή ενός από τους στρατηγούς του τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Μπροστά στον Καρλομάν βρισκόταν ένα γράμμα ανοιγμένο. Το είχε παραλάβει νωρίτερα ο ίδιος στην πόρτα του δωματίου του. Εξού και η έκτακτη συνεδρίαση.

Αφού ο αγαπημένος σας βασιλιάς δολοφονήθηκε. Τώρα είναι η σειρά σου να χαθείς πρίγκιπα Καρλομάν. Σε λίγες εβδομάδες θα φροντίσω εγώ ο ίδιος να φέρω εις πέρας την αποστολή αυτή.

Θιορ.

Οι Βίκινγκς είχαν στείλει προειδοποιητικό μήνυμα. Από ότι φαίνεται ο χαμός του Βασιλιά της Γαλλίας είχε γίνει γνωστός και οι εχθροί φρόντισαν να το δείξουν χρησιμοποιώντας αίμα για να κάνουν συνειδητή την απειλή τους.

<<Μεγαλειότατε, το γράμμα τους με βάζει σε σκέψεις. Μήπως οι ίδιοι φρόντισαν για το θάνατο του θείου; Είναι περίεργο το γεγονός ότι γνωρίζουν για το θάνατο του ,δεν νομίζεις;>> ο Καρλομάν κοίταξε τον Κάρολο με θυμό. Εάν ό,τι του είχε πει η Ελίσα ήταν αλήθεια τότε το σημερινό γεγονός θα τον βοηθούσε να γλυτώσει από κάθε υποψία.

<<Τι εννοείς Κάρολε; Εάν αυτοί σκότωσαν τον πατέρα τότε θα είναι ήδη εδώ, μέσα στο παλάτι. Καρλομάν, η κατάσταση μάλλον είναι σοβαρή.>> ο Λουδοβίκος αναφώνησε ανήσυχος μα ο αδερφός του σήκωσε το χέρι του για να σωπάσουν.

<<Ο πατέρας μου δεν ήταν κανένας τυχαίος. Ήταν ο Βασιλιάς της Γαλλίας και ο θρήνος μας ήταν δεδομένο πως θα γίνει γνωστός σε όλα τα βασίλεια. Όσο για τον δολοφόνο του, σας διαβεβαιώ πως η έρευνα μου πάει περίφημα και η πιθανότητα να ευθύνονται οι Βίκινγκ είναι ελάχιστη έως μηδαμινή. >> με το που τελείωσε τη φράση του ο Κάρολος έσφιξε τις γροθιές του ανήσυχος.

<<Μεγαλειότατε, με όλο το θάρρος...>> ένας από τους συμβούλους του σηκώθηκε όρθιος και πείρε το λόγο <<Πιστεύω πως αρκετές ημέρες κράτησε ο θρήνος μας. Είναι, πλέον, καιρός κατά τη γνώμη μου να οριστεί καινούργιος Βασιλιάς. Επιπλέον, δίνοντας βάση στα γεγονότα ορθό και έξυπνο θα ήταν να φροντίσουμε για την εξασφάλιση απογόνων και αυτό θα γίνει μόνο εάν εσείς ο ίδιος επιλέξετε γυναίκα, όπως ο πατέρας σας και Βασιλιάς μας είχε προγραμματίσει. >> είπε και κοκκίνησε το πρόσωπό του όταν σκέφτηκε τα τελευταία του λόγια.

<<Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Φροντίστε, λοιπόν, να σπεύσουν τις διαδικασίες για τη στέψη και τον γάμο μου. Εάν φυσικά δεν έχει κανένας αντίρρηση με το γεγονός. >> σιγή απλώθηκε και ο Καρλομάν αποχώρησε κακόκεφος από την αίθουσα.