Μέρος 1
Οι Θολωτοί Τάφοι

Περπατούσαν σε ένα μονοπάτι ανάμεσα σε δέντρα, μέσα απ' το Παλιό Δάσος.

«Έχω ακούσει ότι οι Θολωτοί Τάφοι είναι γεμάτοι με αρχαίους τάφους. Τι γνωρίζεις για αυτούς, Ξωτικό;» ρώτησε ο Φάριν, διακόπτοντας την απόκοσμη ησυχία που επικρατούσε εκτός από τους κεραυνούς.

«Αυτοί οι τάφοι είχαν φτιαχτεί από τους Πατέρες των Ανθρώπων στα βάθη των χρόνων. Ήταν ιεροί στους ανθρώπους της Άρνορ και αυτοί επίσης έθαψαν τους νεκρούς τους εδώ μέχρι το βασίλειο τους να πέσει στον Μάγο- βασιλιά.» απάντησε η Άντριελ, διασκεδάζοντας με το φοβισμένο ύφος του Νάνου. Ήταν πραγματικά αστείο το πώς έσφαζε τα Ορκ χωρίς ίχνος φόβου, όμως φοβόταν τα φαντάσματα και τα στοιχειωμένα μέρη και ανατρίχιαζε και μόνο στη σκέψη τους.

«Αυτοί οι λόφοι έχουν μια κακή φήμη στον λαό του Σάιρ και του Μπρι, αλλά οι Περιφερόμενοι Φύλακες ταξιδεύουν συχνά εδώ χωρίς ατυχήματα. Κι όμως, νιώθω μία αίσθηση, ανησυχίας. Πρέπει να μείνουμε σε εγρήγορση.» είπε ο Έρανταν.

Συνέχισαν σιωπηλοί, ώσπου βγήκαν από το δάσος, πέρασαν ένα μονοπάτι ανάμεσα από βράχους και τότε απλώθηκαν μπροστά τους, επιβλητικοί και τρομακτικοί, οι Λόφοι τω Θολωτών Τάφων, Κατέβαιναν μια κατηφόρα, ώσπου η Άντριελ διέκρινε σε μια άκρη ένα φυτό που γνώρισε αμέσως πως ήταν το Αθέλας, τόσο από τη μυρωδιά όσο και από την εμφάνιση του.

«Ας το μαζέψω αυτό.» είπε και αφού το έκοψε, το έκρυψε μέσα σ' ένα πουγκί που είχε περασμένο στη ζώνη της. Κατέβηκαν πιο κάτω και βρέθηκαν μπροστά από έναν θολωτό τάφο, ενώ τους τύλιγε μια περίεργη ομίχλη, με γαλαζοπράσινη απόχρωση.

«Δεν μου αρέσει η όψη αυτής της ομίχλης ούτε στο ελάχιστο.» είπε ο Φάριν. Συνέχισαν να προχωρούν σιωπηλοί, σαν να φοβούνταν ότι με τον παραμικρό ήχο που θα έκαναν, οι νεκροί από τους τάφους ξυπνούσαν. Καθώς κατέβαιναν κι άλλο το ύψωμα, ο Έρανταν διέκρινε κάτι ίχνη τα οποία οδήγησαν σε μια σβησμένη εστία φωτιάς. Οι σύντροφοι του ακολούθησαν.

«Λοιπόν Περιφερόμενε Φύλακα; Τι έχεις βρει;» τον ρώτησε ο Φάριν.

«Περιφερόμενοι Φύλακες κατασκήνωσαν εδώ ίσως δύο ή τρεις μέρες πριν. Αυτά τα ίχνη θα μπορούσαν εύκολα να είναι εκείνα του Λούιν και του Κιλάραν.» απάντησε. Προχώρησαν λίγο πιο μέσα ανάμεσα σε βράχους και είδαν δύο σωρούς με παλιές πανοπλίες και σπαθιά.

«Μπορείς να πεις που μπορεί να έχουν πάει από εδώ;» τον ρώτησε η Άντριελ.

Ο Έρανταν στράφηκε προς τα πίσω και κοίταξε τα ίχνη τα οποία συνεχίζονταν και από την άλλη μεριά.

«Τα ίχνη οδηγούν βαθύτερα μέσα στους τάφους.» είπε, κάνοντας το αίμα του Φάριν να παγώσει.

«Τότε πρέπει να τα ακολουθήσουμε. Οδήγησε μας, Έρανταν.» είπε η Άντριελ. Τότε ο Έρανταν είδε κάτι να γυαλίζει κάτω σε ένα βράχο κι έσκυψε να επιθεωρήσει.

«Εξαιρετικά! Ένα πακέτο με προμήθειες άφησαν για έναν Περιφερόμενο Φύλακα σε ανάγκη.» είπε.

Ήταν μερικά βέλη τα οποία πήρε για να γεμίσει τη φαρέτρα του, ένα έτοιμο θεραπευτικό φίλτρο καθώς και ένα ζευγάρι μπότες πεζοπορίας. Τα μάζεψαν και συνέχισαν ακολουθώντας ο Έρανταν τα ίχνη προς τους τάφους. Βγήκαν πάλι σε ένα μεγάλο κατηφορικό δρόμο ο οποίος οδηγούσε απευθείας σε έναν απ' τους τάφους. Ήταν χτισμένος σε πέτρες σκαμμένος πάνω σε ένα λόφο. Οι πέτρες στο πάνω μέρος του ήταν μυτερές και είχαν σκαλισμένα μερικά γράμματα σε μια άγνωστη, αρχαία γραφή, τα οποία λαμπύριζαν από ένα γαλαζοπράσινο φως, ίδιο με την ομίχλη που περικύκλωνε τους τάφους. Ο Έρανταν πλησίασε με τους συντρόφους του να ακολουθούν στον τάφο και βγήκαν σε αρκετά μέτρα έξω από την είσοδο του, που ήταν μια κατάμαυρη τρύπα που οδηγούσε στο εσωτερικό του λόφου.

«Αυτή δεν είναι φυσιολογική ομίχλη. Και ο αέρας έχει γίνει τόσο κρύος...» σχολίασε χαμηλόφωνα.

«Συμφωνώ. Υπάρχει μια σατανική αύρα πίσω από αυτή την ομίχλη.» είπε η Άντριελ και προχώρησαν. Έφτασαν στην είσοδο. Είχε κι εκεί παντού ιερογλυφικά γύρω της. Ο Έρανταν μπήκε πρώτος χωρίς δισταγμό, έπειτα η Άντριελ τον ακολούθησε. Ο Φάριν αφού κοίταξε λίγο προς το εσωτερικό με φόβο, έσφιξε το τσεκούρι του κι τα δόντια και ακολούθησε τους συντρόφους του μην έχοντας άλλη επιλογή.

Πέρασαν μέσα από ένα μικρό διάδρομο και βγήκαν σ μια μεγάλη πέτρινη αίθουσα με ελάχιστο φωτισμό και την ομίχλη να κυλάει ανά σημεία.

«Πρόσοψη! Οι νεκροί ξύπνησαν!» φώναξε ξαφνικά ο Έρανταν τραβώντας ένα βέλος απ' τα φαρέτρα. Είδαν με τρόμο μερικούς σκελετούς να πλησιάζουν. Τα μάτια και το εσωτερικό των κόκκαλων τους ήταν φωτισμένα με γαλαζοπράσινο φως. Κάποιοι βάδιζαν αργά ενώ κάποιοι άλλοι έτρεχαν στα τέσσερα. Ο Έρανταν πέτυχε μερικούς με τα βέλη του και καθώς πέθαιναν, έβλεπαν μια άμορφη φιγούρα στο ίδιο γαλαζοπράσινο χρώμα να βγαίνει από τα κόκκαλα τους και έπειτα να χάνεται, σαν να έβγαινε η ψυχή τους από μέσα τους.. Η Άντριελ άρχισε να ρίχνει και εκείνη μπάλες μπλε φωτιάς από τη ράβδο της, ενώ ο Φάριν παρέμεινε στη θέση του ακίνητος, μη μπορώντας να πιστέψει το φρικιαστικό θέαμα μπροστά του. Ο Έρανταν όρμησε μπροστά και έριξε τρεις μαζί με μια αστραπιαία κίνηση τους σπαθιού του, κόβοντας κόκκαλα. Έβλεπε τις σφαίρες της Άντριελ να τον βοηθούν, ενώ και ο Φάριν τελικά αντιμετώπισε το φόβο του και βοήθησε τους συντρόφους του, αποτελειώνοντας και εκείνος μερικούς. Όταν έμειναν και πάλι οι τρεις τους κοίταξαν τριγύρω και αφουγκράστηκαν το χώρο. Άκουγαν ανατριχιαστικούς ψιθύρους παντού. Στους τοίχους σε εσοχές υπήρχαν νεκροκεφαλές στοιβαγμένες, ενώ αγάλματα τρομακτικών φιγούρων διακοσμούσαν την αίθουσα από το πάτωμα ως το ταβάνι. Διέσχισαν τον τάφο και βγήκαν πάλι έξω από το πίσω μέρος του. Μπροστά τους, σε ένα ξέφωτο ανάμεσα σε βράχους διέκριναν κίνηση.

«Είναι...; Είναι...; Ένα Τρολ;» είπε έκπληκτος και φοβισμένος ο Φάριν.

Ο Έρανταν έβγαλε το τόξο του και σημάδεψε. Όντως ήταν ένα Τρολ φορτωμένο με κόκκαλα στην πλάτη του , ακολουθούμενο επίσης από αρκετούς σκελετούς. Είδαν να υψώνει το σφυρί του κι να χτυπά έναν από αυτούς. Ο Έρανταν άρχισε να του ρίχνει βέλη μαζί με τον Φάριν καθώς πλησίαζαν ενώ η Άντριελ ανέλαβε τους νεκρούς. Όταν πλησίασαν είδαν ότι αυτό δεν ήταν συνηθισμένο Τρολ.

«Τι είδους απαίσιου πλάσματος είναι αυτό;» απόρησε η Άντριελ. Στο βάθος υπήρχε κι άλλο Τρολ Η ομίχλη τους κύκλωσε καθώς πάλευαν με το πρώτο το οποίο όρμησε στην Άντριελ και τον Φάριν, οι οποίοι το χτυπούσαν μαζί, ο Έρανταν έσπευσε να βοηθήσει με το σπαθί ου ενώ συγχρόνως σκότωναν τους σκελετούς γύρω τους. Αφού το αποτελείωσαν είδαν μια πέτρα να εκτοξεύεται προς το μέρος τους από το άλλο Τρολ. Την απέφυγαν και όρμησαν και οι τρεις μαζί σε αυτό.

Στη ράχη του ήταν κι εκείνο φορτωμένο με σκελετούς, τα άκρα των οποίων κινούνταν σε κάθε του κίνηση. Αφού το σκότωσαν και αυτός και αποτέλειωσαν και τους υπόλοιπους ζωντανούς – νεκρούς, συνέχισαν. Έφτασαν μέσα από ένα πέρασμα σε ένα άλλο ανοιχτό χώρο κυκλωμένο από ομίχλη. Είδαν τις αέρινες φιγούρες να έρχονται από ψηλά.

«Κι άλλες κατάρες έρχονται εναντίον μας!» φώναξε ο Έρανταν. Είδαν τις ψυχές να προσγειώνονται σε ένα σημείο από πάνω τους και να σχηματίζουν ένα μεγαλόσωμο τέρας , που είχε ανθρώπινο σώμα και το πρόσωπο που φαινόταν μέσα από την κουκούλα του ήταν σκελετωμένο και τρομακτικό. Στα χέρια του κρατούσε μία πελώρια ράβδο που η άκρη της λαμπύριζε από το γαλαζοπράσινο φως. Η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς πλέον.

«Προσέχετε τις κινούμενες πέτρες!» παρατήρησε η Άντριελ καθώς είδε αρκετές πέτρες να αιωρούνται γύρω από το πλάσμα. Άρχισαν όλοι να χτυπούν το πλάσμα από μακριά καθώς εκείνο σήκωσε με τη ράβδο του τις πέτρες ελέγχοντας και την ομίχλη συγχρόνως και με μια κίνηση έστειλε ζωντανούς- νεκρούς προς το μέρος τους. Κάποιοι ήταν πιο ψηλοί ενώ υπήρχαν και εκείνοι που φορούσαν πανοπλίες και έριχναν με τόξα. Τους πολέμησαν καθώς απέφευγαν συγχρόνως τις πέτρες που τους πετούσε ο αφύσικος μάγος. Έπειτα εκείνος εξαφανίστηκε και εμφανίστηκε στο κέντρο περίπου του ξέφωτου. Ο Έρανταν όρμησε μπροστά με το σπαθί και του επιτέθηκε με τον Φάριν για βοήθεια, όμως μια ριπή μαγείας έσπρωξε τον Νάνο μακριά. Η Άντριελ βοήθησε ρίχνοντας σφαίρες απ' τη ράβδο της, ώσπου τον σκότωσαν τελικά και οι πέτρες γύρω του έπεσαν στο έδαφος κάνοντας κρότο. Οι ψυχές έφυγαν πετώντας προς την είσοδο ενός μεγάλου Θολωτού Τάφου.

Ο Έρανταν καθώς μάζευε όσα βέλη μπορούσε από κάτω είπε:

«Αν διαβάζω τα σημάδια σωστά, ο Λούιν και ο Κιλάραν πολέμησαν σε μια μάχη εδώ επίσης.» Σε μια άκρη διέκρινε κάτι και πλησίασε. Ήταν ένα σπασμένο σπαθί.

«Και κοιτάξτε εδώ... τα σπασμένα κομμάτια ενός σπαθιού Περιφερόμενου Φύλακα! Ξέρω αυτή τη λεπίδα. Ανήκε στον Κιλάραν.»

«Αυτό είναι απόδειξη ότι οι σύντροφοι σου ήταν εδώ. Όμως που είναι τώρα;» αναρωτήθηκε η Άντριελ.

«Τα ίχνη δείχνουν ότι δυο σώματα σύρθηκαν έως την είσοδο εκείνου του μεγάλου θολωτού τάφου.»

«Ήταν ζωντανοί ή νεκροί;» ρώτησε ο Φάριν.

«Αυτό δεν μπορώ να το πω.» είπε ο Έρανταν και μπορούσαν να διακρίνουν την ανησυχία στο βλέμμα για τους δύο συντρόφους του.

«Ο μόνος τρόπος να ανακαλύψουμε τη μοίρα τους είναι να τους ακολουθήσουμε μέσα στον τάφο.» είπε η Άντριελ.