Μέρος 2ο

Η Μάχη με τον Άγκανταρ

Έτρεχαν σε ένα από τα μπαλκόνια του φρουρίου. Εκείνο ήταν ανοιχτό

και είχε μόνο μερικά χαμηλά κάγκελα να τους χωρίζει από το γκρεμό, ενώ απέναντι φαίνονταν οι πλαγιές και οι κορυφές των Γκρίζων Βουνών. Κάποια στιγμή κοντοστάθηκα βλέποντας το ιπτάμενο πλάσμα του Άγκανταρ να πετάει από πάνω τους και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Το πλάσμα πέταξε κάπου προς τα αριστερά τους και χάθηκε πίσω από το κτήριο. Την ίδια στιγμή, είδαν τον Μπέλεραμ να πλησιάζει πετώντας από τα δυτικά. Δεν πρόλαβαν όμως να χαρούν, ή μάλλον να ανησυχήσουν για αυτόν στην κατάσταση που ήταν γιατί το πλάσμα εμφανίστηκε ξαφνικά από πίσω τους, γύρισαν προς τα εκεί και προσγειώθηκε μπροστά τους ακριβώς, βρυχώντας απειλητικά και βγάζοντας χνώτα από το στόμα του με τα μυτερά δόντια. Τότε όμως ο Μπέλεραμ του επιτέθηκε και τον παρέσυρε προς μια από τις γέφυρες απέναντι, έπειτα τους είδαν να πέφτουν μαζί και χάθηκαν απ' τα μάτια τους. Πλησίασαν στην άκρη του μπαλκονιού και ο Φάριν έβαλε το ένα χέρι του στην πλάτη της Άντριελ καθησυχαστικά, καθώς είδε την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Προτού προλάβουν να απογοητευθούν όμως είδαν τον Μπέλεραμ μαζί με το ιπτάμενο τέρας να πετούν ξανά προς τα πάνω παλεύοντας. Ο Αετός γραπώθηκε από το στήθος του και δέχθηκε μια δαγκωνιά του στο πλάι του λαιμού, έκραξε, απομακρύνθηκε λίγο κι έπειτα έπεσε με φόρα ξανά και το χτύπησε με τα νύχια του στο στήθος. Ξανά απομακρύνθηκε και στην επόμενη επίθεση γραπώθηκε ξανά και αυτή τη φορά ο Μπέλεραμ ήταν εκείνος που δάγκωσε με το ράμφος του το τέρας στη βάση του λαιμού του, αίμα πετάχτηκε κι έπειτα το πλάσμα άρχισε να πέφτει ώσπου καρφώθηκε ανάσκελα σε μια απ' της μυτερές κορυφές των πύργων, και ακινητοποιήθηκε νεκρό. Με έναν τελευταίο βρυχηθμό.

Ο Μπέλεραμ έπειτα έκραξε πανηγυρικά, εντόπισε τη συντροφιά και πέταξε προς το μέρος τους. Καθώς πετούσε προς τα κάτω, οι τρεις φίλοι έτρεξαν ακολουθώντας τον ως το σημείο που προσγειώθηκε, άτσαλα και αδύναμα από τα χτυπήματα και την ταλαιπωρία. Ήταν γεμάτος αίματα από τη μάχη του με το τέρας, προσπάθησε να παραμείνει όρθιος αλλά σωριάστηκε αδύναμος.

«Μπέλεραμ...» είπε η Άντριελ κι έτρεξε αμέσως πιάνοντας του το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια της. Χάιδεψε τα πούπουλα στην κορυφή του κεφαλιού του καθώς εκείνος πάσχιζε να συνέλθει λαχανιασμένος. Πλησίασαν και οι σύντροφοι της τους οποίους κοίταξε ανήσυχη.

«Αυτό τελειώνει το κτήνος του Άγκανταρ. Δεν θα... Δεν θα μας ξεφύγει με αυτό τον τρόπο ξανά.» είπε ο Μπέλεραμ καθώς με κόπο κατάφερε να σηκωθεί.

«Είσαι ακόμα πολύ πληγωμένος για να βρίσκεσαι εδώ. Δεν το πιστεύω ότι το είδος μου θα σε άφηναν να φύγεις έτσι απλά. Υποσχέθηκαν να σε προσέχουν.» του είπε ο Φάριν, μισό- μαλώνοντας τον.

«Μην κατηγορείς το λαό του Νόρντινμπαντ. Με φρόντισαν αδιάκοπα, όμως μόλις ένιωσα αρκετά δυνατός για να πετάξω έφυγα για να σας βρω. Είμαι εδώ ενάντια στις διαταγές του Γκόριν και του Νόρντρι, όμως είναι φίλοι, δεν θα με περιόριζαν τη στιγμή που η καρδιά μου με οδήγησε εδώ.

«Πεισματάρικο... πουλί! Και λένε ότι οι Νάνοι είναι ξεροκέφαλοι! Κοίτα Μπέλεραμ, δεν μπορείς να πετάξεις αν μόλις και μετά βίας πετάς. Φύγε τώρα! Φύγε από εδώ όσο ακόμα μπορείς.» αναφώνησε ο Νάνος με φωνή που δε σήκωνε αντιρρήσεις.

«Ο Φάριν μπορεί να ακούγεται σκληρός, αλλά έχει δίκιο, Μπέλεραμ. Είσαι πολύ αδύναμος ακόμα. Σε παρακαλώ, φύγε.» του είπε και η Άντριελ κοιτάζοντας τον ικετευτικά.

«Δεν είναι ο τρόπος μου να εγκαταλείπω φίλους τη στιγμή του κινδύνου... πόσο μάλλον, φίλους με μεγάλη καρδιά που με ικετεύοντας να φύγω." είπε ο Μπέλεραμ.

«Λοιπόν, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να σε πείσουμε, τουλάχιστον υποσχέσου να μείνεις πίσω εκτός και αν πραγματικά σε χρειαστούμε. Δεν υπάρχει λόγος να πεθάνεις άδικα.» του είπε ο Έρανταν ως ο πιο διπλωμάτης της παρέας.

Ο Μπέλεραμ τελικά αποφάσισε να υποχωρήσει:

«Θα γίνει όπως είπες. Τώρα ας πάμε. Ο εχθρός θα έχει το πάνω χέρι αν καθυστερήσουμε περαιτέρω.» και πέταξε προς τα πάνω. Η Άντριελ κοίταξε έντονα τον Έρανταν, εκείνος της επέστρεψε το βλέμμα ερωτηματικά.

«Ας συμφωνήσουμε όλοι να μην τον καλέσουμε, όσο και αν τον έχουμε ανάγκη.» είπε και ο Έρανταν ένευσε συμφωνώντας ακολούθησε ο Φάριν. Η Άντριελ έβγαλε το χρυσό φτερό του Μπέλεραμ με το οποίο τον καλούσαν και άφησε να το πάρει ο άνεμος, σφραγίζοντας έτσι τη συμφωνία τους και έφυγαν και οι τρεις συνεχίζοντας προς το σημείο όπου υπέθεταν πως θα βρισκόταν ο Άγκανταρ, προς τον πιο ψηλότερο πύργο δηλαδή.

...

Έτρεχαν και έτρεχαν χωρίς σταματημό. Ο Μπέλεραμ πετούσε από απόσταση, κάθε τόσο σταματούσε σε κάποιον πύργο επάνω και ξεκουραζόταν. Ανέβηκαν κλατάρει σκαλιά και έφτασαν σε μία αυλή.

«Πρέπει να είμαστε κοντά! Μείνετε μαζί!» είπε ο Έρανταν καθώς συνέχισαν να τρέχουν. Από πάνω τους υψώθηκε ο ψηλότερος πύργος και τότε, ένας κεραυνός έπεσε από εκεί και παραλίγο να χτυπήσει τον Περιφερόμενο Φύλακα, όμως εκείνος τον απέφυγε. Κι άλλο κεραυνοί άρχισαν να πέφτουν και κοίταξαν γύρω τους με τα όπλα τους σε ετοιμότητα. Το έδαφος σείστηκε και τότε, είδαν στο μπαλκόνι του ψηλού πύργου ακριβώς κάτω από το σημείο με τις δύο κορυφές όπου προέρχονταν οι κεραυνοί, να ξεπροβάλλει ο Άγκανταρ.

«Άγκανταρ.» του είπε η Άντριελ κοιτάζοντας τον με πρωτοφανή για εκείνη οργή.

«Δεν μπορεί; Οι ίδιοι τρεις λακέδες που κρύφτηκαν πίσω από τα Ξωτικά στο Φόρνοστ; Εσείς;! Εσείς είστε αυτοί που με ακολουθούσατε στα ίχνη μου... αναστατώνοντας τα σχέδια μου;» τους είπε εκείνος με έκπληξη και βλέμμα γεμάτο μίσος. Τα γκρίζα σχεδόν λευκά μάτια του τους κοιτούσαν μέσα από τις σχισμές του κράνους του προσπαθώντας να εμπνεύσουν το φόβο στις καρδιές τους, μάταια όμως.

«Ναι, και έχουμε παρακολουθήσει κάθε σου κίνηση!» απάντησε το Ξωτικό.

«Το μόνο που καταφέρατε είναι να προκαλέσετε την οργή μου! Εξαιτίας της απερισκεψίας σας, η κυριαρχία μου στον Βορρά θα είναι ακόμα πιο σκληρή.» φώναξε εξοργισμένος ο Άγκανταρ.

Κεραυνοί εξακολουθούσαν να πέφτουν γύρω του.

«Τέτοιες απειλές μόνο δυναμώνουν την απόφαση μας, τέρας!» του φώναξε πίσω η Άντριελ.

«Έλα κάτω και αντιμετώπισε μας, Άγκανταρ! Έχεις πολλά στα οποία πρέπει να απαντήσεις!» Του φώναξε κι Έρανταν.

«Ναι! Κατέβα κάτω, δειλέ! Γιατί στέκεσαι στο μπαλκόνι σου και μας μιλάς!» τον προκάλεσε ο Φάριν.

«Ανόητοι! Διδάχτηκα από τον ίδιο τον Σκοτεινό Άρχοντα! Είμαι το ισχυρότερο όπλο του Σάουρον στον Βορρά! Βαδίζετε μόνο προς το θάνατο σας!» είπε απειλητικά ο Άγκανταρ κάνοντας γροθιά το χέρι του κι έπειτα δείχνοντας προς το μέρος τους με το δάχτυλο του.

Έβγαλε το μεγάλο του σπαθί, το οποίο λειτουργούσε ως αλεξικέραυνο, προσελκύοντας πολλούς κεραυνούς σε αυτό. Έπειτα εξαφανίστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους. Επικράτησαν λίγα μόνο δευτερόλεπτα ησυχίας κι ύστερα εμφανίστηκε κάτω μπροστά τους, μπροστά από τη κεντρική πύλη του πύργου μέσα από ένα σύννεφο μαύρου καπνού. Κοιτάζοντας τους με οργή και τα χείλη του σφιγμένα από το μίσος και την κακία. Όρμησε πρώτα στην Άντριελ, η οποία πρόλαβε και κάρφωσε τη ράβδο της στο έδαφος μπροστά τους και έβγαλε ένα ξόρκι με γαλάζιο φως. Σπρώχνοντας τον προς τα πίσω. Στη συνέχεια επιτέθηκε στον Φάριν, προσπαθώντας να φέρει το σπαθί του κάθετα πάνω του, όμως ο Νάνος κατρακύλησε κάτω από τα πόδια του και βγήκε από πίσω του. Ο Άγκανταρ γύρισε αμέσως και το σπαθί του συγκρούστηκε με το τσεκούρι του, σε μια μάχη σώμα με σώμα καθώς τα βέλη του Έρανταν καρφώνοντας συνεχώς πάνω του. Δεν φαινόταν να πονάει ούτε να τον επηρεάζουν, παρόλο που αίμα άρχισε να κυλάει απ' τις πληγές.

Η Αντριελ έριχνε ξόρκια από μακριά. Ο Άγκανταρ εξαφανίστηκε ξανά, αφήνοντας μια λίμνη αίματος πίσω του.

«Είναι ακόμα πιο ανθεκτικός από τον Γούλφρουν!» φώναξε ο Έρανταν και τότε ο εχθρός εμφανίστηκε μπροστά του κι άρχισαν να παλεύουν με τα σπαθιά. Ο Άγκανταρ χτύπησε τον Έρανταν και τον έριξε κάτω, προσπάθησε να φέρει το σπαθί του πάνω του για να τον χτυπήσει όμως ο Φάριν του κάρφωσε το τσεκούρι στην πλάτη. Ο Άγκανταρ πήρε μια έκφραση πόνου και εξαφανίστηκε, έπειτα στη μέση της αυλής εμφανίστηκε κάτι σαν μαύρη τρύπα μέσα απ' την οποία βγήκε ένα Τρολ στη θέση του. Είχε γερή πανοπλία και κρατούσε ένα παράξενο ρόπαλο που έβγαζε φωτιά.
άρχισαν όλοι να του ρίχνουν από μακριά.

Ο Έρανταν είχε τραυματιστεί στο χέρι, όμως δεν άφηνε τον πόνο ούτε το αίμα που έχανε να τον επηρεάσουν στο χειρισμό του τόξου. Η Άντριελ έριχνε κι εκείνη από τη ράβδο της και ο Φάριν όρμησε στο Τρολ με το τσεκούρι του, καταφέρνοντας ένα χτύπημα στα πόδια του. Τον χτύπησε πολλές φορές αποφεύγοντας συγχρόνως τα χτυπήματα με το ρόπαλο της φωτιάς. Κάποια στιγμή, πιάστηκε από μια αλυσίδα που κρεμόταν από την πανοπλία του, σκαρφάλωσε πάνω του και κάρφωσε το τσεκούρι στο κεφάλι του. Στο μεταξύ η Άντριελ πρόλαβε κι έβαλε την ασπίδα της γύρω από τον Έρανταν για να τον γιατρέψει. Ο φάρων πήδησε πάλι καλύπτω λίγο προτού σωριαστεί το Τρολ νεκρό. Η μαύρη τρύπα φάνηκε πάλι στο κέντρο της αυλής από μέσα βγήκε ο Άγκανταρ αλλά δεν ήταν μόνος του... Εμφάνισε γύρω του πέντε πολεμιστές με πανοπλίες, σπαθιά και κράνη με κέρατα. Ορμώντας πάνω τους οι τρεις φίλοι, παρατήρησαν πως ήταν Άνθρωποι που όμως είχαν ακολουθήσει το κακό. Τους πολέμησαν με χτυπήματα, με ξόρκια και βέλη, κι ύστερα όταν τους σκότωσαν επιτέθηκαν και οι τρεις μαζί στον Άγκανταρ. Εκείνος όμως εξαφανίστηκε ξανά.

«Μείνε σε μια μεριά και αντιμετώπισε μας, δειλέ!» φώναξε ο Φάριν.

Ο Άγκανταρ εμφανίστηκε σε μια άκρη της αυλής, όμως μπροστά του εμφάνισε άλλους τρεις φρουρούς με τους οποίους πάλεψαν και μόνο σκοπό είχαν να τους κουράσουν και να καθυστερήσουν ώστε να προλάβει να αναρρώσει από τα τραύματα του. Ο Φάριν γεμάτος οργή σκότωσε με ένα χτύπημα τον δικό το αντίπαλο, ενώ και οι άλλοι δύο αποτελείωσαν πανεύκολα τους άλλους. Ο άγκανταρ εμφανίστηκε μπροστά στην Άντριελ αυτή τη φορά, η οποία μόλις και μετά βίας απέκρουε τις επιθέσεις της.

«Άντριελ!» φώναξε ο Έρανταν και έσπευσε να βοηθήσει ρίχνοντας βέλη και ο Φάριν του όρμησε από πίσω.

Τότε η Κυρά της Γνώσης έβγαλε ξανά το γαλάζιο της φως από τη ράβδο, την ίδια στιγμή που το τσεκούρι του Φάριν χώθηκε ξανά στην πλάτη του και ένα βέλος του Έρανταν τον χτύπησε βρίσκοντας τον στο λαιμό. Όλα αυτά έγιναν συγχρόνως και επιτέλους, Ο Άγκανταρ έπεσε κάτω αιμόφυρτος, με μια μεγάλη τρύπα στην πλάτη και πολύ αίμα να κυλάει τριγύρω, εξαφανίστηκε όμως πάλι και δεν ήταν βέβαιοι αν τον σκότωσαν. Είδαν ένα κεραυνό να αιωρείται προς την κεντρική γέφυρα που οδηγούσε εκτός του φρουρίου.

«Ξοπίσω του! Δεν ήρθαμε μέχρι εδώ για να τον αφήσουμε να δραπετεύσει τώρα!» φώναξε ο Έρανταν.

«Εκεί, στη γέφυρα!» αναφώνησε η Άντριελ δείχνοντας πέρα. Κατευθύνθηκαν προς τα εκεί κι άρχισαν να διασχίζουν τρέχοντας τη γέφυρα. Ο Άγκανταρ βρισκόταν στη κέντρο της, έκανε το ένα χέρι του γροθιά, συγκεντρώνοντας κεραυνούς, έπειτα το άλλο, και στράφηκε προς τη συντροφιά με ύφος νικητή και ένα σατανικό χαμόγελο θριάμβου. Εκείνοι κοντό στάθηκαν και είδαν έκπληκτοι ότι ήταν σαν να μην τον είχαν χτύπησε. Άρχισε να αιωρείται αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος ενώ κεραυνοί τον περιτριγύριζαν.

«Πετάει κιόλας, τώρα;» είπε με δυσάρεστη έκπληξη ο Φάριν.

Έριξε έναν κεραυνό πίσω τους, γκρεμίζοντας τη γέφυρα. Εκείνοι άρχισαν να τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έριξε κι άλλο κεραυνό γκρεμίζοντας και την άλλη μεριά. Τώρα δεν είχαν καμία ελπίδα διαφυγής. Κοίταξαν απελπισμένοι γύρω τους και τότε ο Άγκανταρ προσγειώθηκε ξανά πίσω τους. Βγάζοντας το σπαθί τους. Μια ακόμα μάχη μαζί του ξεκίνησε και αποφασισμένοι οι τρεις φίλοι άρχισαν να τον πλησιάζουν ρίχνοντας του από μακριά.

Ο Φάριν του όρμησε πρώτος με μια κραυγή κι άρχισαν να μάχονται σώμα με σώμα, τσεκούρι εναντίον σπαθιού ενώ τα βέλη του Έρανταν και οι γαλάζιες φλόγες της Άντριελ έπεφταν πάνω του βροχή. Ο Άγκανταρ γεμάτος πάλι βέλη καρφωμένα πάνω του άρχισε να αναβλύζει και φωτιά εκτός από κεραυνούς. Ο Άγκανταρ αιωρήθηκε ξανά προς τα επάνω. Η Άντριελ κι ο Έρανταν πλησίασαν στον Φάριν και το Ξωτικό έβαλε την ασπίδα της γύρω τους. Ένιωσαν τις δυνάμεις τους να ανανεώνονται και τα τραύματα τους να γιατρεύονται. Άρχισαν να ρίχνουν στον Άγκανταρ από μακριά, προς τα επάνω, και στην ευθεία, μια μεγάλη μπάλα κεραυνού που πέταξε από τα χέρια του διαπέρασε μέχρι και την ασπίδα της Άντριελ και τους πέταξε μακριά και έξω απ' την ασπίδα. Μαζεύοντας όσες δυνάμεις είχαν σηκώθηκαν και οι τρεις κι αρπάζοντας τα όπλα τους, συνέχισαν να του ρίχνουν αποφεύγοντας συγχρόνως τους κεραυνούς που πετούσε εκείνος. Για μία ακόμα φορά εξαφανίστηκε και παρουσιάστηκε μπροστά από τον Φάριν, πήγε να τον χτυπήσει μα ο Νάνος το απέφυγε και έβγαλε το τσεκούρι του. Η Άντριελ συγκέντρωσε όση ενέργεια είχε στη ράβδο και εκτόξευσε μια μεγάλη μπάλα γαλάζιας φωτιάς. Τη ίδια στιγμή, ο Φάριν και ο Έρανταν όρμησαν επάνω του με μια κραυγή και τον χτύπησαν συγχρόνως, έτσι και με τη βοήθεια του ξορκιού της Άντριελ τον αποδυνάμωσαν για ακόμα μια φορά.

Ήταν όμως αυτή η φορά οριστική; Το ερώτημα τους απαντήθηκε σύντομα, όταν λίγα δευτερόλεπτα αργότερα έγινε κάτι σαν έκρηξη στον ουρανό μια λάμψη φάνηκε κι εμφανίστηκε να αιωρείται ξανά ο Άγκανταρ, αυτή τη φορά με μια κραυγή πόνου.

«Αφέντη! Χρειάζομαι τη δύναμη σου!» φώναξε, όμως ο Σάουρον δεν τον άκουγε πια...

Οι τρεις φίλοι τον παρακολούθησαν σοκαρισμένοι καθώς κεραυνοί άρχισαν να διαπερνούν το σώμα του, που τώρα πια δεν μπορούσε να τους ελέγξει και τον έκαιγαν καθώς φώναζε από πόνο δυνατά.

«Όχι...! Όχι...!» φώναξε καθώς άρχισε να γίνεται στάχτη από τα πόδια προς τα επάνω και να εξαϋλώνεται μέσα σ' ένα γαλάζιο φως, μαύρο καπνό και κεραυνούς. Έβγαλε μια τελευταία κραυγή καθώς εξαϋλώθηκε ολόκληρος, ως το κεφάλι και το μόνο που έμεινε ήταν το κράνος του το οποίο έπεσε κάτω στο πάτωμα της γέφυρας. Τότε έγινε κάτι σαν θαύμα: τα μαύρα σύννεφα που κάλυπταν το τοπίο άρχισαν να διαλύονται και ο ουρανός να φαίνεται γαλάζιος και καθάριος, τη στιγμή που ο ήλιος ανατέλλει λούζονταν με το φως του τους τρεις φίλους. Εκείνοι κοίταξαν έκπληκτοι γύρω τους και τότε κάτι σαν βολίδα πέρασε πάνω απ' τα κεφάλια τους και τρόμαξαν. Είδαν τον Ούργκοστ να πετάει από πάνω τους, σ όλο του το μεγαλείο, αρκετά μέτρα πάνω από τον Καρν Ντουμ, έπειτα ανάμεσα απ' τις δυο κορυφές κι ύστερα προσγειώθηκε μπροστά τους, στην απέναντι μεριά της σπασμένης γέφυρας. Πλησίασε μέχρι την άκρη της και τότε, υψώθηκε στα πίσω πόδια του με ανοιχτές τις φτερούγες του και εκτόξευσε μια μεγάλη μάζα φωτιάς από το στόμα του. Ήταν αρκετά ψηλά για να τους κάψει, όμως παρόλα αυτά οι τρεις ήρωες έβαλαν τα χέρια τους πάνω απ' τα κεφάλια τους για προστασία όταν ένιωσαν τη θερμότητα απ' τις φλόγες του.

Έπειτα, στάθηκε ξανά στα τέσσερα πόδια τους κοίταξε και είπε μετά από ένα γρύλισμα:

«Φαίνεται πως έκανα τη σωστή επιλογή. Ο Σάουρον δεν υπάρχει πια.» κοιτάζοντας κάπου προς το Νότο με τα κίτρινα μάτια του.

«Τι; πως θα μπορούσες να το ξέρεις εσύ;» αναρωτήθηκε ο Έρανταν.

«Είναι αλήθεια. Μπορώ να το νιώσω. Σαν ένα τεράστιο βάρος να έχει φύγει απ' την καρδιά μου!» είπε η Άντριελ με το χέρι στο στήθος της, στο σημείο της καρδιάς, χαμογελώντας.

«Το νιώθω κι εγώ! Τα κατάφερε. Ο Φρόντο στα αλήθεια τα κατάφερε! Το Δαχτυλίδι έχει καταστραφεί!» αναφώνησε χαρούμενος ο Φάριν.

Κοιτούσαν και οι τρεις μεταξύ τους πιο χαρούμενοι από ποτέ, μα διακόπηκαν από τον Ούργκοστ:

«Όπως και να 'χει, πρέπει ακόμα να εκπληρώσετε τον όρκο σας σε εμένα. Το Καρν Ντουμ είναι δικό μου!»

«Εμείς τηρούμε το λόγο μας, δράκο. Είσαι ευπρόσδεκτος σε αυτό.» του είπε ο Έρανταν δείχνοντας τον με το σπαθί του.

«Μόνο κοίτα να προσέχεις τους τρόπους σου, γέρικο ερπετό, αλλιώς δεν θα δείξουμε έλεος.» του είπε κι ο Φάριν υψώνοντας το τσεκούρι του. Ο Ούργκοστ έβγαλε ένα περιφρονητικό γρύλισμα, έπειτα πέταξε προς τα επάνω και μακριά τους. Τότε ένα γνώριμο κράξιμο ακούστηκε και είδαν τον Μπέλεραμ να πετάει προς το μέρος τους. Προσγειώθηκε μπροστά τους και τους κοίταξε ενώ το ράμφος του σχημάτισε ένα χαμόγελο.

«Ο δρόμος της επιστροφής από εδώ είναι μακρύς, για όλους μας.» είπε ο έρατναν καθώς τους κοίταξε όλους έναν- έναν.

«Ας κινήσουμε για το Ιμλάντρις, δεν θα βρείτε καλύτερο μέρος για να ξεκουραστείτε και να αναρρώσετε.» πρότεινε η Άντριελ.

«Δεν έχετε παρά να το πείτε και θα ξεκινήσουμε αμέσως.» είπε ο Μπέλεραμ, κοιτάζοντας τους άλλους δύο.

«Τι λες Φάριν; Πάμε στο Σκιστό Λαγκάδι;» ρώτησε ο Έρανταν τον Νάνο.

«Λίγη ξεκούραση ακούγεται καλή.» απάντησε εκείνος και έτσι πήραν και οι τέσσερις το δρόμο της επιστροφής.

Αυτό κανονικά ήταν το τέλος του βιντεοπαιχνίδι, όμως εγώ θα προσθέσω και ένα δικό μου επίλογο, γιατί πάντα ήθελα να μάθω τι συνέβη στις ήρωες μας μετά, έτσι αποφάσισα να τους γράψω τη δική μου συνέχεια! Και επειδή έλειπε πόλη το ρομάντζο από το παιχνίδι , θα έχουμε δύο ζευγάρια, μπορείτε να μαντέψεις ποια είναι;

Εν το μεταξύ στο παιχνίδι υπήρχε ένα εναλλακτικό τέλος γη τον Μπέλεραμ. Αν τελικά επέλεγες να τον καλέσεις, πέθαινε στη μάχη ενάντια στον Άγκανταρ, και οι τρεις φίλοι επέστρεφαν μόνοι στο Σκιστό Λαγκάδι. Αλλά μου άρεσε περισσότερο η εκδοχή όπου ο Μπέλεραμ ζει. Κρίμα δεν ήταν να παθαίνει μετά από τόσες περιπέτειες που έζησε με τους δικούς του;

Ελπίζω να σας δω και στον επίλογο