Το νεκρό ψηλό γρασίδι κινούνταν στον άνεμο που έσπρωχνε την παλιά σκόνη από τα ερείπια του Φόρνοστ. Τα απομεινάρια του παλιού βόρειου φρουρίου ήταν εγκαταλειμμένα και λεγόταν πως ήταν στοιχειωμένα από τη φυλή των ανθρώπων. Οι παλιές πέτρινες κολώνες που κάποτε στέκονταν ψηλές είχαν ριχτεί κάτω μαζί με πολλούς από τους τοίχους και τους πύργους που στήριζαν το φρούριο. Πριν τον Άγκανταρ, κανένας δεν είχε κατοικήσει στο φρούριο για χίλια χρόνια, και ήταν ευθύνη της ομάδας να βεβαιωθούν ότι οι ορδές θα διώχνονταν.

«Δεν μου αρέσει η εμφάνιση αυτού του μέρους. Φαίνεται στοιχειωμένο.» είπε ο Φάριν κοιτάζοντας τριγύρω μαζί με τους άλλους δύο.

Η Άντριελ κοίταξε κάτω τον νάνο με ένα μικρό χαμόγελο αλλά σύντομα το έκρυψε, «Πιστεύεις στα φαντάσματα, Φάριν;» Ο Φάριν κοίταξε πάνω το θηλυκό ξωτικό και χλόμιασε, «όχι, δεν τσιμπάω! Μη σπαταλάς το χρόνο σου προσπαθώντας να με τρομάξεις, δοκίμασε το στον εαυτό σου.»

Η Άντριελ γέλασε, «Δεν τρομάζω, εξάλλου, πιστεύω στα φαντάσματα.» Και με αυτά προχώρησε γρήγορα για να φθάσει τον Έρανταν που προπορευόταν αφήνοντας τον Φάριν πίσω, παγωμένο στη θέση του.

«Πφφφτ, τα ξωτικά και τα πιστεύω τους για τον κόσμο, υγιεινή διατροφή και φαντάσματα.» Γκρίνιαξε ο Νάνος και πήγε να τους προφτάσει. Φτάνοντας στα πέτρινα σκαλοπάτια, άρχισαν να ανεβαίνουν προς το φρούριο. Η Άντριελ άγγιξε ένα πεσμένο βέλος και κοίταξε ψηλά.

«Δεν βλέπω ίχνη από ορκ.» επισήμανε στον Έρανταν.

«Αυτά τα ερείπια θα μπορούσαν να κρύψουν έναν τεράστιο στρατό. Μπορεί ακόμα και τώρα να είμαστε κάτω από το βλέμμα εχθρικών ματιών.» είπε ο Έρανταν σε χαμηλό τόνο.

«Λοιπόν... ήρθαμε ως αντιπερισπασμός για τον Άραγκορν, και τι καλύτερος τρόπος να το κάνουμε αυτό παρά να περπατήσουμε στη μπροστινή πύλη του Φόρνοστ.» είπε ο Φάριν. Ο Έρανταν γέλασε ώσπου διέκρινε κίνηση και σταμάτησε, έβαλε ένα βέλος στο τόξο του αργά και στόχευσε και απελευθέρωσε το βέλος. Το βέλος χτύπησε το στήθος ενός ορκ που έβγαλε μια κραυγή που τρυπούσε αυτιά πέφτοντας στο έδαφος νεκρό. Η ομάδα τώρα είχαν όλα τα όπλα τους έξω και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν.

«Αφήστε τους σε εμένα!» φώναξε ο Φάριν τρέχοντας προς το τελευταίο ορκ που στεκόταν όρθιο. Έκοψε το ορκ με το τσεκούρι του, το ορκ σωριάστηκε στο έδαφος και ο Φάριν θριαμβευτικά τράβηξε το τσεκούρι έξω από το ορκ.

«Ας προχωρήσουμε!» είπε ξέπνοα ο Φάριν στους συντρόφους του. Ακολούθησαν τον νάνο με τις μπότες τους να ροκανίζουν το νεκρό χορτάρι από κάτω τους.

Τέσσερα ορκ είχαν λουφάξει γύρω από ένα παλιό πέτρινο σιντριβάνι στη μέση της αυλής. Ο Έρανταν έριξε ένα βέλος που πέτυχε το κεφάλι ενός από τα ορκ. Όλα γύρισαν και τσίριξαν βρυχήθηκαν σημαίνοντας συναγερμό.

Ο Έρανταν με το σπαθί του υψωμένο. Έτρεξε σε ένα ορκ και το έκοψε σε όλο το σώμα και το λαιμό. Το ορκ άρπαξε το λαιμό του καθώς το μαύρο αίμα έτρεξε στα δάχτυλα του και έπεσε στα γόνατα. Η Άντριελ πολέμησε τα τελευταία δύο ορκ με τη ράβδο της καρφώνοντας το ένα ορκ με την άκρη και χτυπώντας το κεφάλι του άλλου ορκ. «Ας συνεχίσουμε! Αισθάνομαι περισσότερα!» φώναξε η Άντριελ και άρχισε να ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλοπάτια.

Τώρα σε ένα διαφορετικό σημείο του οχυρού, τα ορκόρμησαν προς τη συντροφιά. Μερικά οπλισμένα με βαλλίστρες και βέλη και άλλα μεσπαθιά, ο Έρανταν έβαλε δύο βέλη και τα εξαπέλυσε πετώντας τα μακριά και κάθε ένα πέτυχε ένα ορκ στο μάτι. Έπειτα με το σπαθί στα δυο του χέρια έκοψε το πόδι από έναν τοξότη ορκ, στέλνοντας το πόδι να πετάξει και να χτυπήσει στο έδαφος. Η ομάδα συνέχισε ευθεία πολεμώντας περισσότερα ορκ στο δρόμο τους με τον Φάριν να έχει στάμπες από το μαύρο αίμα των ορκ να τον καλύπτουν.

Σταμάτησαν σε μια άδεια κάμαρα με κολώνες στη μέση γύρω από το κέντρο του δωματίου. Ο Έρανταν κοίταξε κάτω και δεν είδε σκαλιά έτσι πήδηξε κάτω με την Άντριελ να ακολουθεί το προβάδισμα του. Εξέτασαν την κάμαρα ώσπου ένα γρύλισμα αντήχησε από μια άλλη είσοδο. Ο Φάριν προχώρησε ως τον σκοτεινό θάλαμο για να ακούσει δυνατά βήματα να βαράνε όλο και πιο κοντά του.

«Τρολ...» ψιθύρισε ο Έρανταν στον εαυτό του και ετοίμασε ένα βέλος στη χορδή.

«Τρολ!» ανακοίνωσε ο Φάριν. Μετακινήθηκε έξω απ- το θάλαμο και πίσω μαζί με τους συντρόφους του οι οποίοι είχαν έξω τα όπλα τους και έτοιμοι. Το τρολ φορούσε ελαφριά πανοπλία και κουβαλούσε ένα πέτρινο σφυρί τόσο τεράστιο ώστε να μπορεί να ρίξει κάτω μια κολώνα. Η Άντριελ έτρεξε πάνω στο τρολ και κάρφωσε τη ράβδο της μέσα στο δάχτυλο του ποδιού του προκαλώντας ένα ουρλιαχτό πόνου που ταρακούνησε την κάμαρα. Οι άλλοι δύο επιτέθηκαν με τον Έρανταν να ρίχνει βέλη στο κεφάλι του και τον Φάριν να επιτίθεται στα πόδια του.

Το τρολ επιτέλους κατέρρευσε στο πέτρινο δάπεδο. Δίνοντας τη χαριστική βολή, ο Φάριν ύψωσε το τσεκούρι του και το έμπηξε στο κεφάλι του τρολ. «Έφυγε για τα καλά.»

Υπήρξε μια σύντομη σιωπή ώσπου ο Έρανταν γρήγορα έστρεψε το κεφάλι του στα αριστερά, «Κάποιος έρχεται.»

Όλοι κοίταξαν τριγύρω στην άδεια κάμαρα ψάχνοντας ποιον διαισθάνονταν. Τώρα έχοντας όλα τα όπλα τους τραβηγμένα, στράφηκαν και άκουσαν τα βήματα να τους πλησιάζουν.

Ύψωσαν τα όπλα τους όταν δύο άτομα εμφανίστηκαν, δυο ξωτικά, με τα όπλα τους να τους σημαδεύουν.

Τα δύο ξωτικά γρήγορα κατέβασαν τα όπλα τους και ο ένας που φορούσε ένα κράνος κι είχε ένα σπαθί μίλησε, «Αναμετρηθήκατε με ένα τρολ...»

Ο άλλος χωρίς κράνος και με ένα τόξο και βέλη πρόσθεσε, «Αυτό δεν είναι μικρό κατόρθωμα, φίλοι.»

«Έλανταν και Έλροχιρ,» ανακοίνωσε η Άντριελ που αισθανόταν ανακούφιση όπως και οι άλλοι δύο της ομάδας. Έβαλαν μέσα τα όπλα τους.

«Φαίνεται πως είμαστε στην ίδια πλευρά.» είπε ο Έλροχιρ κραδαίνοντας το σπαθί του.

«ίσως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.» είπε ο Έλανταν κοιτάζοντας την ομάδα.

Ο Έρανταν σημείωσε ότι έμοιαζαν παρόλο που ο ένας φορούσε κράνος, όμως καθώς βάδισαν πιο κοντά μπόρεσε να δει καθαρά ότι θα μπορούσαν να είναι δίδυμοι.

«Επιτρέψτε μας να προσφέρουμε μια χείρα βοηθείας.» ο Έλροχιρ γονάτισε κοιτάζοντας τους τείνοντας το χέρι του προς τα κάτω.

Ο Έρανταν πήγε πρώτος πιάνοντας το χέρι του Έλροχιρ και τον τράβηξε πάνω. Ο Φάριν κοίταξε τη γυναίκα που στεκόταν μαζί του.

«Οι κυρίες προηγούνται;» Η Άντριελ του χαμογέλασε. Ο Φάριν το σκέφτηκε και μετά κούνησε το κεφάλι του, «Μπα.» Ο νάνος περπάτησε στον τοίχο και κοίταξε πάνω τον Έλροχιρ στα μάτια, «Δεν το πιστεύω ότι το κάνω αυτό,» είπε πιάνοντας το χέρι του ξωτικού.

«Ούτε και εγώ.» Ο Έλροχιρ κοίταξε κάτω τον νάνο καθώς τον τραβούσε πάνω. «Άντριελ, είναι χαρά μας που σε βλέπουμε ξανά,» χαμογέλασε ο Έλροχιρ χάνοντας τη ματιά του προς τον νάνο.

Η Άντριελ χαμογέλασε πίσω με μια άγνωστη λάμψη στα μάτια της και πήρε το χέρι που της πρόσφερε ο Έλροχιρ.

«Στα αλήθεια ξέρει πολύ κόσμο αυτή.» ψιθύρισε σιγανά ο Φάριν στον Έρανταν. Τα μάτια του έπειτα στράφηκαν στο ξωτικό δίπλα στον Έλροχιρ. Έλιντεν; Δεν μπορούσε να θυμηθεί πώς τον αποκάλεσε η Άντριελ. Όμως αναρωτιόταν γιατί δεν βοήθησε τον αδελφό του να τους τραβήξει πάνω. Το ξωτικό που κοιτούσε παρατήρησε πως τον κοιτούσε επίμονα, ύστερα ο Φάριν είδε ένα ματωμένο πανί στην περιοχή του ώμου του. Έχει ένα πληγωμένο χέρι.

«Καλώς σας βρίσκω φίλοι μου.» Η Άντριελ μίλησε πρώτη στους δίδυμους. «Μας είπαν ότι ίσως σας βρίσκαμε εδώ. Είμαι πραγματικά χαρούμενη που σας βλέπω.» Οι δίδυμοι χαμήλωσαν το κεφάλι τους σε μια ελαφριά υπόκλιση σε εκείνη με μικρά χαμόγελα προτού συνεχίσει. «Επιτρέψτε μου να σας συστήσω τους συντρόφους μου, τον Έρανταν των Ντουνεντάιν και τον Φάριν του Ερεμπορ. Σας συστήνω τον Έλανταν και τον Έλροχιρ, τους γιους του Έλροντ του Μισοξωτικού.»

"Είναι χαρά μας να γνωρίζουμε τόσο ικανούς και γενναίους πολεμιστες." είπε ο Έλροχιρ. "Αλλά τι σας φέρνει στο Φόρνοστ;"

"Είμαι εδώ υπο τις διαταγές του Άραγκορν. Ο Φάριν και η Άντριελ θέλησαν να με βοηθησουν." απάντησε ο Έρανταν.

"μα γιατί ο Άραγκορν σας έστειλε στο Φόρνοστ; Έχει μάθει για το στρατό των τελωνόων που συγκεντρώθηκε εδώ;" ζήτησε να μάθει ο Έλανταν.

"Αυτό είναι κάτι παραπάνω από μια συγκέντρωση τελωνίων. Ήμασταν με τους Περιφερόμενυς Φύλακες στο Πέρασμα Σαρν όταν επιτεθηκαμε απ΄Μαύρους Καβαλάρηδες της Μόρντορ." είπε η Άντριελ.

"Αυτά είναι σκοτεινά νέα..."

"...αλλά αυτό δεν εξηγεί γιατί ο Άραγκορν σας έστειλε εδώ." συμπλήρωσε τη πρόταση του αδελφού του Έλροχιρ.

"Οι Μαύροι Καβαλάρηδες είναισε συμμαχία με έναν άντρα που ονομάζεται Άγκανταρ. Αυτός είναι που διατάζει το στρατό του." είπε ο Έρανταν.

"Αρχίζω να καταλαβαίνω.Ο Άραγκορν θέλει να αποσπάσετε τον Άγκανταρ." είοε ο Έλανταν.

"Ναι, αυτή είναι η αποστολή μας." συμφώνησε η Άντριελ.

"Αλλά τώρα που έχουνε γίνει ομάδα, μπορούμε να κάνουμε περισσότερα από το να τον αποσπασουμε. Ας κόψουμε το κεφάλι από αυτό το ερπετό του Σάουρον!" είοπε αποφασιστικά ο Έλροχιρ.

"Συμφωνώ! Αλλά πρωτα πρέπει να τον βρούμε." είπε ο Έρανταν.

"Σίγουρα θα βρίσκεται στην ακρόπολη στην καρδιά της πόλης. Πρέπει να προσπαθησουμε να πάμε εκεί..." είπε ο Έλροχιρ.

"...καθόλου ευκολο θέμα ανάμεσα σε αυτά τα θρυμματισμένα ερείπια. Και ένα πλήθος Ορκ και Τελωνίων θα κρυβονται για να εμποδίσουν το πέρασμα μας." συμπλήρωσε ο έλανταν. "Πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα."

"Πολύ καλά. Ας ξεκινήσουμε." είπε ο Έρανταν

Πήγαν κάτω στο θάλαμο που οδηγούσε μέσα σιωπηλοί ώσπου έφτασαν σε ένα αδιέξοδο δίπλα σε μερικές κολώνες και ένα ανοιχτό μεγάλο δωμάτιο.

Η Άντριελ σήκωσε μια μικρή πέτρα και την πέταξε στο κέντρο. Καθώς η πέτρα χτύπησε το πέτρινο πάτωμα, έκανε ηχώ στο δωμάτιο και κάτω από το πάτωμα. Τότε το πάτωμα γκρεμίστηκε δυνατά με σκόνη παντού.

«Είναι παγίδα.» επισήμανε ο Έλροχιρ κοιτάζοντας την Άντριελ που άρχισε να περπατάει προς την παγίδα και κοίταξε προς τα κάτω.

«Πώς μπόρεσε να αισθανθεί πως υπήρχε κενό από κάτω;» ρώτησε όλους ο Έρανταν, μα ο Φάριν απάντησε, «Θα έπρεπε να την έχεις μάθει μέχρι τώρα, είναι η Άντριελ. Μπορεί να αισθανθεί πάρα πολλά.»

Αφού βρέθηκαν όλοι στην καταπακτή, ακολούθησαν την Άντριελ στο σκοτεινό και αμυδρά φωτισμένο θάλαμο.

Τα μάτια του Έλανταν σκοτείνιασαν, «Μυρίζομαι ορκ.» Σίγουρα, όταν βγήκαν από το θάλαμο, υπήρχαν ορκ παντού που έτρεχαν προς τα πάνω τους. Σύντομα όλοι σκορπίστηκαν σε μάχη.

Καθώς ο Έρανταν πολεμούσε τους αντιπάλους του, δεν μπόρεσε να μην προσέξει έκπληκτος πόσο βίαια και σκληρά πολεμούσαν οι δίδυμοι. Κάθε ορκ που άγγιζαν, βεβαιώνονταν ότι θα δεχόταν το σκληρότερο χτύπημα για να επιβεβαιωθούν ότι δεν θα επέστρεφαν στη ζωή. Σίγουρα έτσι πολεμούσαν όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου. Όμως όχι με τον τρόπο που το έκαναν οι δίδυμοι.

Γνωρισαμε και τους γιους του έλροντ. πώς σας φάνηκαν;