«Λοιπόν, αυτή είναι μία μέρα που δε θα ξεχάσω σύντομα. Έχω δει λίγα πράγματα στον καιρό μου, όμως δεν είχα πετάξει στην πλάτη ενός Αετού μέχρι σήμερα!» είπε ενθουσιασμένος ο Μπρούνι μόλις προσγειώθηκαν. Βρίσκονταν σε ένα παλάτι χτισμένο σε ένα βουνό, σε μια μεγάλη αυλή στο βάθος της οποίας βρισκόταν μια πελώρια πέτρινη πύλη μπροστά από την οποία στάθηκαν. Ο άλλος Νάνος είχε υποχωρήσει προς το εσωτερικό λέγοντας ότι θα τους έβρισκε μετά.

«Ω, τώρα που είναι λίγο ευκολότερο να μιλήσουμε, αφήστε με να σας ευχαριστήσω καταλλήλως που σώσατε τις ζωές μας και να σας καλωσορίσω στο Νόρντινμπαντ, το σπίτι μας.» συνέχισε ο Μπρούνι. «Ο πατέρας του Νόρντρι, ο Άρχοντας Γκόριν, θα θέλει να μιλήσει μαζί σας. Ο Νόρντρι έχει προπορευθεί για να αναφέρει την έφοδο στο Γκούνταμπαντ και να του πει για όλα όσα κάνατε για εμάς.»

«τι μπορείς να μας πεις για τη συσκευή που χρησιμοποιήσατε για να καταρρεύσει η οροφή στο Γκούνταμπαντ; Σε όλα μυ τα μακρινά χρόνια σπουδών δεν έχω ακούσει τίποτα σχετικά με αυτό.» είπε η Άντριελ.

«Ήταν μια αρχαία άμυνα φτιαγμένη από τους Νάνους που κατοικούσαν στο Γκούνταμπαντ πριν πολύ καιρό. Κανένας δεν καταλάβαινε τη ποιότητα της πέτρας καλύτερα από τους Νάνους των παλιών καιρών και ήξεραν πως ακριβώς ο σωστός ήχος μπορώ να προκαλέσει τη σταθερή πέτρα να διαλυθεί. Χρησιμοποίησαν εκείνη τη γνώση για να χτίσουν μια άμυνα ενάντια στον εχθρό που θα μπορούσε να αναγκάσει την είσοδο του μέσα από τις πύλες του σπιτιού τους.»

«Όμως το Όρος Γκούνταμπαντ βρίσκεται στα χέρια των Ορκ εδώ και αιώνες. Πώς γνωρίζατε για αυτό το όπλο;» απόρησε ο Έρανταν.

«Ναι, έχει υπάρξει στα χέρια των Ορκ για πολλά χρόνια, όμως όχι απευθείας. Εγώ ήμουν ακόμα παλικάρι όταν ο λαός μου πολέμησαν έναν μεγάλο πόλεμο ενάντια στα Ορκ όμως ο πατέρας μου βοήθησε να υπερασπιστούν το Γκούνταμπαντ. Ήταν ένας από τους τεχνητές πέτρας που βρήκαν το όπλο. Του Έκανε μεγάλη εντύπωση και μου είπε την ιστορία τόσες πολλές φορές που ήμουν σίγουρος πως θα έβρισκα το πράγμα και θα το χρησιμοποιούσα ενάντια στα Ορκ.»

«Μα πώς ξέρατε ότι θα δούλευε ακόμα μετά από όλον αυτό τον καιρό;» τον ρώτησε ο Φάριν.

Ο άλλος Νάνος γέλασε και απάντησε:

«Δεν το ξέραμε. Όλο το πράμα ήταν ένα στοίχημα, ευτυχώς το κερδίσαμε.»

«Είμαστε χαρούμενοι που γίναμε δεκτοί εδώ, όμως στη βιασύνη της μάχης και στη βιαστική μας απόδραση φοβούμαι πως μας διέφυγε το όνομα σου...» του είπε τότε ο Έρανταν.

«Ω, συγχωρέστε με ως έναν γέρο ανόητο! Μπρούνι, γιος του Μπέιν, στις υπηρεσίες σας και των οικογενειών σας. Είμαι Λοχαγός της Φρουράς του Νόρντινμπαντ και ένας υπηρέτης του Άρχοντα Γκόριν,»

«Ταξιδέψαμε πολλές λεύγες πάνω από πολλά ψηλά βουνά για να φτάσουμε σ' αυτό το μέρος. Ξέρω ότι ταξιδέψαμε ανατολικά, όμως πέρα από αυτό δεν είμαι βέβαιος που μπορεί να είμαστε.»

«Ναι, είναι ανατολικά εδώ που έχετε έρθει. Τέρμα πάνω από τα Ομιχλιασμένα Βουνά και κατά μήκος τν Γκρίζων Βουνών. Έχετε αφήσει τα εδάφη του Ερίαντορ πίσω. Είστε στη βορειότερη άκρη της γης του Ροβάνιον τώρα.» εξήγησε ο Μπρούνι.

«Πιστεύεις πως οι Ορκ θα μας κυνηγήσουν;» ρώτησε ο Έρανταν.

«Η απόδραση πάνω στους Αετούς όπως κάναμε θα τους πέταξε απ' την πορεία για λίγο. Όμως δεν θα αργήσουν να συνειδητοποιήσουν πως ήταν μια ομάδα Νάνων που τους χτύπησε πρώτοι και αυτό θα τους κάνει να σκεφτούν εμάς εδώ.» απάντησε ο Λοχαγός. «Δεν είναι ότι δεν σκέφτονται για το Νόρντινμπαντ ούτως η άλλως... όμως θα αφήσω τον Γκόριν να σας πει περισσότερα για αυτό.»

«Θα ήταν χαρά μας να μιλήσουμε με τον Άρχοντα Γκόριν.»

«Απλά περάστε από αυτές τις πόρτες και θα τον βρείτε μέσα. Οι φρουροί έχουν οδηγίες να σας αφήσουν να περάσετε.» τους είπε ο Μπρούνι δείχνοντας τις μεγάλες πέτρινες πύλες. Και απομακρύνθηκε προς κάποια άλλη κατεύθυνση για να φροντίσει για άλλες δουλειές.

Οι τρεις σύντροφοι πήγαν στις πύλες, και οι δύο φρουροί δεξιά κι αριστερά τράβηξαν από ένα μοχλό και εκείνες άνοιξαν αφήνοντας τους να περάσουν στο εσωτερικό του βουνού. Διέσχισαν ένα φαρδύ και μακρόστενο διάδρομο με όμορφα λαξευμένη πέτρα και μάρμαρο και αφού πέρασαν κι άλλους διαδρόμους και κατέβηκαν κάποιες σκάλες, Βρίσκονταν σε έναν ανοιχτό χώρο, σε μια πολύ όμορφη σπηλιά την οποία διέσχιζε μια γέφυρα, πέτρινη κι αυτή με πέτρινα κάγκελα δεξιά κι αριστερά, η οποία περνούσε πάνω από μια όμορφη λίμνη με κρυστάλλινα νερά. Σταλακτίτες κρέμονταν απ' το ταβάνι της σπηλιά και σταλαγμίτες έβγαιναν από κάτω και μέσα απ΄ τη λίμνη. Από κάποια βράχια έπεφτε το νερό απαλά σαν μικροί καταρράκτες. Υπήρχαν και κάποια κτήρια κτισμένα πάνω στα βράχια σαν μικροί ναοί. Στη μέση περίπου της γέφυρας στέκονταν ο Νόρντρι και ένας άλλος Νάνος, μεγαλύτερος, σχεδόν στην ηλικία του Μπρούνι με μακριά λευκά μαλλιά με αραίωση στην κορυφή τους και λευκή γενειάδα με μερικές περίτεχνες πλεξούδες τις οποίες είχε δέσει με κοσμήματα από χρυσάφι, ενώ ένα επίσης χρυσό διάδημα στεκόταν στο κεφάλι του. Φορούσε μια μπλε ρόμπα πάνω από μια σκούρα πράσινη πανοπλία, που στους ώμους ήταν κόκκινη ως τους βραχίονες με περίτεχνα σχέδια. Η συντροφιά των τριών πλησίασαν τους δυο Νάνους οι οποίοι στράφηκαν αμέσως προς το μέρος τους.

«Από εδώ Κύρη μου, είναι αυτοί φια τους οποίους σου μίλησα. Επίτρεψε μου να παρουσιάσω έναν του είδους μας τον Φάριν του Έρεμπορ, και επίσης την Άντριελ και το Έρανταν, τους συντρόφους του. Επιτύχαμε στο σχέδιο μας, και έζησα για να μιλάω για αυτό, μόνο χάρη στη βοήθεια τους.» είπε ο Νόρντρι απευθυνόμενος στον ηλικιωμένο Νάνο που σίγουρα ήταν ο πατέρας του.

«Είσαστε πολύ ευπρόσδεκτός εδώ, σύντροφε Φάριν, το ίδιο και οι σύντροφοι σου, και ας είναι Άνθρωπος, Ξωτικό ή Αετοί. Καλωσορίσατε όλοι στο Νόρντινμπαντ, την τελευταία κατοικία των Μακρυγέννηδων των Γκρίζων Βουνών.» τους είπε ο Άρχοντας Γκόριν, με σοβαρό αλλά ευγενικό συγχρόνως ύφος. «Έχετε επιστρέψει σε εμένα τον γιο μου και τον παλαιότερο φίλο μου, τους οποίους ήδη θρηνούσα ως χαμένους. Για αυτό, θα έχετε για πάντα την ευγνωμοσύνη μου και τη φιλοξενία αυτών των αιθουσών. Να ξέρετε πως αυτό δεν είναι κάτι που δίδεται ελαφρά τη καρδία, διότι ποτέ πριν δεν έχουμε επιτρέψει σε κανέναν έκτος από το ίδιο μας το λαό να περάσει αυτές τις πύλες. Και κανένα μάτι δεν έχει κοιτάξει την κρυμμένη λίμνη του Αζάν- ζαράμ, εκτός από εκείνους τους κοντινούς του είδους μας. Κι όμως για όσα έχετε κάνει, ευχαρίστως θα αφήσω στη άκρη το αρχαίο μας όρκο μυστικότητας.»

«Είστε Μακρυγέννηδες; Τότε είστε από το λαό του Ντούριν και κοντινό μου είδος;» είπε έκπληκτος ο Φάριν.

«Ναι, στους αιώνες που πέρασαν οι περισσότεροι του είδους μας αποκάλεσαν αυτά τα βουνά σπίτι τους. Όμως τότε οι δράκοι ήρθαν από το μακρινό βορρά. Μία προς μία οι Κατοικίες μας χάθηκαν η εγκαταλείφτηκαν, όλες εκτός από το Νόρντινμπαντ. Εμείς μόνοι αντέξαμε εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς, και χάρης σε εσάς μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αντέξουμε όλους τους τωρινούς μας μπελάδες επίσης.» απάντησε ο Γκόριν.

«Η λίμνη είναι πράγματι υπέροχη. Το είδος σας τη δημιούργησε;» ρώτησε η Άντριελ.

«Όχι, οι πρόγονοι μου ανακάλυψαν την Αζάν- ζαράμ ακριβώς όπως τη βλέπετε. Έχουμε δουλέψει με φροντίδα για να φτιάξουμε ό,τι βρήκαμε. Ένα σκάψιμο εδώ, ένα χτύπημα εκεί, χτίσαμε γέφυρες, αίθουσες και τούνελ, όμως πάντα φροντίζαμε να προστατεύουμε το μεγάλο δώρο που μας δόθηκε.»

«Τι άλλο μπορείτε να μας πείτε για το σπίτι σας;» ρώτησε ο Έρανταν.

«Ο προ, προπάππους μου ήταν ο πρώτος που μπήκε στις σπηλιές αυτού του βουνού όπου ανακάλυψε την Κρυμμένη Λίμνη που ονομάζουμε Αζάν- ζαράμ. Μαγεύτηκε από την ομορφιά της και οδήγησε κάποιους από το είδος του εδώ. Σιγά- σιγά, για πολλά μακρινά χρόνια, με στοργικά χέρια και προσεκτικά σφυριά δημιουργήσαμε τις αίθουσες που βλέπετε μπροστά σας. Το Νόρντινμπαντ δεν ήταν ποτέ πλούσιο σε χρυσό ή κοσμήματα όμως η ομορφιά του θα συγκινούσε ακόμα και τον πιο σκληρόκαρδο Νάνο. Για αυτό έχουμε παραμείνει εδώ για τόσο πολύ. Δεν υπάρχει ούτε ένας Νάνος ανάμεσα μας που δεν θα επέλεγε το θάνατο από την εξορία από το σπίτι μας.»

«Είναι όμορφο και είναι τιμή μας που το βλέπουμε.» είπε η Άντριελ.

«θα μπορούσα να ρωτήσω πώς έτυχε εσείς να είστε σε ένα μέρος τόσο απίθανο όπως το Όρος Γκούνταμπαντ; Κανείς δεν πηγαίνει τόσο ελαφρά τη καρδία σε μια τόσο επικίνδυνη παγίδα.» είπε τότε ο Γκόριν.

«Ψάχναμε έναν υπηρέτη της Μόρντορ. Έναν Άνθρωπο που ονομάζεται Άγκανταρ.» απάντησε ο Έρανταν.

«Άγκανταρ! Μας είναι γνωστός αυτός! Κατάρα στη μαύρη καρδιά του!» αναφώνησε ο Νόρντρι.

«Εμφανίστηκε μπροστά στις πύλες μας μερικές μέρες πριν και μας ζήτησε διαπραγμάτευση, στο όνομα του 'Σάουρον του Μέγα' όπως είπε.» είπε ο Γκόριν.

«Μακάρι να ήμασταν εδώ! Μαζί με τους πολεμιστές σας θα μπορούσαμε να τον τελειώσουμε εκείνη τη στιγμή. Αν κάποιος αξίζει το θάνατο είναι αυτός.» είπε ο Φάριν .

«Τολμώ να πω ότι τον αξίζει. Κι όμως δεν θα αμαύρωνα την τιμή του Νόρντινμπαντ με το να επιτεθώ σε έναν απεσταλμένο που ζητάει διαπραγμάτευση, ακόμα και σε έναν τόσο ανόητο που υπηρετεί τον Άρχοντα της Μόρντορ.»

«Ναι, μιλήσατε ευγενώς. Όμως τι ακριβώς σας ζήτησε;» ρώτησε η Άντριελ.

«Απαίτησε να παραδοθούμε στο έλεος του Σάουρον! Λες και υπήρχε ποτέ κανένα έλεος στον Σκοτεινό Άρχοντα!» είπε με μισός στη φωνή ο Γκόριν.

«Διεκδικεί το Νόρντινμπαντ, λέγοντας μας να δώσουμε τις αίθουσες και τα πλουτώ μας χωρίς μάχη, οι ζωές μας θα μας χαρίζονταν και θα ήμασταν ελεύθεροι να ψάξουμε ένα νέο σπίτι κάπου αλλού.» συμπλήρωσε ο Νόρντρι.

«φυσικά, δεν θα δεχόμασταν ποτέ κάτι τέτοιο! Όταν του αρνηθήκαμε οργίστηκε, απειλώντας μας με τον φοβερό χαμό που βρήκε τους προγόνους μας.»

«Φοβερό χαμό; Αναρωτιέμαι γιατί χρησιμοποίησε τέτοιες λέξεις.» είπε ο Έρανταν.

«Φοβάμαι ότι μπορεί να έχει συμμαχήσει με τον δράκο Ούργκοστ ο οποίος κατοικεί σ αυτά τα μέρη Με ένα τέτοιο τέρας υπό τις διαταγές του θα είχαμε λίγες επωδές να του αντισταθούμε.» είπε ο Γκόριν.

«Υπάρχουν δράκοι που μπορούν να βρεθούν ακόμα στον κόσμο; Είχα ελπίσει ότι ο Σμάουγκ ήτα ο τελευταίος του είδους του.» είπε ο Φάριν.

«Αλίμονο όχι. Υπάρχουν ακόμα δράκοι σε αυτά τα βουνά, κι όμως οι περισσότεροι κατοικούν στα περίχωρα πέρα από εδώ. Μπορεί να μην είναι τόσο πελώριοι ή διεφθαρμένοι όσο ήταν ο Σμάουγκ, αλλά είναι μεγάλοι και σατανικοί αρκετά. Δεν κάνω λάθος για αυτό.»

«Οι δράκοι είναι διεφθαρμένα πλάσματα, μα περήφανοι. Θα μπορούσε ακόμα και ο Άγκανταρ να διατάξει έναν να τον υπηρετήσει;» αναρωτήθηκε η Άντριελ.

«Ίσως όχι εκ μέρους του, όμως αν μιλήσει για τον Σκοτεινό Άρχοντα ακόμα και ο Ούργκοστ θα το σκεφτόταν διπλά προτού τον προσβάλλει.» απάντησε ο Γκόριν.

«Οι δράκοι είναι άπληστα πλάσματα και η απληστία τους δεν γνωρίζει όρια. Ο Άγκανταρ το μόνο που έχει να κάνει είναι να αναφέρει το σωστό τίμημα.» είπε ο Νόρντρι.

«Ίσως η καλύτερη ρότα θα ήταν να καταστρέψουμε αυτόν τον δράκο πριν ο Άγκανταρ τον στείλει εναντίον μας.» πρότεινε ο Φάριν δίχως δισταγμό.

«Χα! Να καταστρέψουμε τον Ούργκοστ; Μακάρι να ήταν τόσο απλό! Η επίθεση στο Γκούνταμπαντ θα ήταν μια ειρηνική βόλτα γύρω από τη λίμνη σε σύγκριση μ' αυτό! Όχι, αν ήταν τόσο εύκολο να σκοτώσουμε δράκους θα υπήρχαν πολλοί ακόμη νάνοι ακόμα να κατοικούν σε αυτά τα βουνά.» είπε ο Γκόριν.

«Ο Ούργκοστ δεν μας έχει παρατηρήσει ποτέ πριν. Θα προτιμούσαμε να ελπίζουμε ότι αυτό θα παραμείνει έτσι.» είπε ο Νόρντρι.

«Λένε ότι δεν πρέπει να αφήνεις έναν ζωντανό δράκο έξω από τους υπολογισμούς σου, αν ζεις κοντά σε έναν» είπε ο Φάριν

«Και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον Άγκανταρ να αποκτήσει έναν τόσο δυνατό σύμμαχο.» συμπλήρωσε ο Έρανταν.

«Ακόμα και το Ιμλάντρις δεν θα ήταν ετοιμοπόλεμο ενάντια στη φωτιά του δράκου. Που θα βρούμε τον Ούργκοστ;» είπε η Άντριελ. Συμφωνώντας με τους συντρόφους της.

«Δεν σας λείπει το θάρρος, σας το αναγνωρίζω, κι όμως δεν γνωρίζουμε που κατοικεί ο δράκος. Κανένας Νάνος δεν έχει ανακαλύψει το λημέρι του και έχει ζήσει για να μιλήσει για αυτό.» είπε ο Γκόριν.

«Ίσως ο Ράνταγκαστ γνωρίζει αυτό το μυστικό, ή μπορεί να το ανακαλύψει. Φαίνεται ελάχιστα από όσα συμβαίνουν στην Άγρια γη ξεφεύγουν της προσοχής του.» είπε ο γιος του

«Μιλάς για τον Ράνταγκαστ τον Καφετή, έναν από τους Ιστάρι, το τάγμα των Μάγων;» ρώτησε η Άντριελ.

«Ώστε τον ξέρεις, έτσι;»

«Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, κι όμως συχνά έχω ακούσει να μιλάνε για αυτόν. Λέγεται ότι είναι ικανός στη γνώση όλων των φυτών και των ζώων, ειδικά των πουλιών. Γνωρίζετε που θα μπορούσε να βρεθεί;»

«Ζει μέσα στο Δάσος της Σκοτεινιάς, μακριά στα νότια. Ίσως ο σύντροφος σας ο Μπέλεραμ θα γνωρίζει που να τον βρείτε, διότι λέγεται ότι ο Ράνταγκαστ είναι φίλος του ίδιου του Άρχοντα τω Αετών .» απάντησε ο Άρχοντας Γκόριν.

«Όσο κι αν θα ήθελα να αποφύγω το Δάσος της Σκοτεινιάς, φαίνεται πως θα άξιζε το χρόνο μας να μιλήσουμε σ' εκείνον τον μάγο.» είπε ο Φάριν.

«Όντως, μα προτού ξεκινήσετε, παρακαλώ αποδεχθείτε μια απόδειξη της ευγνωμοσύνης μας. Αναζητήστε τον οικονόμο μου τον Γκάλαρ. Του έχω δώσει οδηγίες να ετοιμάσει ξενώνες για εσάς. Πιστεύω ότι ια χρειάζεστε ξεκούραση ύστερα από τις μάχες σας για να αντιμετωπίσετε τις μέρες που θα έρθουν.» είπε ο Άρχοντας του Νόρντινμπαντ.

Έτσι λοιπόν, καθώς ο ήλιος έδυσε πίσω από τις πλαγιές των Γκρίζων Βουνών οι τρεις φίλοι φιλοξενήθηκαν σε δωμάτια μέσα σε σπηλιές εννοείται με ταπεινή αλλά όμορφη και ζεστή διακόσμηση και επίπλωση, και παράθυρα που τους πρόσφεραν υπέροχη θέα στα βουνά ώσπου να σκοτεινιάσει Οι τρεις Αετοί φιλοξενήθηκαν και εκείνοι σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους ειδικά για τις ανάγκες τους και την επόμενη μέρα το πρωί, πριν φύγουν για το Δάσος της Σκοτεινιάς ο Άρχοντας Γκόριν δεν έμεινε μόνο στη φιλοξενία για να δείξει την ευγνωμοσύνη του. Παρήγγειλε στον σιδερά του να σφυρηλατήσει νέα όπλα για τους τρεις πολεμιστές, πανοπλίες και τους χάρισαν επίσης ρούχα. Έτσι, ο Έρανταν κάτω από το σκούρο πράσινο χιτώνα του φορούσε έναν νέο αλυσιδωτό μα ανάλαφρο θώρακα, καθώς και γάντια με προστατευτικό ατσάλι. Του έδωσαν επίσης ένα νέο σπαθί και ένα μαχαίρι. Στην Άντριελ έδωσαν ένα χιτώνιο με ενσωματωμένο θώρακα, χρώματος μπλε και ασημί, που προστάτευε επίμαχα μέρη όπως το στέρνο και τα χέρια και είχε επίσης κουκούλα με ένα προστατευτικό σαν κράνος μπροστά από ατσάλι και της χάρισαν ένα τσεκούρι το οποίο ήταν ελαφρύ το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιεί σε συνδυασμό με τη ράβδο της στις μάχες. Τέλος, στον Φάριν έδωσαν επίσης έναν θώρακα και κράνος, από μπρούντζο και σίδερο, καθώς και ένα ολοκαίνουργιο τσεκούρι.

Ήταν έτοιμοι και αναχώρησαν, ταξιδεύοντας για ακόμα μια φορά στις ράχες των τριών Αετών.