Η ομάδα έχοντας σκοτώσει αρκετά ακόμα Ορκ και βάφοντας το χιόνι της πλαγιάς μαύρο από το αίμα τους, έφτασαν τελικά στο Όρος Γκούνταμπαντ. Στάθηκαν σε ένα γκρεμό και κοίταξαν απέναντι. Το χιόνι εξακολουθούσε να πέφτει πυκνό.

«Ευθεία, άλλο ένα κρησφύγετο των Ορκ.» είπε η Άντριελ και κοίταξαν όλοι προς τα εκεί. Είδαν μια ομάδα Ορκ στην απέναντι πλαγιά να κρατούν δαυλούς αναμμένους και να κοιτάνε προς τα κάτω.

«Τι κάνουν; Μελετούν το έδαφος;» αναρωτήθηκε ο Φάριν.
«Κάτι πρέπει να πηγαίνει λάθος...» είπε ο Έρανταν. Όντως, λίγα μέτρα πιο πέρα, πάνω στα βράχια ο Νάνος πρόσεξε κάτι:

«Κοιτάξτε, υπάρχει μια πόρτα.» είπε Όντως ίσα που φαινόταν μια πόρτα λαξευμένη πάνω στην πέτρα.

Υπήρχε μια γέφυρα εκεί που ένωνε τις δύο πλαγιές, την πέρασαν και αφού σκότωσαν όλους τους Ορκ που φυλούσαν την πέτρα, τη άνοιξαν και μπήκαν σε μια αίθουσα μακρόστενη με πέτρινους κίονες και αψίδες από πάνω τους όλα καμωμένα από πέτρα σαν να ήταν η αίθουσα χτισμένη μέσα στο βουνό. Κατέβασαν τις κουκούλες τους και τίναξαν το χιόνι από πάνω τους, έπειτα καθώς τα μάτια τους συνήθισαν στο σκοτάδι πρόσεξαν καλύτερα και είδαν πως η αίθουσα δε ήταν άδεια, σε πολλές μεριές κείτονταν νεκρά σώματα πολεμιστών, κάποιοι με βέλη ακόμα καρφωμένα επάνω τους και κάποιοι με κομμένα μέλη και μέσα στα αίματα.

«Κάποιος ήταν εδώ πριν από εμάς. Υπήρξε μια μάχη εδώ πολύ πρόσφατα.» συμπέρανε ο Έρανταν .

«Τα σώματα... είναι Νάνοι!» συμπέρανε με θλίψη κι οργή ο Φάριν.

«Αυτός εδώ ζει ακόμα.» παρατήρησε η Άντριελ πλησιάζοντας έναν Νάνο με τους άλλους δύο να ακολουθούν.

Ήταν ένας Νάνος με λευκή γενειάδα και μαλλιά με ένα βέλος καρφωμένο στο στήθος του δεξιά. Κι άλλο ένα αριστερά κάτω στην κοιλιά του. Ήταν με την πλάτη στηριζόμενη σε μια κολώνα και φαινόταν πολύ αδύναμος. Μια λίμνη από αίμα είχε σχηματιστεί γύρω του.

«Έλα λοιπόν... έλα σκουλήκι... τέλειωσε το!» είπε παραληρώντας εκείνος. Έπειτα φάνηκε πως παρατήρησε καλύτερα τις τρεις φιγούρες που στέκονταν από πάνω του και είπε:

«Εσείς... δεν είστε... Ορκ.» Ο Φάριν γονάτισε αμέσως από πάνω του.

«Άντριελ, βοήθησε τον! Χρησιμοποίησε τις τέχνες σου!» αναφώνησε με αγωνία. Η Άντριελ έκανε να ψάξει μέσα στο πουγκί που είχε πάντα κρεμασμένο στη ζώνη της, μήπως βρει κάποιο θεραπευτικό βότανο που θα μπορούσε να τον σώσει, όμως εκείνος είπε:

«Όχι! ...όχι, άσ' το. Τα βέλη... δηλητηριώδη... δε υπάρχει ελπίδα. Όμως εσείς... εσείς μπορείτε να βοηθήσετε... βοηθήστε, φίλοι μου.» είπε ξεψυχισμένα.

«Γιατί είσαι εδώ; Τι προσπαθούσατε να κάνετε;» τον ρώτησε ο Φάριν.

«Εμείς... ψάχνουμε... ένα όπλο... Πρέπει να το βρούμε, να το χρησιμοποιήσουμε... να σταματήσουμε τα Ορκ...»

«Ένα όπλο; Τι είδους όπλο; Που μπορούμε να το βρούμε;»

«Όπλο των Νάνων... μέσα στην πέτρα... Ο Νόρντρι έχει... το κλειδί...» έλεγε με τα μάτια του μόλις και μετά βίας να τα κρατάει ανοιχτά ο ετοιμοθάνατος νάνος και οι τρεις φίλοι προσπαθούσαν να βγάλουν κάποιο νόημα. «Βρείτε τους... βοηθήστε τους... σας παρακαλώ... σώστε το Νόρντιμπαντ...»

«Νόρντιμπαντ; Που είναι αυτό;» ρώτησε ο Φάριν, μάταια όμως γιατί τα μάτια του άλλου Νάνου έκλεισαν και έγειρε το κεφάλι του άψυχα στο πλάι.

«Είναι πολύ αργά. Είναι νεκρός.» είπε ο Έρανταν με θλίψη.

«Όμως θα μπορούσαν να υπάρχουν κι άλλοι σαν αυτόν μέσα σε αυτό το οχυρό.» είπε η Άντριελ.

Ο Φάριν σηκώθηκε.

«Ναι, και ψάχνουν για κάποιου είδους όπλο.» είπε.

«Ελάτε! Ας δούμε αν μπορέσουμε να τους βρούμε!» είπε ο Έρανταν.

Προχώρησαν μέσα από πολλούς δαιδαλώδεις διαδρόμους πιο μέσα στο βουνό και βρέθηκαν σε έναν πολύ μεγάλο ανοιχτό χώρο. Από κάτω τους ήταν χτισμένα πολλά ετοιμόρροπα κτήρια τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους με γέφυρες σχηματίζοντας έτσι κάτι σαν υπόγεια πόλη. Φωτιές έκαιγαν εδώ κι εκεί ενώ από κάποια από τα κτήρια φαινόταν φως. Σε μια γέφυρα πέτρινη ακριβώς από κάτω τους, διέκριναν δυο Ορκ και τρία Τελώνια.

«Μπλιαχ! Τα Ορκ είναι σαν παράσιτα που μαζεύονται στα απομεινάρια του κάποτε σπουδαίου Γκούνταμπαντ.» είπε ο Φάριν σφίγγοντας το σπαθί στο χέρι του μ μίσος.

«Απολαμβάνουν να καταστρέφουν τους κόπους των άλλων και να γυρνούν τις τέχνες τους προς το δικό τους διεφθαρμένο σκοπό.» συμπλήρωσε η Άντριελ. Ο Έρανταν στόχευσε απέναντι με το τόξο του και προσπάθησε να δει καλύτερα.

Προχώρησαν διασχίζοντας αρκετούς ακόμα διαδρόμους, ώσπου από ένα πέρασμα πιο χαμηλά βρέθηκαν στον ανοιχτό χώρο. Εκεί πέρασαν από κτήριο σε κτήριο και από γέφυρα σε γέφυρα σκοτώνοντας πολλούς φρουρούς, για να φτάσουν σε ένα μεγάλο διάδρομο με συντρίμμια εδώ κι εκεί και γκρεμισμένες πέτρες που οδηγούσε στα ενδότερα του βουνού. Βγήκαν σε μια αίθουσα και είδαν δυο κοντές φιγούρες να σκοτώνουν πανεύκολα δυο Ορκ. Από το βάθος της αίθουσας όπου φαινόταν φως έρχονταν κι άλλοι εχθροί. Στη μέση ακριβώς υπήρχε μια εξέδρα με μερικά σκαλιά να οδηγούν σ αυτήν και ατσάλινα σκουριασμένα αγκάθια γύρω της. Στη μέση της εξέδρας υπήρχε ένα μεγάλο οκτάγωνο σχήμα με μια εγκοπή στο κέντρο του σαν κλειδαριά. Η αίθουσα ήταν χτισμένη πάνω από λάβα η οποία έπεφτε επίσης από τα τοιχώματα δεξιά κι αριστερά ενώ η ζέστη εκεί μέσα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το κρύο του χιονιά έξω από οπού είχαν έρθει.

Παρατήρησαν καλύτερα τις δυο φιγούρες που πολεμούσαν τα Ορκ. Ήταν Νάνοι κι έμοιαζαν πάρα πολύ, είχαν κι οι δυο μακριές γενειάδες και μαλλιά και φορούσαν καφέ - κόκκινους μανδύες κι ασημίνες πανοπλίες και κράνη. Ο ένας είχε λευκά μαλλιά και γένια και πολεμούσε με τσεκούρι ενώ ο άλλος ήταν ξανθός και πολεμούσε με ένα περίεργο σφυρί πιο λεπτό από όσα είχαν δει άλλους νάνους να πολεμούν και με πιο μακριά λαβή.

...

Ο Νόρντρι έσπασε το κρανίο ενός Ορκ με το σφυρί του ενώ ο Μπρούνι κάρφωσε το τσεκούρι του στο στήθος ενός άλλου και φώναξε:

«Αυτό είναι! Γρήγορα, παλικάρι μου, έφυγες!». Ο Νόρντρι έτρεξε προς την εξέδρα ενώ ο Μπρούνι συνέχισε να πολεμάει μόνος του τους Ορκ που κατέφθαναν σωρηδόν. Ο Νόρντρι ανέβηκε στην εξέδρα και τοποθέτησε το κάτω μέρος της λαβής του σφυριού του κάθετα μέσα στην εγκοπή, τότε από μέσα υψώθηκε μια περίεργη πέτρινη κατασκευή. Η οποία ολοένα και υψωνόταν. Ο Μπρούνι αποτελείωσε έναν ακόμα Ορκ καρφώνοντας το τσεκούρι του στο κεφάλι του και έτρεξε κι αυτός στην εξέδρα. Ο Νόρντρι τοποθέτησε το σφυρί του μέσα σε μια από τις εγκοπές που είχε η κατασκευή στα πλάγια και ξεκίνησε να τη γυρνάει με τη λαβή του τσεκουριού σαν μοχλό.

Κάποιοι εχθροί πήγαν να του επιτεθούν και τους πολέμησε ο Μπρούνι, ώσπου ένα βέλος πέτυχε τον Νόρντρι στον ώμο.

«Νόρντρι!» φώναξε ο Μπρούνι κι έτρεξε αμέσως προς το μέρος του. Γονάτισε από πάνω του.

«Νόρντρι...» ξαναείπε με αγωνία.

«Υπάρχουν τόσοι πολλοί Ορκ. Δεν θα τους κρατήσουμε ποτέ αρκετά!» αναφώνησε εκείνος με όσες δυνάμεις είχε. Ο Μπρούνι τράβηξε και αφαίρεσε το βέλος απ' την πληγή.

«Ίσως όχι, αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε!» είπε και του έδωσε το χέρι του σηκώνοντας τον.

«Εντάξει λοιπόν, ελάτε βρωμιάρηδες! BARUK KHAZAD!» φώναξε ο Μπρούνι με ανανεωμένο ηθικό στρεφόμενος προς τους εχθρούς και υψώνοντας το τσεκούρι του.

«KHAZAD AI-MENU!» Φώναξε και ο Νόρντρι και αφού τέντωσε λίγο το χέρι του για να το ισιώσει απ' τον τραυματισμό του έπιασε ξανά τη λαβή του σφυριού και συνέχισε να γυρνάει την κατασκευή. καθώς Ο Μπρούνι στο πλάι του συνέχισε να πολεμάει τους εχθρούς, σφάζοντας και πετσοκόβοντας τους δίχως έλεος.

Τότε τρεις μυστήριες φιγούρες πλησίασαν τρέχοντας, Ο Μπρούνι τους κοίταξε έκπληκτος οι δύο, ήταν πιο ψηλοί ενώ ο ένας στο ύψος τους. Άρχισαν να πολεμούν βοηθώντας τον και σύντομα ο Νάνος κατάλαβε ότι επρόκειτο για μια ομάδα αποτελούμενη από ένα Άνθρωπο, ένα Ξωτικό και έναν Νάνο! Ο ψηλός ξανθός άντρας πολεμούσε με σπαθί σφάζοντας τους κοντινούς και ρίχνοντας όποτε μπορούσε βγάζοντας τόξο στους μακρινούς εχθρούς. Η Ξωτικιά γυναίκα πολεμούσε με ράβδο, χτυπώντας τους εχθρούς με αυτήν και με μαγεία και ο Νάνος πολεμούσε κι εκείνος με σπαθί και είχε και βαλλίστρα για μακρινούς εχθρούς. Δεν κατάφεραν να μιλήσουν μέχρι το τέλος της μάχης. Έτσι με την πολύτιμη βοήθεια τους κατάφεραν να κατατροπώσουν όλους τους εχθρούς. Τουλάχιστον προς το παρόν. Οι δύο Νάνοι κατέβηκαν από την εξέδρα και πλησίασαν την ομάδα των τριών.

«Δεν ξέρω τι σας φέρνει σε ένα μέρος σαν αυτό, όμως είμαι τρομερά χαρούμενος που σας βλέπω όλους το ίδιο!» αναφώνησε ο Νόρντρι.

«Θα μπορούσαμε να πούμε ακριβώς το ίδιο. Τι κάνετε εδώ;» ρώτησε ο Έρανταν.

«Έχουμε έρθει να ενεργοποιήσουμε ένα αρχαίο όπλο.»

«Με λίγη τύχη, θα σκοτώσει πολλούς Ορκ.» συμπλήρωσε ο μεγαλύτερος Νάνος.

«Τι είδους όπλο;» ρώτησε η Άντριελ.

«Θα δείτε...!» είπε με ένα μυστήριο ύφος εκείνος.

«Με το που ενεργοποιηθεί, θα πάρει λίγη ώρα για να κάνει τη δουλειά του.» είπε ο ξανθός Νάνος.

«Ναι, και είναι βέβαιο ότι θα φέρει επίσης και πολλούς ακόμα Ορκ σε εμάς.»

«Δεν έχουμε χρόνο για κουβεντούλα! Εμπρός χρησιμοποιήστε το!» αναφώνησε ενθουσιασμένος ο Φάριν, περίεργος να δει τι ήταν αυτό το μυστήριο όπλο για τον οποίο είχε κάνει λόγο και ο άτυχος Νάνος που πέθανε στα χέρια του στην είσοδο του Γκούνταμπαντ.

«Θα συγκρατήσουμε τα Ορκ.» συμπλήρωσε ο Έρανταν.

Ο Νόρντρι πήγε ξανά στην κατασκευή και αυτή τη φορά, άρχισε να φυσάει ένα βούκινο που βρισκόταν μέσα σε μια εσοχή της. Εκείνο κάνοντας έναν βαρύ θόρυβο αντήχησε παντού στις αίθουσες του Γκούνταμπαντ.

«Ένα κάλεσμα βούκινου; Είστε τρελοί; Τους καλείτε εδώ!» φώναξε η Άντριελ μόλις συνειδητοποίησε τι συνέβαινε.

«Σας προειδοποίησα για αυτό...» είπε ο Μπρούνι. Τότε άρχισε να καταφθάνει ολόκληρος στρατός από Ορκ, Τελώνια και κάθε τόσο έμπαιναν και Τρολ. Τους οποίους η συντροφιά των τριών μαζί με τον λευκογένη Νάνο πολεμούσαν σκληρά, την ίδια στιγμή που ο Νόρντρι συνέχιζε να φυσάει το βούκινο. Ο Φάριν είδε μια μεγάλη βαλλίστρα σε μια εξέδρα στην άκρη της αίθουσας και ανέβηκε τρέχοντας, πήρε θέση και άρχισε να ρίχνει φλεγόμενα βέλη στα Τρολ που κατέφθαναν. Βλέποντας από κάτω τους συντρόφους του να μάχονται με πάθος ενάντια στους Ορκ και τα Τελώνια. Σκότωσε πανεύκολα τέσσερα Τρολ στη σειρά και στη συνέχεια άρχισε να ρίχνει και στους Ορκ από κάτω βοηθώντας τους συντρόφους του.

Το βούκινο εξακολουθούσε να αντηχεί στις μεγάλες αίθουσες που ήταν χτισμένες στο βουνό. Οι περισσότεροι εχθροί που είχαν καταφθάσει, είχαν εξοντωθεί από τους πολεμιστές και τότε ένιωσαν όλοι ένα ταρακούνημα, σαν να σείεται η γη. Ο Μπρούνι κι ο Νόρντρι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους κι ένευσαν ο ένας τον άλλον. Ο Έρανταν, η Άντριελ και ο Φάριν αντάλλαξαν απορημένες ματιές. Ο σεισμός δυνάμωσε και πλέον όλοι πάλευαν να κρατηθούν όρθιοι. Ο Νόρντρι κοίταξε με δέος προς τα επάνω καθώς πέτρες από το ταβάνι της σπηλιάς άρχισαν να πέφτουν. Μερικά Ορκ και Τελώνια που είχαν επίσης καταφθάσει κοίταζαν προς τα επάνω έντρομοι καθώς έβλεπαν την οροφή έτοιμη να πέσει στα κεφάλια τους.

Από το ψηλό πέτρινο βούκινο που είχε υψωθεί προς το ταβάνι πλέον έπεσαν οι πέτρες που το κάλυπταν αποκαλύπτοντας το χαλκό, το πραγματικό υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένο. Τα πάντα άρχισαν να γκρεμίζονται γύρω τους, μεγαλύτερες πέτρες έπεφταν πάνω στη γέφυρα και κάτω μέσα στη λάβα ενώ κάποιες άρχισαν να καταπλακώνουν τους εχθρούς. Κάποιοι πήγαν να δραπετεύσουν όμως η έξοδος μπροστά τους έφραξε από μερικά ακόμα βράχια και ένα κύμα χιονοθύελλας μπήκε με ορμή μέσα σπρώχνοντας κάποιους προς τα πίσω. Το έδαφος από κάτω τους γκρεμίστηκε κι αυτό και όσοι γλίτωσαν από τις πέτρες που τους πλάκωσαν, έπεσαν από κάτω στη λάβα. Ο Έρανταν και οι σύντροφοι του τώρα άρχισαν να φοβούνται και για δικές τους ζωές.

«Ολόκληρο το βουνό γκρεμίζεται!» φώναξε ο Φάριν για να ακουστεί μέσα σε όλον αυτό το σαματά.

«Ναι, καλά πήγε αυτό! Ακριβώς όπως είχαμε ελπίσει!» του είπε ο Μπρούνι που στεκόταν δίπλα του.

«Γνωρίζατε ότι θα συνέβαινε αυτό;!» απόρησε η Άντριελ πλησιάζοντας.

«Είναι ο λόγος για τον οποίο ήρθαμε εδώ.»

«Έπρεπε να κάνουμε αυτό το χτύπημα αν επρόκειτο να επιζήσει ο λαός μας. Εγώ... Λυπάμαι από καρδιάς που σας έβαλα και όλους εσάς να σκοτωθείτε.» είπε ο Νόρντρι, κοιτάζοντας προς τα επάνω τον Έρανταν απολογητικά.

«Δεν νομίζω πως χρειάζεται να ανησυχούμε για το θάνατο ακόμα. Κοιτάξτε!» φώναξε εκείνος δείχνοντας προς τη έξοδο της σπηλιάς.

Ο Νόρντρι κοίταξε προς τα εκεί.

«Μα τη γενειάδα του Ντούριν!» αναφώνησε βλέποντας τρία μεγάλα πουλιά να πλησιάζουν πετώντας προς το μέρος τους.

***

Από ότι φάνηκε, Ο Μπέλεραμ και οι φίλοι του κατέφθασαν πάνω στην ώρα για να σώσουν τους φίλους μας και τους νέους τους συμμάχους. Καλά ο Μπρούνι και ο Νόρντρι θεότρελοι αν με ρωτάτε, συμφωνείτε; Έχουνε καταλάβει και μέσα απ' τα βιβλία του Τόλκιν ότι οι Νάνοι μια τρέλα την κουβαλάνε αλλά αυτοί το τερμάτισαν. Αλλά εχει και κατι ηρωικο ολο αυτό γιατί με αυτό το σχεδιο θα θυσιάζονταν για να σωσουν το λαό τους, εσάς πώς σας φάνηκαν οι νέοι ήρωες που γνωρίσαμε;

Εντυπώσεις και θα τα πούμε στο επόμενο