Λίγους μήνες πριν...

«Λάθος συναγερμός, Χάλμπαραντ», γέλασε ο Νίντολελ. «Απλώς άλλο ένα σωρό ψωριάρηδες νάνοι».

"Ψωριάρηδες?" Ο έμπορος φούντωσε.

«Συγχωρήστε τον σύντροφο μου. Η άγρια φύση έχει τον τρόπο να... τραχύνει τους τρόπους ενός ανθρώπου». Ο Έρανταν είδε τον Χάλμπαραντ να κάνει ένα βήμα μπροστά, με τα χέρια ανοιχτά για να χαιρετήσει. «Χάλμπαραντ της Άρνορ, στην υπηρεσία σας». Ο νάνος φαινόταν λίγο μαλακός.

«Λοιπόν, πότε θα σταματήσει η φασαρία σας, ώστε η συντροφιά μου να μπορέσει πραγματικά να κινηθεί;» Γάβγισε σταυρώνοντας τα χέρια του.

«Δυστυχώς, κύριε νάνε, ο δρόμος είναι εκτός».

"Εκτός?"

"Εκτός. Εξ ολοκλήρου." Ο Χάλμπαραντ χαμογέλασε ξανά. «Οι φίλοι μου και εγώ είμαστε εδώ για να διώχνουμε τους ταξιδιώτες. Παρακαλώ, πάρτε το νότιο δρόμο για..."

«Ξέχνα το», βούλιαξε ο έμπορος. Οι άλλοι νάνοι στην παρέα του έκαναν διάφορους θορύβους συμφωνίας. «Αυτός είναι ο πιο γρήγορος δρόμος μέσω του Σάιρ. Δεν υπάρχουν γέφυρες σε αυτόν τον δρόμο... ποιο είναι το πρόβλημα; Ένα πεσμένο δέντρο; Μια χιονοστιβάδα; Τα παλικάρια μου κι εγώ θα το λύσουμε γρήγορα». Ο Χάλμπαραντ τσακίστηκε.

«Είναι πολύ ευγενικό, αλλά όπως είπα, ο δρόμος είναι εκτός».

«Αυτό είναι άκαρπο». Η Σίλραν μουρμούρισε δίπλα του και πριν προλάβει ο Έρανταν να τη σταματήσει, προχώρησε. «Εσύ και οι φίλοι σου δεν μπορείτε να περάσετε εδώ, κύριε νάνε. Μας καλούν να κρατήσουμε αυτόν τον δρόμο και δεν θα σταματήσουμε απλώς για την ευχαρίστηση μερικών φιλάργυρων νάνων». Ο Έρανταν έκλεισε τα μάτια του.

«Λοιπόν, τόσα πολλά για τις διαπραγματεύσεις». Άκουσε τον Νίντολ να μουρμουρίζει.«Μήπως είναι τα Ξωτικά από πίσω; Λοιπόν τώρα πατούν και πάνω στο εμπόριο μας; Και έχουν προσλάβει εσάς τους άσχετους για να κάνετε τη βρώμικη δουλειά τους, ε;»

Το πρόσωπο του Χάλμπαραντ ήταν αδιάβαστο. «Κύριε νάνε, ζητώ συγγνώμη για την ταλαιπωρία, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να μην αφήσουμε κανέναν να περάσει από αυτόν τον δρόμο, εκτός από τους φίλους των Περιφερόμενων Φυλάκων».

"Ωωωωωχχχ." Ο Άζαγκαλ σήκωσε τα χέρια του με παρωδία φρίκης. «Σώσε με από την οργή του αλήτη βασιλιά». Γύρισε πίσω στην άμαξα. «Φάριν! Έλα εδώ!» Κοίταξε πίσω στο Χάλμπαραντ με περιφρόνηση. «Δεν είσαι ο μόνος που παίζει με δυνατά χτυπήματα, κύριε λάσπη. Καλά θα κάνατε να μην επιδιώξετε να ταιριάξετε τις λεπίδες με τους ανθρώπους του Ντούριν».

Ο Έρανταν προχώρησε μπροστά, δίπλα στον αρχηγό του. «Δεν μπορούμε να τα βάλουμε μαζί τους, Χάλμπαραντ». Ψιθύρισε, βλέποντας έναν βαριά θωρακισμένο νάνο με ένα τρομακτικό τσεκούρι να οδεύει προς το μέτωπο. Η λάμψη των άλλων όπλων φαινόταν ήδη ανάμεσα στους άλλους νάνους στο σκοτάδι.

«Οι άντρες μας θα μπορούσαν να συγκρατήσουν αυτή τη φασαρία με ευκολία». Η Σίλραν μουρμούρισε, με τα μάτια της καρφωμένα στους νάνους.

«Δεν είμαι διατεθειμένος να χύσω το αίμα άλλων ελεύθερων ανθρώπων εδώ». Ο Χάλμπαραντ κούνησε το κεφάλι του.

«Και όμως μπορεί να είναι μεταμφιεσμένοι πράκτορες του εχθρού».

Ο Έρανταν δεν ήταν σίγουρος, αλλά νόμιζε ότι μπορούσε να δει το στόμα του καπετάνιου του να συσπάται. «Κανένας υπηρέτης του εχθρού δεν θα ήταν τόσο σκόπιμα δυσάρεστος». Απάντησε.

«Υπάρχει αλήθεια σε αυτό». παραδέχτηκε η Σίλραν.

«Άφησε τους ψιθύρους σου, κύριε λάσπη». Ο νάνος έμπορος διέκοψε το συνέδριό τους.

«Τώρα θα μας δώσετε άδεια να περάσουμε;» Ο θωρακισμένος νάνος στον αγκώνα του έσφιξε το τσεκούρι του με νόημα. «Ή να σου διδάξω μερικούς καλύτερους τρόπους στην άκρη της λεπίδας μου;» Ο Χάλμπαραντ γύρισε και χαμογέλασε.

«Δεν θα ήταν μόνο δική μας η μάθηση. Αλλά αν είσαι τόσο αποφασισμένος, σίγουρα μπορείς...»

Και τότε μερικά Ορκ επιτέθηκαν και πλέον οι Περιφερόμενοι Φύλακες ενώθηκαν με τους νάνους για να τα πολεμήσουν.

~~~

Ένας δυνατός θρήνος ακούστηκε μετά τη μάχη. Ο θωρακισμένος νάνος, προφανώς ο μόνος επιζών του καραβανιού, ήταν σκυμμένος χαμηλά πάνω από ένα σώμα στο έδαφος. «Άζαγκαλ! Γκρίμτολ! Ω συγγενείς μου!»

Ο Έρανταν προχώρησε βιαστικά. «Σύνελθε, κύριε νάνε, ο εχθρός μπορεί να είναι ακόμα κοντά». Ο νάνος τον κοίταξε ψηλά, με σκούρα μάτια να αστράφτουν.

«Αφήστε τους να έρθουν! Ας μου φέρουν τις μαύρες καρδιές τους στο τσεκούρι μου! Η λεπίδα του Φάριν Φούρινμπαρ θα τους επιστρέψει το αίμα που χύσαν από τους συγγενείς μου χιλιάδες φορές!»

Έτσι Ο Φάριν γνωρίστηκε με τον Έρανταν και αποφάσισε να μείνει με τους υπόλοιπους Περιφερόμενους Φύλακες ως εθελοντής.

(Ένα μικρό flashback - που δεν υπήρχε στο παιχνίδι- σε μια προσπάθεια να κάνω τους χαρακτήρες πιο "ρεαλιστικούς" θέλοντας να τους δώσω ένα backstory ούτως ώστε να έχουνε ένα κίνητρο, ξεκινώντας από τον Φάριν.)

___

Σήμερα...

Μπρι

Ο Φάριν μετακινήθηκε στο τζάκι κάθισε σε έναν πάγκο και έβγαλε τις μπότες του. Η ζέστη της φωτιάς ξεκίνησε να ζεσταίνει τα πόδια του κάνοντας τον να βγάλει μια μικρή ανάσα ανακούφισης. Τοποθέτησε τις μπότες του δίπλα στη φωτιά έτσι ώστε να στεγνώσουν, έγειρε πίσω και χαλάρωσε με την άνετη ζέστη των φλογών έβγαλε την πίπα του και αφού την άναψε άρχισε να καπνίζει νιώθοντας χαλαρός και ήρεμος. Αυτή ήταν η πρώτη φορά από τότε που το ταξίδι ξεκίνησε. Άρχισε να κλείνει τα μάτια του αλλά είδε μια σκοτεινή φιγούρα μπροστά του. Η συνειδητοποίηση τον χτύπησε και κοίταξε πάνω για να δει ένα χόμπιτ να στέκεται από πάνω του με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

«Πες μου νάνε, θα ήθελες να παίξεις ένα παιχνίδι γρίφων;» τον ρώτησε γέρνοντας προς το πρόσωπο του Φάριν. Ο Φάριν, επίτηδες, φύσηξε καπνό στο πρόσωπο του προκαλώντας στο χόμπιτ βήχα.

«Εξαρτάται Ημίαιμε, με ποιον παίζω;» Το χόμπιτ είχε μια θυμωμένη έκφραση στο πρόσωπο του, αλλά σύντομα εξαφανίστηκε και κάθισε κάτω δίπλα στον Φάριν.

«Θα προτιμούσα να αποκαλούμαι χόμπιτ, νάνε. Και παίζεις μαζί μου. Τι λες λοιπόν;» Ρώτησε το χόμπιτ. Ο Φάριν του έριξε ένα περίεργο βλέμμα. Ήξερε ότι αυτό ήταν για λεφτά... Από την άλλη χρειαζόταν λίγα ούτως η άλλως.

«Βέβαια. Ρώτα. 10 ασημένια κομμάτια.» Είπε. Το χόμπιτ χαμογέλασε και έσπρωξε ένα σακούλι πάνω στο τραπέζι κάνοντας έναν μεταλλικό ήχο.

«Δεν είπα τίποτα ότι συμπεριλαμβάνονται λεφτά. Είπε το χόμπιτ υψώνοντας ένα φρύδι.

«θα κάνω το παιχνίδι πιο... ενδιαφέρον.» είπε ο Φάριν. Το χόμπιτ συμπάθησε το Φάριν περισσότερο από όλους τους ανθρώπους που είχε συναντήσει ποτέ.

«Συμφωνώ. Ας ξεκινήσουμε. Τα περισσότερα από αυτά που κάνεις τα περισσότερα αφήνεις πίσω.» Είπε το χόμπιτ. Ο Φάριν χαμογέλασε και τράβηξε περισσότερο καπνό.

«Τα βήματα.» είπε ο Φάριν στριφογυρνώντας τα μάτια του. «Πολύ εύκολο.» Το χόμπιτ μειδίασε. 

«Ανήκει σε σένα, αλλά οι φίλοι σου το χρησιμοποιούν περισσότερο από όσο εσύ. Τι είναι;» Ρώτησε. Αυτό πήρε στον Φάριν λίγο χρόνο να σκεφτεί προτού η απάντηση του έρθει.

«Το όνομα μου. Έλα χόμπιτ μόνο αυτό μπορείς;» ρώτησε ο Φάριν αστειευόμενος.

«Μέχρι τη νύχτα έρχονται χωρίς να καλεστούν, μέχρι τη μέρα έχουν φύγει χωρίς να κλαπούν. Τι είναι;» Ρώτησε.

«Τα αστέρια.» Είπε μια φωνή. Το χόμπιτ κοίταξε στα δεξιά του και ο Έρανταν ήταν μπροστά τους με την Άντριελ να στέκεται δίπλα του.

«Έι έκλεψες. Αυτό το παιχνίδι ήταν ανάμεσα σε εμένα και στον νάνο.» Είπε το χόμπιτ θυμωμένος στον Έρανταν.

«Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς κέρδιζα,» είπε ο Φάριν γελώντας. «Τα λεφτά αν έχεις την καλοσύνη.» Το χόμπιτ του έδωσε το σακούλι και βγήκε έξω απ' την ταβέρνα με θυμό.

«Πρέπει να ξεκινήσουμε για το Φόρνοστ.» είπε ο Έρανταν.

***

Βγήκαν πάλι στην αυλή του πανδοχείου. Έβρεχε καταρρακτωδώς, αλλά αυτό δεν τους σταμάτησε και ξεκίνησαν. Στο δρόμο τους ανάμεσα στα πέτρινα σπίτια και τα πλακόστρωτα δρομάκια, άκουσαν κατά λάθος μια συζήτηση πολύ ύποπτη.

«Είσαι ένας αρκετά δυνατός άντρας, Μπραμπλ.» είπε ένας άντρας με μαύρα μακριά μαλλιά και μούσια σε έναν καραφλό με τρομακτική όψη. «Θα τα καταφέρεις καλά σε αυτό.»

«Ακούγεται καλό, αλλά δεν ξέρω... Δεν θα θελα να χτυπήσω κανέναν... όχι τόσο άσχημα τέλος πάντων...»

«Νομίζεις ως τους νοιάζει για σένα; Λέω να πάρεις ό,τι θέλεις και άσε τους υπόλοιπους.»

Ο έραναν δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι αυτό και πλησίασε.

«Λοιπόν; Τι θες, Περιφερόμενε Φύλακα; Αυτή ένια ιδιωτική συζήτηση.» του είπε αυτός με τα μούσια.

«Τι ήταν αυτό που είπες για το χτύπημα των ανθρώπων;» ρώτησε ο Έρανταν.

«Λοιπόν, εμ, απλά ότι αυτός ο σύντροφος και οι φίλοι του μου προσφέρουν μια ευκαιρία να... λοιπόν... ξέρεις, να γίνω μέλος μια συμμορίας.» προσπάθησε να πει ο καραφλός.

«Βούλωσε το στόμα σου, Χάρλει Μπραμπλ! Δεν χρειάζεται να τα ξερνάς όλα στον κάθε αδιάκριτο αλήτη που έρχεται από τα άγρια.» τον μάλωσε ο μούσιας.

«Ποιος είσαι εσύ που λες κάθε αλήτης; Πρόσεχε τη γλώσσα σου.» του είπε εκνευρισμένος ο Έρανταν.

«Και τι θα γίνει αν δεν το κάνω; Τι θα κάνεις γι αυτό, ε;»

Ο Έρανταν σήκωσε το χέρι του και του έδωσε μια γροθιά στο πρόσωπο. Η Άντριελ, που παρακολουθούσε από μακριά με τον Φάριν, ξαφνιάστηκε ενώ ο Νάνος πανηγύρισε. Ο άντρας έπεσε κάτω και απείλησε:

«Εσύ...! Βρωμιάρικο σκυλί...! Κάνε ό,τι θες τώρα, αλλά λάχω φίλους, δυνατούς φίλους! Σύντομα θα λυπάσαι, θυμήσου τα λόγια μου!» φώναζε καθώς βαστούσε το μάτι στο οποίο έφαγε τη γροθιά. «Όλη αυτή η πόλη θα λυπάται!» και έφυγε. Ο Έρανταν στράφηκε στον Χάρλει:

«Και εσύ; Θέλεις κι εσύ να βρεθείς σε μπελάδες;»

«Εγώ; Όχι! Όχι, δεν... Δεν τον ξέρω καν στην πραγματικότητα... Είναι ξένος εδώ. Απλά ήρθε από τον νότο πριν μια εβδομάδα ή δύο. Δεν θα κάνω τίποτα με αυτόν, ορκίζομαι!» απάντησε εκείνος φοβισμένος.

«Πρέπει να αποφεύγεις άντρες σαν κι αυτόν. Τι ήθελε από εσένα;»

«Λοιπόν, εμ... δεν είμαι τόσο σίγουρος. Είπε ότι θα γίνουν αλλαγές 'δω γύρω σύντομα κι όσοι είναι αρκετά έξυπνοι θα γίνουν φίλοι του και θα κάνουν κάποια πράγματα.» απάντησε ο Χάρλει.

«Θα σε χρησιμοποιούσε και θα έβαζε ένα μαχαίρι στην πλάτη σου όταν δεν σε χρειαζόταν πια. Μείνει μακριά από τέτοιους ανθρώπους.»

«Ναι, έχεις δίκιο Ο λαός εδώ μπορεί α μη μου φέρεται όπως θα θελα όλη την ώρα, αλλά είναι ακόμα η πόλη μου. Δεν θα 'πρεπε να γυρνώ με ξένους.»

«Καλά τα λες, Χάρλει. Έχε γεια τώρα.»

Επέστρεψε στη συντροφιά του, όπου ο Φάριν τον συνεχάρη για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα, ενώ η Άντριελ έμεινε σιωπηλή, καθώς ήταν κατά της βίας όπου δεν κρινόταν απαραίτητο. Όμως ενδόμυχα ένιωσε θαυμασμό για τον Ντουνεντάιν για τα θάρρος του να τα βάλει με έναν από ότι φαινόταν επικίνδυνο άντρα . Έτσι λοιπόν, συνέχισαν το δρόμο τους και έφτασαν στις πύλες του Μπρι.

Υ.Γ: Πρόσθεσα μια μικρή περιγραφή των ηρώων από κάτω:

Έρανταν: Γιος του Μπάρανορ, Ντουνεντάιν, Περιφερόμενος Φύλακας του Βορρά, ειδικός στην τοξοβολία και τη μάχη με σπαθί. Ανοιχτά ξανθά μαλλιά, καστανά μάτια. Αφοσιωμένος στο καθήκον του να είναι Περιφερόμενος Φύλακας.

Άντριελ: Ξωτικό κυρά της γνώσης, έχει διδαχθεί από τον ίδιο τον Έλροντ αλλά δεν είναι μαθητευόμενη, μάχεται με ράβδο και σπαθιά, χρησιμοποιεί θεραπευτικές τεχνικές και μαγεία. Αθάνατη. Μακριά καστανά μαλλιά, γαλάζια μάτια. Φίλη με τους γιους του Έλροντ. Λίγο περίεργη αλλά με θέληση να βοηθήσει για το καλό όλων.

Φάριν: Νάνος, ένας πρωταθλητής του βασιλείου του Έρεμπορ,  τσεκούρι, όλα τα όπλα εξ επαφής μάχης, και μάχη με βαλλίστρα (είδος τόξου αλλά σε οριζόντια θέση αντί για το κλασικό τόξο που είναι σε κάθετη θέση). Καστανοκόκκινη γενειάδα, καστανά μάτια. Εκ φύσεως θαρραλέος και αποφασιστικός.