Όλο το βράδυ στριφογύριζε στο κρεβάτι της ο κάθε ήχος την έκανε να πετάγεται πάνω ώστε να δει άμα γύρισε ο Άγγελος. Πριν ακόμα βγει ο ήλιος είχε κάτσει στην βεράντα της και έπινε το πρώτο καφέ της ημέρας, είχε πάει έντεκα το πρωί όταν τον είδε να κατεβαίνει προς το σπίτι της. Είχε αρχίσει να κλαίει και δεν το είχε καταλάβει.

Άγγελος.: Καλήμερα, γιατί κλαις;

Χριστίνα: Που είσαι όλο το βράδυ; ξέρεις ποσό ανησυχούσα ;

Άγγελος.: Ηρέμησε σε παρακαλώ, στους γονείς μου ήμουν.

Χριστίνα: Δεν μπορούσε να με πάρεις ένα τηλεφωνώ να μου το πεις;

Άγγελος.: Δίκιο έχεις, συγγνώμη.

      Η Χριστίνα έπεσε στην αγκαλιά χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά ο Άγγελος έκλεισε τα χεριά του γύρω της και την άφησε να ηρέμηση. Την Δευτέρα το πρωί γύρισαν στην Αθήνα και στης ζωές τους η Χριστίνα ήθελε να τον βλέπει κάθε μέρα δεν ήξερε όμως τι νιώθει αυτός.

Άγγελος.: Ευχαριστώ που με έφερες σπίτι

Χριστίνα: Τίποτα, πάμε αύριο για καφέ;

Άγγελος.: Δεν ξέρω θα σε πάρω τηλεφωνώ.

Χριστίνα: Θα περιμένω.

      Η μέρες περνούσαν και ο Άγγελος δεν έλεγε να την πάρει τηλεφωνώ, η Χριστίνα πονούσε κάθε μέρα μακριά του άλλα είχε καταλάβει ότι έπρεπε να ξανά κερδίσει την αγάπη του από την αρχή.  Έκανε τεράστια προσπαθεί να συγκράτηση τον εαυτό της. Γιατί φοβόταν ότι θα κάνει λάθη του παρελθόντος. Δυο εβδομάδα μετά από εκείνο τρίμερο αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλο και έπρεπε να τον δει έστω και από μακριά.

       Ούτε για τον Άγγελος. ήταν εύκολες αυτές η μέρες, υπέφερε από ατελείωτους πονοκεφάλους που του επηρέαζαν όλοι την ήμερα. Ο γιατρός του είχε πει να κάνει λίγο υπομονή από την στιγμή που η μνήμη του επανερχόταν μέρα με την ήμερα. Εκείνη την Παρασκευή ήταν ιδιαίτερα κουρασμένος καθώς έστριψε στην γωνιά ώστε να βρεθεί μπροστά στην πολυκατοικία του, την είδε μέσα στο αυτοκίνητο της να κοιτάει προς την πολυκατοικία.

Άγγελος.: Τι κάνεις εδώ;

Χριστίνα: Ήρθα να σε δω, μου έλειψες.

Άγγελος.: Έλα πάμε μέσα στο σπίτι που θέλω να μιλήσουμε;

Λίγα λεπτά αργότερα έμπαιναν στο διαμέρισμα του.

Άγγελος.: Πέρασε πάω να κάνω ένα μπάνιο και θα τα πούμε μετά.

Χριστίνα: Θέλεις να σου φτιάξω να φας κάτι;

Άγγελος.: Έχω φάει ευχαριστώ. Άμα θες πότο βάλε.

       Η Χριστίνα έβαλε ένα ποτό και πήγε να κρυφοκοιτάξει στο μπάνιο. Ήξερε ότι αυτό ήταν πολύ ανώριμο άλλα αυτή την στιγμή δεν την ένοιαζε καθόλου. Μόλις τον είδε γυμνό να τρέχει το νερό πάνω του, την πλημμύρισαν οι αναμνήσεις της τότε που την έπαιρνε στην αγκαλιά του και έκαναν μαζί μπάνιο. Με δυσκολία συγκράτησε τον εαυτό της ώστε να μην μπει στο μπάνιο, την τελευταία στιγμή γύρισε στο σαλόνι ευτυχώς γιατί ένα λεπτό μετά βγήκε από το μπάνιο.

Άγγελος.: Ντύνομαι και έρχομαι.

Χριστίνα: Με το πάσο σου.

      Κατέβασε με μια ιουλιανό το ποτό της ώστε να ηρέμηση και αμέσως έβαλε άλλο ένα άλλα χωρίς αποτέλεσμα είχε ανάψει ολόκληρη. Μετά από τόσα χρόνια μακριά του το σώμα της αντιδρούσε με το παραμικρό.

Άγγελος.: Βάζω ένα ποτό και θα μιλήσουμε!

Χριστίνα: Έλα, σου έβαλα εγώ κρασί.

Άγγελος.: Ευχαριστώ, κοιτά Χριστίνα έχω καταλάβει ότι είσαι ερωτευμένη μαζί μου. Και εγώ κάτι νιώθω για εσένα άλλα δεν ξέρω τι είναι αυτό;

Εκείνη την στιγμή ήθελε άπλα να ανοίξει η γη να την κατάπιε. Ήταν η χαριστική βολή στην αυτοπεποίθηση της. Άδειασε το ποτήρι της για να πάρει δύναμη και σηκώθηκε να φύγει.

Χριστίνα: Συγγνώμη που σε ενόχλησα.

Ο Άγγελος την έπιασε από το χέρι και την σταμάτησε από το να απομακρυνθεί από κοντά του, μετά που το σκεφτόταν ήταν τελείως αυθόρμητη κίνηση .

Άγγελος.: Μην φύγεις σε παρακαλώ.

Χριστίνα: Μην μου το κάνεις πιο δύσκολο. Εγώ δεν είμαι απλά ερωτευμένη μαζί σου, είσαι ο έρωτας της ζωής μου όσο παιδιάστικο και αν ακούγετε αυτό. Πριν φύγω από το χωριό πήρα ελάχιστα πράγματα που σε θύμιζαν, την πολυθρόνα σου και στο συρτάρι σου βρήκα ένα δακτυλίδι.

Άγγελος.: Μπορώ να το δω;

      Με χεριά που έτρεμα έλυσε την αλυσίδα από τον λαιμό της και την ακούμπησε στο χέρι του. Ο Άγγελος έβγαλε το δακτυλίδι από την αλυσίδα και το κοίταξε και από την μέσα πλευρά έγραφε «Άγγελος & Χριστίνα for ever» το έβαλε πάλι στην αλυσίδα και της το έδωσε πίσω.

Άγγελος.: Σε Ευχαριστώ.

Χριστίνα: Όχι, κράτησε το άλλωστε δικό σου είναι. Θα μου το δώσει πίσω όταν είσαι σίγουρος, έχω καταλάβει ότι πρέπει να κερδίσω την αγάπη σου από την αρχή και θα το κάνω.

Άγγελος: Πάμε αύριο για φαγητό;

Χριστίνα: Ναι, ευχαρίστως.

Χριστίνα: Φεύγω να ξεκούραστης καληνύχτα.

Άγγελος.: Καληνύχτα.

     Την επόμενη μέρα η Χριστίνα ετοιμαζόταν από νωρίς, ήθελε να είναι τελεία για το πρώτο της ραντεβού με τον Άγγελο. Σήμερα θα έβαζε τα δυνατά της ώστε να τον ξανά κάνει δικό της. Στης εννιά το βράδυ της χτύπησε το κουδούνι και κατέβηκε να φύγουν, πρώτη στάση για φαγητό και χορό.

      Τα μεσάνυχτα αποφάσισαν να πάνε για ένα πότο στο μπαράκι κοντά στο σπίτι του Άγγελου, όλο το βράδυ ο η Χριστίνα του έλεγε περιπέτειες και κατάστασης που είχαν ζήσει και ο Άγγελος γελούσε . Ξημερώματα μπήκαν στο διαμέρισμα του τότε η Χριστίνα γύρισε έκλεισε τα χεριά της γύρω από τον λαιμό του και των φίλησε με πάθος.

Άγγελος: Τι κάνεις;

Χριστίνα: Αυτό που ήθελα από την πρώτη στιγμή που σε ξανά είδα.

Άγγελος: Είσαι μεθυσμένη.

Χριστίνα: Μια χαρά είμαι.

Άγγελος: Αχ! τι θα σε κάνω;

Χριστίνα: Θα με φιλήσει και θα τα ξεχάσεις όλα τα υπόλοιπα.

      Την σήκωσε στην αγκαλιά του και την μετέφερε στο δωμάτιο του, την ακούμπησε στο κρεβάτι και έπεσε από πάνω της και τα χείλια τους ξανά ενωθήκαν με πάθος. Δυο ώρες αργότερα είχαν αποκοιμηθεί εξαντλημένοι και ευτυχισμένου.