Όλο το πρωί ο Άγγελος προσπαθούσε να επικοινώνησε μαζί της άλλα δεν μπορούσε να την βρει. Από την μια εκνευριζόταν με την στάση της και από την άλλη ανησυχούσε, μόλις σχόλασε πήγε κατευθείαν στο σπίτι της.

     Μπήκε μέσα με νευρά και άρχισε να της φωνάζει, άλλα αυτό που τον άφησε έκπληκτο ήταν ότι δεν αντιδρούσε.

Άγγελος: Μπορείς να μου πεις γιατί με αγνοείς όλη μέρα;

Χριστίνα: Άπλα δεν ήθελα να μιλήσω με κανένα.

Άγγελος: Πως κάνω; έτσι όλη την ημέρα κόντεψα να τρελαθώ νόμιζα ότι κάτι έπαθες.

Χριστίνα: Συγνώμη απλά δεν ήμουν καλά και δεν ήθελα να μιλήσω.

Άγγελος: Τι έπαθες αγάπη μου το πρωί ήσουν μια χαρά;

Χριστίνα: Θα μου περάσει.

    Ο Άγγελος ξάπλωσε διπλά της στο κρεβάτι και την τράβηξε στην αγκαλιά του ώστε να την καλοπιάσει.

Άγγελος: Έλα πες μου.

Χριστίνα: Να έμαθα κάτι!

Άγγελος: Τι; μικρο μου τερατακι.

Χριστίνα: Όλο το σκηνικό με την Γιάννα και ζήλεψα απιστευτα. Δεν ήθελα να κάνω πάλι σκηνή όποτε προτίμησα να εξαφανιστώ.

Άγγελος: Έπρεπε να στο είχα πει άλλα δεν ήθελα όσο ήσουν άρρωστη, είχα σκοπό να το κάνω σήμερα.

Χριστίνα: Σήμαινε κάτι για εσένα;

Άγγελος: Όχι, το έκανα μόνο για να γλυτώσω από το Δημήτρης.

Χριστίνα: Αυτό φαντάστηκα έτσι δεν ήθελα, η ζήλια μου και να σε πληγώσει ξανά.

Άγγελος: Αχ! τι θα σε κάνω;

Χριστίνα: Γι' αυτό δεν απαντούσα θύμωσες;

Άγγελος: Δεν θύμωσα, συγκράτησες την ζήλια σου και χαίρομαι.

Χριστίνα: Χαίρεσαι;

Άγγελος: Ναι, γιατί ακόμα με ζηλεύεις σαν την πρώτη μέρα λες και δεν έχουμε ζήσει τίποτα.

Χριστίνα: Επειδή σε αγαπώ σαν την πρώτη μέρα.

Άγγελος: Ποτέ θα καταλάβεις, ότι όσα κορίτσια και να με φλερτάρουν. Εγώ έχω ματιά μονό για το δικό μου το καλύτερο.

Χριστίνα: Το ξέρω άλλα όταν με κυριεύει η ζήλια. Νιώθω. ότι πρέπει να πολεμήσω για την καρδία σου.

Άγγελος: Κάθε μέρα πρέπει να πολεμάς για εμένα και να με ζηλεύεις. Χωρίς όμως να γίνεσαι κακιά και εγωίστρια για να με έχεις.

Χριστίνα: Σε αγαπώ μωρό μου με κάνεις τόσο ευτυχισμένη.

Άγγελος: Και εγώ τερατακι μου.

      Εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν από τα ποιο όμορφα στην ζωή της. Τα πέρασε αποκλείστηκα με τον Άγγελο στα μετέωρα. Έφυγαν από το χωρίο δεκαεφτά του μηνά που έκλεισε η σχολή και γύρισαν κοντά δέκα μέρες αφού άλλαξε ο χρόνος.

     Κανένας από τους δυο δεν είχε ξανά πάει στα Μετέωρα οπότε και για τους δυο ήταν μια καταπληκτική εμπειρία άλλωστε είναι από τα καλύτερα πόλη για να ζήσεις όλοι την μαγεία τον Χριστουγέννων με τόσα μοναστήρια που έχουν εκεί τριγύρω.

     Μόλις αντίκρισαν την πόλη μπροστά τους ανατρίχιασαν με το θέαμα των χιονισμένων βουνών. Ήταν ένα μαγικό συναίσθημα που δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν με λογία και παρότι κανένας από τους δυο δεν ήταν παιδί της εκκλησίας. Είδαν όλα τα μοναστήρια και εξερεύνησαν και αυτά που τα έχουν εγκαταλείψει πια οι μονάχοι.

    Όσο για την αλλαγή του χρόνου ήταν μια μοναδική εμπειρία που σου μένει πάντα αξέχαστη αφού πριν αλλάξει ο χρόνος, είναι σαν όλοι η πλάση γύρο σου έκανε απολυτή ησυχία και μόλις ακούστηκε η καμπάνα άρχισαν τα νυχτοπούλια να κελαηδάνε ξανά.

    Όταν πλέον γύρισαν στο χωρίο δέκα μέρες αφού άλλαξε ο χρόνος, στρωθήκαν και η δυο στο διάβασμα επειδή σε λιγότερο από δυο μήνες είχαν εξεταστική και έπρεπε να περάσουν όλα τα μαθήματα το είχαν βάλει στόχο.

      Η Άνοιξη ήταν πρώτων πυλών η εξεταστική ήρθε και έφυγε περνώντας μαζί της πολύ διάβασμα και κούραση, ευτυχώς και η δυο τους περάσαν όλα τα μαθήματα του εξάμηνου και τώρα είχαν ένα Σαββατοκύριακο χαλάρωσης και μετά από Δευτέρα τα κεφάλια πάλι μέσα.

       Εκείνο το διήμερο ο Άγγελος αποφάσισε να το περάσει με την παρέα του κάνοντας ορειβασία και η Χριστίνα στο σπίτι χαλαρώνοντας με ένα ωραίο βιβλίο είχαν συμφωνήσει ότι την Κυριακή το βράδυ που θα γύριζε από το βουνό θα την έπαιρνε τηλεφωνώ και θα τα λέγανε με το κάλο την Δευτέρα στην σχολή.

      Όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια, την Δευτέρα το πρωί η Χριστίνα ήταν έξαλλη γιατί δεν έβρισκε πουθενά τον Άγγελο ούτε στο κινητό ούτε στο σπίτι. Στης εννιά το πρωί που έφτασε στην σχολή μήπως τον βρει εκεί άλλα συνάντησε τελικά τον κολλητό του τον Δημήτρη.

Δημήτρης-Καλημέρα

Χριστίνα: Καλημέρα μήπως ξέρεις που είναι ο Άγγελος τον ψάχνω από εχτές;

Δημήτρης: Δεν τα έμαθες τα νέα;

Χριστίνα: Ήξερα ότι πήγατε για ορειβασία

Δημήτρης: Ξέρεις.

Χριστίνα: Τι έγινε;

Δημήτρης: Την Κυριακή το βραδύ πέσαμε όλοι μαζί για ύπνος. Το πρωί που ξυπνήσαμε ο Άγγελος δεν ήταν στην σκηνή έχει εξαφανιστεί ψάχναμε όλοι μέρα εχτές άλλα δεν τον βρήκαμε πουθενά

Χριστίνα: Δημήτρη δεν είναι ώρα για πλάκα!

Δημήτρης: Σοβαρολογώ.

       Η Χριστίνα ένιωσε την όλο το κόσμο να γυρίζει και μετά σκοτάδι. Πριν προλάβει να πέσει κάτω την έπιασε ο Δημήτρης και την μετέφερε μέχρι το ιατρείο. Εκεί η νοσηλεύτρια της σχολή έβαλε κάτω από την μύτη της λίγο οινόπνευμα και άνοιξε τα μάτια της.

Δημήτρης-Χριστίνα ξύπνα είσαι καλά;

Χριστίνα: Που είναι ο Άγγελος;

Δημήτρης: Δεν τον έχουν βρει ακόμα!

Χριστίνα: Γιατί που πήγε;

Δημήτρης: Εξαφανίστηκε στο βουνό θυμασαι;

Χριστίνα: Όχι, τι είπες;

Δημήτρης: Την Κυριακή χάθηκε στο βουνό.

Χριστίνα: Α! ναι, καλά είμαι με συγχωρείς πρέπει να φύγω.

Δημήτρης: Χριστίνα σίγουρα είσαι καλά είσαι άσπρη;

Χριστίνα: Μια χαρά απλά θέλω να γυρίσω σπίτι.

Δημήτρης: Εντάξει αν μάθω κανένα νέο θα σε πάρω.

Χριστίνα: Ευχαριστώ Δημήτρη.

      Η επόμενη δυο μήνες βρήκαν την Χριστίνα σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, δεν είχε βγει από το σπίτι της ούτε μια φορά είχε πέσει σε κατάθλιψη. Η έρευνες στο βουνό είχαν σταματήσει και πλέον η αστυνομία έψαχνε τον ο Άγγελος στα νοσοκομεία της χωράς.

«Στο μεταξύ ο Άγγελος μόλις είχε ξυπνήσει από το κώμα με καμιά ανάμνηση για το ποιος ήταν ή που βρισκόταν. Του πήρε τουλάχιστον ακόμα ένα μηνά μέσα στο νοσοκομείο Αθηνών για να μπορέσει να πατήσει στα ποδιά του και να γίνει αυτόνομος ως ένα βαθμό.»

    Την Κυριακή το πρωί η Κωνσταντίνα πήγε από το σπίτι της. Μπήκε έφτιαξε ένα καφέ και πρωινό και αφού τα ακούμπησε στο κομοδίνο της άρχισε να την ξυπνάει. Δυο μήνες τώρα κάθε μέρα αυτή ήταν η μοναδική που την φρόντιζε και προσπαθούσε να την βγάλει από την κατάθλιψη.

Κωνσταντίνα: Χριστίνα, καλήμερα σου έφερα κάτι να φας.

Χριστίνα: Φύγε.

Κωνσταντίνα: Σε παρακαλώ βγες από τα σκεπάσματα να φας κάτι τουλάχιστον.

Χριστίνα: Φύγε είπα, δεν βαρέθηκες να σε διώχνω κάθε μέρα.

Κωνσταντίνα: Αν δεν σηκωθείς να πιούμε ένα καφέ δεν πάω πουθενά

Χριστίνα: Θέλω να μείνω μόνη μου! δεν καταλαβαίνεις.

Κωνσταντίνα: Όχι, προσπαθώ να γυρίσω πίσω το κορίτσι που ήξερα εγώ.

Χριστίνα: Πέθανε πριν από δυο μήνες.

Κωνσταντίνα: Εγώ εδώ το βλέπω. Πιστεύω ότι αν ο Άγγελος έχει πεθάνει δεν θα ήθελε να σε βλέπει έτσι.

     Δεν πρόλαβε καλά - καλά να τελειώσει αυτό που ήθελε να πει η Κωνσταντίνα και η Χριστίνα ξεκίνησε τα κλάματα. Ξάπλωσε διπλά της και την έκλεισε στην αγκαλιά της, ώστε να προσπαθήσει να την ηρέμηση. Πόναγε η ψυχή της κάθε φορά που την έβλεπε έτσι άλλα δεν μπορούσε να κάνει κάτι.

Κωνσταντίνα: Θα ήθελα να προχώρησης την ζωή σου, όχι να κάθεσαι και να κλαις όλη την ημέρα.

Χριστίνα: Δεν έχω ζωή πέθανε μαζί του.

Κωνσταντίνα: Μην το λες αυτό. Καταλαβαίνω ότι πονάς άλλα αυτός δεν είναι εδώ πρέπει να μάθεις ζεις χωρίς αυτόν.

Χριστίνα: Δεν μπορώ, ο πόνος που νιώθω με λυγίζει κάθε μέρα. Προσπαθώ να πείσω το εαυτό μου ότι βλέπω εφιάλτη και όταν ξυπνήσω θα είναι όλα καλά

Κωνσταντίνα: Θα μάθεις να τον αντέχει και σου υπόσχομαι ότι με τον χρόνο θα απαλύνει.

Χριστίνα: Θέλω άπλα να ξυπνήσω στην αγκαλιά του, τίποτα άλλο.

Κωνσταντίνα: Αυτό δεν γίνετε, ο Άγγελος κανένας δεν ξέρει που είναι. Ίσως να μην βρεθεί πότε ή ίσως να έχεις πεθάνει.

     Σηκώθηκε από το κρεβάτι της. Δεν ήθελε να γίνεται κάκια και άκαρδη μαζί της άλλα πλέον δεν της είχε μείνει άλλη λύση για να την σηκώσει από κρεβάτι και να την βγάλει έξω. Βγαίνοντας από το δωμάτιο της.

Κωνσταντίνα: Αύριο να είσαι έτοιμη στης εννιά θα πάμε στην σχολή μαζί ακόμα και άμα χρειαστεί να σε δείρω.

Χριστίνα: Δεν θέλω, παρατάμε.

Κωνσταντίνα: Δεν σε ρώτησα να είσαι έτοιμη.

   Η Χριστίνα δεν της απάντησε χώθηκε κάτω από το πάπλωμα και άρχισε πάλι να κλαίει, η Κωνσταντίνα στενοχωριόταν που την έβλεπε έτσι άλλα δεν θα έκανε τώρα πίσω, αύριο άμα χρειαζόταν θα την έσερνε μέχρι την σχολή αρκεί να έβγαζε από το σπίτι.

     Το επόμενο πρωινό η Κωνσταντίνα έφτασε στο σπίτι της έτοιμη για να καυγά. Ώστε να πάνε στην σχολή, αντίθετα βγήκε την σκιά του παλιού εαυτού της Χριστίνας να είναι έτοιμο για την σχολή. Ήταν ντυμένη με μια αθλητή φόρμα από κάτω και από επάνω ένα φούτερ που σίγουρα δεν ήταν δίκιο της. Ποιος το πίστευε ποτέ ότι η Χριστίνα θα έβγαινε έτσι από το σπίτι αυτή που μια ζωή ήταν κοκέτα και πρόσεχε την εμφανίσει της.