Την τρίτη μέρα δεν μπορούσε να λείψει άλλο από την σχόλη, μόλις μπήκε μέσα τον είδε που καθόταν με την παρέα του. Τον πλησίασε ελπίζοντας να την αφήσει να του εξηγήσει.

Χριστίνα: Καλημέρα μπορούμε να μιλήσουμε σε παρακαλώ;

Άγγελος: Ρε παιδιά μιλάει κανείς;

Γιώργος: Ναι, ρε η Χριστίνα.

Άγγελος: Χριστίνα, πια Χριστίνα την ξέρουμε;

Χριστίνα: Εντάξει κατάλαβα.

     Έφυγε από την αυλή και κατευθείαν προς το αμφιθέατρο εκεί από έξω βρήκε την Βάσω άφησε την τσάντα να πέσει στο πάτωμα και έκατσε διπλά της.

Χριστίνα: Είμαι χαλιά.

Βάσω: Τα έμαθα τα νέα.

Χριστίνα: Είμαι ακόμα τόσο σκύλα όσο στην αρχή ρε Βάσω.

Βάσω: Όχι, έχεις αλλάξει αρκετά.

Χριστίνα: Μια στιγμή έχασα την ψυχραιμία μου και τα χάλασα όλα πάλι.

Βάσω: Πρέπει να μάθεις να συγκρατείς την ζήλια σου.

Χριστίνα: Προσπαθώ αλλά δεν είναι εύκολο και όσο την έβλεπα φούντωνα ακόμα περισσότερο.

Βάσω: Και με την μπουνιά τι κατάλαβες για πες μου.

Χριστίνα: ΤΙΠΟΤΑ! αλλά ξέσπασα.

Βάσω: Επίσης χάλασε την σχέση σου ενώ αυτή γυρίζει στην σχόλη και το παίζει θύμα σε όλους.

Χριστίνα: Αν ήξερε μονό ποσό τον αγάπα.

Βάσω: Γιατί δεν του τα λες αυτά που είπες και σε εμένα;

Χριστίνα: Δεν με ακούει και με διώχνει.

Βάσω: Στείλε του ένα μήνυμα βρε Χριστίνα.

Χριστίνα: Ευχαριστώ φιλενάδα θα κάνω άλλη μια προσπαθεί.

      Σηκώθηκε από το πάτωμα ώστε να πάει να τον βρει άλλα εκεί την στιγμή τον είδε να μπαίνει από την κάτω μεριά του αμφιθεάτρου και να κάθεται με τους φίλους του. Όποτε έκατσε και αυτή σε μια οποιαδήποτε θέση και έκανε ότι παρακολουθούσε το μάθημα. Πριν τελειώσει το μάθημα έφυγε από άλλα έκατσε έξω από την πόρτα της αίθουσας και μόλις τον είδε να βγαίνει του έπιασε το χέρι ώστε να μιλήσουν.

Χριστίνα: Θα ήθελα να μιλήσουμε τώρα.

Άγγελος: Παιδιά πάμε άλλου εδώ έχει πολύ φασαρία.

Χριστίνα: Άσε με να σου εξηγήσω και μετά θα φύγω.

Άγγελος: Αμάν! πως να σου το πω δεν θέλω να σου μιλήσω παρατά με πια δεν σε αντέχω.

Χριστίνα: Εντάξει.

      Άφησε το χέρι και έφυγε προς την αυλή. Κάθισε σε ένα ήσυχο μέρος χωρίς πολύ κόσμο, έβαλε το κινητό της από την τσέπη της. Έβαλε τα ακουστικά στα αυτιά της ώστε να ακούει την μουσική τους και άρχισε να γράφει όσα ήθελα να του πει και δεν την άφηνε. Μόλις τελείωσε το μήνυμα το έστειλε και περίμενε με την ελπίδα ότι θα απάντηση.

«Αγάπη μου σου ζήτω συγγνώμη γιατί άφησα ξανά την ζήλια μου και τον εγωισμό μου να με τυφλώσουν, χωρίς να το θέλω σε ξανά πλήγωσα. Θα ήθελα αν μπορείς να μου δώσει μια τελευταία ευκαιρία αν μπορείς, είσαι όλη μου η ζωή χωρίς εσένα δεν με νοιάζει τίποτα απλά μερικές φορές φοβάμαι ότι σε χάνω για αυτό και αντιδρώ έτσι. Ότι και να αποφάσισες να θυμάσαι  πάντα θα σε αγαπάω και θα σε περιμένω.»

     Είχε πέραση αρκετή και η Χριστίνα είχε απορροφηθεί από την μουσική που όταν χτύπησε το κινητό της και τρόμαξε. Πετάχτηκε πάνω και εκεί συνειδητοποίησε ότι της είχε απάντηση.

«Χριστίνα μου, σε αγάπα τρελά αλλά αυτή την στιγμή δεν μπορώ να σου δώσω την ευκαιρία που μου ζητάς. Δώσε μου χρόνο δεν λέω όχι αλλά όχι τώρα. Σε αγαπώ για πάντα»

     Ο Δεκέμβριος είχε μπει για τα καλά πια στο χωρίο, είχε περάσει ένας μηνάς τώρα που η Χριστίνα  δεν τον είχε ενοχλήσει καθόλου. Σεβάστηκε την επιθυμία του και του έδωσε χρόνο και χώρο που χρειαζόταν για να ηρεμήσει. Την Παρασκευή το μεσημέρι που γύρισε σπίτι της, βρήκε από έξω να την περιμένει ο πατέρα στης.

Χριστίνα: Γεια σου Άρη πως και από εδώ;

Άρης: Ήρθα να δω τι κάνει η μεγάλη μου τεμπέλα.

Χριστίνα: Δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς έτσι.

Άρης: Ότι θέλω θα κάνω αφού σε συντηρώ εγώ.

Χριστίνα: Είναι το μονό που κανείς για εμένα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν πέθανε η μαμά με έστειλες στην γιαγιά και όταν πέθανε με έβαλες σε σχολείο αντί να με πάρεις μαζί σου.

Άρης: Αμάν σε βαρέθηκα ήρθα απλώς για το μνημόσυνο της μητέρας σου για να μην λες ότι δεν κάνω τίποτα για εσένα

Χριστίνα: Δύστυχος άργησες ένα μηνά λυπάμαι.

Άρης: Τότε φεύγω δεν έχω άλλη δουλειά εδώ, τα λεφτά σου είναι στην κουζίνα.

Χριστίνα: Να σε ρωτήσω κάτι;

Άρης: Ναι, γρήγορα.

Χριστίνα: Δεν με αγαπάς καθόλου σαν παιδί σου;

Άρης: Όταν πέθανε η μητέρα σου δεν μπορούσα να σε βλέπω για της έμοιαζες απίστευτα μετά σε φρόντιζα μονό επειδή είχες το όνομα μου τίποτα παραπάνω, φεύγω τα λεμέ τον άλλον μηνά.

     Η Χριστίνα είχε βάλει τα κλάματα από τότε που θυμάται τον εαυτό της ο πατέρας της ή την πλήγωνε ή την αγνοούσε. Ήθελε να μιλήσει έστω και λίγο στο Άγγελο για να ηρέμηση έτσι τον πήρε τηλεφωνώ ενώ ήξερε ότι δεν μπορεί να μην της το σήκωνε.

Άγγελος: Έλα Χριστίνα τι θες;

Χριστίνα: Συγγνώμη που σε παίρνω, ξέρω ότι θέλεις χρόνο αλλά σε παρακαλώ μπορώ να σε δω έστω για πέντε λεπτά το έχω ανάγκη;

Άγγελος: Δεν ξέρω.

Χριστίνα: Δεν πειράζει ευχαριστώ.

Άγγελος: Τι έχεις γιατί κλαις;

      Ο Άγγελος έκλεισε το τηλεφωνώ και πήγε αμέσως στο σπίτι της, κάτι σοβαρό είχε συμβεί για να τον πάρει τηλεφωνώ. Μόλις την βρήκε στο σαλόνι να κλαίει πήγε κοντά της και αμέσως έπεσε στην αγκαλιά του οπότε την άφησε να ηρεμήσει. Η Χριστίνα είχε σταματήσει το κλάμα πια αλλά δεν ήθελε να φύγει από την αγκαλιά του, ένα μηνά της είχε λείψει τόσο πολύ όλοι αυτή αγάπη που της έδινε.

      Τελικά την πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του, όποτε ο Άγγελος την έβγαλε σιγά σιγά και αφού την σκεπάσει προχώρησε προς της κουζίνα να της φτιάξει κανένα γλυκό που ήξερε ότι ήταν αδυναμία της. Όταν ξύπνησε μετά από κανένα δίωρο είδε τον Άγγελο. να κάθεται στην πολυθρόνα του και να διαβάζει και μπροστά της είδε δυο κομμάτια κέικ με τριπλή σοκολάτα

Άγγελος: Ποιος έκανε αυτά τα υπέροχα πράσινα ματάκια να κλάψουν;

Χριστίνα: Σήμερα όταν γύρισα από την σχολή, ήταν έξω ο πατέρας μου.

Άγγελος: Τι ήθελε πάλι το καθίκι εδώ;

      Η Χριστίνα πήρε το πιάτο με το κέικ στο χέρι και άρχισε να του εξηγεί τι ακριβός έγινε το μεσημέρι με τον πατέρας της.

Άγγελος: Ο τύπος είναι μεγάλο καθίκι αν ήμουν εδώ θα τον είχα πετάξει έξω με της κλοτσιές πριν σου μιλήσει.

Χριστίνα: Δεν πειράζει εγώ που σε χρειαζόμουν μετά ήσουν εδώ.

Άγγελος: Δεν υπήρχε περιπτώσεις να σε αφήσω μόνη σου. Μπορεί να με έχεις πληγώσει πολλές φορές με την συμπεριφορά σου αλλά σε αγαπώ.

 Χριστίνα: Ξέρω ότι θες χρόνο άλλα θέλω να με ακούσεις.

Άγγελος: Χριστίνα δεν έχω αποφασίσει ακόμα.

Χριστίνα: Δεν σου ζήτω τίποτα έχω μια ιδέα.

Άγγελος: Ακούω αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα.

Χριστίνα: Θα είμαστε ακόμα μαζί αλλά στα κρυφά.

Άγγελος: Τι εννοείς;

Χριστίνα: Θα είμαστε μαζί μονό όταν είμαστε μονοί μας , όταν θα χωριζόμαστε θα είμαστε όπως πριν δυο μέρες.

Άγγελος: Θέλεις να μου πεις ότι αν με δεις στην σχόλη να φλερτάρω με μια κοπέλα δεν θα αντιδράσεις;

    Σε μια στιγμή το σκέφτηκε πριν απάντηση και ο θύμος της χτύπησε κόκκινο άλλα αποφάσισε ότι άξιζε μια προσπάθεια η ιδέα της.

Χριστίνα: Δεν θα κάνω τίποτα.

Άγγελος: Εντάξει συμφωνώ.

       Εκείνη την ημέρα δεν πήγαν στην σχόλη την αφιέρωσαν σε αυτούς , ήταν μια ζέστη φθινοπωρινή μέρα έτσι πήγαν για μπάνιο σε μια απόμερη παραλία για να είναι μακριά από τα αδιάκριτα ματιά του χωριού. 

     Ήταν μια από της ωραιότερες παραλίες της περιοχής, ήταν κρυμμένη πίσω από ένα καταπράσινο λόφο, τα νερά ήταν γαλαζοπράσινα και η αμμουδιά της χρυσή λες και ήσουν στης Καραϊβική και όχι στην Ελλάδα. Το επόμενο πρωί ξύπνησαν αγκαλιά στο σπίτι της Χριστίνας αλλά χωριστήκαν για να πάνε στην σχόλη. Την ώρα του μαθήματος αντάλλαζαν μηνύματα συνεχώς.

Άγγελος: Μου λείπεις.

Χριστίνα: Και εμένα το μονό που θέλω είναι να χωθώ στην αγκαλιά σου.

Άγγελος: Και να αρχίσω σε φίλα.

Χριστίνα: Ναι, στο διάλειμμα έλα στην βιβλιοθήκη.

Άγγελος: Γιατί;

Χριστίνα: Σου έχω μια έκπληξη στο τμήμα φαντασίας.

Άγγελος: Εντάξει θα είμαι εκεί.

     Ενενήντα λεπτά αργότερα που τέλειωσε το μάθημα πήγε στην βιβλιοθήκη και έκανε ότι έψαχνε ένα βιβλίο, συνήθως αυτό το κομμάτι της βιβλιοθήκης είναι έρημο και σπάνια πηγαίνει κάποιος εκεί. Ήταν τόσο απορροφημένης στης σκέψης της που δεν τον κατάλαβε που ερχόταν από πίσω της έβαλε τα χέρια του στην μέση της και της ψιθύρισε.

Άγγελος: Τι με ήθελες;

Χριστίνα: Είναι πιο εύκολα να σου δείξω από να σου το πω.

     Γύρισε μέσα στην αγκαλιά του και άρχισε να τον φιλάει ο Άγγελος κατάλαβε και την έσφιξε στην αγκαλιά με παθός δυστυχώς τους διέκοψε μονό το κουδούνι για το επόμενο μάθημα. Πίσω στο μάθημα τα μηνύματα συνέχισαν με τρελούς ρυθμούς μέχρι που ο καθηγητής τους πέταξε έξω και τους δυο. Στο διάλειμμα κάθισαν χωριστά αλλά κοντά έτσι η Χριστίνα άκουσε την συζητήσει  του Δημήτρη με τον Άγγελου.

Δημήτρης: Που ήσουν στο προηγούμενο διάλειμμα;

Άγγελος: Έψαχνα ένα βιβλίο για την εργασία.

Δημήτρη: Ρε εσύ πάει τόσο καιρός που χώρισες με την Χριστίνα γιατί δεν τα ρίχνεις στην Γιάννα που σε γουστάρει τρελά.

Άγγελος: Δεν είμαι ακόμα έτοιμος ρε Δημήτρη να προχωρήσω.

      Πέρασαν αρκετέ μέρες και ο Δημήτρης επέμενε σε αυτό το θέμα, την Τρίτη το πρωί που η Χριστίνα δεν πήγε στην σχόλη γιατί ήταν λίγο άρρωστη. 

     Ο Άγγελος αποφάσισε να τα φλερτάρει την Γιάννα για να σταματήσει ο Δημήτρης να τον πιέζει δεν τον άντεχε άλλο που να ήξερε. Δυο μέρες μετά που πήγε η Χριστίνα επέστρεψε την περίμενε στην είσοδο της σχολής η Γιώτα που ήταν η πρώτη κουτσομπόλα της σχόλης να της πει τα νέα.

Γιώτα: Χριστίνα περίμενε να σου πω.

Χριστίνα: Καλημέρα Γιώτα τι είναι;

Γιώτα: Καλά έχασε που δεν ήρθες εχτές, γιατί δεν ήρθες;

Χριστίνα: Τι έγινε;

Γιώτα: Ο Άγγελο που τόσο καιρό είναι μόνος πήγε και φλέρταρε την Γιάννα πολύ έντονα.

Χριστίνα: Γιατί μου τα λες αυτά.

Γιώτα: Επειδή τα είχατε ένα διάστημα.

Χριστίνα: Χωρίσαμε και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.

Γιώτα: Τότε να μην σου πω το καλύτερο.

Χριστίνα: Αφού θα μου το πεις άντε πες το να ηρεμήσεις.

Γιώτα: Την τελευταία ώρα η Γιάννα πήγε και ζήτησε στην ψυχρά από τον Άγγελο. να βγουν.

Χριστίνα: Συγγνώμη πρέπει να φύγω.

Γιώτα: Είσαι καλά γιατί κοκκίνισε.

Χριστίνα: Μια χαρά.

   Έφυγε τρέχοντας από την σχόλη. Μόλις έφτασε σπίτι της κλείστηκε στο δωμάτιο και αγνοήσει όλες της κλήσεις και τα μηνύματα από τον Άγγελο.