Πέντε χρόνια μετά.

«Χριστίνα»

     Ακόμα να το πιστέψω σαν σήμερα κλείνω πέντε χρόνια παντρεμένη, ήταν από τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου. Τελικά τα μωρά ήταν όντως κοριτσάκια όπως το είχε προβλέψει ο Άγγελος άλλα δεν είχε προβλέψει ότι θα ήταν δίδυμες. Η Ελένη μου και η Ιφιγένεια μου, φανταστείτε την έκπληξη μου όταν με ενημέρωσε ο γιατρός.

        Η ζωή μας μετά την γέννηση των κοριτσιών μας απογειώθηκε, ένα μηνά με την γέννα, ο Άγγελος πήρε και το πτυχίο όποτε στρωθήκαμε στην δουλειά και σε λίγα χρονιά το γραφείο μας είχε γίνει το νούμερο ένα στην περιοχή. Κάθομαι στο γραφείο μου και κοιτάζω προς την άυλη  μέσα από παράθυρο τον Άγγελο που παίζει με την Ιφιγένεια κυνηγητό. Όταν στην αγκαλιά μου πηδάει η Λια.

Λία: Μαμά θα μου πεις πάλι πως γνώρισες τον μπαμπά;

Χριστίνα: Πάλι αγάπη μου, από έξω την ξέρετε πια τη ιστορία.

Λία: Ναι, έλα μαμάκα μου αρέσει πολύ.

Χριστίνα: Εντάξει, άλλα πάμε έξω να την ακούσει και η αδερφή σου.

      Η Χριστίνα κατέβασε την μικρή από την αγκαλιά της που άρχισε να τρέχει προς τα έξω ώστε να τους φωνάξει για την ιστορία, ενώ η Χριστίνα έκλεισε τον υπολογιστή και την ακολούθησε προς την άυλη. Έκατσαν και η τέσσερις αγκαλιά στην κούνια και η Χριστίνα άρχισε το παραμυθί.

«Μια φορά και ένα καιρώ, σε ένα μικρό χωριό σαν το δικό μας. Ζούσε μια πριγκίπισσα πολύ όμορφη αλλά και πολύ πληγωμένη από ένα κακό δράκο, όταν όμως γνώρισε τον όμορφο ιππότη όλα αλλάξαν ....................»