POV ΕΛΠΙΔΑ

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από την βόμβα που εκτόξευσε η ετεροθαλής αδερφή μου. Σε αυτό το διάστημα έλαβα ενημέρωση από το πανεπιστήμιο μου ότι πήρα το πτυχίο και παρόλο που είναι κάτι για το οποίο έχω προσπαθήσει και ήθελα πολύ, νιώθω λίγο περίεργα. Σαν να έχω μια στεναχώρια ένα πράγμα.

«Λοιπόν αγάπη μου τώρα που τελείωσες και με μεγάλη επιτυχία την σχολή σου τι θα ήθελες να κάνουμε;» ακούω τον Έκτορα να μου ψιθυρίζει γλυκά στο αυτί κρατώντας με αγκαλιά στον καναπέ, καθώς βλέπαμε ταινία.

«Σαν τι να κάνουμε; Είπαν οι δικοί μου θα κάνουμε μια μικρή γιορτή στο σπίτι μας, με τους δικούς σου και την αδερφή μου. Νομίζω είναι μια χαρά. Έλεγα να βγούμε κιόλας με τα κορίτσια κάποιο βράδυ στα Λαδάδικα που μου αρέσουν.» ανέφερα τα σχέδια που έχω στο μυαλό μου για τον εορτασμό του πτυχίου μου.

«Κατάλαβα. Μια χαρά βρε μωράκι μου καλά το σκέφτηκες, συμφωνώ! Να σου πω βρε αγαπούλα μου, φέρε μου λίγο το κινητό μου από το μπουφάν, θα με πάρει σε λίγο τηλέφωνο ένας συνεργάτης μου, για μια επείγουσα δουλεία.» μου ζήτησε και σαν καλή σύντροφος πήγα στην τραπεζαρία, όπου ήταν κρεμασμένο το μπουφάν και το πήρα στα χέρια μου.

Ψάχνω την μια τσέπη δεν το βρίσκω, ψάχνω στην άλλη πάλι δεν βρίσκω το κινητό αλλά κάτι πιο ελαφρύ και σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με αυτό που μου ζήτησε να κάνω.

«Τι είναι αυτά; Σοβαρά; Όντως; Είναι για εμάς αυτά;» Τον ρωτάω με μια φωνή ενθουσιασμένη. Εκείνος απλά σηκώθηκε και ήρθε να με αγκαλιάσει.

«Φυσικά και είναι για εμάς ψυχή μου! Ξέρω πόσο πολύ ήθελες να πας στο Παρίσι και να τώρα που βρέθηκε η ευκαιρία...είπα να το εκμεταλλευτούμε.» Όντως μου αρέσει πάρα πολύ το Παρίσι, ήθελα να πάω αλλά ποτέ δεν έβρισκα την ευκαιρία. Την παρούσα στιγμή νομίζω ότι θα μου έκανε καλό ένα ταξίδι στην πόλη του φωτός. Σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης.

«Λοιπόν πτυχιούχα μου, ετοιμάσου να πάμε στα μαγαζιά όσο είναι νωρίς. Δεν νομίζω να θες να ταξιδέψουμε αύριο για Παρίσι χωρίς να κάνεις κάποιες αγορές. Εξάλλου είναι Σάββατο μεσημέρι δεν γίνεται να μείνουμε μέσα. Ευκαιρία και για βολτούλα.» Δεν πέρασε ούτε δευτερόλεπτο από την στιγμή που ανέφερε ο Έκτορας την λέξη ψώνια και ήδη βρισκόμουν μπροστά στην ντουλάπα μου για να ετοιμαστώ.

Ήρθαμε στο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης και αυτό δεν είναι άλλο από το Mediterranean Cosmos. Έχει όλα τα μαγαζιά που θα ήθελα να επισκεφτώ για να ετοιμαστώ για το ταξίδι μας αύριο. Αγόρασα μια τεράστια τολμώ να πω βαλίτσα σε μαύρο δερμάτινο σχέδιο. Ο Έκτορας πήρε μια παρόμοια με την δική μου σε σκούρο μπλε χρώμα. Εκτός από αυτά φυσικά, προμηθευτικά νέα συνολάκια, φορέματα, είδη μακιγιάζ, τσάντες και αξεσουάρ. Δεν αγόρασα νέο άρωμά, διότι θέλω να βρω ένα εκεί στο Παρίσι που φημίζετε γι αυτό. Ο Έκτορας από την άλλη αγόρασε ρούχα και ένα υπέροχο λουστρινένιο ζευγάρι μαύρα παπούτσια.

Είναι 2:00 το βράδυ και ακόμα ετοιμάζω την βαλίτσα μου αύριο. Ανυπομονώ να βρεθώ στην καρδία της Γαλλίας αύριο το πρωί, τόσο που η υπερένταση έχει κατακλύσει κάθε κύτταρο του σώματος μου. Κάτι μου λέει πως δεν θα κοιμηθώ σήμερα. Ο Έκτορας όσο εγώ ετοιμαζόμουν τακτοποιούσε κάποιες εκκρεμότητες της δουλείας του για να μπορέσει να φύγει με σκοπό να έχουμε ένα ανενόχλητο και ήρεμο ταξίδι.

«Βρε Έκτορα μου, μήπως να  επιστέψουμε νωρίτερα από την μια εβδομάδα που κανόνισες; Μήπως δεν πρέπει να φύγεις τόσες μέρες από την δουλεία σου;» Ο Έκτορας είναι πολύ καλός στην δουλεία του, εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, στην οποία είναι μέτοχος και ο δικός μου πατέρας. Είναι γενικά πολύ υπεύθυνος και οργανωτικός επαγγελματίας.

«Μην σκέφτεσαι έτσι Ελπιδάκι μου! Εγώ το κανόνισα και θα πάμε όπως το οργάνωσα. Μην αγχώνεσαι θα τα αναλάβει όλα ο πατέρας μου, δεν έχει πρόβλημα. Οπότε και στην δουλεία θα είναι όλα καλά και εμείς θα περάσουμε καλά στο Παρίσι. Άντε όμως πάμε να ξαπλώσουμε γιατί αύριο δεν θα μπορούμε να ξυπνήσουμε για να προλάβουμε την πτήση μας.» Έχει δίκιο ο Έκτορας, πρέπει να ξεκουραστούμε όμως, είχα τόσο μεγάλο ενθουσιασμό που μου ήταν αδύνατο να κλείσω μάτι.

[...]

«Η πτήση για Παρίσι αναμένεται να αναχώρηση στις 8:30, παρακαλούμε να έχετε όλα τα απαραίτητα έγραφα για να ταξιδέψετε και να τα δείξετε στην πύλη εξόδου στους συναδέλφους μας.» Ακούστηκε μια ενημέρωση για την πτήση μας από τα μεγάφωνα. Ευτυχώς ήρθαμε στην ώρα μας, βέβαια αν δεν επέμενε ο Έκτορας να ξυπνήσω θα χάναμε την πτήση μας. Δώσαμε τις αποσκευές μας στο cheek-in και τώρα σιγά σιγά επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο.

«Πως νιώθεις αγάπη μου; Σε λιγότερο από 4 ώρες θα βρισκόμαστε εκεί.» Λέει ο Έκτορας ενώ είμασταν έτοιμοι για την απογείωση.

«Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Πραγματικά είναι τόσο ωραία η έκπληξη που μου έκανες αγάπη μου.» Είμαι τόσο ενθουσιασμένη και πιστεύω θα κάνει καλό και στην σχέση μας, κυρίως από την πλευρά μου.

«Δεν θα είναι η μοναδική έκπληξη αυτή...» Το περίμενα τον ξέρω τον Έκτορα είναι ρομαντικός, σίγουρα θα έχει οργανώσει κάποιο ρομαντικό βράδυ. Με προσέχει και με αγαπάει πολύ είναι η αλήθεια και νιώθω ενοχές γι αυτό που έγινε με τον Αλέξη. Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τον εαυτό μου να ξεκουραστεί για λίγο μέχρι να φτάσουμε στο Παρίσι.

[...]

Είμαστε στο Παρίσι η ώρα είναι σχεδόν μεσημέρι και βρισκόμαστε στο Café de Flore, σε ένα από τα πιο γνωστά μαγαζιά στην πόλη, ο σερβιτόρους που μας σερβίρει μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από παλιά γαλλική ταινία. Είναι όλα τόσο όμορφα.

Εγώ για πρωινό επέλεξα Κρουασάν ή αλλιώς Croissant με καφέ latte και φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι, ενώ ο Έκτορας αρκέστηκε σε ένα Κροκ Μεσιέ στα γαλλικά λέγεται Croque Monsieur, με cappuccino.

Είναι τόσο μαγευτικό το μέρος αυτό, από τον τρόπο που είναι κατασκευασμένο το κτίριο, ο κόσμος που περνάει για να δοκιμάσει παριζιάνικες απολαύσεις, ο τρόπος που είναι ντυμένο το προσωπικό καθώς και η φροντίδα που παρέχουν, σε μεταφέρουν στις μέρες που εδώ σύχναζαν ο Χέμινγουει, ο Πικάσο και ο Αλμπέρ Καμύ.

«Τι λες αγάπη μου; Πάμε να κάνουμε μια βόλτα και να κάτσουμε σε ένα εστιατόριο;» Ωχ, κάτι μου λέει ότι εδώ θα πάρω κιλά, αλλά εδώ που τα λέμε δεν μπορείς να αντισταθείς όσο και αν το θες. Με τα πολλά όμως κάναμε μια βόλτα στην περιοχή, είδαμε διάφορα δρομάκια που θυμίζουν γαλλική ταινία. Επίσης δεν αντισταθήκαμε στα διάφορα σουβενίρ που βρήκαμε μπροστά. Μετά την μεγάλη μας βολτούλα αποφασίσαμε να καθίσουμε στο La Closerie des Lilas, γιατί ο Έκτορας πεινούσε αρκετά αν και είχαν περάσει μόνο δύο ώρες από την ώρα που πήραμε το πρωινό μας.

«Πωω οι μυρωδιές με έχουν τρελάνει, βέβαια όχι τόσο όσο εσύ μωρό μου. Θα μας παραγγείλω εγώ το φαγητό, έκανα μια έρευνα με τα πιο δημοφιλή πιάτα της γαλλικής κουζίνας, που πιστεύω ότι θα σου αρέσουν.» Είπε ο Έκτορας ενώ κοιτούσε τον κατάλογο δαγκώνοντας τα χείλη του.

«Σου έχω εμπιστοσύνη αγάπη μου, εξάλλου ξέρεις τι μου αρέσει.» Το ότι μπήκε στην διαδικασία να ψάξει μέχρι και τι θα φάμε, τον κάνει ακόμα πιο γλυκό. Έδωσε πολύ σημασία στο ταξίδι μας και ακόμα περισσότερο σε εμένα. Ένας άντρας σαν τον Έκτορα είναι σίγουρα αυτό που ονειρεύεται κάθε γυναίκα στο πλευρό της. Σκέφτομαι πλέον να δώσω μια ευκαιρία στον αρραβώνα μας, και ποιος ξέρει ίσως να είναι εκείνος ο ένας και μοναδικός.

«Αγάπη μου συμφωνείς να πάρουμε αυτά που σου είπα; Ελπίδα με ακούς; Τι σκέφτεσαι;» Με ξύπνησε ο Έκτορας από την θολούρα των σκέψεων μου. Κούνησα απαλά το κεφάλι μου και τον αντίκρυσα γλυκά.

«Δεν σε άκουσα, συγνώμη! Σκεφτόμουν πόσο ωραία είμαστε εδώ και ειδικότερα εδώ μαζί.» Του είπα την σκέψη μου και ένα αστραφτερό και συνάμα ανακουφισμένο χαμόγελο στόλισε το πρόσωπό του.

«Την καλύτερη γυναίκα έχω δίπλα μου εγώ! Λοιπόν ξανά λέω για ορεκτικό λέω να πάρουμε Κρεμμυδόσουπα/Soupe à l'oignon, για κυρίως Μοσχαράκι Μπουργκινιόν/Boef Bourguignon καθώς και Κοτόπουλο κρασάτο/Coq au vin και τέλος για επιδόρπιο σουφλέ σοκολάτας.» Ενώ δεν πεινούσα ιδιαίετρα, μετά από όσα ανέφερε ήθελα να δοκιμάσω χωρίς δεύτερη σκέψη. «Για κρασί λέω να πάμε σε ένα κόκκινο ημίγλυκο Leda 'Truffle Hunter' Casarossa.» απαντάει φουσκωμένος από περιφανια. «Ελπίζω να σου αρέσουν και να μην έκανα λάθος επιλογές.» προσθέτει στο τέλος κοιτάζοντας με εξεταστικά.

Μόλις ήρθαν τα πιάτα μας τα κοίταξα όλα με μεγάλη προσμονή έτοιμη να τα δοκιμάσω και να γευτώ την γαλλική κουζίνα.

«Είναι όλα ένα και ένα και ειδικά με το κρασί αυτό η γεύση του απογειώνεται. Το ήξερα ότι θα έκανες καλές επιλογές αν και πιστεύω αν συνεχίσουμε έτσι σίγουρα θα φύγω από εδώ με πέντε κιλά επιπλέον.» είπα μπουκωμενη αναφερόμενη σε στο κοτόπουλο. Μετά το γεύμα κοίταξα την πρησμένη από φαγητό κοιλία μου.

«Όχι αγάπη μου, ακόμα και κιλά να πάρεις πέρα ότι ξέρω ότι θα τα χάσεις, είμαι σίγουρος ότι θα είσαι το ίδιο σαγηνευτική.» είπε σιγανα και μου έπιασε το χέρι, τεντώθηκε μπροστά και με φίλησε με πάθος, φυσικά εγώ δεν αντιστάθηκα.

[...]

Είμαστε είδη 6 μέρες εδώ και αύριο το βράδυ πετάμε για Θεσσαλονίκη. Όλες οι μέρες που πέρασαν ήταν η μία πιο γεμάτη από την άλλη. Επισκεφτήκαμε το μουσείο του Λούβρου, τον πύργο του Άιφελ και τις πρωινές αλλά και τις βραδινές ώρες καθώς των φωτίζουν σαν στολίδι. Επίσης, είδαμε τη Παναγία των Παρισίων, την Αψίδα του Θριάμβου, τη Βασιλική της Ιερής Καρδιάς της Μονμάρτης και φυσικά δεν έλειπε ο μαγικός Κήπος του Λουξεμβούργου. Όλα τα αξιοθέατα είχαν την δική τους ομορφιά και σημαντικότητα. Όσο για την σχέση μας πιστεύω ανέβηκε πολλά επίπεδα πάνω. Ήρθαμε πιο κοντά, άρχισαν να μεγαλώνουν τα συναισθήματα μου για τον Έκτορα μου. Ναι λέω μου και μόνο ΜΟΥ. Δεν περίμενα ότι θα γινόταν αυτό, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει και η εξέλιξη αυτή. Πολλά ήταν και τα βράδια εκείνα που χαθήκαμε στην στιγμή του πάθους και του έρωτα, της ανάγκης να νιώσουμε πιο ουσιαστικά ο ένας τον άλλον. Τώρα ετοιμάζομαι, είναι το τελευταίο μας βράδυ στην μαγική αυτή πόλη. Έκλεισε τραπέζι για δύο σε ένα εστιατόριο για το οποίο είναι γνωστό για ρομαντικές εξόδους αλλά και για τις προτάσεις γάμου που γίνονται στην Γαλλία. Δεν νομίζω να κάνει πάλι πρόταση γάμου, διότι είμαστε ήδη αρραβωνιασμένοι, ο λόγος που θέλει να πάμε ίσως είναι για να μου πει να επισπεύσουμε το γάμο μας που ιδανικά θα ήθελα να γίνει τουλάχιστον σε ένα χρόνο.

Το φόρεμα που αποφάσισα να βάλω σήμερα ήταν ένα μακρύ μαύρο φόρεμα φόρεμα με χρυσές λεπτομέρειες. Επέμενε να το φορέσω ο Έκτορας καθώς όπως έλεγε ήταν η καταλληλότερη νύχτα για το βάλω και όπως δήλωσε ταίριαζε και με τα σκουλαρίκια που μου πήρε τρείς μέρες πριν.

[...]

Βρισκόμαστε στο εστιατόριο και όλα έχουν κυλίσει όμορφα και ήρμεα.

«Ελπίδα μου...θα ήθελα να σου δώσω ένα δώρο. Ένα δώρο με συμβολισμό και με πολλή αγάπη για εσένα.» Με κοίταξε στα μάτια καθώς έτοινε μια σακούλα δώρου.

«Δεν ήταν ανάγκη...τόσα έκανες γι' αυτό το ταξίδι αγάπη μου.» λέω ενώ ανοίγω με ανυπομονησία την σακούλα. Ανοίγω το κουτάκι που είχε μέσα και κοιτάζω ένα μενταγιόν που έχει πάνω του κάτι χαραγμένο.

«ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ; Σοβαρά τώρα;» Διαβάζω με έντονη φωνή τα λόγια που έχει χαράξει και τον κοιτάζω φοβερά εκνευρισμένη. «Τι προσπαθείς να πετύχεις; Εδώ καλά καλά δεν έχουμε παντρευτεί ακόμη. Είπαμε μαζί ότι ο γάμος μας θα γίνει σε ένα χρόνο. Γιατί με πιέζεις; Γιατί θες να χαλάσεις αυτό το ταξίδι γαμώτο;» Σηκώθηκα παρατώντας το δώρο του επάνω στο τραπέζι. Έπρεπε να το καταλάβω πως το ταξίδι αυτό είχε κάποιο σκοπό. Χωρίς πολλά πολλά έφυγα από το κατάστημα και όπως ήταν αναμενόμενο με ακολούθησε και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Στην διαδρομή δεν μιλήσαμε και ούτε είπε κάτι βέβαια...αλλά σίγουρα θα μου κάνει συζήτηση στην Θεσσαλονίκη. Δεν θέλω να συζητήσουμε. Προτιμώ να ξεχάσω αυτό που έκανε. Μα με το ζόρι παιδί...πάλι το θέμα αυτό μπροστά μας; Στο τραπέζι με τους δικούς μου, αλλά και στο σπίτι είχε ανοίξει το θέμα αυτό και ήμουν ξεκάθαρη στο τι θέλω. Θέλω να κάνω παιδί αλλά όχι τώρα...!

Αυτό το κεφάλαιο γράφτηκε από εμένα! <3