POV ΕΛΠΙΔΑ

Είναι νωρίς το πρωί, η Κατερίνα δίπλα μου κοιμάται. Ήταν δύσκολο βράδυ χθες γι' αυτήν. Δεν ξέρω αν ήταν ξαδέρφη του ή κάτι άλλο σύμφωνα με αυτά που μου είπε, αλλά σίγουρα κάπου ίσως να έχουν βάση οι υπόνοιες της. Τα κορίτσια έφυγαν από το σπίτι μας αργά χθες το βράδυ ενώ η Κατερίνα έμεινε εδώ. Δεν θέλω να την ξυπνήσω γι' αυτό σηκώνομαι σιγά σιγά από το διπλό κρεβάτι και κατευθύνομαι προς το μπάνιο. Αργότερα σήμερα θα συναντηθώ με την ετεροθαλής αδερφή μου, οπότε θέλω να είμαι έτοιμη νωρίς έτσι ώστε να φτιάξω ένα πλούσιο και δυναμωτικό πρωινό για την Κατερίνα μου. Είναι τόσο γλυκό αυτό το κορίτσι.

Το σπίτι αυτό μπορεί να μην το επίπλωσα εγώ μιας και ο Έκτορας το έφτιαξε πολύ πριν τα φτιάξουμε, το μπάνιο ωστόσο έχει αποχρώσεις του άσπρου και του μπεζ και ο συνδυασμός τους σε χαλαρώνουν τόσο πολύ που κόντεψα να αποκοιμηθώ στην μεγάλη διπλή μπανιέρα. Έχω είδη ετοιμαστεί και φτιάχνω το πρωινό της Κατερίνας μου.

«Πωω μυρίζει τόσο όμορφα όλο το σπίτι! Τι ετοίμασες εδώ;» Αναρωτιέται η Κατερίνα ενώ κοιτάζει ένα ένα τα πιάτα προσπαθώντας να διαλέξει τι να πρωτοφαει.

«Πολλά!!! Τα αξίζεις αγάπη μου! Λοιπόν φάε λίγο πρώτα από τα κρουασάν τα έψησα πριν λίγο...είναι ακόμη ζεστά και αφράτα» Προτείνω στην Κατερίνα, ενώ εγώ μόλις δοκιμάζω ένα...τι να κάνω μου αρέσουν και εμένα πολύ.

«Εννοείται!!! Σε ευχαριστώ πολύ! Είσαι η καλύτερη Ελπιδάκι μου! Για πες μου, σήμερα θα γνωρίσεις και τον δεσμό της Μαρίας;»

«Ναι! Άντε να τον γνωρίσω, έχω πολλή περιέργεια να δω πως είναι. Μόνο ότι είναι δικηγόρος ξέρω και ότι είναι πολύ όμορφος. Δεν υπάρχει φορά που να μην μου το πει αυτό όταν συζητάμε. Εντωμεταξύ πάει καιρός που τον έχει στην ζωή της, αλλά λέει δεν ήταν έτοιμος να γνωρίσει κάποιον δικό της. Μάλλον θα κατάλαβε πόσο φαντασμένη είναι...» Και με το φαντασμένη ξεσπάει σε γέλια η Κατερίνα, τόσο πολύ που παραλίγο να πνιγεί με τον χυμό.

«Θα με πνίξεις μωρή πρωί πρωί! Χαχαχα... Η αλήθεια είναι ότι και εμένα μου την δίνει πολλές φορές. Ωωωω πρέπει να φύγω σε 40 λεπτά αρχίζω δουλεία. Τα λέμε Ελπίδα μου! Σε ευχαριστώ για την συμπαράσταση αλλά και για τα κρουασάν θα πάρω μαζί μου στο δρόμο να ξέρεις.» Τρέχει να βιαστεί να φορέσει το μπουφάν της για να φύγει, ενώ την βοηθάω να βρει τα πράγματα της.

[...]

«Έλα τρελό λουκουμάκι, σε λίγα λεπτά είμαι εκεί να είσαι έτοιμη! Τα λέμε από κοντά!» Λέει στο μήνυμα που μόλις έλαβα από τον Αλέξη, ενώ χτυπάει το κουδούνι.

«Καλά τόσο γρήγορά ηρθ-, ΕΚΤΟΡΑ!» Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ που φώναξα πολύ δυνατά το όνομα του.

«Αγάπη μου! Ήρθα νωρίτερα, τελείωσε νωρίτερα το σεμινάριο στην Ρώμη και πήρα την πρώτη πτήση για να έρθω να σε δω. Μου έλειψες τόσο πολύ!» Λέει ο Έκτορας και λίγα δευτερόλεπτα μετά το φιλί μας το διέκοψε ένας απότομος και δυνατός ήχος αυτοκινήτου, μάλλον έτρεχε πολύ.

«Τέλεια μωρό μου! Με πέτυχες στην πόρτα πάω να βρω την αδερφή μου σε ένα καφέ. Κάτσε να ξεκουραστείς εσύ εδώ.» Του είπα και με αγκαλιάζει.

«Ωραία! Θα κάτσω λίγο να χαλαρώσω να κάνω και ένα ντουζάκι και θα έρθω από εκεί να σας πάρω να πάμε στους δικούς σου. Έγινε;» Ξεφυσάει και ανεβάζει τις βαλίτσες στο δωμάτιο.

«Έγινε Έκτορα μου!» Κλείνω την πόρτα πίσω μου και επιβιβάζομαι στο πρώτο ταξί που βρίσκω μπροστά μου.

[...]

«Εεε εδώ! Καλώς την μου! Κάτσε σου παράγγειλα και τον αγαπημένο σου καφέ.» Λέει η Μαρία και που δείχνει την θέση δίπλα της για να καθίσω.

«Πέρασαν μέρες από τότε που σε είδα βρε αδερφούλα! Για πες μου κάποιο νέο. Ο Έκτορας πότε γυρίζει από το σεμινάριο;»

«Γύρισε πριν λίγο...θα έρθει να μας πάρει αργότερα να πάμε στους δικούς μας. Τελείωσε νωρίτερα το σεμινάριο.»

«Καλύτερα. Πρέπει να σου έλειψε, έλειπε αρκετό καιρό, πάλι καλά τελείωσε νωρίτερα. Θα γνωρίσει και το καινούργιο μέλος της οικογένειας.» Είπε η Μαρία και έστρωσε καλύτερα μια τούφα από τα μαλλιά της.

«Καινούργιο μέλος ακούω...έγινε πρόταση; Τι έχασα;» Ξαφνίστηκα αρκετά δεν το κρύβω, η Μαρία έχει φτάσει άλλες δύο φορές στα πρόθυρα να παντρευτεί αλλά τελευταία στιγμή κάτι γινόταν και δεν παντρευόταν. Ποιος ξέρει γιατί, ίσως καταλαβαίνανε ότι η κοπέλα κάπου λίγο χάνει κάτι. Γενικά δεν είμαστε και πολύ δεμένες. Είμαστε ετεροθαλείς αδερφές, η μητέρα της πέθανε όταν ήταν μόλις 4 μηνών από επιλόχειο κατάθλιψη από όσο έμαθα. Ύστερα από λίγα χρόνια ο πατέρας μας γνώρισε την μητέρα μου. Δεν μπορώ να πω ότι έπαιζε ή μου έδινε σημασία. Έχουμε 7 χρόνια διαφορά, ωστόσο ούτε με την μητέρα μου είχε δέσιμο. Από την μια λογικό πιστεύω, μια ήταν η μαμά της. Αργότερα στην εφηβεία ήταν αντιδραστική αρκετά, μαζί μου λίγο περισσότερο. Είχαμε εντάσεις πολλές στο παρελθόν, πλέον αποφάσισα να μη δίνω σημασία στα λεγόμενα της.

«Όχι δεν μου έκανε. Αλλά αν δεν μου κάνει εμένα να μην με λένε Μαρία. Θα με παντρευτεί και θα κάνουμε παιδία. Τέλος το λέω εγώ.» Δεν ήταν με χιουμοριστικό ύφος, έδειχνε σαν να το εννοεί. Άμα σας λέω εγώ δεν πάει και πολύ καλά, να με ακούτε.

«Τι θα κάνεις βρε Μαρία θα τον δέσεις και θα τον πας μέχρι την εκκλησία;» Όχι ότι δεν την έχω ικανή για κάτι τέτοιο.

«Όχι αλλά μια πρόωρη εγκυμοσύνη θα με βοηθούσε πολύ στο να καταφέρω τον σκοπό μου.» Αυτό θα πει να δέσω τον γάιδαρό μου όπως λέγανε οι γιαγιάδες μας.

«Λοιπόν, μου έστειλε μήνυμα σε λίγο θα είναι εδώ. Ετοιμάσου να γνωρίσεις τον μελλοντικό σου κουνιάδο.» Αυτή είδη τον παντρεύτηκε και έκανε μια ντουζίνα παιδιά στο μυαλό της. Τον καημένο τι τραβάει και δεν το ξέρει.

«Επ! Μωράκι μου! Εσύ θα πρέπει να είσαι η Ευλαμπία;» Είπε η αντρική φωνή και κοίταξα το πρόσωπό του.

«Εεεε μα δεν με λέν-» Πάω να πω και βλέπω μπροστά μου τον Αλέξη! Πως γίνεται; Αυτός είναι; Μου έλεγε ψέματα δηλαδή; Καλά και εγώ δεν του είπα για τον Έκτορα, αλλά νόμιζα ότι όσο είχα αληθινά αισθήματα εγώ είχε και αυτός.

«Αχ βρε μωρό μου, πως σου ήρθε αυτό το όνομα. Ελπίδα την λένε την κοπέλα μας.» Εξηγεί η Μαρία και σπάει την σιωπή που υπήρξε για μερικά δευτερόλεπτα.

«Αχ ναι μωρέ Ελπίδα. Το ξέχασα. Δεν είναι μάλλον και τόσο ξεχωριστό για να το θυμάμαι.» Με κοιτάζει με ειρωνικό ύφος. Τώρα θέλω τόσο άσχημα να του αστράψω ένα χαστούκι που δεν θυμάται και το όνομα μου.

«Ναι ενώ το δικό μου το Μαρία είναι πολύ ξεχωριστό.» Προσπαθεί η Μαρία να ηρεμήσει τα πνεύματα.

«Δεν είναι ξεχωριστό αλλά, είσαι ξεχωριστή στο μυαλό μου κοπελάρα μου.» Λέει και την φιλάει μπροστά μου.

«Αλέξη αγάπη μου τι έχεις πάθει σήμερα; Μακάρι να είσαι κάθε μέρα έτσι.» τον προτρέπει η Μαρία τον Αλέξη.

Αυτό το κεφάλαιο γράφτηκε από εμένα!